біяграфія
Найк Барзоў - вакаліст, кампазітар і папулярны расійскі рок-музыкант, вядомы хітамі «Лошадка», «Верхом на зорцы», «Про дурачка». Барзоў збірае поўныя клубы, задавальняе канцэрты на папулярных пляцоўках сталіцы і маленькіх гарадоў.Дзяцінства і юнацтва
Здаецца, што незвычайнае імя Найка - псеўданім. Некаторыя СМІ сцвярджалі, што музыканта клічуць Мікалай Барашка. У інтэрв'ю музыка неаднаразова каментаваў чуткі, запэўніваючы, што ў пашпарце яго дадзеныя застаюцца нязменнымі з моманту атрымання дакумента. Музыкант распавядаў, што бацькі не давалі яму імя да трох гадоў. Увесь гэты час дзіцяці клікалі "маляня". Да трохгадовага ўзросту бацька вырашыў назваць сына Найк. Музычныя крытыкі мяркуюць, што імя прыдумана па аналогіі з Майкам Навуменка або Ніка Рок-н-Ролла.
Найк Барзоў нарадзіўся 23 мая 1972 годзе ў пасёлку Віднае Маскоўскай вобласці ў сям'і вядомага ў вузкіх колах рок-музыкі. Творчыя задаткі хлопчык атрымаў пры нараджэнні, а круг зносін з дзяцінства настройваў на пэўны лад. Бацька прышчапляў густ да музыкі.
Хлопчык часта ўступаў у канфрантацыі з сям'ёй, выяўляючы свабодалюбства і зацятасць. Ён ніколі не рабіў тое, што не падабалася або здавалася сумным. Так, вучоба ставілася да заняткаў, якія не лічыліся прывабнымі. Затое творчасць напаўняла жыццё Барзова. Увесь вольны час юны Найк праводзіў з сябрамі, слухаючы ці гуляючы музыку.
Ён быў складаным падлеткам і пасля чарговага высвятлення адносіны з бацькам проста пайшоў з дому. Сына знайшлі ў прыяцеля праз некалькі дзён. Юнака адольваў пахмельны сіндром. Каб пазбегнуць паўтарэння сітуацыі Найк вызвалілі, і хлопец выбудаваў для сябе новую сістэму прыярытэтаў, забыўшыся пра школу.
У 14 гадоў ён стварыў першую рок-гурт. «Інфекцыя» была правакацыяй і эпатажам, што выклікаюць лозунгам бунтара. Каманда праіснавала 4 гады, пасля чаго Найк заняўся сольнай кар'ерай. Нягледзячы на кароткатэрміновае супрацоўніцтва, музыкі гурта выпусцілі 2 альбомы, якія падарылі ім першы поспех. Барзоў паспеў адслужыць у арміі, папрацаваць з рознымі рок-калектывамі і змяніць кірунак у музыцы. Сыдучы ад панка, ён пераключыўся на жанр псіхадэлічны рок.
музыка
У Найка Барзова было невялікая колькасць прыхільнікаў, якія ведалі яго з часу існавання «Інфекцыі», таму музыка мог разлічваць на падтрымку, займаючыся сольнай творчасцю. Першым выпушчаным альбомам стала пласцінка пад назвай «Апусканне», якая выйшла ў 1992 годзе.
За ёй у 1994-м пайшоў альбом "Зачынена". Кампазіцыі Найка былі рамантычнымі і душэўнымі, напісанымі ў меланхалічнага стылі. У 1996 годзе Барзоў выпусціў альбом у гонар дзесяцігоддзя «Інфекцыі», зрабіўшы гэта без музыкаў гурта. Сярод іншых песень была і кампазіцыя пад назвай «Лошадка».
Песня трапіла ў ратацыю радыёстанцый у 1997 годзе. Нетрывіяльны сюжэт, выкарыстанне назвы наркатычных сродкаў і прыхаваная падаплёка выклікалі абмеркаванне сярод крытыкаў і слухачоў. Пад маленькай конікам Найк меў на ўвазе чалавека, зняволенага ў кругавую паруку «дом-праца», дзе ім кіруюць абавязацельствы і рэдкая магчымасць здабыць шчасце.
Пасля забаронаў трансляцыі песні з-за выкарыстання слова «какаін» аўтар ўнёс карэкціроўку. Кампазіцыю дапусцілі ў эфір радыёстанцый. У 2000-м Найк Барзоў стаў выканаўцам года па версіі радыё «Maximum» і выдання «Весткі».
У 2001 музыкант падаў сваю кампазіцыю «Сварка» у якасці саўндтрэку да фільма «Даун Хаўс» Рамана Качанава. Крытыкі ўсё больш выказвалі размяшчэнне да кампазітара. Барзоў стаў выступаць з сольнымі канцэртамі ў сталіцы, збіраў буйныя пляцоўкі, а квіткі на яго выступу хутка распрадаваліся.
У 2002 годзе выйшаў альбом «Стрэмка», і, спыніўшы гастролі, музыкант на некаторы час прыпыніў бурную дзейнасць. Ён сыграў ролю Курта Кабэйна ў спектаклі «Нірвана» Юрыя Грымова, выпусціў сінгл «Дзеля кахання».
У 2004 годзе Найк Барзоў засяродзіўся на Прадзюсаваннем альбома жонкі Русланы і супрацоўнічаў з музычным калектывам «Бабры-мутанты». 2005 адзначыўся запускам праекту «One rythmical ritual», над якім Барзоў працаваў разам з мастаком Вадзімам Сташкевіч і тэатрам-студыяй «Мохсира». У 2006-м Найк выпусціў зборнік лепшых песень рок-гурта «Інфекцыя».
Музыка Барзова натхніла аніматараў Святлану Адрианову і Святлану Ельчанінава на стварэнне мультыплікацыйнага праекта «Гулец», які Найк Барзоў прэзентаваў у 2007 годзе. Ён здымаў кліпы, запісваў новыя песні, стварыў саўндтрэк да аўдыёкніжкі «Страх і агіда ў Лас-Вегасе», якую сам і агучыў.
Выканаўца вырашыў заняцца адраджэннем групы «Інфекцыя», але калектыў хутка распаўся, бо не адпавядаў пляцоўках прапанаванага фармату. Для маленькіх клубаў «Інфекцыя» рабіла занадта якасную музыку, а для канцэртных залаў і стадыёнаў непадыходную.
У 2010 годзе выйшаў новы сольны альбом Барзова «Знутры». Найк выпусціў фільм "Назіральнік", у якім распавядаў, чым займаўся некалькі апошніх гадоў. У сапраўдны момант музыкант працягвае творчую дзейнасць, выступаючы на зборных рок-канцэртах і арганізуючы сольныя мерапрыемствы. Будучы прыхільнікам Віктара Цоя, да 55-годдзя куміра Барзоў запісаў прысвечаную яму песню «Гэта не любоў».
Асабістае жыццё
Найк Барзоў - публічная фігура. Яго біяграфія вядомая журналістам, але асабістае жыццё музыканту атрымоўваецца хаваць. Вядома пра яго шлюбе з Русланай. У саюзе з вакалісткай у Барзова нарадзілася дачка Вікторыя. Больш сумесных дзяцей у пары няма.
Музыкант лёгка дамагаўся сімпатый прадстаўніц прыгожага полу, а яго характар і любоў да свабоды ішло насуперак з успрыманнем жонкай ідэалаў сямейнага жыцця. Барзова разышліся, але падтрымліваюць сяброўскія адносіны дзеля дачкі.
Найк праводзіць час з спадчынніцай і клапоціцца пра яе. Пасля разводу яму ўдалося захаваць даверныя і прыяцельскія адносіны з экс-жонкай. Зараз Руслана пагружана ва ўпраўленне ўласнай вакальнай школай ў Маскве.
Найк Барзоў зараз
Барзоў фармату 2018 гады моцна адрозніваецца ад музыканта, які змагаўся за «конікамі» з цэнзарам радыёстанцый. Найк змяніў імідж, прычоску, і яго кампазіцыі сталі больш рамантычнымі і пазітыўнымі. У музыкі ёсць уласны рахунак на сеткі «Инстаграм», з дапамогай якога карыстальнікі могуць мець зносіны з кумірам і сачыць за яго жыццём. Барзоў актыўна публікуе фота, дзелячыся сваімі планамі і ідэямі пра новыя праекты.
Эпатаж змяніўся элегантнасцю, а нястрымнасць глыбакадумнасцю. Спявак па-ранейшаму не саромеецца выказваць уласнае меркаванне ва ўласцівай яму манеры. Ён прытрымліваецца кірункі ў музыцы, да якога ляжыць яго душа, і радуе прыхільнікаў новымі кампазіцыямі. У Барзова распісаны па днях графік гастроляў і выступаў. Сёння ён застаецца запатрабаваным рок-музыкам і супрацоўнічае з разнастайнымі калектывамі, сярод якіх група «Муракамі».
Рост музыканта 180 см, вага 78 кг.
Дыскаграфія
- 1992 - «Апусканне»
- 1994 - "Зачынена"
- 1997 - «Галаваломка»
- 2000 - «Супермэн»
- 2002 - «Стрэмка»
- 2010 - «Знутры»
- 2014 - «Усюды і нідзе»
- 2014 - «Найк Барзоў. Выбранае »
- 2015 - «Малекула»
- 2016 - «Малекула, Vol.2»
- 2018 - «Кіслотны бог»