біяграфія
Міхаіл Бабіч - бачны расійскі палітык, чыя дзейнасць амаль на кожным пасту суправаджалася гучнымі скандаламі. Зрэшты, гэта зусім не перашкодзіла імкліваму кар'ернаму росту энергічнага чыноўніка, чыю цвёрдую хватку і прабіўную сілу прызнаюць нават нядобразычліўцы.Дзяцінства і юнацтва
Будучы палітык нарадзіўся 28 траўня 1969 году ў Разані. Яго бацька быў афіцэрам-дэсантнікам, і маленькі Міша марыў пайсці па слядах бацькі, але пасля школы яго не прынялі ў Разанскае паветрана-дэсантнае вучылішча па стане здароўя. Юнак падаў дакументы ў вучылішча сувязі і паспяхова яго скончыў, пасля чаго ўсё ж уступіў у шэрагі ВДВ.
Як абвяшчае афіцыйная версія біяграфіі, Міхаіл Віктаравіч Бабіч прымаў удзел у баявых дзеяннях у Чачні. Ён праслужыў у арміі да 1994 года і сышоў у адстаўку ў званні палкоўніка. Пазней, ужо будучы дзяржаўным дзеячам, Бабіч атрымаў юрыдычную адукацыю ў Маскве і навучаўся ў Дзяржаўнай акадэміі кіравання.
бізнес
Вярнуўшыся на «грамадзянку", былы палкоўнік заняўся прадпрымальніцтвам. Праз 4 гады ён кіраваў ужо трыма кампаніямі, сярод якіх была знакамітая «Росмясомолторг», што пастаўляла прадукты харчавання расійскай арміі. З імем гэтай кампаніі звязаны скандал, які прывёў да ўзбуджэньня крымінальнай справы.
Кіраўніцтва фірмы абвінавацілі ў прысваенні 2 млрд рублёў, выручаных па праграме продажу гуманітарнай дапамогі з ЗША. Міхаіл Бабіч, падчас разбору які атрымаў ад СМІ мянушку Мяснік, адмаўляў віну і сцвярджаў, што справа сфабрыкаваная канкурэнтамі. У выніку вінаватым прызналі кіраўніка адной з фірмаў-пасярэднікаў Дзмітрыя Ильясова.
палітычная кар'ера
У канцы 90-х гадоў Міхаіл Віктаравіч папоўніў шэрагі дзяржаўных дзеячаў, атрымаўшы пасаду намесніка ўнітарнага прадпрыемства па рэгуляванні харчовых рынкаў у Маскве. Там ён прапрацаваў да 2000 года, пасля чаго ўвайшоў у склад перадвыбарчага штаба Барыса Громава, дзе вырашаў фінансавыя пытанні.
Калі Громаў выйграў выбары, Бабіч стаў намеснікам старшыні ўрада Маскоўскай вобласці. Праз паўгода яго абвінавацілі ў грубым парушэнні працоўных нормаў і звольнілі. Бабічы прыйшлося аднаўляцца на пасадзе праз суд, але давёўшы сваю правату, ён неадкладна напісаў заяву на сыход.
Пасля звальнення Міхаіл Віктаравіч пераехаў у Іванаўскую вобласць, дзе атрымаў пасаду віцэ-губернатара ў мясцовай адміністрацыі. Кіраўнік вобласці Уладзімір Ціханаў добразычліва паставіўся да новага маскоўскім спецыяліста, адзначыўшы выдатнае эканамічнае мысленне Бабіча і яго ўменне прыцягваць грошы, але знайшліся і тыя, каму не спадабалася гэта прызначэнне: яны абвінавачвалі віцэ-губернатара ў пераследзе асабістых інтарэсаў і празмерна цвёрдым звароце з апанентамі.
Двухгадовае знаходжанне ў новай пасадзе таксама не абышлося без скандалаў. Першы з іх разгарэўся, калі Міхаіл Бабіч падтрымаў скупку акцый мясцовага спіртзавода буйной алкагольнай кампаніяй, а другі - калі высветлілася, колькі сродкаў траціцца на ўтрыманне рэзідэнцыі Іванаўскай вобласці ў Маскве (сума ў 5 млн рублёў была велізарнай для мясцовага бюджэту).
Калі ў першым выпадку пракуратура не знайшла нічога незаконнага ў дзеяннях чыноўніка, то другая справа ледзь не скончылася арыштам. Губернатар заступіўся за свайго падначаленага і падаў скаргу Уладзіміру Пуціну, пасля чаго Бабіча выключылі са складу падазраваных.
У лістападзе 2002-га Міхаіл Віктаравіч перабраўся ў Чачню і ўзначаліў там новы ўрад. Прызначэнне на гэтую пасаду рускага па нацыянальнасці чыноўніка тлумачылася неабходнасцю змякчыць супярэчнасці ўнутры рэспублікі. На гэтым месцы ён прабыў крыху больш за год і напісаў заяву аб адстаўцы. Па звестках партала «Весткі», прычынай стаў канфлікт з Ахмат Кадыравым. Пасля гэтага Бабіч заняў пост памочніка Германа Грэфа і абраны ў Дзяржаўную думу па квоце «Адзінай Расеі».
У 2011 годзе Уладзімір Пуцін прызначыў яго сваім прадстаўніком у Прыволжскай федэральнай акрузе. На пасадзе паўпрада Уладзімір Бабіч прабыў 7 гадоў. Менавіта салідны палітычную вагу былога палкоўніка ў выніку дапамог вырашыць ўнутраныя канфлікты ў кіраўніцтве Ніжагародскай вобласці, якія скончыліся адстаўкай губернатара Алега Сарокіна.
Бабіч паспрыяў прызначэнні на гэтую пасаду Глеба Нікіціна. У інтэрв'ю на сваім афіцыйным сайце ён назваў яго «па-добраму чэпкім чалавекам» і даў зразумець, што лічыць гэта ўдалым кадравым рашэннем. Таксама падчас кіраўніцтва Бабіча праводзіліся некалькі маштабных антыкарупцыйных кампаній, пасля якіх былі арыштаваныя былыя губернатары Удмуртыі і Марый Эл.
Заслугі Міхаіла Бабіча на пасадзе паўнамоцнага прадстаўніка Прэзідэнта высока ацанілі калегі, у тым ліку міністр адукацыі і навукі РФ Вольга Васільева, кіраўнік Башкартастана Рустэм Хамітаў і міністр будаўніцтва і ЖКГ Міхаіл Мень.
даходы
Пры падвядзенні вынікаў за 2017 год сярод усіх сваіх паўпрадаў Прэзідэнта ў Бабіча апынуўся самы сціплы даход. Ён быў на апошнім месцы спісу з сумай 6,5 млн рублёў, што на 93 тысячы больш вынікаў мінулага года. Мужам Бабіча і дзецям належаць дзве кватэры - 177 і 55 квадратных метраў. Згодна з дэкларацыі, у членаў сям'і няма ні аднаго аўтамабіля.Асабістае жыццё
Міхаіл Віктаравіч складаецца ў шлюбе. Ягоная жонка Галіна працавала ў «Пробизнесбанке». Яны бацькі дваіх дзяцей. Старэйшы сын Аляксандр - прадпрымальнік, малодшы Арцём - школьнік, навучаецца ў адным з элітных навучальных устаноў у Маскве.
Бабіч не афішуе інфармацыю пра сваю сям'ю, і знайсці дакладную інфармацыю аб яго асабістым жыцці практычна немагчыма.
Міхаіл Бабіч зараз
У сярэдзіне 2018 гадоў ў палітычным асяродку пачалі круціцца чуткі аб адстаўцы Бабіча. Яму прадказвалі месца ў Апараце Прэзідэнта, пост памочніка па пытаннях Украіны і іншыя прыкметныя пасады. У жніўні 2018 года Міхаіла Бабіча прызначылі амбасадарам РФ у Беларусі. У афіцыйным запісе «Инстаграма» Пасольства Беларусі ў Расіі апублікавалі фота Бабіча з амбасадарам рэспублікі ў РФ Ігарам Петрышэнкам і павіншавалі яго з новай пасадай.
Гэта першае дыпламатычнае прызначэнне Міхаіла Віктаравіча за ўсю яго палітычную кар'еру. Першапачаткова планавалася, што ён стане паслом у Кіеве, але Украіна яго не прыняла. Зараз Міхаіл Віктаравіч адмаўляецца каментаваць сваё прызначэнне, удакладняючы, што яму яшчэ толькі трэба будзе разабрацца ў сітуацыі.
ўзнагароды
- 2017 - ордэн «За заслугі перад Айчынай» III ступені
- 2014 - ордэн святога дабравернага князя Данііла Маскоўскага III ступені
- 2011 - ордэн «За заслугі перад Айчынай» IV ступені
- 2010 г. - Ганаровая грамата Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі - за заслугі ў заканатворчай дзейнасці і развіцці расійскага парламентарызму
- 2006 - ордэн Дружбы
- медаль «За адвагу»
- медаль «У памяць 850-годдзя Масквы»
- Ганаровая грамата Урада Расійскай Федэрацыі
- медаль «За ўмацаванне баявой садружнасці"
- медаль «За адзнаку ў вайсковай службе» I ступені
- імянная зброя