біяграфія
Група «Заапарк" існавала ўсяго 10 гадоў (1981-1991), але за гэты час рэпертуар ленінградскіх музыкаў стаў культавым, а лідэр і заснавальнік калектыву Майк Навуменка - ідалам айчыннай рок-музыкі, чыё імя стаіць у адным шэрагу з легендамі - Віктарам Цоем, Барысам Грабеншчыкова. Творчасць Майка і групы «Заапарк» аказала ўплыў на цэлыя пакаленні рок-музыкаў.Гісторыя групы і склад
Афіцыйна група «Заапарк» створана восенню 1980 года. Аднак яе гісторыя пачынаецца задоўга да гэтага: з моманту, калі 16-гадовы Міша Навуменка, хлопчык з інтэлігентнай ленінградскай сям'і, узяў у рукі гітару і магнітафон, падораныя на дзень нараджэння.
Захапіўшыся творчасцю Rolling Stones, Doors, Боба Дылана, Дэвіда Боўі, юнак стаў самастойна вывучаць гульню на гітары, пісаць першыя песні на англійскай. Мова Навуменка ведаў выдатна - вучыўся ў спецшколе з паглыбленым веданнем замежнай. Там жа і атрымаў другое імя - Майк, якое пасля ўзяў за сцэнічны псеўданім.
Да стварэння ўласнага гурта Майк Навуменка паспеў пагуляць у складах гуртоў «Акварыум», «Капітальны рамонт» і шэрагу іншых калектываў. Запісаў нават першы альбом «Салодкая N і іншыя». Але працягваць сольную творчасць не захацеў, шукаў тых, хто дапамог бы рэалізаваць ідэю раптоўнага сімбіёзу: рок-н-рол 50-х у электрычным выкананні і тэкстамі на рускай мове.
Аднадумцы знайшліся ў 1980-м. Аб'яднаўшыся, музыкі стварылі групу «Заапарк». На пытанне пра сэнс назвы Майк пераважна аджартоўваўся:
«Хіба дрэннае слова? Я ўвогуле люблю звяроў ».Мама музыкі Галіна Навуменка патлумачыла так:
«Ён (Майк) надзвычай востра і неяк хваравіта адчуваў сябе несвабодным; адчуваў сябе як бы загнаным у клетку, з якой у яго горача хацелася вырвацца. А клеткай для яго былі і забароны на кнігі, і ганенні на музыку, і вучоба ў інстытуце, і руцінная праца ... »Першыя выступы групы прайшлі ў складзе: Майк Навуменка (вакал і бас-гітара), Аляксандр Храбунов (гітара), Андрэй Данілаў (ударныя), Ілля Кулікоў (бас). Арыгінальны склад зведаў змены ўжо ў 1984 годзе. Данілаў скончыў інстытут і з'ехаў працаваць па размеркаванні, Кулікоў сышоў з-за праблем з наркотыкамі, а потым патрапіў у турму.
З пачатку і да канца ў групе гулялі толькі Навуменка і Храбунов, астатнія ўдзельнікі прыходзілі і сыходзілі ў розны час. Найбольш яркі след у гісторыі калектыву пакінулі: Яўген Губерман (барабаны), Наиль Кадыраў (бас-гітара), Валерый Кірылаў (барабаны), Аляксандр Данскіх (клавішы).
Увесну 1987 гады каманда распадаецца, але ўжо восенню збіраецца ізноў і прыступае да гастроляў. Біяграфія «заапарк» сканчаецца са смерцю Майка Навуменкі ў 1991 годзе.
музыка
Рок-музыка пачала 80-х. Гэта быў час «Акварыума», «Машыны часу», «аўтографы» і іншых каманд, але песні Майка настолькі адрозніваліся ад царивших у той час стыляў і кірункаў, што адразу прыцягнулі ўвагу аўдыторыі. Сімбіёз старога добрага рок-н-ролу з рытм-н-блюзовскими матывамі, накладзенымі на чысты, зразумелы, пазбаўлены метафар і алегорый тэкст, - усё гэта стала візітнай карткай групы.
З творчасцю Майка і яго групы неўскі андэграўнд знаёміцца ў 1981-м, калі «Заапарк», адыграўшы сезон у складзе Ленінградскага рок-клуба, прадставіў першую канцэртную праграму. Пасля гэтага каманда стала шмат выступаць у Ленінградзе, ездзіць на гастролі ў Маскву. У гэтым жа годзе ўбачыў свет першы альбом «Blues de Moscou». Дызайн вокладкі са стылізаваным фота і знакаміты лагатып «заапарк» стварыў адзін Майка, мастак Ігар (Иша) Пятроўскі.
Зноў жа ў 1981-м адбываецца знаёмства Майка з Віктарам Цоем, а неўзабаве Навуменка ў якасці запрошанага музыкі ўжо гуляе ў дэбютным акустычным канцэрце гурта «Кіно». Сумеснае творчасць Навуменка і Цоя - гульня на сэйшэнаў і кватэрніках ў Маскве і Ленінградзе - будзе працягвацца аж да 1985 года.
У 1982-м «Заапарк» выпускае другі альбом «LV», што ў перакладзе азначала «55» - год нараджэння фронтмэна. Пласцінка атрымалася незвычайнай, некаторыя кампазіцыі Майк напісаў у парадыйным стылі, прысвяціўшы сябрам-музыкам - Віктару Цою, Барыса Грабеншчыкова, Андрэю Панову.
Трэці альбом гурта «Павятовы горад N» лічыцца лепшым у дыскаграфіі. У яго ўвайшлі хіты «Дрэнь», «Прыгарадны блюз», «Калі ты хочаш», «мажорнага рок-н-рол» і іншыя.
Ужо тады творчасць «заапарк» стала флагманам для многіх маладых рок-камандаў. На Другім Ленінградскім рок-фэсце песня «мажорныя рок-н-рол» прагучала ў выкананні групы «Сакрэт», якая і атрымала галоўны прыз. А вось «Заапарк», таксама прымаў удзел у праграме, стаў толькі ўладальнікам прыза глядацкіх сімпатый.
Так выявілася пачатая ў 1982 годзе Мінкультам кампанія супраць рок-самадзейнасці, асабліва дасталося ў гэтай «ідэалагічнай» барацьбе «заапарк», з-за чаго музыканты практычна на год вымушаныя сысці ў падполле, але перш за выпусцілі трэці студыйны альбом з аптымістычным назвай «Белая паласа».
За перыяд часовага сыходу са сцэны група вырашала і пытанні са складам, вяліся пошукі падыходных музыкаў. Эксперыменты з удзельнікамі прывялі да таго, што ў 1986 годзе ў «заапарк» замест аднаго саліста з'явілася цэлая саліруе каманда: Аляксандр Данскіх, Наталля Шышкіна, Галіна Скигина. У такім нечаканым фармаце гурт выступіў на Чацвёртым рок-фэсце, упершыню заваяваўшы галоўны прыз.
Пасля перапынку ў працы, летам 1987 г., калі «Заапарк» прыступіў да гастроляў, музыканты абвандравалі ўвесь Саюз. У паездцы на Далёкі Ўсход Навуменка знаёміцца з таленавітым музыкам Аляксандрам Дзёмін, вялікім прыхільнікам творчасці «заапарк».
«Я рою тунэль праз увесь Саюз - Майк! Падары мне свой блюз! .. », - пісаў ён у прысвячэнні групе.Музыкі дапамаглі Дземіну стала запісаць альбом «Заткніся і танцуй» у 1990-м. Аляксандр да апошняга (памёр ў 2002) заставаўся адданым памяці Майка, падтрымліваў сяброўскія адносіны з астатнімі музыкамі, былой жонкай Навуменка - Наталляй.
Актыўныя гастролі пацягнулі за сабой ўсплёск папулярнасці «заапарк». Аб групе нават здымаюць дакументальны фільм «Бугі-вугі кожны дзень" (1990). Для гэтай карціны музыкі запісваюць новыя песні. Пасля яны ўвойдуць у альбом «Музыка для фільма" (1991), які выйшаў ужо пасля распаду.
Група «Заапарк» цяпер
Пасля смерці Майка ў 1991 годзе ад кровазліцця ў мозг (абставіны здарэння так і застаюцца нявысветленымі) група спыніла існаванне. Аднак творчая спадчына культавага калектыву па-ранейшаму актуальна і звяртае на сябе ўвагу сучасных выканаўцаў.
Наўрад ці хто-небудзь з іншых айчынных рок-калектываў можа пахваліцца такой колькасцю рэмейкаў - песень і кліпаў, зробленых на творы з іх рэпертуару. А спробаў адрадзіць легендарную групу было некалькі.
Першым паспрабаваў Аляксандр Данскіх ў 1998 годзе: сабраў калектыў пад назвай «ЗОО-ПАРК» і запісаў дыск «РеМайк», у які, акрамя хітоў Навуменка, увайшлі песні Данскіх.
У 2000 годзе пад лэйблам «Аддзяленне« Выхад »выпушчаны зборнік« Ілюзіі »з 13 студыйнымі запісамі« заапарк »1984-1987 гадоў.
Буйны праект па «рэінкарнацыі» «заапарк» належыць Андрэю Тропилло - ўладальніку студыі «Антропов», дзе група запісвала альбомы. У 2015 годзе Тропилло сабраў «Новы Zooпарк», запрасіўшы гітарыста Аляксандра Храбунова і басіста Наиля Кадырава. Да 60-годдзя Майка запісаны трыб'ют-альбом, куды ўвайшлі класічныя хіты «заапарк» у новым варыянце.
Музыкант і тэлевядучы Дзмітрый Дзіброў, таксама неабыякавы да творчасці «заапарк», выпусціў альбом кавераў ў 2002 годзе. У дыск увайшлі хіты «Ром і пепсі-кола», «Я забываю», «Дрэнь», «Бывай, дзетка».
Дыскаграфія
- 1981 - «Blues de Moscou»
- 1983 - «Павятовы горад N»
- 1984 - «Белая паласа»
- 1991 г. - «Музыка для фільма»