біяграфія
Віктар перавале з тых акцёраў, якіх ведае ў твар ўся краіна, але пры гэтым у іх няма ні званняў, ні гучных рэгалій. А яшчэ Віктар Парфіравіч - адзін з тых артыстаў, на чыім рахунку найбольшую колькасць дзіцячых роляў. Многія дзякуючы нетыповай знешнасці перавале сыграў, будучы падлеткам.
«Рэспубліка ШКИД», «Я вас кахаў», «Старая, старая казка», «Мар'я-мастачка» - гэтыя стужкі зь ягоным удзелам ўвайшлі ў «залаты фонд» савецкага кінематографа.
Пасля 10-гадовага перапынку Віктар перавале зноў з'явіўся на экранах і нагадаў пра сябе яркімі ролямі ў драме «Графіці» і серыялах-экранізацыях раманаў Фёдара Дастаеўскага і Барыса Акуніна.
Дзяцінства і юнацтва
Нарадзіўся перавале ў лютым 1949 г. у Ленінградзе. Вырас у сям'і, якая не мела адносіны да мастацтва. Віктар - позняе дзіця, чыё дзяцінства прыпала на галодныя пасляваенныя гады ў горадзе, яшчэ не адышоў ад страшнай блакады. Старэйшыя браты Переваловы цудам перажылі жахі адрэзанага ад свету Ленінграда.
Насяляла сямейства ў працоўным раёне па суседстве з Сувораўскім праспекце, у шумнай і цеснай камуналцы. Працавалі ўсе Переваловы: бацька ў гандлі, маці ў бальніцы санітаркай, браты таксама не елі хлеб дарма. Лёс паклапаціўся, каб і Віктар крыху раней даведаўся, як зарабляюцца грошы.
Асістэнт рэжысёра заўважыў светлавалосага хлопчыка з шырока расчыненымі шэра-блакітнымі вачыма, калі настаўніца прывяла першаклашак на экскурсію. Памочнік шукаў юнага акцёра на ролю галоўнага героя Вовіка ў дзіцячую прыгодніцкі карціну «Тамбоў-Ламб». Рэжысёр Уладзімір Бычкоў, убачыўшы Віцю Перевалова, ухваліў кандыдатуру без пробаў. Так пачалася кінематаграфічная біяграфія артыста.
фільмы
Прэм'ера першага фільма з удзелам Перевалова адбылася ў 1956 годзе. У далейшым маленькі акцёр здымаўся бесперапынна. У тым жа годзе выйшла чорна-белая кінааповесць Уладзіміра Венгерова «Горад запальвае агні» з Мікалаем Пагодзін, Аленай Дабранравава і Юрыем Любімавым у галоўных ролях. З'явіліся ў карціне пачаткоўцы акцёры Алег Барысаў і Аліса Фрэйндліх. Перавалаў сыграў хлопчыка Вову.
У наступным годзе Аляксандр Роу прыступіў да здымак кінаказкі «Мар'я-мастачка», дзе Віктару Перевалову адвялі ролю Іванушкі, сына Мар'і. Маму героя згуляла Нінэль Мышкова. У тым жа 1959-м акцёр пераўвасобіўся ў Воўк-песціка з дзіцячай стужкі «Самбрэра», знятай кінастудыяй ім. Горкага.
У 1961-м на экраны выйшлі 2-серыйная ваенная драма «Балтыйскае неба» Венгерова і дэбютная стужка Іскандэра Хамраева «Старажыл». У першай карціне Перевалову даверылі ролю 9-гадовага Славы, малодшага брата гераіні Соні Быстрова. Соню згуляла 26-гадовая Людміла Гурчанка, а ключавых персанажаў - Міхаіл Ульянаў, Ралан Быкаў і Міхаіл Казакоў. У «старажылаў» Віктар перавале выканаў ролю галоўнага героя - Андрэя Круцікава.
Занятасць на здымках з году ў год не лепшым чынам адбілася на вучобе. Запатрабаванасць Перевалова была такой, што хлопчык з-за творчых камандзіровак і здымак у іншых гарадах рэдка бываў дома. Мама суправаджала Віцю ў паездках і, у чарговы раз звальняючыся з працы, станавілася па дамове яго выхавальніцай.
Ролі, у асаблівасці галоўныя, ня дазвалялі юнаму артысту працаваць толькі 4 гадзіны, як належыла па законе: Віктар рабіў я пад прыцэлам камер да знямогі. Пасля слоў «Стоп, камера!» з носа хлопчыка ў два ручая цякла кроў.
Падчас вымушанага перапынку на 2 гады, калі настаўнікі паставілі перад бацькамі двоечніка пытанне рубам - або кіно, ці школа, пераваліць затужыў. За вучобу ён так і не ўзяўся. Скончыўшы 6 клас, Віктар адправіўся на спробы фільма «Рэспубліка ШКИД». З такім-то вопытам хлопца адразу зацвердзілі на адну з галоўных роляў - беспрытульніка Гогі.
Аб юным артысце ўспомнілі рэжысёры. Падлетак вандравалі з праекту ў праект, здымаючыся ў 2-3 стужках у год. Яго жыццё праходзіла ў гасцініцах, куды ён ледзь дабіраўся і падаў з ног ад стомы.
Віктар перавале зняўся ў карцінах «Зямля бацькоў» і «Доўгае шчаслівае жыццё». У 1967-м выйшла лірычная камедыя Іллі Фрэза «Я вас кахаў», дзе 18-гадовы акцёр з тварам падлетка сыграў галоўную ролю - васьмікласніка, закаханага ў балярыну. А ў наступным годзе ён з'явіўся ў музычнай стужцы «Старая, старая казка» з Алегам Далем і Марынай Неелова у галоўных ролях.
Адслужыўшы ў арміі, Віктар перавале вярнуўся ў кіно, але, як аказалася, пік кар'еры застаўся ззаду. Зорку дзіцячых і юнацкіх фільмаў здымаюць у эпізодах або малазначных ролях. Ён гуляе міліцыянтаў без імя, салдат, лабарантаў, участковых, шафёраў. З прыкметных роляў, сыграных Переваловым ў маладосці, прыхільнікі называюць стужкі «Карчма на Пятніцкай», «І ты ўбачыш неба», «Інжынер Графт».
Каб выжыць у «ліхія 90-е», акцёр працаваў у брыгадзе пуцейца, затым грузчыкам у вінна-гарэлачным краме. Ездзіў на абразанне дрэў, уборку яблыкаў і нават капаў магілы на могілках.
Трыўмфальнае вяртанне ў кіно адбылося ў 2006 годзе: рэжысёр Ігар Апасян даў Перевалову яркую ролю ў драме «Графіці». 57-гадовы Віктар Парфіравіч сыграў вясковага пьянчужка-філосафа Клизю-Эклезіяста. Яго фразы гледачы расцягнулі на цытаты. У карціне зняліся Ларыса Гузеева і Аляксандр Ільін.
Стужка заваявала прыз на Выбаргскім кінафестывалі, а пра Перевалове ўспомнілі даўнія прыхільнікі. Артыст зноў здымаецца ў 2-3 праектах у год. Ролі другарадныя, але прыкметныя, дастаюцца у серыялах «Ліцейны, 4", "Браты Карамазовы», «Пелагеі і белы бульдог».
Апошні фільм, у якім гледачы ўбачылі любімага акцёра з тварам пастарэлага хлопчыка, - 8-серыйная драма Валянціны Піманава «Захоўваемыя лёсам». Прэм'ера карціны адбылася ў верасні 2012 года на «Першым канале». Выхаду стужкі, якая стала для артыста фатальны, ён не дачакаўся.
Асабістае жыццё
Да харызматычны акцёру з развітым пачуццём гумару праяўлялі цікавасць прыгажуні-калегі. Але Віктар перавале апынуўся однолюб: ажаніўшыся на дзяўчыне Ірыне, інжынеру па прафесіі, ён не азіраўся па баках. Жонка нарадзіла артысту адзіную дачку Лену з такімі ж, як у бацькі, шырока расчыненымі на свет вачыма.
Перавалаў называў сябе дрэнным бацькам і ніякім сем'янінам, таму што з-за здымак у маладосці рэдка бываў дома. Гаспадарка і побыт узваліла на плечы жонка. Пра яе, дачкі Алене і ўнучцы Машы, якая нарадзілася ў 1991 годзе, былі ўсе думкі і трывогі артыста.
У апошнія гады Віктар перавалы, нягледзячы на падарванае здароўе - хранічная хвароба лёгкіх, перажыў інсульт і аперацыю на вачах, падпрацоўваў шафёрам, затым вартаўніком на аўтастаянцы. Невялікія ролі ў кіно дапамагалі звесці канцы з канцамі, але ў інтэрв'ю журналістам акцёр назваў сябе жабраком.
смерць
Скон артыста, якому споўніўся 61 год, называюць дзіўнай, а яе акалічнасці да канца нявысветленымі.
Перевалова запрасілі здымацца ў серыяле пра пажылых акцёрах, забытых зорках, якія насяляюць у Доме ветэранаў кіно. Рэжысёр Валянціна Піманава запрасіла ў праект сузор'е расійскага кінематографа: Кірыла Сафонава, Армена Джыгарханяна, Вольгу Якаўлеву, Таццяну Конюхову, Анатоля Равиковича, Лiлiт Озолиню і яшчэ паўтара дзясятка мэтраў. Здымкі праходзілі ў перыяд экстрэмальнай спёкі ў Маскве.
Віктар Парфіравіч вярнуўся ў Санкт-Пецярбург нечакана, не папярэдзіўшы пра прыезд і да завяршэння здымак. Выглядаў змучаным, з ацёклымі нагамі і сіняком пад вокам. Жонка выклікала хуткую, Перевалова шпіталізавалі. Кардыяграма пры паступленні хворага, па словах лекараў, была добрай, но 5 ліпеня акцёр сканаў.
Заключэнне аб выкрыцці паказала, што прычынай смерці стаў інфаркт. Пахавалі Віктара Перевалова на могілках «Памяці ахвяр 9 студзеня". На пахаванні прысутнічалі толькі родныя акцёра.
Жонка і дачка вінавацяць у заўчаснай смерці Віктара Перевалова рэжысёра і здымачную групу праекта. Да хвораму і немаладому чалавеку не праявілі належнай увагі. Замест таго, каб адвезці яго ў шпіталь, акцёра адправілі на «Сапсану» дадому, нават не папярэдзіўшы аб ад'ездзе сваякоў. Жонка Ірына Барысаўна ўпэўненая: ад яе нешта хаваюць.
У прадзюсара і рэжысёра карціны Валянціны Піманава свая праўда. Жанчына сцвярджае, што да артыста паставіліся з усёй увагай, далі нешматслоўнасць ролю, таму што пасля інсульту ён дрэнна размаўляў. Атрымаўшы ганарар, пераваліць ў гасцініцы нібыта выпіў і паскандаліць.
Калі акцёр пажадаў вярнуцца дадому, кіроўца адвёз яго на вакзал і пасадзіў на цягнік. Праз 10 дзён прыйшла вестка пра смерць Віктара Парфіравіч, а ад ўдавы паступіў пазоў на суму 400 тыс. Руб.
фільмаграфія
- 1958 - «Тамбоў-Ламб»
- 1958 - «Горад запальвае агні»
- 1959 - «Мар'я-мастачка»
- 1961 - «Старажыл»
- 1966 - «Рэспубліка ШКИД»
- 1967 - «Я Вас любіў ...»
- 1968 - «Старая, старая казка»
- 1976 - «Прыгоды траўкі»
- 1977 - «Карчма на Пятніцкай»
- 1979 г. - «Інжынер Графт»
- 1981 - «Небяспечны узрост»
- 2006 - «Графіці»
- 2008 - «Браты Карамазовы»
- 2009 г. - «Пелагеі і белы бульдог»
- 2010 - «Захоўваемыя лёсам»