біяграфія
Кар'ера футбаліста з знешнасцю рок-зоркі Рууд Гуллита склалася настолькі бліскуча, што галандзец трапіў у разнастайныя сімвалічныя зборныя, спісы лепшых гульцоў усіх часоў і народаў. Ён першы трэнер-замежнік, які заваяваў тытул у англійскай Прэм'ер-лізе. А па словах былых калег - аматар канфліктаў і майстар пакрасавацца за чужы кошт.Дзяцінства і юнацтва
Рууд Дил нарадзіўся ў першы дзень верасня 1962 года ў Амстэрдаме. Гуля - прозвішча бацькі Джорджа, у якога была свая сям'я, а з маці хлопчыка Марыяй мужчына проста сустракаўся. Усе дакументы футбаліст падпісвае як Дил.
Рууд ганяў мяч з суседскімі хлопцамі, прычым стараўся выбіраць супернікаў старэй сябе па ўзросту. У гульні Гуллита адрознівала няўлоўная здольнасць сумяшчаць атлетызм з вывастранай тэхнікай.
Першым клубам стаў аматарскі «Мер Бойз», у 15 гадоў хлопца паклікалі абараняць гонар зборнай краіны, сабранай з школьнікаў. Аднак, калі Рууд прыйшоў у акадэмію «Аякса», атрымаў «ад варот паварот». Юнаму спартсмену параілі выбраць школу сціплей.
Пазней «Аякс» сам прыйдзе на паклон і папросіць Рууд прыехаць разам з бацькамі. Тыя ў сілу занятасці не змогуць, а аднаго Гуллита клуб бачыць не захацеў. У інтэрв'ю футбаліст успамінаў, што нічога дурней не чуў - чакаюць гульца, дык пры чым тут бацькі.
футбол
Прафесійная спартыўная старонка ў біяграфіі Рууд адкрылася з першым кантрактам з «Харлема». Самы малады гулец вышэйшага дывізіёна чэмпіянату краіны забіў 32 галы ў 91 матчы і ўпершыню вывеў каманду ў еўракубкі. Тады ж Гуля дэбютаваў у нацыянальнай зборнай.
Футбаліст з вялікімі габарытамі (вага - 83 кг, рост - 190 см) пагуляў на ўсіх пазіцыях, акрамя брамавай. Пачынаў як лібера, паспрабаваў у нападзе і спыніўся ў паўабароне. Звыклым нумарам Гуллита быў 10, толькі ў «Сампдорыі» атрымаў 4 - ня адбіраць жа футболку у Раберта Манчіні.
У 1982-м Рууд пераехаў у Ратэрдам, у «Фейеноорд», дзе застаў Ёхан Кроіф. Праца побач з такім майстрам дала многае паўабаронцу ў прафесійным плане. Другі сезон выступленняў за «Гонар Поўдня» прынёс Гуллиту тытул футбаліста года, Кубак і перамогу ў чэмпіянаце Галандыі.
У наступным клубе, «ПСВ», Рууд стаў гуляць ролю плеймейкера. Вось дзе спатрэбіліся нестандартнае мысленне, бачанне гульнявой сітуацыі і спрынтэрская хуткасць. За каманду з Эйндховена Гуля забіў 46 мячоў, дапамог вярнуць і адстаяць званне лепшага клуба краіны.
У 1987-м кумір Нідэрландаў адправіўся за мяжу - падмітусілася прэзідэнт «Мілана» Сільвіё Берлусконі, які заплаціў за пераход гульца рэкордныя па тых часах $ 9 млн. У італьянскай камандзе Гуля склаў ўдарную сёмуху з Марка ван Бастеном і сябрам дзяцінства Франкам Райкаард, у першы год прабывання атрымаў «Залаты мяч». Дзеля «Мілана» паўабаронца «ахвяраваў» каленам, выходзячы на поле з недолеченных траўмай.
На Апенінах галандзец сабраў калекцыю з трох Суперкубкаў Італіі, двух Суперкубкаў УЕФА, па пары міжкантынентальных і Кубкаў еўрапейскіх чэмпіёнаў. Выступаючы за «Сампдорыя», займеў і Coppa Italia. У фінале еўрапейскага першынства-1988. зборная Нідэрляндаў з удзелам Гуллита забіла 2 галы без ў вароты зборнай СССР. А бо перад гэтак адказным матчам каманда паўабаронцы правяла бурны вечар на канцэрце Уітні Х'юстан.
Пасля двух сезонаў у англійскай «Чэлсі» Рууд застаўся там як гуляючы трэнер, пры ім «сінія» упершыню за 26 гадоў перамаглі ў Кубку Англіі. З «Ньюкасла» Гуля сышоў па прычыне канфлікту з вядучымі гульцамі, хоць і адмаўляў гэта.
Да адстаўцы з «Фейеноорда» прывялі спартыўныя бязладзіца. Затым на працягу сезона Рууд «рулил» амерыканскім «Лос-Анджэлес Гэлаксі» з Дэвидoм Бекхэмoм ў складзе. На пасаду трэнера расійскага клуба «Церак» з Грознага былы футбаліст прыйшоў па парадзе Гуса Хідынка.
Але, нягледзячы на тое, што кантракт быў разлічаны на 1,5 года, Гуллиту паказалі на дзверы праз 6 месяцаў. Апошняй кропляй стаў гол ва ўласныя вароты. Акрамя гэтага, галандца абвінавацілі ў тым, што ён не знайшоў агульнай мовы з гульцамі, не понял сутнасці каманды, гуляў з футбалістамі па начных клубах і дазваляў сабе некарэктна выказвацца пра Чачэнскай Рэспубліцы.
Праўда, за гэты час Рууд паспеў правесці таварыскі матч паміж сімвалічнымі зборнымі Бразіліі і Рамзана Кадырава з удзелам Уладзіміра Бесчастных і Лотара Матэўса, Вагиза Хидиятуллина і Ромарио, Кафу і Бебето.
Пасля беспаспяховых спроб Нідэрландаў прабіцца на чэмпіянат свету-2018 і адстаўкі Дані Блинда Гуля заявіў, што гатовы ўзначаліць родную зборную. Аднак да кіраўніцтва «аранжавымі» запрасілі Дзіка Адваката, а Рууд дастаўся пост яго асістэнта.
Асабістае жыццё
Першы раз Рууд ажаніўся ў 22 гады. Івон дэ Хлусі падарыла мужу дзвюх дачок, але спартсмен сышоў з сям'і, ледзь дачакаўшыся нараджэння малодшай, Шармейн. У другі раз футбаліст пайшоў пад вянок з італьянскай мадэллю Крысцінай Пенза. Нягледзячы на нараджэнне дачкі Шейенн і сына Квінсі, Гуля зноў задумаў шлюбаразводны працэс.
Здавалася, сямейнае шчасце Рууд здабыў з пляменніцай гульца і трэнера «Барселоны», свайго таварыша па зборнай Ёхана Кроіф. З Эстель Кроіф былы футбаліст выхоўваў дачку Жоэль і сына Максіма. Але ў 2012 годзе сямейная лодка дала расколіну.
Праз пару гадоў Гуля пазнаёміўся з дзяўчынай па імі Маргарыта Хіменэс. А зараз у каментарах да фота ў «Инстаграме» Рууд называе сяброўкай эфектную шатэнка Карын дэ Рой.
Рууд Гуль цяпер
У 2018 годзе Рууд Гуль сабраў каманду па киберфутболу з трох чалавек, два ўдзельнікі ўжо атрымалі пуцёўкі на чэмпіянат свету FIFA eWorld Cup. Былы член зборнай Галандыі сам не гуляе, кажа, гэтым займаюцца людзі, якія добра разбіраюцца ў кампутарах. На ім толькі функцыі кіраўніцтва, фінансавання і экспертнага аналізу. Акрамя таго, Гуля хоча развеяць міф пра камп'ютарныя гульні як пра нікчэмным захапленні хатніх пустэльнікаў. Дарэчы, пераможца чэмпіянату 2017 гады атрымаў чэк на £ 150 тыс.
Нідэрландскі футбаліст сам стаў героем кампутарнай гульні-сімулятара Pro Evolution Soccer 2018 японскай кампаніі «Конами». У пакеце абнаўленняў прадстаўлены італьянскія клубы «Мілан» і «Інтэр». За «д'яблаў» «гуляюць» Рууд і Паола Мальдини, за «Змей» - Хаўер Санетти, Дз Станковіч, Франчэска Тольдо.
«Чорны цюльпан» пабываў і на «жывым» мундыялі ў Расіі, прыйшоў у захапленне ад яго арганізацыі і выказаў здагадку, што кубак чэмпіянату з'едзе ў Францыю. Лыжкай дзёгцю ў агульнай карціне уражанняў Гуллита сталі пастаянныя затрымкі вылетаў самалётаў у аэрапортах.
ўзнагароды
- Уладальнік Кубка Нідэрляндаў
- Трохразовы пераможца вышэйшай футбольнай лігі Нідэрландаў
- Трохразовы пераможца італьянскай Серыі А
- Трохразовы ўладальнік Суперкубка Італіі
- Двухразовы ўладальнік Суперкубка УЕФА
- Двухразовы пераможца Лігі чэмпіёнаў УЕФА
- Уладальнік Кубка Англіі
- Пераможца чэмпіянату Еўропы 1988 года
- Уладальнік «Залатога мяча»