біяграфія
«Чырвоная цвіль" - гурт, папулярная ў вузкіх колах аматараў і сучаснікаў савецкага пост-панка. Пік папулярнасці калектыва прыйшоўся на 90-я гады, але, нягледзячы на запатрабаванасць творчасці «Чырвонай цвілі» у моладзі, ўсенароднай папулярнасьці група не дамаглася - перашкаджаў спецыфічны стыль тэкстаў з багаццем нецэнзурнай лексікі.Гісторыя стварэння і склад
Першыя гады існавання гурт «Чырвоная цвіль» складалася з аднаго чалавека - Паўла Яцына. Музыкант нарадзіўся 10 жніўня 1969 года ў Краснадары, але ў 10 гадоў разам з бацькамі пераехаў у Ялту. Першапачаткова Павел спрабаваў гуляць хэві-метал, але, як ён сам прызнаўся ў інтэрв'ю 2012 года, хутка зразумеў, што гэты музычны стыль не запатрабаваны, яго слухаюць менш 2% людзей. Яцына стаў шукаць уласны стыль, мяняў манеру спеваў, скіраванасць тэкстаў.
У 1993 годзе Павел запісаў першы альбом «Чырвонай цвілі», выкарыстоўваючы сінтэзатар, электрагітару і мікшар. Вакал запісваўся на хатні магнітафон. Каб стварыць эфект групы, Яцына выдумаў астатніх удзельнікаў групы - гітарыста Валянціна Пярова і Сяргея Мачуляка, паэта. У такім «складзе» «Чырвоная цвіль» запісала і наступныя 3 альбома.
Дамагчыся прызнання было цяжка - нецэнзурная лаянка не давала магчымасці звярнуцца на радыё або тэлебачанне. Каб адсочваць папулярнасць, Павел у канцы альбома пісаў паштовы адрас, на які затым прыходзілі лісты людзей, якія ацанілі творчасць.
Спачатку геаграфія слухачоў абмяжоўвалася гарадамі Крыма, затым лісты пачалі прыходзіць з суседніх рэгіёнаў, потым - з усіх куткоў краіны і былога СССР. Неўзабаве з перапіскі стала зразумела, што пра «Чырвонай цвілі» даведаліся за границей- ў ЗША і Канадзе, і гэта за адзін год.
Папулярызацыі групы дапамагала і месца жыхарства Яцына - курортны горад нават у перабудову збіраў шмат адпускнікоў. Яшчэ адным фактарам стала спецыфічнасць нішы: з нецэнзурнай лексікай і выклікалымі, неафіцыйна забароненымі тэмамі працаваў, акрамя «Цвілі», толькі «Сектар Газа».
Пасля першага поспеху Яцына пачаў запрашаць для запісу музыкаў, спевакоў і парадыстаў. Такім чынам было запісана яшчэ 7 альбомаў. Зарабляць на іх выпуску Павел пачаў толькі ў 1996 годзе, калі ў Расіі выйшаў закон аб аўтарскім праве. «Чырвоная цвіль» пачала супрацоўнічаць з кампаніяй Master Sound, праца з якой доўжылася 10 гадоў, да моманту, калі запіс на аўдыяносьбітах перастала быць актуальнай.
З 2008 года калектыў заняўся актыўнай канцэртнай дзейнасцю. За час існавання «Красная плесень» змяніла 8 складаў, а ў якасці запрошаных артыстаў у запісах альбомаў удзельнічалі дзесяткі чалавек. Да 2018 года ў групе быў толькі адзін нязменны ўдзельнік - яе заснавальнік Павал Яцына.
творчасць
Адметная асаблівасць творчасці «Чырвонай цвілі» - грэбаванне сацыяльнымі і этычнымі нормамі. З усіх выпушчаных альбомаў толькі 2 абышліся без нецэнзурнай лексікі: "Балады і лірыка» і «Маленькі хлопчык і іншыя піянерскія куплеты».
Музыкі самі сябе ідэнтыфікуюць як панк-рок ці пост-панк, аднак прадстаўнікі і прыхільнікі класічнага панк-руху схільныя з гэтым не згаджацца. Аргументуецца гэта меркаванне тым, што наяўнасць у тэкстах мата і правакацыйнай тэматыкі не з'яўляецца жанравай характарыстыкай панк-музыкі.
«Чырвоная цвіль» стварае як арыгінальны кантэнт, так і творчасць, парадыруе і абгульваюць ўжо існуючыя песні і вершы. Зрэдку гурт запісвае сур'ёзныя кампазіцыі, аднак яны карыстаюцца меншай папулярнасцю, чым характэрныя для «Чырвонай цвілі» гумарыстычныя песні.
Творчасць групы можна аб'яднаць па найбольш яркім параметрах.
- Баляды. Асэнсаваныя песні, як правіла - лірыка, з якаснай музычнага складніка, без нецэнзурнай лексікі і з тэкстам, якія маюць канкрэтны сэнс.
- Звычайныя песьні. Класічнае творчасць групы - абсурдысцкае тэксты нізкага паэтычнага ўзроўню з багаццем мата і акцэнтаванне тым гвалту, сэксу, алкагалізму і наркаманіі.
- Песні з выкарыстаннем у якасці лейтматывам сучасных народных прыпевак ў жанры чорнага гумару, «садюшек». Гэта значыць абыгрываннем папулярных у 90-я чатырохрадкоўяў пра маленькага хлопчыка ці маленькую дзяўчынку, з якімі здараюцца разнастайныя непрыемнасці.
- Пародыі на папулярную музыку, пераважна айчынную, таксама з выкарыстаннем обсценной лексікі.
- Абсурдысцкае пераасэнсаванне казак і гістарычных сюжэтаў. Самы вядомы прыклад - «Кулікоўская мачылава».
- Песні-пераймання - кампазіцыі, напісаныя ў стылістыцы тых ці іншых выканаўцаў.
- Гутарковыя ўстаўкі, якія ідуць як пасля песень, так і падчас іх гучання.
Часта падчас уступаў да песень выкарыстоўваюцца пераймання галасам папулярных киноперсонажей і палітычных дзеячаў: Брэжнева, Гарбачова, Дацэнта з «Джэнтльменаў поспеху».
У самым пачатку творчасці гурта як асобны лейтматыў прысутнічае антыкамуністычная тэматыка. З 2000-х можна назіраць прама процілеглы тэндэнцыю з станоўчымі характарыстыкамі СССР.
Музыка калектыву да 2003 года была пераважна электроннай, рок-аранжыроўкі пачынаюць з'яўляцца толькі з 1997 года. Першыя альбомы, запісаныя ў хатніх умовах, адрозніваюцца нізкай якасцю гуку і багаццем памылак.
Кліпы «Чырвонай цвілі» - пераважна флэш-ролікі нізкай якасці, але існуе некалькі жывых відэазапісаў. Вокладкі дыскаў часцей маляваныя, у карыкатурным жанры, але на ранніх альбомах выкарыстоўваюцца фота удзельнікаў групы.
Павел Яцына адметны яшчэ і тым, што першым зрабіў і запатэнтаваў электрагітару з рыдлёўкі, а пасля нават стварыў праект «Shovellica», які грае толькі на такіх гітарах. Сам інструмент трапіў у Кнігу рэкордаў Украіны.
У Сеткі, у публікацыях пра гурт, сустракаюцца вытрымкі з даследаванняў нейкай Элен Піяжэ, нібыта прафесара сацыяльнай антрапалогіі Сарбоны, якая вывучае рускае панк-рух. Ад імя даследчыцы групе прыпісваецца тытул феномену сусветнага панка і ускосныя цытаты стылізаваныя пад навуковыя выкладкі.
Тым не менш, знайсці ў Інтэрнэце любое пра прафесара ў іншым кантэксце немагчыма. Існуе верагоднасць таго, што Элен Піяжэ - выдуманы персанаж.
«Чырвоная цвіль» цяпер
Дыскаграфія гурта налічвае 58 афіцыйных альбомаў. Апошнія з іх выпушчаныя на грошы прыхільнікаў. «Чырвоная цвіль» працягвае гастраляваць - гэты фармат творчасці найбольш запатрабаваны, бо, па прызнанні Яцына, пік папулярнасці гурта застаўся ў 90-х.
Аўдыторыя калектыву - пераважна людзі, пакахае групу яшчэ ў пачатку творчасці, самі музыкі характарызуюць сябе як «акно ў 90-я».
31 снежня 2017 года Павел Яцына на сваёй старонцы ва «Укантакце» паведаміў, што пакідае гурт. Пераемнікам і фронтмэнам «Чырвонай цвілі» музыка назваў Сяргея Леўчанка. Прыхільнікі небеспадстаўна лічаць, што на гэтым гісторыя групы ў яе класічным стылі скончылася.
Зараз на канцэртах гуляе 9-й па ліку склад «Чырвонай цвілі»:
- Сяргей Леўчанка - пародыя, вакал, бэк-вакал
- Юльяна Несцерава - ударныя
- Аляксей Фралоў - вакал, гітара
- Ілля Афанасьеў - бас-гітара
- Ілля Нарежный - пародыя, клавішы, гітара
- Аляксандр Зянько - дырэктар
Дыскаграфія
- 1991 г. - «Альбом № 1»
- 1992 - «соплі ў левым вуху»
- 1993 - «Удар па яйках»
- 1995 - «Балады, частка 1»
- 1997 - «Маленькі хлопчык і іншыя піянерскія куплеты»
- 1998 года - «Кулікоўская бітва»
- 1999 - «Секс па тэлефоне»
- 2000 - «ЗВЯЗ папулярных пародый 1000»
- 2002 - «Пайшлі ўсе на ... (запоўні сам)»
- 2004 г. - «Бульбулятор»
- 2008 - «Газа»
- 2009 г. - «Дэфолт»
- 2010 - «Балады (BEST)»
- 2017 - «Згубленыя песні гурта Красная плесень (1989-1995)»