біяграфія
Рок-гурт «Пасош» лічылі прапаведнікам вечнай маладосці і нігілізму, рускімі паслядоўнікамі пост-панка і рупарам новай хвалі. Самі музыкі знаходзілі пацешным механізм, па якім раздаюцца афіцыйныя цэтлікі прызнання. Артысты лічылі, што лепшы прамоўшэн - прыйсці і паказаць тое, чым займаешся, а не чакаць, пакуль пра цябе пазнаюць.Гісторыя і склад групы
«Пасош» - праект, які вёў лідэр Петар Марціч паралельна з іншым, скандальна вядомым «Скачы, шапіках». Хоць у 2015 годзе ў інтэрв'ю парталу Rocketradiooo хлопцы ці то жартам, ці то ўсур'ёз сказалі, што «шапіках адхінулася» па той простай прычыне, што Петар няма чым плаціць Тiматi і Лок Догу за вершы і за музыку. Тым не менш «Скачы, шапіках» працягвала канцэртную дзейнасць, часам пераадольваючы перашкоды ў выглядзе забаронаў дзяржаўных органаў.
Па словах фронтмэна, біяграфія «Пасоша» у тым выглядзе, у якім каманду цяпер ведаюць прыхільнікі, пачалася вясной 2015 года. Ідэя гуляць у жанры гранжа, панка і гаражнага року з прымешкай эма прыйшла на паўгода раней. А першую групу Марціч сабраў яшчэ ў школе, але тады музычныя густы былі іншымі, ды і Кірыла глядзеў на захапленне аднаго з боку.
Петар атрымаў ролю вакаліста і басіста, аднакласнік саліста Кірыл Гародні граў на гітары. Бубнача Грышу Драча хлопцы знайшлі праз «Вконтакте», хоць сам Рыгор жартаваў, што аб наборы ў склад аб'яўлялі ў «Камсамольскай праўдзе». Музычную адукацыю ёсць у Рыгора і Петара, а Кірыл адказ на пытанне ператвараў жартам, што прыйшоў да высновы аб неабавязковасці оного, калі паслухаў амерыканскую індзі-нойз-рок-гурт Sonic Youth.
У лістападзе 2014 го адбыліся першыя рэпетыцыі, праз 6 месяцаў напрацаванага матэрыялу хапала на паўнавартасны альбом. Гуляючы ў «Пасоше», Петар прыйшлося прывыкаць працаваць не сольна і не па прынцыпу «песня будзе гучаць так, як хочацца, і так, як у выніку зраблю». Справа не толькі ў духу калектывізму, але і ў тым, што працэс складальніцтва пераехаў з дому на агульную жывую пляцоўку і таму стаў складаней і даўжэй. Як заўважаў Драчоў, драм-машына таксама мае права голасу.
Мяркуючы па інтэрв'ю, удзельнікі групы зусім не лічылі, што гутарка павінна прасоўвацца строга па тэме і ў сур'ёзным ключы. Адзін час у назве праекта памылкова ставілі націск на апошнім складзе. Рыгор казаў, што правільнаму вымаўленню можна навучыць сілком. Людзей, якія перашкаджаюць выступу, прапаноўвалася «караць па хрыбце». А ад пытанняў пра рэп і рэпер сябры адмахваліся, сцвярджаючы, што кантракт з Максам Фадзеевым забараняе на іх адказваць.
Першыя старонкі ў гісторыі стварэння групы належаць сацыяльных сетках, разнастайным клубам і тусоўках, фестывалях андэграўнду. Як справядліва заўважыў Гародні калі з'яўляецца феномен, неабавязкова ў музыцы, у грамадстве ніхто не рызыкне першым прызнаць навінку, прыняцце адбываецца з аглядкай на астатніх. Але варта аднаму смельчаку растапіць лёд, як следам нясецца лавіна.
У дачыненні да «Пасоша» такім смельчаком выступіў Максім Сцепакоў, арганізатар маскоўскага фестывалю пад адкрытым небам Motherland Summer. Дзякуючы пляцоўцы слухачоў здабылі Motorama і Ploho, «пайшлі Молі» і «СБПЧ». Чарга «Пасоша» надышоў ў 2016 годзе.
музыка
У канцы 2015 года калектыў выпрабаваў сілы ў першым гастрольны тур па Прыбалтыцы і Уральскі гарадам. Прыкладна паўгода артысты складалі, зводзілі і рэпеціравалі песні для запісу першага альбома «Нам ніколі не будзе сумна».Гучала пласцінка так, як быццам «Пасош» сапраўды гулялі ў гаражы - брудна, мокра, але затое з перавагай даволі меладычных гітар. Дыск атрымаўся цэласным, апяваў маладосць і кайф, які ўдзельнікі атрымлівалі ад усведамлення гэтага.
Хлопцы па наіўнасці вырашылі, што такую музыку студыі дазволяць запісаць бясплатна. Зразумела, цуду не адбылося. Грошы «Пасош» зарабілі, з'явіўшыся на міжвузаўскім фестывалі «Вініл». Пасля выпуску альбома справы пайшлі ў гару. Папярэдні досвед Петара дапамог з пошукам пляцовак для выступаў, арт-дырэктараў і журналістаў, якія асвятлялі падзеі.
Рокеры ў корані не згаджаліся з сцвярджэннем, што поспех перайшоў да групы аўтаматычна з «дрыжачае шапіках». Калектыў, па прызнанні Кірыла, з ног да галавы вынік прытрымлівання дэвізу Do It Yourself ( «Зрабі гэта сам»).
Да таго ж частка фанатаў «Скачы, шапіках» і зусім адвярнуліся ад «Пасоша», паколькі больш не чулі песень з утрыманнем, якое прывяло б у жах цэнзараў. Новы праект гучаў сур'ёзна, назва песні «Расія» гаварыла само за сябе. Цытата з яе «Я жыву ў Расіі, і мне не страшна» калі не дарыла надзею маладому пакаленню, то хаця б тлумачыла, чаму сярод хаосу і санкцый можна застацца на плаву.
Прэзентацыя дэбютніка прайшла ў клубе «Дич», пра які музыканты ўспаміналі з захапленнем. Замест афтэрпаці з выпіўкай «Пасош» тады сабралі натоўп гледачоў і адправіліся шпацыраваць па набярэжнай. А перад тым, як засесці за 3-ці альбом, гурт даў бясплатны канцэрт у знакавым месцы, з якога ўзяла старт іх кар'ера.
Трэк «Мандэльштам» выканаўцы прысвяцілі раёну, дзе Петар і Кірыл праводзілі час яшчэ школьнікамі і часцяком з'яўляліся, ужо стаўшы папулярнымі артыстамі. Сквер цяпер стаў месцам тусоўкі прыхільнікаў «Пасоша».
У сакавіку 2016 года дыскаграфія «Пасоша» папоўнілася пласцінкай «21». У адрозненне ад першага, «криворукого», па ацэнцы Горадня, другі альбом прадэманстраваў ўнутранае сталенне музыкаў. У кампазіцыях ў той ці іншай ступені знайшлі адлюстраванне падзеі з жыцця ўдзельнікаў калектыву.
Прыпеў у «Кожным дне» - успамін Петара пра вечар, праведзеным ля помніка Восіпа Мандэльштама. Калі кампанія разбрыліся па дамах, «я сеў каля выхаду з метро каля царквы і зусім не ведаў, чым заняцца. Было вельмі сумна ».
Песню «Усе мае сябры» Кірыл напісаў пасля святкавання дня нараджэння таварыша, на якім моцна напіўся, пасварыўся з дзяўчынай, перапыніў бутэлькі і зваліўся з лесвіцы. Той факт, што трэк ў альбоме - на апошнім месцы, па словах аўтара, надае глыбокі сэнс: праблемы і страхі чалавек фармуе уласным атачэннем.
З прэзентацыяй дыска група аб'ехала з канцэртамі тры дзесяткі гарадоў. Па ўласнай ацэнцы удзельнікаў «Пасоша», тур прайшоў на здзіўленне добра, з высокай наведвальнасцю і «без вушакоў». Хоць колькасць гледачоў не гуляе галоўнай ролі, можа здарыцца дрэннае выступленне і перад тысячнай аўдыторыяй, або грандыёзнае - перад залай, у якім сядзяць 50 чалавек.
У верасні 2017 году хлопцы выпусцілі пласцінку «Кожны раз самы важны раз». Паводле ацэнкі партала Flow.ru, змест паказвала, што маладосць у музыкаў яшчэ не скончылася. Альбом, які адрозніваецца якасным аблічбаванага гучаннем, уключаў 12 кампазіцый. Песню «Табе не трэба быць лепш» Петар прысвяціў людзям, якія, наадварот, любымі шляхамі хочуць спадабацца навакольным і баяцца застацца ў адзіноце.
Кожнаму з «Пасоша» падабалася піярыць праект, штодня рэпеціраваць, нават афішы маляваць. Бо аддача атрымлівалася роўна такая, колькі ўкладзена працы. Ніхто з хлопцаў не хадзіў на працу ў звычайным разуменні - на завод, у офіс. Хлопцы памяталі словы Браяна Іна пра тое, што яго поспех пачаўся з таго, што кампазітар не захацеў гібець у чатырох сценах па строгім графіку.
У снежні 2017 года на прасторах інтэрнэту з'явіўся сінгл «Вечарынка» - прадукт калабарацыі Алега ЛСП і «Пасоша». Водгукі пра песню аказаліся крайне палярнымі - ад поўнага непрымання сумеснай працы такіх розных выканаўцаў і «хай Алег спявае адзін» да паблажлівага адабрэння ў духу «атмасферны, нармальны трэк».
Супярэчлівае ўражанне засталося ў прыхільнікаў і ад праслухоўвання яшчэ адной «совместки» «Пасоша», з хіп-хоперы Антонам Кузняцовым (ён жа Антоха MC). З кампазіцыяй «Лета» музыкі выступілі на прэміі Jagermeister Indie Awards ў 2016 годзе.
У 2019-м калектыў выпусціў студыйны дыск «Бестэрміновы адпачынак». Акрамя гэтага, каманда запісвала асобныя сінглы. Шэраг ранейшых песень «Пасоша» здабылі папулярнасць з распаўсюджваннем сацыяльнай сетцы «ТикТок». Да такіх трэках можна аднесці «Я вельмі стаміўся».
«Пасош» цяпер
У сакавіку 2021-га стала вядома, што група прыпыніла дзейнасць на нявызначаны час з-за абвінавачванняў у гвалце, вылучаных супраць Марціч. Былая дзяўчына Петара Ганна Зосимова распаўсюдзіла інфармацыю аб тым, што ў адносінах з фронтмэнам падвяргалася абьюзу. 19 чысла ў «Инстаграме» саліст выклаў не звыклыя фота з гумарыстычнымі каментарамі, а шматстаронкавае заяву, у якім адмаўляў віну.
Удзельнікі праекта не змаглі выказаць адназначнае меркаванне аб тым, што адбылося скандале. Пад пытаннем апынулася існаванне і лэйбла «Хатняя праца», працы якога музыкі прысвяцілі асобны сайт. Гандлёвая марка аб'ядноўвала некалькі каманд у мэтах арганізацыі гуказапісаў і распаўсюджвання адзення для фанатаў. На базе кампаніі былі створаны такія кліпы, як «Калі табе сумна».
Дыскаграфія
- 2015 - «Нам ніколі не будзе сумна»
- 2016 - «21»
- 2017 - «Кожны раз самы важны раз»
- 2019 - «Бестэрміновы адпачынак»
- 2020 працэнта - «Зноў вяртаюся дадому», сумесна з Увула