біяграфія
Гэтая рок-гурт пабіла ўсе рэкорды славы ў Савецкім Саюзе. Іх песні спявалі пад гітару, кіламетры плёнкі патрацілі на перапісванне касет. «Гэтая музыка будзе вечнай», - аўтар слоў большасці кампазіцый гурта «Наўтылус Помпилиус» як у ваду глядзеў, для фанатаў «НАУ» так яно і ёсць.Гісторыя стварэння і склад
Афіцыйная назва каманды, створанай 10 лістапада 1982 года студэнтамі Свярдлоўскага архітэктурнага інстытута, - «Nautilus Pompilius».
Спачатку група насіла імя «Алі-Баба і сорак разбойнікаў», у 1983 году па прапанове гукарэжысёра Андрэя Макарава стала «Наўтылус», а ў 1985 годзе, каб яе не блыталі з групай Яўгена Маргуліса з тым жа назвай, здабыла імя «Наўтылус Помпилиус» з лёгкай рукі Кормильцева. Пры афармленні музычнай прадукцыі выкарыстоўвалася напісанне назвы загалоўнымі літарамі, альбо кірыліцай, альбо лацінкай.
У 1983 году Вячаслаў Бутусаў (вакал), Дзмітрый Умецкий (бас-гітара), Андрэй саднець (гітара) і Аляксандр Зарубін (ударныя) - першы склад «НАУ» - прэзентавалі слухачам альбом «Пераезд». Тады хлопцы гралі хард-рок, і ў творчасці відавочна гучала ўплыў «Led Zeppelin». Частка песень «Пераезд» напісаная на вершы венгерскіх аўтараў Эндру Ады і Леринца Сабо. Проста Бутусаў, калі ездзіў у Чэлябінск, знайшоў на прыпынку зборнік вершаў, якія спадабаліся яму сваім містыцызмам.
музыка
У сярэдзіне 1980-х гадоў, пачынаючы з альбома «Невідзімка», жанр памяняўся. Зараз гэта была новая хваля, да якой «Наўтылус» прыйшоў пасля блізкага знаёмства з музыкай ленінградцаў - «Кіно» і «Акварыума». Людзі, якія разбіраюцца ў музыцы, вызначаць у творчасці «НАУ» рысы, уласцівыя такім плыням, як альтэрнатыўны рок, постпанк, готик-, арт-, глэм- і нават фокл-рок.
У 1986 годзе, з з'яўленнем альбома «Разлука», «Наўтылус Помпилиус» накрыла першай хваляй славы. Ваенная форма, перафарбаваная ў чорны колер, грым, які вылучае вочы, стрыманая, але ад таго не менш яркая пластыка - якім ён тады быў калектыў, добра відаць на канцэртных фота і відэа.
У 1987 году «Наўтылус», выступіўшы на Пленуме Саюза Кампазітараў РСФСР і на рок-фэсце ў Новасібірску, паказаў, што сьвярдлоўскі рок ані не горш ленінградскага. Ўральцы заслужылі права стаць на адзін узровень з «Алісай», «Акварыўмам», «Кіно» і даказалі гэта ў тым жа годзе на віленскай, падольскай і маскоўскай рок-сцэнах.
У 1986-1988 група выкарыстала саксафон, і гэтая меладычнасць нахілялася калектыў да поп-музыцы, а таму крытычна ўспрымалася публікай. Вялікую ролю ва ўзлёце «НАУ» згулялі прафесійныя, надзённыя тэксты Іллі Кормильцева, якія ён пісаў для групы з 1986 па 1997 гады, і, вядома ж, непаўторная харызма фронтмэна гурта Бутусова. Журналіст Сяргей Ламакін успамінаў, што цікавасці да рускага року, у прыватнасці - да яго грамадзянскай пазіцыі, спрыяла праграма «Погляд».
1988-ы - пік славы "Наўтылуса", год актыўных гастроляў як у СССР, так і за мяжой (а канкрэтна - у Фінляндыі, пасля таго як фіны знялі стужку пра савецкі року «Серп і гітара»). Тады ж на фірме гуказапісу «Мелодыя» выйшла пласцінка «Князь цішыні»: раннія хіты, такія як «Апошні ліст» або «Казанова», і новыя творы, напрыклад, «Я хачу быць з табой».
Пастаянныя гастролі, паступова які з'яўляецца айчынны шоў-бізнэс, побач з якім даводзілася існаваць, камерцыйны поспех спарадзілі праблемы і сваркі ў групе. Склад шматкроць вар'іраваўся, пакуль калектыў не пакінуў Умецкий. Вячаслаў Бутусаў, які стаміўся ад спробаў сумясціць «НАУ» і шоў-бізнэс, у канцы восені 1988 года распусціў каманду.
У 1989 году Бутусаў з Умецким аднавілі адносіны і нават стварылі новы альбом - «Чалавек без імя». Але рознагалоссі нікуды не дзеліся, і кароткачасовае ўз'яднанне скончылася ў разрыў. Альбом з'явіўся на прылаўках музычных магазінаў толькі ў 1995 годзе.
Цікавы факт: Бутусову, Кормильцеву і Умецкому ў 1989 годзе прысудзілі прэмію Ленінскага камсамола. Карміцеляў не стаў атрымліваць прэмію з ідэйных меркаванняў. Бутусаў перавёў грошы ў Фонд Міру і ў сьвярдлоўскі дзіцячы дом. А Умецкий атрымаў прэмію, прыйшоўшы на ўручэнне.
У 1990 годзе «Наўтылус» адрадзіўся ў новай іпастасі: меладычны саксафон змяніўся жорсткай гітарнай гульнёй і складанымі рытмамі. «НАУ» стала непазнавальнай, так як нязменнымі на ёй засталіся толькі тэксты Кормильцева і голас Бутусова. Але і словы змяніліся: замест вострай «сацыялкі» загучалі філасофскія і нават рэлігійныя матывы. Напрыклад, песня "Прагулкі па вадзе», якая стала хітом, распавядае пра апостала Андрэя і яго Настаўніку, праўда, адрозніваючыся ад кананічнай біблейскай гісторыі.
У 1990-1992 гадах выйшлі альбомы «Наугад», «Які нарадзіўся ў гэтую ноч» і «Чужая зямля», а ў 1993-м - «Справаздача 1983-1993», першы трыб'ют ў гісторыі расійскага рока, прысвечаны 10-гадоваму юбілею «НАУ ».
У тым жа годзе калектыў зноў пачалі раз'ядаць сваркі, сышлі гітарысты Ягор Вавёрчын і Аляксандр Бяляеў. Запісваць альбом «Тытанік» у 1994 годзе «Наўтылус» дапамагаў адзін з заснавальнікаў гурта "Агата Крысці" Вадзім Самойлаў. «Тытанік» - самы паспяховы альбом «НАУ» з пункту гледжання камерцыі.
Плыту «Крылы» крытыкі схільныя лічыць няўдалай, ды і самі музыкі прызнавалі, што стваралася яна з цяжкасцю. Тым не менш, кампазіцыя «Крылы» ўзарвала чарты пасля выхаду фільма Аляксандра Балабанава «Брат».
Увесь саўндтрэк стужкі складаецца з песень «НАУ», а сам фільм пачынаецца з дэманстрацыі таго, як здымаўся кліп «Крылы». У 1996 годзе «НАУ» паспрабавала акустычнае гучанне і згуляла некалькі канцэртаў, што падаравала новае жыццё старых песень.
У дыскаграфіі «Наўтылуса» шматлікія кампазіцыі сталі легендарнымі. Той жа «Тутанхамон» з «Тытаніка» гучаў, мабыць, з кожнага шапіка ў 1990-я і любім фанатамі да гэтага часу. Бутусаў казаў, што кампазіцыя «Тутанхамон» мелася на ўвазе як балада, але ён яе паскорыў.
Арыгінальная акустычная версія творы гучыць у «Тытаніку на Фантанцы». Гэты альбом пісаўся з дапамогай музыкаў «Акварыума» годам раней, чым асноўны «Тытанік», у якім гучыць паскораны варыянт.
Завяршальнымі рыскамі біяграфіі «Наўтылуса Помпилиуса» сталі кружэлкі «Яблокитай» і «Атлантыда». У запісе «Яблокитая» удзельнічалі Барыс Грабеншчыкоў і Біў Нэльсан, прадзюсаваць альбом. А назва «Атлантыда» атрымаў зборнік кампазіцый, чамусьці не ўвайшлі ў іншыя альбомы.
Бутусаў ў той год вырашыў, што рамкі "Наўтылуса" яму цесныя, і распусціў групу. Канцэрт «Апошняе плаванне» і развітальны гастрольны тур ў 1997 годзе паставілі кропку ў гісторыі гурта.
У 2003 і 2004 гадах «Наўтылус» ўз'ядноўваўся ненадоўга для ўдзелу ў рок-фэстах. У 2013 годзе Бутусаў з групай «Ю-Піцер» правялі серыю канцэртаў «НАУ - 30 гадоў пад вадой». У Маскве, Санкт-Пецярбургу і Екацярынбургу публіку чакаў сюрпрыз - выхад на сцэну аднаго з саставаў групы. Так, у Маскве з Бутусову згулялі Ягор Вавёрчын, Альберт Потапкин, Гога Капылоў і Аляксандр Бяляеў, да якіх далучылася Насця Палявая.
Група «Наўтылус Помпилиус» цяпер
У лістападзе 2017 года Бутусаў прэзентаваў альбом «Гудбай, Амерыка!», Куды ўвайшлі аранжыраваныя песні «Наўтылуса».
У 2018 годзе ў рамках тура, прысвечанага 35-годдзю гурта «Наўтылус Помпилиус», рок-музыкант наведае з канцэртамі 20 гарадоў Расіі.
Дыскаграфія
студыйныя альбомы
- 1983 - «Пераезд»
- 1985 - «Невідзімка»
- 1986 - «Разлука»
- 1989 - «Князь цішыні»
- 1990 - «Наугад»
- 1991 г. - «Які нарадзіўся ў гэтую ноч»
- 1992 - «Чужая зямля»
- 1994 - «Тытанік»
- 1995 - «Чалавек без імя»
- 1996 г. - «Крылы»
- 1997 - «Яблокитай»
- 1997 - «Атлантыда»
канцэртныя альбомы
- 1993 - «Адбой»
- 1994 - «Тытанік Live»
- 1994 - «Ні каму ні кабельныя»
- 1996 г. - «Раскол»
- 1996 г. - «Акустыка (Лепшыя песні)»
- 1997 - «Пад'ём»