біяграфія
Роберт Энтані Плант - голас адной з самых вялікіх рок-гуртоў «Led Zeppelin», камандор ордэна Брытанскай імперыі. За унікальную манеру выканання песень вакаліста празвалі «Залатым Богам», а маладыя рокеры спрабавалі пераймаць паводзінам Роберта на сцэне. Аднак нікому не ўдавалася ні пераспяваць музыканта, ні скапіяваць яго манеры і жэсты.Дзяцінства і юнацтва
Роберт нарадзіўся 20 жніўня 1948 г. (паводле знаку задыяка Леў) у брытанскім горадзе Уэст-Бромидж. У юнацтве Плант захапіўся блюзам, заслухоўваўся Робертам Джонсанам і Сонні боем Уільямсан. Пазней палюбіў джаз і соўл, у выніку вырашыўшы прысвяціць жыццё музыцы.
Скончыў школу імя караля Эдуарда VI і па жаданні бацькоў павінен быў атрымаць стабільную, сытую прафесію бухгалтара. Аднак сьцежка эканаміста маладога музыканта не вабіла, ён пакінуў бацькоўскі дом і пачаў сам зарабляць на жыццё.
музыка
Даволі доўга, каля трох гадоў, Роберт спяваў блюз у мясцовых барах. Паспеў пабываць у складзе трох нічым не характэрных груп, затое набраўся вопыту. А ў 1965 годзе паспеў для таго, каб пазбіваць уласны музычны калектыў. Разам з таварышамі Джэфам Томпсанам, Лі Джонам Кратчли і Роджэрам Бімер стварыў гурт пад назвай «Listen».
Хлопцы збіраліся паэксперыментаваць з поп-музыкай і нават атрымалі кантракт ад лэйбла "CBS". Аднак справа спачатку не задалося. Дэбютны кавер на «You Better Run» не меў поспеху, як і дзве сольныя песні Планта так і не сталі хітамі.
Роберт вырашыў закінуць эксперыменты з «папсой», вярнуўшыся ў блюз. Зноў покочевал па групах, па шляху пасябраваў з барабаншчыкам Джонам Бонэмам. Самым паспяховым праектам, у якім удалося паўдзельнічаць Роберту ў той час, стаў ансамбль «Band Of Joy». Зрэшты, неўзабаве ён распаўся.
Шчаслівы выпадак трапіўся ў 1968 годзе. Вядомыя ў музычным свеце Джымі Пэйдж і Джон Пол Джонс шукалі ў сваю групу «Yardbirds» вакаліста. Параілі прыгледзецца да Планту. Голас маладога спевака ўразіў музыкаў, і яны запрасілі Роберта скласці кампанію. Не хапала толькі бубнача, тады Плант паклікаў аднаго Бонэма. Так утварыўся новы калектыў, які так і назвалі - «New Yardbirds». Гурт адразу адправілася на гастролі па Скандынавіі.
Неўзабаве стала ясна, што абноўлены рэпертуар мала перасякаецца з тым, што тварылі музыканты падчас старога «Yardbirds». Таму вырашылі змяніць імя. Пасля доўгіх роздумаў стартавалі пад назвай «Led Zeppelin». Наперадзе чакалі 12 гадоў поспеху, славы і любові прыхільнікаў.
Выступу ў складзе легендарнага квартэта сталі самымі яркімі старонкамі творчай біяграфіі Планта. Хоць сам спявак так не лічыў, рэдка выкарыстоўваючы на канцэртах спадчына групы.
«Led Zeppelin» упэўнена заваёўвала музычны Алімп, а Роберт Плант з першых жа выступленняў заявіў пра сябе як пра геніяльнага вакалісце. Армія фанатаў імкліва расла: прыхільнікі блюзу і року адзначалі містычны, зачаравальны голас, здольнасць да імправізацыі, уменне запавольваць і паскараць тэмп вакальнай лініі. Неўзабаве мужчыну празвалі «Залатым Богам».
У Роберта адкрыўся яшчэ адзін талент - ён пачаў пісаць тэксты песень. Усе творы напоўнены глыбокім сэнсам, прыгожыя, часам не выходзяць за рамкі блюзу.
Плант выкарыстаў яркія вобразы і пачуццёвыя словы, а натхненнем служыла россып крыніц, пачынаючы ад традыцыйных блюзавых тым і заканчваючы творамі каханага ім Дж. Р. Р. Толкіна. У частку песень ( «Ramble On», «The Battle of Evermore») нават увайшлі цытаты з "Уладара Кольцаў".
Альбомы групы былі не падобныя адзін на іншы. Вяршыняй аўтарскага майстэрства Роберта лічыцца чацвёртая студыйная пласцінка «Led Zeppelin» і сінгл «Stairway To Heaven», у якіх музыкант звяртаецца да тэмы містыкі, выкарыстоўвае экзістэнцыяльныя вобразы і формы.
У песні «The Rain Song» аўтар згадвае паганскія рытуалы, а ў некаторых кампазіцыях глядзіць у бок скандынаўскага фальклору і індыйскай музыкі.
На першым часе Планту бракавала ўпэўненасці, бо ён быў пачаткоўцам на маштабных сцэнах. Але з часам «адужэў» і ператварыўся ў самаўпэўненага артыста, нават нарцыса, умела падтрымліваючы імідж «рок-бажаства». Фішкай вакаліста сталі жартоўныя гутаркі, якія ён вёў з аўдыторыяй прама на канцэртах.
«Led Zeppelin» выпусціла дзевяць альбомаў, за час існавання ні разу не мяняла склад і распалася на вяршыні славы - у 1979 годзе. Роберт Плант сур'ёзна задумваўся кінуць музыку, збіраўся нават падацца ў настаўнікі ў школу філасофіі. Але ў выніку сышоў у сольнае плаваньне.
Першы асабісты альбом музыканта пабачыў свет у 1982 годзе. Прыцягнуў да працы таленавітых барабаншчыкаў, у тым ліку Філа Колінза, з якім стварыў другую пласцінку «The Principle of Moments».
У пачатку 80-х Роберт зрабіў спробу пазбіваць чарговую рок-гурт. Так утварыўся калектыў «The Honeydrippers», які доўга не пратрымаўся - выпусціў усяго дзве песні і распаўся. Да таго часу музыка не уключаў у рэпертуар матывы «Led Zeppelin», але ўсё змянілася ў супрацоўніцтве з клавішнікам Філам Джонстан, які пераканаў «успомніць мінулае».
Сярэдзіна 90-х гадоў адзначыўся з'яўленнем праекта «Page and Plant»: Плант з Пэйджэм задумалі разам запісваць песні і ладзіць гастролі. Таварышы падключылі да працы арабскіх музыкаў, каб надаць творчасці большай арыгінальнасці.
І ў іх гэта атрымалася выдатна - ўсходнія матывы дэбютнай кружэлкі «No Quarter» меламаны ацанілі па вартасці. Далейшае супрацоўніцтва аказалася менш паспяховым, і музыкі вырашылі разысціся ў розныя бакі.
З надыходам новага тысячагоддзя спявак працягваў эксперыментаваць: арганізоўваў музычныя праекты, запісваў альбомы і кліпы, калясіў па свеце з гастролямі. Прарывам у кар'еры стаў 2006 год, калі Плант разам з кантры-спявачкай Элісан Краўс выпусціў дуэтны дыск "Raising Sand". Пласцінку купілі 3 млн чалавек, а яшчэ яна заняла вяршыню «Billboard Top 200» і выйграла прэмію «Грэмі».
Асабістае жыццё
Сумнявацца ў арыентацыі рокера не прыходзіцца - Роберт любіў жанчын, а тыя адказвалі яму ўзаемнасцю. Інакш і быць не магло, бо музыкант заварожваў не толькі голасам. Рост Планта і без таго складаў 186 см, дык ён яшчэ і апранаў на сцэну абцасы. Да таго ж эпатажны вакаліст любіў выступаць з грудзьмі наросхрыст, за што ў сярэдзіне 70-х гадоў чытачкі часопіса «Rock Scene" завочна ўручылі ўзнагароду "За лепшае грудзі ў року».
Першы раз спявак ажаніўся ў 20 гадоў. Кажуць, без кахання, проста, каб даказаць бацькам самастойнасць. Выбранніцай стала дзяўчына Морын Уілсан, з якой сустракаўся пару гадоў. У сям'і нарадзіліся трое дзяцей - дачка Кармэн Джэйн і сыны Карака і Логан Рамэра. Карака памёр ад рэдкай віруснай інфекцыі ў пяць гадоў. Роберт цяжка перажываў смерць сына, нават прысвяціў яму частку песень.
Прыкладнага сем'яніна з Планта не выйшла. Мужчына змяняў за спіной жонкі направа і налева, закруціў раман з роднай сястрой Морын - Шырлі, з якой пасля разводу жыў у грамадзянскім шлюбе. Новая выбранніца нарадзіла музыканту яшчэ аднаго сына, якога назвалі Джэсі Лі. Таксама спявак тры гады падтрымліваў адносіны з прыгажуняй Мішэль Оверман.
Кар'ера музыкі часам вісела на валаску з-за праблем са здароўем. Яшчэ ў 1973 годзе Роберт перажыў аперацыю на галасавых звязках і нейкі перыяд не спяваў. А неўзабаве апынуўся ў інвалідным крэсле: разам з жонкай трапіў у сур'ёзную аўтааварыю, пасля чаго два гады не мог абапірацца на зламаную нагу.
Роберт Плант зараз
У дыскаграфіі легендарнага вакаліста 11 альбомаў. Пакуль апошні на сёння дыск пад назвай «Carry Fire» пабачыў свет восенню 2017 года. У запісе паўдзельнічаў калектыў «Sensational Space Shifters».
Узімку 2018 года на Першым канале паказалі дакументальны фільм «Роберт Плант», які стаў часткай тэлепраекта саліста «AC / DC» Браяна Джонсана «Жыццё ў дарозе».
Музыкант аказваецца ў гасцях у былога саліста «Led Zeppelin», які распавядае пра лёс групы, адказвае на пытанне, чаму калектыў так і не уз'яднаўся пасля распаду, кажа аб уласных творчых пошуках.
Нягледзячы на сталы ўзрост, Роберт Плант выступае на канцэртах, запісвае песні, а таксама мае зносіны з сябрамі і прыхільнікамі праз старонкі ў «Твітэры» і «Инстаграме».
Дыскаграфія
- 1982 - «Pictures at Eleven»
- 1983 - «The Principle of Moments»
- 1984 - «The Honeydrippers: Volume One»
- 1985 - «Shaken 'n' Stirred»
- 1988 г. - «Now and Zen»
- 1990 - «Manic Nirvana»
- 1993 - «Fate of Nations»
- 1998 года - «Walking into Clarksdale» (з Джымі Пэйджа)
- 2002 - «Dreamland»
- 2005 - «Mighty ReArranger» (з Strange Sensation)
- 2006 - «Nine Lives» (зборнік)
- 2007 - «Raising Sand» (з Элісан Краўс)
- 2010 - «Band of Joy»
- 2014 - «Lullaby and the Ceaseless Roar»
- 2017 - «Carry Fire»