біяграфія
«Акіян Эльзы» (з укр. - «Акіян Эльзы») - украінская рок-гурт, вакалістам і нязменным лідэрам якой з'яўляецца Заслужаны артыст Украіны Святаслаў Вакарчук. У 1994 годзе калектыў імкліва ўварваўся на музычны Алімп, скарыў усе мажлівыя хіт-парады і заваяваў мноства прэмій. З тых часоў прайшлі дзясяткі гадоў, змянілася некалькі пакаленняў, аднак «Акіян ...» па-ранейшаму горача любім і старымі, і новымі прыхільнікамі.Гісторыя стварэння і склад
Гісторыя калектыву сыходзіць каранямі ў пачатак 90-х. Менавіта тады ў Львове паўстала група «Клан цішыні» - своеасаблівая папярэднік «Акіяна Эльзы». Каманда складалася з Андрэя Галяк, які ўзяў на сябе абавязкі вакаліста, і яго сяброў - гітарыста Паўла Гудзімава, бас-гітарыста Юрыя Хусточки і ўдарніка Дзяніса Глинина.
У той час усе ўдзельнікі былі яшчэ студэнтамі, таму ім даводзілася дзяліць свой час паміж вучобай і рэпетыцыямі. Паступова маладыя людзі пачалі выступаць перад публікай, у асноўным на студэнцкіх фестывалях і кватэрніках.
За пару гадоў каманда здабыла вядомасць у горадзе. Аднак ужо ў 1994 годзе шляху сакаманднік разышліся - музычныя інтарэсы Андрэя перасталі супадаць з іншымі ўдзельнікамі "Клана цішыні». Пасля распаду групы Галяк сабраў каманду «Окрема Терiторiя», а Глинину, Гудзімава і Хусточке прыйшлося пачаць пошукі новага саліста.
У тым жа 1994 годзе адбыўся іх лёсавызначальная сустрэча са Святаславам Вакарчуком. Аднойчы летам малады паэт і музыка ўпершыню з'явіўся на рэпетыцыі пакуль яшчэ безназоўнай групы і адразу ўліўся ў творчы працэс - унёс змяненні ў прыпеў кампазіцыі «Long Time Ago».
Праца закіпела, і ў верасні Вакарчук стаў афіцыйным лідэрам новаспечанай каманды. Дарэчы, у «Акіяна Эльзы» ёсць свой дзень нараджэння - 12 кастрычніка 1994 года. Назва групы нарадзілася ў два этапы. Спачатку Святаславу прыйшло на розум слова «акіян» - у той перыяд малады чалавек захапляўся «Адысеяй» Жака Кусто. А каб вылучыцца з ліку калектываў, якія насілі такую ж назву, да акіяна дадалі інтэрнацыянальнае жаночае імя Эльза.
Такім чынам, у першы склад львоўскай чацвёркі ўвайшлі Святаслаў Вакарчук, Павел Гудимов, Юрый Хусточка і Дзяніс Глинин.
музыка
Да моманту знаёмства з «экс-клановцами» у Святаслава ужо быў уласны творчы багаж з песень і вершаў. Дадаўшы да іх хіты «Клана цішыні», маладыя людзі падрыхтавалі першую канцэртную праграму. Ўзімку 1995 года адбыўся дэбют «Акіяна Эльзы» - марозным студзеньскім днём яны выступілі перад 7-тысячная аўдыторыяй.
Трохі пазней была запісаная дэманстрацыйная касета «Дэма 94-95». Яна не прызначалася для продажу - гэта быў проста наяўны ў наяўнасці музычны матэрыял, які хлопцы сабралі на адну касету ды даслалі прадзюсарам, спонсарам і на радыёстанцыі. Некаторыя асобнікі разышліся па сябрам і знаёмым.
Перспектыўных музыкаў заўважылі на гарадскім тэлебачанні. У 1995 годзе яны паўдзельнічалі ў запісе перадачы «Дэка», затым «Акіян Эльзы» выступіла на фестывалі «Червона Рута».
Творчая біяграфія групы папаўнялася новымі кіраўнікамі. У 1996 годзе «Акіян Эльзы» чакала чарада фестываляў, у тым ліку міжнароднага ўзроўню - у Польшчы, Германіі і Францыі. У родным Львове калектыў адыграў канцэрт з немцамі Blue Eyes, а крыху пазней на кіеўскім «Восеньскім рок-марафоне» яны выступілі на адной сцэне з Deep Purple. Выхад максі-сінгла «Будинок зi скла», прэм'ера фільма пра гурт на канале ТЕТ, а затым, у 1997 годзе - першыя ўсеўкраінскія гастролі: кар'ера львоўскай чацвёркі імкліва ішла ў гару.
У 1998 годзе ўдзельнікі «Акіяна Эльзы» пазнаёміліся з музыкам і прадзюсарам Віталём Клімавым, які пераканаў каманду пераехаць у Кіеў. Неўзабаве пасля пераезду ў гурта выйшаў дэбютны альбом «Там, де нас нема» - аднайменны кліп паказвалі на музычных каналах Украіны, Расіі і Францыі.
Літаральна за некалькі гадоў існавання гурт атрымаў такія прэстыжныя ўзнагароды, як «Дэбют году», «Лепшы альбом», «Лепшая песьня». У 1999 годзе «Акіян Эльзы» паўдзельнічаў у «Максидроме» - найбуйнейшым расійскім музычным фестывалі. Спорткомплекс «Алімпійскі» быў цалкам запоўнены. Гарачы прыём шматтысячнай аўдыторыі стаў для львоўскай чацвёркі прыемным шокам - зала хорам падпявала хіту «Там, де нас нема».
Пачатак новага стагоддзя адзначылася выпускам другога студыйнага альбома - ён атрымаў назву «Янанебiбув». Акрамя таго, у 2000 годзе каманда развіталася з Віталём Клімавым і ўзялася за супрацоўніцтва з «Key-Communication». Перамены адбыліся і ўнутры групы - у «Акіян Эльзы» прыйшоў клавішнік Дзмітрый Шураў.
Таксама ў 2000 годзе кампазіцыі «Акіяна ...» ( «Колі табе нема» і «Кавачай») сталі афіцыйнымі саўндтрэкамі да фільма Аляксея Балабанава «Брат-2».
У 2001-м быў выдадзены альбом «Мадэль», які некаторыя крытыкі называюць адным з лепшых у дыскаграфіі гурта. Затым стартаваў маштабны тур «Вимагай бiльшего», арганізаваны сумесна з кампаніяй «Pepsi». Такое супрацоўніцтва дазволіла «Акіяну Эльзы» адыграць для ўкраінскай публікі шэраг бясплатных канцэртаў.
2003 год адзначыўся выпускам кружэлкі «Суперсиметрiя», за якой рушыў услед тур па 40 гарадах Украіны. Праз некалькі месяцаў пасля яго завяршэння «Акіян Эльзы» зноў адправілася на гастролі. У акустычную праграму, якой далі назву «Ціхі акіян», увайшлі знаёмыя публіцы песні.
У 2004 годзе з групы сышлі адразу два ўдзельнікі - Юры Хусточка і Дзмітрый Шураў. 16 ліпеня «залаты склад» «Акіяна ...» адыграў канцэрт у Данецку, пасля чаго да каманды далучыліся Дзяніс Дудко (бас-гітара) і Мілаш Еліч (клавішы). Годам пазней на змену Паўла Гудзімава прыйшоў гітарыст Пётр Чарняўскі.
Наступны альбом «Gloria» з'явіўся ў 2005 годзе. І адразу пабіў рэкорд продажаў - 100 тыс. Экзэмпляраў, за шэсць гадзiн продажаў. Да канца года пласцінка двойчы атрымала статус плацінавай.
Шосты студыйны альбом «сусьвету" (2007) быў прысвечаны памяці Сяргея Товстолужского, саўнд-прадзюсара. Гэты дыск, на думку аўтараў, стаў самым брутальным за ўсю гісторыю каманды. Пасля выхаду кружэлкі «Dolce Vita» (2010) Вакарчук заняўся сольнай творчасцю і выпусціў альбом «Брусэль».
«Акіян Эльзы» зноў аб'ядналася ў 2013 годзе. Тады ж пабачыў свет альбом «Зямля». Які рушыў за гэтай падзеяй тур, прысвечаны 20-годдзю калектыву, стартаваў у нацыянальным спартыўным комплексе «Алімпійскі». Тур павінен быў працягнуцца ў Расіі, але ўсе запланаваныя канцэрты давялося адмяніць. Да гэтага спрычынілася зварот Віталя Милонова да міністра культуры Уладзіміру Мядзінскі. Дэпутат прасіў забараніць канцэрты «Акіяна ...» у Расеі.
Усяго за час свайго існавання «Акіян Эльзы» выпусцілі 9 студыйных альбомаў, 15 сінглаў і 37 кліпаў. Два трэка калектыву ( «Така, як ці» і «Вышэй за неба») увайшлі ў саўндтрэк да фільма «Мы з будучыні-2».
«Акіян Эльзы» цяпер
У 2018 годзе гурт вярнулася на сцэну пасля доўгага перапынку. За год былі выпушчаныя тры сінгла - «Без цябе», «У неба жонцы» і «Скiльки нас».
24 жніўня ў Дзень незалежнасці Украіны, адбыўся 4-гадзінны канцэрт. Гледачы засталіся ў захапленні ад прадстаўлення - адно з інтэрнэт-выданняў нават сабрала ў адну артыкул найбольш цікавыя пасты з «Твітэру» і «Инстаграма», дзе прыхільнікі дзяліліся водгукамі і фота.
Пра далейшыя творчыя планы «Акіяна ...» цяпер нічога не вядома. У інтэрв'ю СМІ Вакарчук распавёў, што, магчыма, гурт зайграе яшчэ пару канцэртаў, але вялікіх альбомных тураў пакуль не прадбачыцца.
Дыскаграфія
- 1998 года - «Там, де нас нема»
- 2000 - «Янанебібув»
- 2001 года - «Мадэль»
- 2003 - «Суперсиметрія»
- 2005 - «Gloria»
- 2007 - «Міра»
- 2010 - «Dolce Vita»
- 2013 - «Зямля»
- 2016 - «Без між»
кліпы
- 1995 - «Long time ago»
- 1998 года - «Там, де нас нема»
- 1999 - "Сосны"
- 2000 - «Той день»
- 2000 - «Відпусти»
- 2001 года - «911»
- 2001 года - «Я да цябе»
- 2001 года - «Квітка»
- 2002 - «Сябар»
- 2002 - «Холадна»
- 2003 - «Кішка»
- 2003 - «Майже вясна»
- 2003 - «Для тебе»
- 2003 - «911 (версія канцэрта Ціхі акіян)»
- 2004 г. - «Дякую»
- 2005 - «Без бою»
- 2005 - «Вище за неба»
- 2005 - "Не кармі»
- 2006 - «Відчуваю»
- 2006 - «Веселі, брата, часи надышлі»
- 2007 - «Все буде добре»
- 2007 - «Зелені очі»
- 2009 г. - «ночі І дні"
- 2009 г. - «Я так хачу»
- 2010 - «Більше для нас»
- 2010 - «На лінії вогню»
- 2013 - «Абдымкі»
- 2013 - «Стрiляй»
- 2013 - «Rendez-Vous»
- 2013 - «Стіна»
- 2015 - «На небі»
- 2015 - "Не твая війна»
- 2015 - «Життя починається знов»
- 2015 - «Мить»
- 2016 - "Не йди»
- 2017 - «Сонце»
- 2018 - «Без цябе»