біяграфія
Заснавальнік і нязменны лідэр ВІА «Самацветы» Юры Малікаў, без усялякага сумнення, чалавек-эпоха. Эстраду 70-80-х немагчыма ўявіць сабе без хітоў «Не трэба засмучацца», «Павязу цябе я ў тундру», «Усё, што ў жыцці ёсць у мяне» і многіх іншых. Песні, якія слухае ўжо не адно пакаленне, калектыў, не які траціць папулярнасць ужо больш за 40 гадоў, пуцёўкі на эстраду для многіх вядомых выканаўцаў - усё гэта пра Народным артысце Расіі Юрыя Малікава.Дзяцінства і юнацтва
Юрый Малікаў з'явіўся на свет у разгар ваенных падзей Другой сусветнай вайны - 6 ліпеня 1943 года на хутары Чеботовка Тарасовского раёна Растоўскай вобласці.
Дзяцінства хлопчыка прайшло пад уражаннем ваенных апавяданняў бацькі Фёдара Міхайлавіча, які вярнуўся з фронту з сур'ёзным раненьнем. А яшчэ бацька навучыў сына гуляць на гармоніку, з якой прайшоў усю вайну. Гэтыя ўрокі потым дапамаглі хлопчыку асвоіць гульню на акардэоне.
У 1954 годзе сям'я МАЛІКАВА перабралася жыць Падмаскоўі. У новай школе Юра арганізаваў акардэоне трыо, хлопцы ўдзельнічалі ва ўсіх школьных мерапрыемствах. І ў Падольскім індустрыяльным тэхнікуме, куды Малікаў паступіў пасля школы, ён зноў у цэнтры мастацкай самадзейнасці, толькі на гэты раз гуляе ў духавым аркестры.
Юнак асвоіў гульню на многіх інструментах, але сапраўдная любоў звязала яго з кантрабасам. Малікаў упершыню ўбачыў інструмент у фільме «Серэнада сонечнай даліны» і беспаваротна закахаўся ў яго гучанне. Угаварыўшы кіраўніцтва техникумовского клуба купіць кантрабас, Юра адмыслова запісаўся ў вячэрнюю музычную школу, каб авалодаць сакрамэнтам гульні.
Аднойчы ў Падольск прыехаў сімфанічны аркестр ад Маскоўскай абласной філармоніі. І кантрабасіст калектыву Уладзімір Міхалёў ўбачыў на выступе ў парку юнага калегу па музычнаму інструменту. Пасля знаёмства Міхалёў запрасіў Малікава ў Маскву, пакінуў нумар тэлефона.
«Так я атрымаў пуцёўку ў прафесійную жыццё», - успамінае сёння Юрый Фёдаравіч.Міхалёў зладзіў Юру ў музычную вучэльню Ипполитова-Іванова, адкуль таленавітага хлопца забралі вучыцца ў Маскоўскую дзяржаўную кансерваторыю на аркестравы факультэт.
музыка
Прафесійную музычную кар'еру Малікаў пачаў з працы ў «Масканцэрце» у складзе інструментальнага ансамбля спевака Эміля Гараўца. Па заканчэнні кансерваторыі ў 1969 годзе працягваў працаваць з рознымі калектывамі «Москанцэрта». Ужо тады на савецкай эстрадзе сталі стварацца першыя ВІА, групы музыкаў, якія спяваюць не пад акампанемент аркестра, як было раней, а пад уласную гульню на электрычных інструментах.
Тады ўзнікла ідэя арганізаваць ансамбль, які б гуляў музыку новага жанру і фармату. Канчатковае ж рашэнне паспела пасля паездкі ў Японію ў 1970 годзе. Юрый Малікаў прапрацаваў там 8 месяцаў, гуляў у эстрадным калектыве. Заробленыя грошы музыкант выдаткаваў на куплю абсталявання і інструментаў, а па прыездзе ў Маскву адразу ж аб'явіў праслухоўванне для набору ў ансамбль.
У 1971 годзе пра новым ВІА «Самацветы» ужо ведала ўся краіна дзякуючы шлягер «Павязу цябе я ў тундру» і «Пойду ль, выйду ль я», якія прагучалі ў эфіры Усесаюзнага радыё. А ў 1972-м калектыў прадставіў краіну на шлягер-фэсце ў Дрэздэне.
Песні «Самоцветов» хутка заваявалі любоў слухача - простыя і добрыя вершы бралі за душу, а рытмічныя мелодыі хацелася напяваць бясконца. Да гэтых маладых і стыльных хлопчыкаў і дзяўчынак ніхто і не меркаваў, што патрыятычная або народная песня можа стаць шлягерам і быць падхопленая літаральна кожным - ад малога да вялікага.
Склад салістаў Малікаў падбіраў старанна, кожны раз звяртаючы ўвагу на новыя таленты: у музвучылішча, у самадзейнасці, на гастролях, нават у рэстаране. Так Юрый Фёдаравіч адкрыў шмат новых імёнаў. У «Самацветы» пачыналі спяваць Вячаслаў Дабрынін, Аляксей Глызін, Уладзімір Вінакур, Уладзімір Кузьмін і іншыя выканаўцы.
Пік творчасці групы прыйшоўся на сярэдзіну 70-х. Песні для «Самоцветов» пішуць мэтры савецкай эстрады: паэты - Леанід Дербенев, Міхаіл Пляцковскій, Роберт Калядны, кампазітары - Эдуард Ханок, Марк Фрадкін, Уладзімір Шаінскі, Давід Тухманов і іншыя.
Малікаў і яго ВІА гастралююць па ўсім Саюзе, збіраючы палацы і стадыёны. «Залатыя» хіты «Павязу цябе я ў тундру", "Ня паўтараецца такое ніколі», «Добрыя прыкметы», «Не трэба засмучацца», «У нас, маладых» нязменна выконваюцца «на біс», а адкрывае і завяршае кожны канцэрт самая любімая кампазіцыя «Самоцветов» - «Мой адрас - Савецкі Саюз».
Аднак на гэтай хвалі поспеху ў 1975 годзе ад Малікава сыходзіць амаль увесь асноўны склад музыкаў. Гэта быў своеасаблівы байкот экс-удзельнікаў ВІА за тое, што Юрый Фёдаравіч сурова абыйшоўся з галоўным салістам Валянцінам Дзьяканава. Малікаў таксама праявіў характар - вяртаць бунтароў не стаў, а за тры тыдні сабраў новы склад. Так у «Самацветы» прыйшлі Уладзімір і Алена Пресняковы.
Да пачатку 90-х Малікаў некалькі адыходзіць ад музыкі і нават прыпыняе дзейнасць ансамбля: папулярнасць «Самоцветов» ужо не тая, новы час прынесла іншую музыку і новых куміраў. І толькі ў 1996 годзе, пасля 25-годдзя гурта, зноў загучалі яе залатыя хіты ў абноўленай аранжыроўцы. «Самацветы» на чале з нязменным кіраўніком Юрыем МАЛІКАВА зноў аб'ядналіся, каб дарыць творчасць адданым і новым прыхільнікам.
Асабістае жыццё
З будучай жонкай Людмілай вьюнковых Юрый Фёдаравіч пазнаёміўся ў 1969 годзе. Малады музыка толькі пачаў працаваць у «Масканцэрце», калі выпадкова зайшоў у сад «Эрмітаж» і ўбачыў чароўную танцоўшчыцу мюзік-хола. У першы ж вечар Малікаў праводзіў Людмілу дадому, і надоўга пара ўжо не раставалася.
Праз некалькі месяцаў згулялі вяселле, ў 1970 годзе нарадзіўся першынец Дзмітрый, а ў 1977-м - дачка Іна. Сёння вялікая і дружная сям'я МАЛІКАВА - гэта знакамітая музычная дынастыя.
Дзмітрый Малікаў - папулярны спявак, музыка і кампазітар. Дачка Іна - спявачка, актрыса і прадзюсер. У народнага артыста чацвёра ўнукаў. Дзеці Дзмітрыя - Вольга (падчарка), Стэфанія і Марк, які нарадзіўся ад сурагатнай маці ў 2018 годзе. Сын Іны - Дзмітрый Малікаў-малодшы.
Фота знакамітай сям'і часта можна пабачыць у "Инстаграме» і «Твітэры» Дзмітрыя Малікава.
Юрый Малікаў зараз
Пасля адраджэння ў 1996 годзе ВІА «Самацветы» зноў запатрабаваны і папулярны. Юрый Фёдаравіч па-ранейшаму кіруе калектывам, сабраўшы лепшых музыкаў розных гадоў. А ў 2006 годзе Малікаў-старэйшы з дачкой Інай заснавалі групу «Новыя самацветы», якая робіць стылізаваныя кавер-версіі папулярных савецкіх песень.
Сёння Юрый Фёдаравіч вядзе здаровы лад жыцця, пасля таго як у 2006 годзе прыйшлося прайсці аператыўнае лячэнне ў Германіі. У 2018 годзе да 75-годдзя артыста быў зняты дакументальны біяграфічны фільм пра Юры МАЛІКАВА «Самацветы яго жыцця».
Дыскаграфія
- 1973 - ВІА «Самацветы»
- 1974 - «У нас маладых»
- 1981 - «Шлях да сэрца»
- 1985 - «Прагноз надвор'я»
- 1995 - «Там, за аблокамі"
- 1996 г. - «Усё, што ў жыцці ёсць у мяне»
- 1996 г. - «Дваццаць гадоў праз»
- 1997 - «Мы сталі іншымі»
- 2003 - «званічак»
- 2003 - «Першае каханне»
- 2009 г. - «Самацветы»
- 2009 г. - «NEW Самацветы»
- 2011 - «Самацветы» у асяроддзі зорак »