біяграфія
«Хатні», «цёплая», «сапраўдны мужык". Такімі эпітэтамі ўзнагародзілі прыхільнікі Сяргея Шеховцова, артыста тэатраў «Сучаснік» і МХАТ. Яго кінагероі запомніліся сваёй шчырасьцю і прынцыповасцю, а яшчэ такім уважлівым, з прыжмурваннем, поглядам, якія нагадваюць Васіля Шукшына.Дзяцінства і юнацтва
Сяргей Шеховцов нарадзіўся ў верасні 1961 года ў казацкім вотчыне - Краснадарскім краі, у станіцы Спокойной. Бацькі працавалі даглядчык ў калгасе, марылі, што сын пойдзе ў педагогіку або медыцыну. Але Сяргей яшчэ ў школе захварэў цягай да сцэны. Штурмаваць маскоўскія тэатральныя вну Шеховцов не рызыкнуў і паступіў у Яраслаўскае вучылішча, на аддзяленне акцёра лялечнага тэатра. Дыплом па спецыяльнасці малады чалавек не атрымаў, паколькі ў студэнцкія гады адправіўся служыць у войска.
Аддаўшы доўг радзіме, Сяргей папоўніў шэрагі вучняў Уладзіміра Багамолава і Віктара Монюкова ў Школе-студыі МХАТ. Сярод яго аднакурснікаў былі сыны Вячаслава Нявіннага і Аляксандра Міт - Вячаслаў-малодшы і Яўген, Міхаіл Гаравы і Марыя Еўсцігнеева, Аляксандра Табакова і Міхаіл Яфрэмаў. Апошні, як распавядаў Шеховцов у інтэрв'ю, стаў амаль што сваяком.
На 3-м курсе па ініцыятыве Галіны Волчак сябры стварылі творчую студыю «Сучаснік-2», якая праіснавала 4 гады. У 1991 годзе бацька Міхаіла, Алег Мікалаевіч, запрасіў Шеховцова ў МХАТ. Там акцёр праслужыў да самай смерці Алега Яфрэмава ў 2000 годзе, а з новым худруком Алегам Табаковым адносіны не склаліся.
Незадоўга да гэтага Яфрэмаў-старэйшы звольніў сына з тэатра, і Міхаіл з адным Гаравы стварылі праект «Фабрыка тэатральных падзей». Да іх і далучыўся Сяргей, акрамя гэтага, стаў запрошаным артыстам тэатра «Сучаснік». Змена сцэны станоўча адбілася на кінематаграфічнай біяграфіі акцёра, ролі на Шеховцова пасыпаліся адна за адной.
фільмы
Сяргей валодаў запатрабаваным тыпаж, таму вельмі хутка спадабаўся рэжысёрам, шукала «чалавека з народа». Персанажы Шеховцова па большай частцы другапланавых, але харызматычныя і зразумелыя. Акцёр гарманічна глядзеўся ў вобразах людзей, якія носяць пагоны і тых, што сядзяць у чыноўніцкім крэсле, ідэйных і прынцыповых. Такія, напрыклад, маршал Георгій Жукаў ў дакументальным серыяле «І далучыўся да іх Шепилов», пракурор Клімаў з «Марша Турэцкага», камандуючы Чарнаморскім флотам у баявіку «Марпехі», дырэктар мэблевай фабрыкі ў драме «Там, дзе ты».
Дэбютаваў Шеховцов ў драме «Шчанюк» ў 1988 годзе, засвяціўся ў пары эпізодаў у 90-я. А ў пачатку 2000-х з'явіўся адразу ў шэрагу крымінальных карцін - «Марасейка, 12», «Мужчынская праца», «Антыкілер», «Бумер», «Прыватны дэтэктыў». Ўдаліся Сяргею рознапланавыя ролі кіраўніка ў фільме «Крывавая пані» і лесніка ў меладраме «Кветка папараці», ваеннага медыка ў сіткомаў «Салдаты» і таксіста ў дэтэктыве «Выходжу цябе шукаць».
Разам з Аляксеем Салпановым і Сяргеем Угрюмовым акцёр сыграў кіроўцы вялікагрузнага аўтамабіля ў прыгодніцкім серыяле «Дальнабойнікі», у серыі пра забойства, якое адбылося ў часовым карантыне.
У «Даравальная нядзеля» Шеховцов атрымаў галоўную ролю бацькі маладога чалавека, які памкнуўся ажаніцца. Але герой Сяргея падазрае, што нявеста - яго байстручка дачка, плод мімалётнага захаплення ў маладосці. У меладраме «Серафіма Выдатная» экраннай дачкой артыста стала Кацярына Порубель, у баявіку «Крэмень» - Анастасія Безбородова.
У карціне «Бацюшка» Шеховцов паўстаў у вобразе інтэлігента ў прафесарскіх акулярах, хадзіць па вуліцы з парасонам. У 2011 годзе Уладзімір Мірзоеў перанёс на экран трагедыю Аляксандра Пушкіна «Барыс Гадуноў». Персанаж Сяргея ў фільме - валацуга-чарнец Варлаам. У галоўных ролях зняліся Максім Суханаў, Леанід Громаў, Дзмітрый Пяўцоў і Андрэй Мярзлікін.
Музычная камедыя «Нацыянальны набытак» - яшчэ адзін праект, у якім акцёру дасталася вядучая роля. Шеховцова можна даведацца ў зампаліт ваеннага аркестра, якому трэба будзе арганізаваць у дывізіі сустрэчу камісіі з замежных дзяржаў і пастарацца не стукнуць у бруд асобай.
У 2012 годзе на экраны выйшла экранізацыя рамана Васіля Гросмана "Жыццё і лёс", ажыццёўленая Сяргеем Урсуляка. У апавяданні пра таленавітага навукоўцаў-ядзершчыкаў Сяргей зняўся з Аленай Казариновой. Фільм стаў апошняй працай акторкі ў кіно. Шеховцов быў блізкім сябрам Алены і яе мужа Ігара Няфёдава яшчэ з часоў «Сучасніка-2». Ён і знайшоў Ігара на лесвічнай пляцоўцы ў той злапомны дзень, калі зорка «Палявання на ліс» пакончыў з сабой.
У 2014-м акцёр увайшоў у кастаў серыяла «Маскоўская хорт», у якім пераўвасобіўся ў генерала паліцыі Пырова, начальніка гераіні Вольгі Красько. Перад сваёй раптоўнай смерцю Сяргей працаваў над працягам крымінальнай стужкі.
Шеховцов паспеў атрымаць запрашэнне на здымкі сіквела дэтэктыва «Горад» пад назвай «Гурзуф» з Пятром Фёдаравым і Аляксандрам Бухарова, у тэлевізійную інтэрпрэтацыю рамана Ганны Малышавай "Сфінксы паўночных варот", у серыял «Дыназаўр» аб крымінальным аўтарытэце, дапамагаю сыну-паліцэйскаму.
Па словах Дзмітрыя Пяўцова, выканаўцы галоўнай ролі ў серыяле «Мужыкі і бабы" па матывах твораў Барыса Можаева, у фільма нялёгкі лёс. Здымкі пачаліся ў 2014-м, не раз мяняліся рэжысёры, і толькі летам 2018 га з'явілася ўпэўненасць, што карціну нарэшце-то скончаць. Сяргей Шеховцов сыграў сваяка Пяўцова, жыхара вёскі, у якой рэалізуецца план калектывізацыі.
Асабістае жыццё
Веданнем дэталяў асабістым жыцці Шеховцова не маглі пахваліцца нават блізкія сябры. Вядома, што з жонкай Марыяй, якую Сяргей клікаў выключна Машанькай, артыст пазнаёміўся ў Школе-студыі МХАТ. Муж і жонка не заставалася ў мяне да на працы - Марыя ўзначальвала реквизиторский цэх у «Сучасніку». У сям'і выраслі сыны Ягор і Аляксей, названыя ў гонар дзеда і прадзеда. Дзеці апынуліся вартыя бацькі - атрымалі добрую адукацыю, да іх не прыліп ярлык прадстаўнікоў «залатой моладзі».
У 1998 годзе кіраўнік МХАТа Алег Яфрэмаў паставіў Сяргея перад дзіўным выбарам - атрымаць кватэру або званне Заслужанага артыста Расіі. Сям'я з двума дзецьмі і бацькамі Марыі жыла ў сціснутых умовах у Чырвоных варот, у Маскве. Шеховцов абраў дабрабыт блізкіх. А вось ўклад акцёра ў кінематограф, у чыёй фільмаграфіі звыш сотні роляў, так і не ацанілі - на званне больш не вылучалі.
У 2012 годзе Шеховцовой набылі катэдж у Падмаскоўі, у пасёлку Тамілін. Сяргей вельмі радаваўся таму, у кожнага члена сям'і з'явіўся зацішны куток, ды і з экалогіяй усё ў парадку, рукой падаць да сталіцы.
смерць
Прычынай смерці Сяргея Шеховцова стала спыненне сэрца. Здарылася гэта раптам, днём 30 ліпеня 2018 года, каля дома, калі акцёр пайшоў выгульваць сабаку. Пахаванне прайшло ў роднай станіцы Спокойной.фільмаграфія
- 1992 - «Па прамой»
- 1999 - «Сямейныя таямніцы»
- 2000 - «Ландыш серабрысты»
- 2001 года - «Дальнабойнікі»
- 2002 - «Антыкілер»
- 2002 - «Марш Турэцкага»
- 2004 г. - «Масква. Цэнтральная акруга »
- 2005 - «Атаман»
- 2006 - У рытме танга »
- 2007 - «Громавым. Дом надзеі »
- 2007 - «Нацыянальны набытак»
- 2009 г. - «Ісаеў»
- 2011 - «Піранні»
- 2013 - «Знішчальнікі»
- 2014 - «Маскоўская хорт»
- 2017 - «Крывавая пані»