біяграфія
Старшыня савета дырэктараў "Газпрома" Віктар Зубкоў - адзін з самых "правераных" паплечнікаў Уладзіміра Пуціна. Яны знаёмыя з пачатку 90-х гадоў. Менавіта яму ў 2007 годзе прэзідэнт прапанаваў стаць прэм'ер-міністрам. А да гэтага ў палітыка было некалькі гадоў на кіруючых пасадах падатковай службы і кіраўніцтва федэральнай службай па фінансавым маніторынгу. Пачалася ж кар'ера з пасады простага рабочага на Паўночным рудніка.Дзяцінства і юнацтва
Нарадзіўся Віктар Аляксеевіч Зубкоў 15 верасня 1941 гады ў працоўным пасёлку Арбат Свярдлоўскай вобласці. Сюды сям'ю эвакуіравалі ў пачатку вайны. Адразу пасля вайны родныя вярнуліся на Поўнач, у горад Манчагорск.
Продкі будучага прэм'ера - прыгонныя сяляне з цэнтральнай Расіі, якіх прадалі на Урал заснавальніку мясцовай горназдабыўной прамысловасці Дземідаву. Пасля адмены прыгоннага права яны назапасілі грошы, выкупілі зямлю і заняліся сельскай гаспадаркай. З прыходам савецкай улады заможную да таго часу сям'ю раскулачылі і адправілі ў Мурманскай вобласці ў.
Біяграфія палітыка складаная і цікавая адначасова. Бацька працаваў праходчык на рудніку камбіната «Северникель», мама - прыбіральшчыцай, але хутка звольнілася і выхоўвала дзяцей. Акрамя старэйшага Віктара, былі яшчэ два браты і сястра. Сям'я жыла ў бараку, пабудаваным палоннымі немцамі.
Пасля школы, каб паступіць у ВНУ, неабходна было два гады адпрацаваць на вытворчасці. Віктар пайшоў на рамонтна-механічны завод слесарам, пачынаючы кар'еру з самай нізкай пасады і адпаведна невялікай зарплаты. Адпрацаваўшы там год, перайшоў на руднік «Ниттис-Кумужье» камбіната «Североникель», які лічыўся элітным горадаўтваральным прадпрыемствам Манчагорск.
Праз год Зубкоў паступіў на эканамічны факультэт Ленінградскага сельскагаспадарчага інстытута. Падчас вучобы шмат працаваў, і не заўсёды па спецыяльнасці. Напрыклад, ёсць у яго паслужным спісе пасаду качагара ў кацельні ў Пушкіна. Па заканчэнні інстытута маладога спецыяліста прызвалі ў армію.
Кар'ера і палітыка
Два гады службы не прайшлі дарма. Ужо тады ў Віктара Аляксеевіча праявіліся задаткі кіраўніка. Маладога актывіста хутка заўважылі і даверылі падрыхтоўку маладых салдат. Пад яго кіраўніцтвам у групе было ад 30 да 40 чалавек.
Пасля дэмабілізацыі паўстала пытанне з працай. Пасаду, якая дасталася пры размеркаванні, апынулася занятая. У войску Віктар служыў з пляменнікам дырэктара саўгаса "Чырвоная славянка" Гатчынскі раёна, які запрасіў яго да сябе на пасаду кіраўніка Пакроўскім аддзяленнем. Так ў 1967 годзе Зубкоў атрымаў у падпарадкаванне каля 250 чалавек. Два гады прапрацаваў на гэтай пасадзе, затым год намеснікам дырэктара.
У гэты ж час Віктар Аляксеевіч ўступіў у КПСС. Малады кіраванец хутка прасоўваўся па палітычнай лесвіцы - ад радавога члена да кіраўніка пецярбургскім аб'яднаннем партыі «Адзінства». І адначасова з гэтым рос як гаспадарнік.
Заўважыўшы працавітага і амбіцыйнага кіраўніка, Зубкова накіравалі падымаць адсталы саўгас «Разлог» у Ленінградскай вобласці. Карціна, якую ўбачыў малады дырэктар, была неадназначнай. З аднаго боку: вялікая тэрыторыя з хваёвымі лясамі, рэкамі і азёрамі, дзесяткі кіламетраў найбагатай рускай прыроды - ёсць дзе разгуляцца. А з другога: бруд, разруха, галодныя каровы, драўляныя пабудовы, падпёртыя палкамі і дошкамі.
У першую чаргу Зубкоў падабраў каманду: прывёз пісьменнага брыгадзіра, агранома, эканаміста. Праца пайшла. Саўгас выбіўся ў перадавікі. А ў 1981 годзе яго перавялі на новае месца - у адсталая сельхозобъединение. На гэты раз пачынаць было прасцей - за плячыма быў каласальны вопыт.
Патэнцыял маладога кіраўніка заўважылі, і з 1985 па 1991 гады ён займаў розныя кіруючыя пасады. Зубкову давялося папрацаваць старшынёй Прыазёрскага гарвыканкама, першым сакратаром Прыазёрскага гарадскога камітэта Камуністычнай партыі Савецкага Саюза, загадчыкам аддзела сельскай гаспадаркі і харчовай прамысловасці і аграрных аддзелам абласнога камітэта КПСС, першым намеснікам старшыні Ленінградскага абласнога выканаўчага камітэта.
У 90-х гадах пачала мяняцца ўладу. Зубкоў звольніўся з займаемай пасады і звярнуўся па дапамогу да старшыні камітэта па знешніх сувязях мэрыі Санкт-Пецярбурга Уладзіміру Пуціну. Той прапанаваў яму месца свайго намесніка.
Прапрацаваўшы на новай пасадзе тры гады, Віктар Аляксеевіч перайшоў з звыклай сельскагаспадарчай сферы ў новую - фінансавую. З гэтага часу ён працаваў намеснікам кіраўніка Дзяржаўнай падатковай службы Расійскай Федэрацыі - начальнікам Дзяржаўнай падатковай інспекцыі па горадзе Санкт-Пецярбургу.
У разгар перабудовы, у 1999 годзе, вырашыў пайсці ў палітыку і высунуў сваю кандыдатуру на пасаду губернатара Ленінградскай вобласці. Але прайграў, заняўшы чацвёртае месца з вынікам 8,6% галасоў.
У перыяд з 1999 па 2007 гады працаваў намеснікам міністра Расійскай Федэрацыі па падатках і зборах - кіраўніком упраўлення Міністэрства РФ па падатках і зборах па Санкт-Пецярбургу, першым намеснікам міністра фінансаў Расійскай Федэрацыі, выконваючым абавязкі старшыні Камітэта РФ па фінансавым маніторынгу, кіраўніком Федэральнай службы па фінансавым маніторынгу.
Пасля роспуску кабінета міністраў у 2007 годзе быў прызначаны прэм'ер-міністрам. На пасадзе ён прабыў менш за год. Пасля гэтага аж да 2012 года займаў пасаду першага намесніка старшыні ўрада.
У 2008 годзе Зубкоў становіцца старшынёй савета дырэктараў ААТ «Газпром», а ў 2012-м - старшынёй праўлення і генеральным дырэктарам ТАА «Газпром газомоторного паліва».
Асабістае жыццё
З будучай жонкай Зояй Віктар Зубкоў пазнаёміўся яшчэ ў інстытуце. Будучы на 5-м курсе, разам з аднагрупнікамі праводзіў сустрэчу першакурснікаў і заўважыў прыгожую дзяўчыну. Яны пачалі сустракацца. У інстытуце маладыя людзі лічыліся самай прыгожай парай. Віктару і Зоі рэдка ўдавалася пабыць удваіх. Спачатку студэнт паехаў у Ленскі раён Ленінградскай вобласці для працы над дыпломам, а пасля абароны на два гады сышоў у войска.
Вяселле згулялі пасля службы. Зоя апынулася жонкай-паплечніцай. Калі муж ўздымаў аб'яднанне саўгасаў, яна працаваў тут жа намеснікам галоўнага бухгалтара. У 2007 годзе кіравала пецярбургскім цэнтрам здароўя і прыгажосці «Салон Неферціці». Асабістае жыццё будучага дзяржаўнага дзеяча заўсёды была на ўвазе. Па ўспамінах відавочцаў, муж і жонка ўвесь вольны час праводзілі разам, з задавальненнем каталіся на лыжах зімой. Жонка старанна сачыла за здароўем будучага прэм'ера.
Неўзабаве пасля вяселля нарадзілася дачка Юлія. Дзяўчынка хадзіла ў звычайную сельскую школу, нічым не вылучаючыся сярод аднакласнікаў. Улетку ездзіла з усімі на палявыя работы. Пасля школы дзяўчына паступіла ў адзін з самых прэстыжных ВНУ Паўночнай сталіцы. Падчас вучобы выйшла замуж за сына калегі Зубкова, Мікалая Похлебенина, і нарадзіла дачку Насту.
Другім мужам Юліі стаў будучы міністр абароны Анатоль Сердзюкоў. Яны пазнаёміліся ў універсітэце, дзе дзяўчына атрымлівала другую вышэйшую адукацыю. Неўзабаве ў іх нарадзілася дачка Наталля. Паводле непацверджаных звестак, у 2012 годзе Юлія падала на развод, але інфармацыі пра тое, што сям'я распалася канчаткова, не было.
Родны брат Зубкова, Аляксандр, і сястра Тамара да гэтага часу жывуць у Манчагорск. Пляменнік Яўген Гардзееў з'яўляецца генеральным дырэктарам інтэрнэт-агенцтва.
Віктар Зубкоў зараз
Зараз былы прэм'ер з'яўляецца старшынёй праўлення Дабрачыннага фонду па аднаўленні Васкрасенскага Нова-Іерусалімскага стаўрапігійнага мужчынскага манастыра Рускай праваслаўнай царквы, спецпрадстаўніком прэзідэнта па ўзаемадзеянні з форумам краін-экспарцёраў газу.
Старонкі ў сацыяльных сетках «Инстаграм», «Твітэр», ва «Укантакце» або ў «Фэйсбуку» Зубкоў не вядзе, але дзякуючы СМІ пра яго персоны вядома многае.
У лютым 2018 гады Віктар Зубкоў прадаў усе, хто належыць яму акцыі "Газпрома". Па дадзеных сайта «Ведамасці», даход ад аперацыі склаў каля 26 млн руб. Гэта не першы падобны выпадак, у 2013 годзе старшыня савета дырэктараў ужо зніжаў сваю долю ў кампаніі да нуля, паведамляе выданне.