біяграфія
Футбаліст Аляксей іёнаў вядомы яркім стартам у складзе пецярбургскага «Зеніта». Там ён правёў самы доўгі перыяд клубнай кар'еры, заслужыўшы гучныя рэгаліі і прэстыжныя трафеі, але і ў іншых камандах спартсмен паспеў паказаць сябе, надоўга запомніўшыся заўзятарам.Дзяцінства і юнацтва
Аляксей Сяргеевіч Іёнаў нарадзіўся 18 лютага 1989 г. у старадаўнім горадзе Кингисеппе Ленінградскай вобласці. Ён быў малодшым дзіцем у сям'і, рос разам з братам, на якога з дзяцінства быў роўны. Бацька хлопчыкаў служыў у міліцыі.
Менавіта брат у выніку прывёў будучую зорку на трэніроўкі па футболе. Маленькі Лёша пачынаў шлях да вяршыняў у секцыі Васіля Бутакова. Ужо тады ён вызначыўся з будучай прафесіяй. Неўзабаве Іёнаў стаў выхаванцам пецярбургскага «Зеніта» і настаўніка Уладзіміра Малчанава. Паколькі дабірацца да іншага горада было не так проста, яму давялося жыць у інтэрнаце. Там хлопчык пасябраваў са сваім земляком Міхаілам Кержакова.
клубны футбол
Трэнеры акадэміі хутка разгледзелі патэнцыял юнага футбаліста, які адрозніваўся хуткасцю і уменнем гуляць на любой пазіцыі ў атацы. Ужо ў 2007 годзе яго прынялі ў склад дубля «Зеніта», а пазней пачалі прыцягваць да матчаў за аснову.Як раз у гэты перыяд каманда ўдзельнічала ў Кубку УЕФА, дзе Іёнаў вызначыўся паспяховымі вынікамі ў двух гульнях: забіў галы славацкаму «Віён» і нямецкаму «Нюрнбергу» .У выніку гульцам яго клуба ўдалося стаць ўладальнікамі галоўнага прыза. Не менш ўдалымі сталі выступы на Суперкубка УЕФА і Расіі, гэтыя ўзнагароды папоўнілі скарбонку зоркі ў 2008-м.
У наступным годзе галоўным трэнерам «Зеніта» стаў італьянец Лучана Спалеці, пры якім Аляксей перажыў як росквіт, так і заняпад кар'еры. У 2010-м ён здолеў вызначыцца на нацыянальных турнірах: стаў пераможцам расійскага першынства і Кубка Расіі. У гэты перыяд многія прадказвалі спартсмену вялікая будучыня, але, па словах былога настаўніка і таварышаў па камандзе, слава падзейнічала на яго пагібельна.
Наступны год пачаўся для іёнаў з чарговага яркага дасягненні. У матчы супраць «Растова» ён забіў гол у вароты суперніка ўжо на 12-й секундзе, што стала клубным рэкордам «Зеніта». Пра гэта пісалі ўсе спартыўныя крыніцы, але ўжо восенню яны застракацела зусім іншымі навінамі.
У лістападзе 2011-га Аляксея затрымалі ў Санкт-Пецярбургу за кіраванне ў нецвярозым выглядзе і наступнае абразу супрацоўнікаў паліцыі. Вінаватага пазбавілі правоў кіроўцы і выпісалі штраф у памеры ₽ 2 тыс. Кіраўніцтва «Зеніта» адрэагавала на інцыдэнт негатыўна. У якасці меры пакарання футбаліста пасадзілі на безалкагольны каранцін, замкнуўшы на базе, а потым выключылі з асноўнага складу.
Неўзабаве ў прэсе з'явіліся інтэрв'ю «з ананімных крыніц», у якіх сцвярджалася, што гулец ўжо даўно злоўжывае алкаголем і безадказна ставіцца да трэніровак. Асабліва вызначыўся Раман Шырокаў, шутивший аб п'яных выхадках зоркі. Эксперты праракалі іёнаў хуткае завяршэнне кар'еры, але ён знайшоў у сабе сілы не здавацца.
Гулец вырашыў працягваць шлях у футболе, затаіўшы крыўду на «Зеніт». Прымаючы прапанову ад краснадарскай «Кубані», Аляксей ведаў, што шляху назад ужо не будзе. Але ён быў гатовы да гэтага, таму што хацеў даказаць усім нядобразычліўцам, што на самой справе нечага варты.
Прайшло не так шмат часу, і футбаліст здолеў падмацаваць словы дзеяннямі. У матчы «Кубані» супраць «Зеніта» ён выйшаў на поле пад зычлівыя воклічы заўзятараў піцерскага клуба і забіў гол у вароты суперніка, пасля чаго зрабіў рэверанс у бок былога трэнера. Пазней спартсмен прызнаўся ў інтэрв'ю, што ў гэты момант адчуваў станоўчыя эмоцыі. Толькі праз гады ён пагадзіўся з тым, што той скандальны інцыдэнт і пераезд з Санкт-Пецярбурга станоўча адбіўся на яго кар'еры і стаўленні да футбола.
Хоць за час знаходжання ў краснадарскай камандзе ў скарбонцы зоркі так і не дадалося новых трафеяў, ён хутка стаў яе лідэрам і дапамог патрапіць у еўракубкі. Але ў «Кубані» Аляксей надоўга не затрымаўся, бо неўзабаве адбылося выгаднае прапанова ад Махачкалінскім «Анжы». У той час клубам валодаў мільярдэр Сулейман Керымаў, які не шкадаваў зарплаты для гульцоў.
«Залатая пара» доўжылася нядоўга, неўзабаве палітыка ФК змянілася, і ўсіх высокааплатных футбалістаў выставілі на продаж. У іх ліку апынуўся і Іёнаў, якім зацікавіліся прадстаўнікі маскоўскага «Дынама». Гэтаму паспрыяў трэнер Дан Пэтрэску, пад кіраўніцтвам якога Аляксей гуляў у «Кубані».
Дэбютны гол за новую каманду спартсмен забіў у вароты «Рубіна», сустрэча з якім скончылася нічыёй. Сезон 2014/2015 гулец правёў бліскуча, здолеўшы трапіць у вароты сапернікаў 13 разоў за ўсе турніры. Але неўзабаве пасля гэтага футбаліст перайшоў у арэнду ЦСКА.
У складзе армейцаў Іёнаў заваяваў званне сярэбранага прызёра чэмпіянату Расеі, але, нават нягледзячы на гэта, у клубе не захацелі працягваць з ім супрацоўніцтва і не скарысталіся правам выкупу. Спартсмен вярнуўся ў «Дынама», а затым распачаў чарговы віток кар'еры як гулец «Растова». Па дадзеных сайта «Трансфермаркт», купля зоркі абышлася растаўчане ў € 2,5 млн. Здзелку футбаліст здзяйсняў на правах вольнага агента.
Аляксей правёў у складзе каманды 4 сезона, дэманструючы добрую фізічную форму, пасля чаго з'явіліся чуткі аб маючым адбыцца трансферы. Купляй паўабаронцы цікавіліся некалькі расійскіх ФК, але ў выніку ён папоўніў шэрагі «Краснадара», вярнуўшыся ў горад, у якім калісьці гуляў за «Кубань». Падпісанне кантракту адбылося восенню 2020 га, ён быў разлічаны на 2,5 года.
зборная Расіі
Да гульняў за юнацкую зборную Расіі Аляксея пачалі прыцягваць яшчэ ў 2006-м, калі быў выхаванцам «Зеніта». Праз 3 гады ён дэбютаваў у складзе моладзевай нацыянальнай каманды, але быў выдалены ўжо на 76-й хвіліне падчас гульні супраць беларусаў.
У сакавіку 2011-га Іёнаў ўпершыню атрымаў выклік у нацыянальную зборную Расіі. Ён выйшаў на поле ў аснове ў таварыскім матчы супраць гульцоў з Катара, але так і не змог праявіць сябе. Пасля гэтага спартовец далучыўся да Расія-2, якой прынёс перамогу ў час сустрэчы з расійскай моладзевай камандай.
Пазней рушыла ўслед паездка на чэмпіянат свету ў Бразілію, але куды відовішчнымі апынулася гульня зоркі на таварыскім матчы супраць Чэхіі ў верасні 2018 года. Ён аформіў дубль і стаў трыумфатарам турніру. У выніку расіяне перамаглі з лікам 5: 2. Сваю асабістую перамогу футбаліст прысвяціў сям'і. Гэтая гульня стала адной з яркіх старонак у яго прафесійнай біяграфіі.
У 2019 годзе Іёнаў здолеў праявіць сябе на матчы супраць зборнай Казахстана, але на 61-й хвіліне гулец атрымаў траўму, якая запатрабавала яго замены на полі. За 2 месяцы футбаліст прыйшоў у норму і пачаў удзельнічаць у падрыхтоўчых гульнях да адборачнага туру чэмпіянату Еўропы.
8 чэрвеня таго ж года Аляксей з'явіўся на гульні супраць каманды Сан-Марына, дзе расейцы выйгралі лікам 9: 0. Праз некалькі дзён ён праявіў сябе падчас сустрэчы са зборнай Кіпра, стаўшы аўтарам адзінага гола, які падарыў Расіі 3 ачкі і 2-е месца адборачнай групы. Але стаць пераможцам чэмпіянату яму зноў не ўдалося.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё знакамітасці склалася ўдала, ён жанаты на Яне Конанавай. Адносіны пары прайшлі выпрабаванне часам, яны доўга сустракаліся. Дзяўчына падтрымала Аляксея ў скандале з «Зенітам» і пераехала за ім у Краснадар.
Там 29 мая 2013-га прайшла іх вяселле, стаўшы яркай падзеяй свецкім жыцці горада, якое наведалі зорныя госці. Урачыстасць адбылася раскошным Rimar Hotel. Для маладых выступаў гурт «Дынаміт», а скончылася святкаванне салютам.
Праз 3 гады жонка нарадзіла зорцы сына, якога назвалі Міхаілам. Фота хлопчыка публікуюцца ў инстаграм-акаўнце выбранніцы спартсмена. Сам ён ганарыцца тым, што не вядзе старонкі ў сацыяльных сетках.
Аляксей іёнаў зараз
Зараз спартовая кар'ера зоркі працягваецца. У сакавіку 2021 гады ён забіў дэбютны гол за «Краснадар» падчас матчу супраць «Тамбова». Паспеў гулец праявіць сябе і на міжнародным узроўні: у траўні стала вядома, што ён быў уключаны ў заяўку зборнай Расіі на Еўра-2020. Гаворачы аб падрыхтоўцы да турніру Аляксей адзначыў, што ў камандзе пануе цёплая, але рабочая атмасфера. Футбалісты карыстаюцца любой магчымасцю пажартаваць і падбадзёрыць адзін аднаго, асабліва вылучаецца Арцём Дзюба.Дасягненні і ўзнагароды
- 2010 г. - Чэмпіён Расіі
- 2008 г., 2011 - Уладальнік Суперкубка Расіі
- 2008 - Уладальнік Суперкубка УЕФА
- 2007/2008 - Уладальнік Кубка УЕФА
- 2009/10 - Уладальнік Кубка Расіі
- 2009 г. - Чэмпіён Расіі сярод моладзевых каманд
- 2009 г. - Бронзавы прызёр чэмпіянату Расеі
- 2016/17 - Срэбны прызёр чэмпіянату Расеі