біяграфія
Многія меламаны пагодзяцца, што савецкая музыка пакінула след у гісторыі. Нягледзячы на разнастайнасць жанраў і з'яўленне новых зорак на расійскай эстрадзе, такія групы, як "Кіно", "Зямляне", "Сектар газу" і "Кароль і блазан", працягваюць гучаць у слухаўках аматараў панк-рока.
Нельга не ўключыць у гэты спіс і групу "Нуль", якая скарыла слухачоў рок-н-ролам, меладычнымі песнямі са схаваным сэнсам і арыгінальным жанрам музыкі.
Гісторыя групы і склад
Гісторыя гурта "Нуль" складаецца з біяграфій яе ўдзельнікаў. Заснавальнікам савецкага рок-калектыва прынята лічыць Фёдара Чысцякова, жыццё якога напоўнена запамінальнымі момантамі. У падлеткавым узросце Фёдар быў заняты пошукам пуцяводнай зоркі і знайшоў яе ў выглядзе музыкі.
Калі Чысцякоў перайшоў у шосты клас, ён пазнаёміўся з Аляксеем Мікалаевым, які захапляецца гульнёй на струнных інструментах. Да таго ж Нікалаеў меў уласны калектыў, выконваючы імправізаваныя песні на школьных мерапрыемствах.
Які знаходзіўся ў творчай кампаніі Фёдар Чысцякоў захацеў стаць лідэрам рок-гурта. Зрэшты, неўзабаве яго жаданне спраўдзілася.
Праз два гады Чысцякоў і Нікалаеў пазнаёміліся з Анатолем Платоновым, які таксама праявіў жаданне стаць паўнапраўным удзельнікам новага калектыву. Хлопцы заўзята рыхтаваліся да запуску музычнага праекта, таму замест таго, каб вучыць урокі ў школе, Фёдар развіваўся творча, складаючы балады і рамантычныя вершы на задняй парце.
Да канца 10-га класа маладыя людзі прыдумалі дастаткова песень для альбома, таму адправіліся паказваць сваю творчасць гукарэжысёру Андрэю Тропилло, які раскручваў гурта "Акварыум", "Аліса", "Машына часу" і г.д. Варта адзначыць, што хлопцы выбралі гэтага прадзюсара з-за таго, што падпольная студыя гуказапісу знаходзілася недалёка ад школы.
Такім чынам, ужо ў 1986 годзе ў каманды выйшаў першы магнитоальбом пад назвай «Музыка Драчова напільнікаў». Дарэчы, менавіта гэты перыяд варта лічыць самым актыўным у дзейнасці групы.
Рок-музыкі ўдастоіліся прызнання і славы, збіраючы на канцэртах натоўпу неабыякавых фанатаў. Але першапачатковы склад калектыву не пратрымаўся доўгі час.
Напрыклад, пакуль Аляксей Нікалаеў служыў у войску, з групай гулялі розныя музыканты. За барабаннай устаноўкай сядзелі Шаркоў, Воранаў і Никольчак. Таксама ў свой час каманду пакінулі Струкаў, Старых і Гусакоў. Адзінымі ўдзельнікамі, якія пратрымаліся да канца, сталі Чысцякоў і Мікалаеў.
Гурт "Нуль" цешыла прыхільнікаў задорным панкам да пэўнага моманту, далей у музыкаў рушыў услед перапынак, які расцягнуўся на пяць гадоў.
У 1992 годзе Фёдар Чысцякоў апынуўся ў следчым ізалятары "Крыжы" горада Санкт-Пецярбурга. Фронтмэн панк-калектыву атрымаў абвінавачанне па 30-м артыкуле УКРФ ( "Падрыхтоўка да злачынства і замах на злачынства").
Паспяхова стартаваўшы на расійскай сцэне, вакаліст зламаў свой лёс, напаўшы з нажом на сваю сужыцельку Ірыну Ліннік. На судзе заснавальнік гурта "Нуль", які здзейсніў замах на забойства, прызнаўся, што хацеў пазбавіць чалавецтва ад вядзьмарства. На думку Фёдара, яго сяброўка была ведзьмай.
Нядзіўна, што пасля такога прызнання Чысцякоў быў адпраўлены на прымусовае лячэнне з дыягназам "паранаідальная шызафрэнія". Адметна тое, што пасля таго, як фронтмэн выйшаў на волю, ён далучыўся да "Сведкам Іеговы", што адбілася на яго асабістым жыцці.
У 1997-98 гадах скончылася "пяцігадовае зацішша", і гурт "Нуль" здабыла другое дыханне. Калі казаць пра ўдзельнікаў таго часу, то вакалістам быў Фёдар Чысцякоў, на гітары гуляў Георгій Старых, на барабанах - Аляксей Нікалаеў, а на балалайцы музыцыраваў Пётр Струкаў. За бас-гітарныя рытмы адказваў Дзмітрый Гусакоў.
У такім складзе музыканты адыгралі некалькі канцэртных тураў, прычым назва рок-групы зведала змены: гледачам аб'яўлялі, што на сцэне з'явяцца "Фёдар Чысцякоў і група` Ноль` ", ці ж" Фёдар Чысцякоў і Аркестр электроннага фальклору ".
Не паспела група атрымаць асалоду ад "другім дыханнем", як у 1998 годзе, пасля выпуску альбома "Што так сэрца растрывожыла", яна распалася.
Аднак Фёдар Чысцякоў працягваў трымацца на плаву рок-сцэны, арганізаваўшы калектыў пад назвай "Зялёная пакой".
музыка
Музыка гурта "Нуль" адрозніваецца разнастайнасцю, сярод жанравых складнікаў крытыкі вылучаюць рускі рок, фолк-рок, постпанк, фолк-панк і панк-рок.Дэбютны альбом "Музыка Драчова напільнікаў" адрозніваецца ад наступнага рэпертуару групы "Нуль". Перш маладыя людзі арыентаваліся на заходнюю сцэну, таму ў песнях часцяком чуецца гучанне пост-панка.
Гурт "Нуль" вылучаецца на фоне астатніх дзякуючы галоўнаму сольным інструментам Фёдара Чысцякова: выканаўца разводзіў рок-музыку гульнёй на баяне. Аднак у першым альбоме панк-калектыву гучанне баяна чуецца не на першым плане.
Далей, у 1989 годзе, у музыкаў выйшаў альбом "Казкі", дзякуючы якому каманда хутка заваявала папулярнасць у СССР.
Трэці студыйны альбом "Паўночныя бугі" выйшаў на аўдыёкасеце ў 1990-м. Гэты зборнік песень адрозніваецца ад астатніх: альбом падзелены на дзве тэматычныя часткі: "Паўночныя бугі" і "Палёт на Месяц". У 1992-м некалькі песень з аўдыёкасеты ўвайшлі ў саўндтрэк фільма "Гонгофер", знятага рэжысёрам Бахыт Килибаевым.
У зборніку "Паўночныя бугі" выразна чуецца гучанне псіхадэлічнага і прагрэсіўнага рока.
У тым жа 1990 годам ва ўжо знакамітых музыкаў выйшаў дэбютны канцэртны альбом "Школа жыцця", які складаецца з канцэртных запісаў 1987-90 гадоў. У гэтым альбоме Фёдар Чысцякоў прадэманстраваў баянные імправізацыі, якія замянілі гітарнае гучаньне. У гэтым зборніку песні складаюцца з мноства аплікацый: музыка збіралася з прыпевак, гарадскога фальклору і нават джаза.
У 1991-м выйшаў чацвёрты па ліку студыйны альбом гурта "Нуль" ( "Песня пра неўзаемнае каханне да Радзімы"), які крытыкі палічылі лепшым у творчасці калектыву, бо менавіта ў ім змяшчаюцца лепшыя хіты, якія народ развучваў ледзь не на памяць.
Да такіх ставяцца песні "Іду, палю", "Чалавек і котка", "Песня пра сапраўдны індзейцу", "Вуліца Леніна" і іншыя. Большасць сінглаў ўвайшлі ў ратацыю "Рускага радыё", некаторыя з іх гучаць у эфіры па гэты дзень.
У "Песні пра неўзаемнае любі да радзімы" сінглы акустычныя, і толькі адна кампазіцыя "Ты тормаз" запісаная ў "Паўнаважкія электрычнасці", дзе прыхільнікі чуюць рытмічныя ўдары барабанаў і цяжкі рок.
1992 год стаў для музыкаў прадуктыўным, бо яны запісалі два альбома - "Полундра" і "Выспела дур". Першы адрозніваецца выкарыстаннем ненарматыўнай лексікі, чаго не назіралася ў папярэднім творчасці калектыву.
Дарэчы, зборнік "Полундра" фінансаваўся пірамідай "МММ" Сяргея Маўродзі: на той момант бубнач Аляксей Нікалаеў складаўся ў шэрагах гэтай кампаніі. Адзначаецца, што запіс зборніка была цяжкай і пакутлівай, што звязана з сыходам Старыкава і маральным станам Фёдара Чысцякова. З трыццаці запісаных песень у канчатковы варыянт увайшлі толькі восем.
Калі казаць пра альбом "Выспела дур", то зборнік, запісаны ў 1992 годзе, выйшаў толькі ў 2003-м. Туды ўвайшлі архіўныя песні музыкаў, таксама з выкарыстаннем жаргон слоў.
Гурт "Нуль" цяпер
31 ліпеня 2017 года "Нуль" прадставілі сынгл «Час жыць": гэтая песня апынулася апошняй працай Чысцякова і Мікалаева. Наогул задума кампазіцыі задумваўся ў 1992-м, аднак задумка так і не была завершана. Па сканчэнні 25 гадоў тэкст песні быў дапісаны і прадстаўлены публіцы.
Акрамя таго, па паведамленні партала "РІА Навіны", саліст групы "Нуль" Фёдар Чысцякоў адмяніў канцэрты ў Расіі аж да 2018 года. Адмова музыканта ад гастроляў звязаны са змяненнем парадку атрымання віз ў Злучаныя Штаты грамадзянамі Расіі.
"Я не паеду ў Расею. Зараз я не паеду туды. Канцэртаў не будзе", - пракаментаваў Чысцякоў на сваім сайце.Дыскаграфія
- 1984 - «Scrap»
- 1985-1986 - «Музыка Драчова напільнікаў»
- 1989 - «Казкі»
- 1990 - «Паўночнае бугі»
- 1990 - «говнорок»
- 1990 - «Песня пра неўзаемнае каханне да Радзімы»
- 1992 - «Полундра»
- 1991-1992 - «Выспела дур»
- 2001 года - «Блюз кубінскага негра»
- 2009-2010 - «Дэжавю»
- 2010 - «Updated2012»
- 2016 - «Без дурняў»
кліпы
- 1987 - "Балты, наперад!"
- 1991 г. - "Ты тормаз"
- 1992 - "Песня пра сапраўдны індзейцу"
- 1992 - "Іду, палю"
- 1997 - "Чалавек і котка"