біяграфія
Ніка Турбіна стала сапраўдным феноменам у літаратуры. Складаць вершы дзяўчына пачала яшчэ ў раннім дзяцінстве. Прычым тэмай для твораў была дарослая і сталая лірыка, Ніка пісала пра каханне. Турбіна пабіла ўвесь свет: вершы паэткі-генія нельга аднесці да нейкага кірунку, яны стаяць асабняком. Біяграфія Нікі падобная на яе вершы: кароткія і поўныя драматызму.Дзяцінства і юнацтва
Ніка Георгіеўна Турбіна нарадзілася 17 снежня 1974 гады ў Ялце, у сям'і яна была адзіным дзіцем. Яе маці - папулярная мастачка Майя Турбіна, дзяўчынка была унучкай пісьменніка Анатоля Никаноркина.
Раннія гады жыцця азмрочвала хвароба, Ніка пакутавала на астму. Як казалі родныя, па начах дзяўчынка амаль не спала. У той жа час амерыканскія лекары сказалі яе бабулі, якая паўсюль падарожнічала з Нікай, што пры такіх нагрузках дзіця павінен наведваць кансультацыі псіхолага.
У 1985 году Турбіны пераехалі жыць у сталіцу, там дзяўчынка наведвала школу №710. У Маскве мама Нікі выйшла замуж другі раз і нарадзіла другую дачку - Марыю.
творчасць
Ва ўзросце 4 гадоў прасіла маму і бабулю запісваць вершы, якія, па яе словах, казаў ёй Бог. Першае запісанае верш - «Алая месяц». У 1981 году Ніка пайшла ў 1 клас, паступова слава пра «цуд-дзіця» разнеслася за межы паўвострава. Калі вершы Нікі трапілі да Юльяну Сямёнава, іх надрукавала «Комсомольская правда».
Ва ўзросце 9 гадоў у Турбінай ў Маскве ўжо выйшаў зборнік вершаў «Чарнавік». У будучыні гэтую кнігу перавялі на 12 моў. Яўген Еўтушэнка напісаў да гэтага твора прадмову. Паэт прымаў актыўны ўдзел у жыцці юнай паэткі.
Дзякуючы яго падтрымцы дзяўчынка на роўных увайшла ў літаратурныя колы сталіцы, а ў 10 гадоў выступіла на фестывалі «Паэты і Зямля». Там Ніцы прысудзілі галоўны прыз - «Залатога льва».
У 1989 году Ніцы споўнілася 15 гадоў, і яна адыграла ролю ў мастацкім фільме Аян Шахмалиевой «Гэта было ў мора». Карціна распавядае пра выхаванка інтэрната, дзе панавалі жорсткія норавы. У той час публічна свае вершы дзяўчына даўно ўжо не чытала.
Ніка паступіла ў ВГIК і спрабавала запусціць тэлевізійны праект аб няўдалых самагубствы. Пасля, у 1994 годзе, турбіну без іспытаў прынялі ў МГВК, курс вяла Алёна Галіч, якая стала не толькі каханай настаўніцай, але і блізкай сяброўкай.
У той час псіхіка Нікі была моцна парушаная, але, нягледзячы на гэта, першы семестр Турбіна правучылася вельмі добра. Зноў пачала складаць вершы, вяла дзённікі. Пісала Ніка на кожным кавалачку паперы, у тым ліку губной памадай, калі пад рукой не было алоўка.
Затым дзяўчына з'ехала з умілаваным у Ялту, а да іспытаў так і не вярнулася. Аднавіцца ў інстытуце атрымалася не адразу, і толькі на завочнае аддзяленне.
Асабістае жыццё
У 1990 годзе у паэткі здарыўся нервовы зрыў, пасля чаго яна з'ехала ў Швейцарыю. Афіцыйнай прычынай выезду паказвалася вучоба, але па факце Ніка лячылася ў псіхіятрычнай клініцы ў Лазане. Там жа яна заключыла афіцыйны шлюб са сваім які лечыць псіхіятрам, сіньёр Джавані: да гэтага яны былі знаёмыя па перапісцы. Ён пісаў, што нібыта «лячыў пацыентаў яе вершамі».
Муж дзяўчынкі быў прафесарам, на момант заключэння шлюбу яму было 76, а Ніцы - 16 гадоў. Дзяўчыну ён не крыўдзіў, але ўвесь час прападаў на працы. Турбіна захапілася алкаголем і праз год раптам вярнулася дадому. Аб прафесара маладая дзяўчына ніколі больш не ўспамінала.
Па вяртанні дадому Ніка закахалася з першага погляду ў бармэна, які працаваў у гасцініцы «Ореанда», на той момант дзяўчыне было 17 гадоў. Літаральна на другі дзень знаёмства дзяўчына ўжо збіралася замуж. Канстанцін добра ставіўся да Ніцы, але адразу сказаў, што ажаніцца не збіраецца.
Тады ў юнака была знаёмая ў Японіі, і хлопец збіраўся ехаць да яе на ПМЖ. Але Ніка была так закахана, што пагасіць яе пачуцці было немагчыма. Гэты складаны раман доўжыўся 5 гадоў.
Асабістае жыццё Нікі складана назваць удалай, апошнім сужыцелем таленавітай паэткі стаў Аляксандр Міронаў.
Апошнія гады і смерць
У маі 1997 года адбылася трагедыя. У той дзень Ніка і яе сябар Аляксандр выпівалі, у маладых людзей паўстала сварка. Турбіна кінулася да гаўбца, як сама потым прызнавалася, «жартам», але не ўтрымалася і павісла. Абодва тут жа працверазелі: хлопец схапіў яе за рукі, а Ніка спрабавала забрацца назад. Але сарвалася. Дзяўчыну выратавала толькі дрэва, за якое яна, падаючы, зачапілася.
У Нікі было мноства сур'ёзных пашкоджанняў, у тым ліку пашкоджанне хрыбетніка і пералом ключыцы. Дзякуючы дамоўленасцям Алёны Галіч турбіне павінны былі пакласці ў спецыяльную амерыканскую клініку. Для атрымання зніжак сабралі мноства подпісаў, але калі прыйшоў згоду ад амерыканцаў, маці Нікі нечакана забрала яе ў Ялту. Там дзяўчына трапіла ў псіхіятрычную бальніцу пасля буянага прыпадку: такога раней ніколі не адбывалася.
Абставіны смерці дзяўчыны пэўна невядомыя. 11 мая 2002 года Ніка з Аляксандрам Міронавым знаходзілася ў гасцях у знаёмай Іны, якая жыла на той жа вуліцы. Сябры ўжывалі спіртныя напоі. Калі Саша і Іна адправіліся ў краму, Ніка чакала іх, седзячы на падаконніку 5 паверха, звесіўшы ногі ўніз.
Гэтая пастава была яе каханай, Турбіна не баялася вышыні. У адзін момант, хутчэй за ўсё, Ніка няўдала павярнулася, з каардынацыяй ў яе заўсёды было дрэнна. Мінак, які гуляе непадалёк з сабакам, убачыў, як дзяўчына павісла на акне, і пачуў крык:
«Саша, дапамажы мне, я зараз сарвуся!».Але трагедыя была непазбежная.
Каб адпець Ніку ў царкве, Алёна Галіч прасіла работнікаў міліцыі не запісваць смерць сяброўкі як самагубства. Таму графа пра прычыну смерці засталася незапоўненай: там пастаўлены прочырк. Таксама Алёна дамаглася, каб пыл Нікі пахавалі на Ваганькаўскіх могілках. Пахаванне паэткі адбылося 25 чэрвеня 2002 года, роўна праз 40 дзён пасля трагічнай смерці дзяўчыны. Ніша, дзе спачнуць прах Нікі Турбінай, знаходзіцца ў 72 секцыі.
За год да гібелі дзяўчыны Анатоль Барысюк зняў дакументальны фільм пад назвай «Ніка Турбіна: гісторыя ўзлёту». Тады ён паведамляў, што ўсе забыліся Ніку, яе талент і геніяльнасьць. Анатоль у адным з інтэрв'ю сказаў:
«Ёй 26 гадоў, усё жыццё наперадзе, а такое адчуванне, быццам яна ўжо яе пражыла амаль да канца».Прыхільнікі стварылі Інтэрнэт-сайт Нікі Турбінай, там можна знайсці вершы і фатаграфіі паэткі.
бібліяграфія
- 1984 - «Чарнавік»
- 1991 г. - «Прыступкі ўверх, прыступкі ўніз»
- 2004 г. - «Каб не забыцца»
- 2011 - «Стала маляваць свой лёс: вершы, запіскі»