біяграфія
Аляксандр Селіх стаў адкрыццём чэмпіянату Расіі па футболе ў 2016 годзе. Футбаліст з трапятаннем ставіцца да ўсяго, што мае хоць нейкае дачыненне да яго спартыўнай кар'еры, будзь то гульня за маладзёжную зборную або колькасць шыпоў на буцах - нідзе не бывае дробязяў. У плане прафесійнага стаўлення да справы брамнік шмат запазычыў з кнігі Уладзіміра Савіна, настаўніка Вячаслава Малафеева, у якой апісана методыка падрыхтоўкі галкіпераў.Дзяцінства і юнацтва
Аляксандр Селіх нарадзіўся ў невялікім райцэнтры Арлоўскай вобласці ў сям'і прадаўца і шафёра. Калі б не футбол, распавядаў брамнік у інтэрв'ю, пайшоў бы па няправільнаму шляху. Гадоў з 9 Саша пачаў ганяць мяч з суседскімі дзецьмі. Сябры і паставілі хлапчука на вароты - хоць ён і быў самым малодшым у кампаніі, але самым высокім. Цяпер рост Селихова - 190 см, вага - 83 кг.
Гледзячы на азарт Аляксандра, брат прывёў яго ў Арлоўскую дзіцяча-юнацкую спартыўную школу. Саша супраціўляўся, нават плакаў, але настаяў бацька, які хварэў за мясцовы «Арол». Там Селіх пачаў гуляць у розных зборных. Гульню ў Дзіцячай футбольнай лізе заўважылі і запрасілі ў школу «Спартака».
Але праз паўтара года ў акадэміі змянілася кіраўніцтва, і юны футбаліст прыйшоўся «не да двара». Аляксандр паспрабаваў ўдачу ў «Сатурне» - не прайшоў медагляд, у «Рубін» былі дрэнныя ўмовы пражывання. У выніку паехаў у пецярбургскі «Зеніт».
У Паўночнай сталіцы таксама не абышлося без складанасцяў. Хлопцу прыйшлося самому падшукваць жыллё, а потым, па ўласным прызнанні, Селіх «перастаў сябраваць з галавой». Калі на заняткі ў акадэмію Саша яшчэ прыходзіў, то звычайную школу стаў прапускаць, пачаў знікаць у начных клубах. Цяпер галкіпер настойліва раіць усім надаваць адукацыі пабольш увагі.
футбол
Вылецеўшы з зенітаўскай школы, Аляксандр вярнуўся ў Орел і пачаць гуляць за аднайменную каманду. Аб гэтым перыядзе сваёй біяграфіі брамнік адклікаецца як аб не самім прыемным:
"Ёсць шмат людзей, якіх я там цярпець не магу».Трэнеры доўга не давяралі галкіперу, справа зрушылася з мёртвай кропкі, калі ў матчы з «Арсеналам» Селіх узяў пенальці ад Дзмітрыя Парфёнава. «Арол» не хацеў адпускаць гульца ў іншыя клубы, на трансферах запытваў неймаверныя грошы, а ў выніку застаўся ні з чым - Селіх сышоў у статусе вольнага футбаліста.
У 2013 годзе збылося прадказанне Ягора Цітова аб тым, што Аляксандр рана ці позна патрапіць у сур'ёзны клуб. Так і здарылася. Калі Селіх вяртаўся ў «Арол» з арэнды ў «Амкар», Станіслаў Черчесов, былы тады яго галоўным трэнерам, сказаў, што падумае над пераходам.
За асноўны склад Пермякоў галкіпер дэбютаваў у 2015-м і апынуўся настолькі дзейсным, што ўшчыльную наблізіўся да «сухому» рэкорду Ігара Акинфеева. Перыяд, праведзены ў Пермі, Селіх параўноўваў з трапленнем на іншую планету, усе прыводзіла ў захапленне, пачынаючы ад медыцынскага абслугоўвання і заканчваючы адносінамі ў калектыве.
«Амкар» кожныя 4-5 гадоў перажываў фінансавы крызіс, што прывяло да ліквідацыі клуба. Але і ў цяжкія часы Аляксандр больш хваляваўся не з-за таго, што не плацяць зарплату, а як бы выстаяць на нуль у чарговай сустрэчы і прабіцца ў зборную Расіі.
Яшчэ ў дзяцінстве, выступаючы за маскоўскі «Спартак», Аляксандр здзейсніў самую крыўдную, запалую ў душу памылку, калі вырашыў, што ўжо адбіў мяч, а ён адскочыў ад штангі і ўкаціўся ў вароты. Брамнік тады і не меркаваў, што, гуляючы ў дарослым складзе «чырвона-белых», зробіць свае лепшыя сейвы.
Першыя паўгода Селихову было цяжка ў Маскве ў псіхалагічным плане, спартсмен большай часткай сядзеў на лаўцы запасных. Да таго ж хадзілі чуткі, што Масіма Каррера не меў сімпатыі да новага гульцу.
Аднак падтрымка ранейшага настаўніка Гаджы Гаджыева і трэнера варатароў Уладзіміра Сычова падзейнічалі дзеянне - у сярэдзіне 2017 года Аляксандр стаў асноўным абаронцам брамы спартаковцев. Затым галкіпер двойчы атрымліваў прыз як лепшы гулец месяца, абышоўшы ў галасаванні Квінсі Промеса.
У 18 гадоў Селіх разам з таварышам па «Амкар» Андрэем Придюком атрымаў першае запрашэнне ў маладзёжную зборную краіны і паўдзельнічаў у міжнародным турніры. Адначасова з уздымам кар'еры ў «Спартаку» рушыў услед выклік у дарослае зборную Расіі, але выйсці на поле за каманду пакуль не давялося.
Асабістае жыццё
У Санкт-Пецярбургу Селіх пазнаёміўся з Ганнай Петрич. Дзяўчына таксама прафесійная спартоўка, майстар спорту па лёгкай атлетыцы, у 2015 годзе на Універсіядзе ў Паўднёвай Карэі заваявала бронзавы медаль у сямібор'і. У 2017-м у пары нарадзіўся сын Арцём.
Аднак яшчэ да нараджэння дзіцяці ў фанацкіх інтэрнэт-супольнасцях мусіраваліся чуткі, што ў спартыўнай сям'і не ўсё гладка. Але гаворка ідзе не аб юрыдычнай разводзе, а, хутчэй, аб расставанні. У інтэрв'ю «Спорт-экспрэсу» Аляксандр сказаў, што з маці Арцёма не знаходзіцца ні ў якіх адносінах, але маляняці любіць. Футбаліст выдаліў з «Инстаграма» сумесныя фота, зрэшты, як і Аня, а на яе старонцы з'явіліся двухсэнсоўныя пасты.
Селіх калекцыянуе футболкі ўпадабаных гульцоў. У яго калекцыі каля 50 прадметаў спартыўнай формы, у тым ліку якія належалі Ігару Акинфееву, «ліверпульцу» Раберта Фирмино, Серхіа Рыка з «Севіллі».
Калі выдаецца вольная хвілінка, Аляксандр гуляе ў більярд. Лічыць, што для брамніка гэта карыснае занятак - трэніруе зрок, але прафесійным більярдыстаў футбаліст станавіцца не жадае. Акрамя гэтага, «змагаецца з лянотай у засваенні англійскай мовы», каб аблегчыць зносіны з трэнерам Джанлука Риомми.
Селіх марыць адкрыць у родным Арле спартыўны манеж для дзяцей, толькі каб абышлося без гучнага прысваення яго імя.
Аляксандр Селіх зараз
Напярэдадні чэмпіянату свету ФІФА 2018. спартаковец паднёс непрыемны сюрпрыз трэнеру расійскай зборнай Станіславу Черчесова. Аляксандр ужо быў уключаны ў пашыраны спіс, але літаральна за гадзіну да падачы заяўкі для падрыхтоўкі да турніру стала вядома, што на трэніроўцы брамнік атрымаў цяжкую траўму - разрыў ахілава сухажыллі.
Замест Селихова ў тэрміновым парадку выклікалі галкіпера «Рубіна» спаслацца Джанаева, а Аляксандр пазней прайшоў абследаванне ў Маскве і адправіўся на аперацыю ў Італію, ў тую ж клініку, дзе лячыўся абаронца «чырвона-белых» Георгій Джикия.
У ліпені «Спартак» у «Твітэры» і на афіцыйным сайце паведаміў фанатам прыемную навіну, што Аляксандр прыступіў да індывідуальных трэніровак пад наглядам лекара.
ўзнагароды
- 2017 - чэмпіён Расіі, уладальнік Суперкубка Расіі
- 2018 - бронзавы прызёр чэмпіянату Расіі