біяграфія
Наталля Харахорына - актрыса, гульні якой хочацца верыць. Шчырасць і майстэрства, якія адрозніваюць кожную ролю жанчыны, прымушаюць суперажываць яе экранным гераіням, смяяцца і сумаваць разам з імі. У біяграфіі самой Наталлі Мікалаеўны знайшлося месца і шчаслівым падзеям, і горычы здрад, аднак акторка не разгубіла жыццялюбства і веру ў сябе і працягнула дзяліцца імі са сваімі гледачамі.Дзяцінства і юнацтва
Будучая зорка экрана нарадзілася 5 мая 1954 года. Радзіма актрысы - саўгас Маскоўскі, што непадалёк ад пасёлка Унукава (Маскоўская вобласць). Пра бацькоў Харахорына успамінае з павагай: па словах жанчыны, яе бацька і маці не мелі вышэйшай адукацыі, але былі прыстойнымі і працавітымі людзьмі. Тата Наталлі Мікалаеўны працаваў кіроўцам грузавіка, а маці - у палявой брыгадзе роднага саўгаса.
У сям'і Харахорына раслі двое дзяцей: Наталля і Анатоль. Брат актрысы з дзяцінства захапляўся спортам і нават стаў трэнерам па лёгкай атлетыцы. Сама ж яна з ранняга ўзросту марыла аб сцэне. Дзяўчынка з задавальненнем чытала ўголас вершы і ўдзельнічала ва ўсіх школьных спектаклях. Нядзіўна, што адразу пасля школы Харахорына адправілася ў тэатральны інстытут.
Тут Наталлю Мікалаеўну чакала першае расчараванне: дзяўчыне не ўдалося прайсці ўступныя выпрабаванні. Аднак няўдача не прымусіла яе адмовіцца ад мары. Цэлы год Харахорына прапрацавала ў бібліятэцы, а затым зноў паспрабавала паступіць. На гэты раз удача ўсміхнулася ёй: дзяўчыну прынялі адразу ў дзве навучальныя ўстановы - у тэатральны інстытут імя Барыса Шчукіна і вучылішча імя Міхаіла Шчэпкіна. Наталля выбрала другое і ў 1976 годзе ўжо атрымала запаветны дыплом.
тэатр
Як гэта часта бывае, адточваць майстэрства актрыса пачатку на сцэне тэатра. Харахорына гуляла ў «Каўчэг», Маскоўскай камернай трупе, а пазней яе запрасілі ў тэатр «Сфера», служэнню якому жанчына аддала больш за 10 гадоў, вывучыўшы назубок ўвесь яго рэпертуар. Самымі вядомымі вобразамі сталі Аркадина ў «Чайцы» (па аднайменным творы Антона Чэхава) і ролю ў спектаклі «Там, удалечыні ...», пастаўленым на аснове аповесці Васіля Шукшына.
Таксама ў розны час Харахорына можна было ўбачыць у пастаноўках «Камедыі» (на аснове апавяданняў Міхася Зошчанка), «Нетутэйшы вечар» (спектакль на вершы паэтаў Срэбнага стагоддзя, у ім акторцы дасталася роля Марыны Цвятаевай). У тэатры «Персанаж» Наталля Мікалаеўна была задзейнічана ў спектаклі «Прытулак камедыянта», а на сцэне Тэатра кінаакцёра згуляла Жазэфіна ў пастаноўцы «Корсиканка». Усяго ў скарбонцы актрысы некалькі дзясяткаў характэрных і запамінальных роляў.
фільмы
У кіно Наталля Харахорына дэбютавала ў 1976 годзе - актрысу запрасілі зняцца ў карціне «здрадніца». А годам пазней жанчына ўжо адыграла адну з сваіх знакавых роляў - буфетніцу Машу ў фільме «Піраты ХХ стагоддзя». У гэтым прыгодніцкім баявіку Барыса Дурова таксама згулялі знакамітыя акцёры Мікалай Яроменка-малодшы, Пётр Вельямінаў, Талгат Нігматулін. Карціна, якая стала першым савецкім фільмам падобнага жанру, палюбілася і гледачам, і крытыкам.
Адразу пасля «Піратаў ХХ стагоддзя» на маладую актрысу звярнулі ўвагу рэжысёры, Наталлю пачалі запрашаць і ў іншыя праекты. У 1983-м фільмаграфія Харахорына папоўнілася працай у фільме «Белыя Росы». Тут ёй дасталася роля паштальёна Веры.
У гэтай камедыйнай меладраме партнёрамі Наталлі Мікалаеўны па здымачнай пляцоўцы сталі Міхаіл Кокшенов, Галіна Польскіх, Станіслаў Садальскі, Стэфанія Станюта. Можна смела сцвярджаць, што гэтая карціна прынесла акторцы ўсенародную любоў і папулярнасць.
Далей былі зробленыя не менш яркія работы Наталля Харахорына ў фільмах «Двое на голай зямлі», «Невядомы салдат» (тут актрыса сыграла сваю гераіню - Клаўдзію Іванцова - у маладосці, а Галіна Макарава паўстала ў вобразе гэтай жа жанчыны ў старэйшым узросце), «Уварванне »,« Кахаць па-руску - 2 »(з Мікітам Джыгурда, Ларысай Удавічэнка, Арыстархам Ліванава і іншымі знакамітымі ліцадзеямі). З'яўлялася артыстка і ў кадрах серыялаў «Пецярбургскія таямніцы», «Дальнабойнікі», «Татавы дочкі».
Акрамя таго, актрыса не адмаўлялася і ад здымак у рэкламе: Наталля Харахорына можна ўбачыць у роліках, распісваюцца перавагі лекі ад боляў у суставах, маргарыну і іншых тавараў.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё Наталлі Харахорына складвалася не менш складана, чым у некаторых яе гераінь. Першы раз акторка выйшла замуж, яшчэ быўшы студэнткай: юную прыгажуню пакарыў Віктар Карашкоў, які вучыўся курсам малодшай. Адносіны развіваліся імкліва, неўзабаве маладыя людзі пажаніліся. А праз яшчэ некаторы час Наталля Мікалаеўна выпрабавала горыч здрады - каханы жанчыны здрадзіў ёй з калегам па акцёрскім цэху Наталляй Гундаревой.
Як пазней прызнавалася Харахорына у інтэрв'ю, гэта стала ударам для яе. Толькі праца дапамагала забыцца пра нанесенай ране. Дзяцей ад першага шлюбу ў актрысы не было. А праз некаторы час яна адцягнулася на новы раман. На гэты раз выбраннікам жанчыны стаў чалавек, далёкі ад камер і тэатральнай сцэны. Уладзімір Собалеў, так клікалі другога мужа актрысы, працаваў медыкам.
Спачатку адносіны развіваліся прыгожа, мужчына галантна даглядаў Наталляй. У пачатку 1990-х Харахорына і Собалеў пажаніліся, а ў 1992-м жанчына падарыла мужу дачка Ганну. Гэты шлюб таксама скончыўся разрывам: Уладзімір, як высветлілася, пакутаваў ад алкагольнай залежнасці і нават прысвоіў грошы Наталлі Мікалаеўны, якія тая адкладала на ўласнае жыллё.
Наталля Мікалаеўна вытрымала і гэты ўдар лёсу, падарыўшы ўсю любоў дачкі. Ганна Харахорына пайшла па слядах знакамітай маці і паступіла ў тэатральную ВНУ.
Наталля Харахорына зараз
Зараз фота актрысы працягваюць з'яўляцца ў навінавых выданнях: Харахорына пастаянна папаўняе «паслужны спіс», у дадатак да яго новыя і новыя працы.
У 2018 году Наталля Мікалаеўна з'явілася ў праграме Барыса Корчевникова «Лёс чалавека». Жанчына шчыра распавяла і пра няўдалых раманах, і пра доўгае і цікавым шляху на вяршыні славы.
фільмаграфія
- 1976 - «здрадніца»
- 1977 - «Вусаты нянь»
- 1979 г. - «Піраты XX стагоддзя»
- 1983 - «Белыя Росы»
- 1988 г. - «Радасці зямныя»
- 1990 - «Бес у рабрыну"
- 1996 г. - «Любіць па-руску - 2»
- 2005 - «Сем разоў адмерай»
- 2009 г. - "Райскія яблычкі. Жыццё працягваецца"
- 2012 - «Колер чаромхі»
- 2014 - «Я буду чакаць цябе заўсёды»
- 2017 - «Сямейныя акалічнасці»