біяграфія
Легендарны калектыў The Rolling Stones стварыў масу папулярных трэкаў, якія не губляюць актуальнасці і цяпер. Творчасць удзельнікаў гнуткае адносна музычных павеваў, але ніколі істотна не мянялася ў плане аўтарскага стылю. Асноўныя матывы музыкі чэрпаюць з прывычнага блюзу, забяспечваючы яго эмацыйнымі адценнямі і трукамі. Калектыў The Rolling Stones стаў неаддзельнай часткай музычнай гісторыі.Гісторыя стварэння і склад
Гісторыя зараджэння групы The Rolling Stones пачалася з сустрэчы Міка Джагера і Кіта Рычардса ў школе Дартфорда. Доўгі час юнакі не мелі зносіны, а потым, у 1961 годзе, выпадкова пабачыліся на чыгуначным вакзале. Маладыя людзі разгаварыліся і зразумелі, што густы ў музыцы ў іх сыходзяцца: абодва захапляліся непапулярным блюзам, хоць у той час большасцю перавага аддавалася рок-н-ролу.
Мік і Кіт разгаварыліся, вызначыўшы, што ў іх маецца агульны прыяцель - Дзік Тэйлар. Сабраўшыся разам, хлопцы вырашылі стварыць калектыў, назва якому было прыдумана спантанна - Little Boy Blue and the Blue Boys.
Прыкладна ў гэты перыяд аматар блюзу Алексіс Корнер рэгулярна выступаў у клубе «Ealing» са сваім калектывам Blues Incorporated, у складзе якога быў барабаншчык Чарлі Ўотс. Пазнаёміўшыся з Браянам Джонсам, Алексіс прапанаваў юнаку далучыцца да групы і стаць сесійных музыкаў: на прапанову той адказаў згодай.
У красавіка 1962 году Мік і Кіт наведалі клуб, дзе і паглядзелі канцэрт Браяна, гульня якога зрабіла на хлопцаў велізарнае ўражанне. Маладыя людзі пазнаёміліся і з Алексісам, і з Джонсам, стаўшы заўсёднікамі клуба. Больш таго, Мік і Кіт перыядычна з'яўляліся ў групе Корнер.
У гэты час Браян вырашыў стварыць асобную групу і даў аб'яву ў газету аб наборы музыкаў. Першым адгукнуўся клавішнік Ен Сцюарт, з якім Джонс і стаў рэпеціраваць. Аднойчы іх рэпетыцыю наведалі Мік і Кіт, пасля чаго маладыя людзі вырашылі аб'яднацца.
Улетку 1962 году здарылася форс-мажорная сітуацыя. Групу Алексіса запрасілі выступіць на BBC, але ў той жа час калектыў павінен быў з'явіцца ў установе «Marquee». Каб выйсці са становішча, Корнер прапанаваў Міку, Кіту, Дзіку, Браяну і Иэну выйсці на сцэну клуба. І яны пагадзіліся.
Менавіта на гэтым выступе пачалася біяграфія групы, якая ўпершыню назвалася The Rolling Stones: як адна з кампазіцый Мадзі Уотэрса. Пасля гэтага выступу Дзік Тэйлар сышоў з гурта: яго замянілі Білам Уайменом. Яшчэ ў групу запрасілі Тоні Чепмена, які неўзабаве саступіў месца Чарлі Ўотс.
музыка
Да пачатку 1963 гады склад групы ўрэгуляваць, і The Rolling Stones сталі рэгулярна выступаць у клубе «Crawdaddy». Тут калектыў звярнуў на сябе погляд Эндру Луга Олдхэм, які ўзяў групу пад кантроль і стварыў ўдзельнікам «брудны і дзёрзкі» імідж - у процівагу «чыстым і правільным» The Beatles.
Было яшчэ адно, не вельмі прыемнае, рашэнне новага кіраўніка: выцесніць са складу Іэна Сцюарта. Па адной версіі, з-за вонкавага кантрасту з іншымі ўдзельнікамі, а па іншай - з-за вялікай колькасці ўдзельнікаў. Але піяніст не страціў кантактаў з калектывам: ён стаў галоўным гастрольным мэнэджэрам і выступаў на канцэртах да свайго скону ў 1985 годзе ад інфаркту.
Група атрымала кантракт з брытанскім лэйблам гуказапісу «Decca Records», і ў хуткім часе музыканты запісалі дэбютны сінгл «Come On», які дабраўся да 21 месцы ў хіт-парадзе Брытаніі. Пасля першага поспеху рушылі ўслед трэкі «I Wanna Be Your Man" і "Not Fade Away». Да таго часу гурт ужо была скандальна знакамітай: стаўка прадзюсара на «амаральны» вобраз спрацавала.
Калі выйшла дэбютная пласцінка «The Rolling Stones», група адправілася ў тур, падчас якога ўдзельнікі запісалі міні-альбом пад назвай «Five by Five». Да моманту завяршэння тура ў музыкаў ўжо быў першы брытанскі чарт-Топер «Little Red Rooster».
Пасля выхаду першага дыска на Вялікабрытанію накаціла хваля істэрыі, якая ў моманты выступаў раз-пораз перарастала ў скандалы. Самы запамінальны канцэрт, які адлюстроўвае ступень вар'яцтва фанатаў, праходзіў у зале Winter Gardens Blackpool. Падчас выступу людзі знішчылі асвятляльныя прыборы і зламалі раяль, задаволіўшы звалку. У выніку страты розуму больш за 50 чалавек гаіць калецтвы ў клініцы.
З таго моманту група стала запісваць выключна ўласныя музычныя творы. Летам 1964 года сінгл «Tell Me» увайшоў у амерыканскі TOP-40, менавіта з гэтага хіта пачалася серыя песень Джагера-Рычардса. Да суперпапулярнага статусу дуэт падняў песню «Satisfaction» наступным летам.
З гэтага часу гітарны рыф калектыву, першапачаткова капіяваць гучанне духавы секцыі, сведчыў аб аддзяленні музыкаў ад стандартнага блюзу і станаўленне новага шляху развіцця.
У наступным годзе «Стоўнз» вырашылі адказаць радыкальнага шляху развіцця «бітлоў» нічым іншым, як экскурсам у псіхадэлам. Чацвёрты студыйны альбом «Aftermath» стаў першым, не ўтрымоўвалым кавер-версій. Да гэтага часу Джонс захапляўся разнастайнымі музычнымі павевамі, што знайшло адлюстраванне ў «Paint It Black» і «Going Home».
Электрычныя тэндэнцыі яшчэ больш раскрыліся ў наступным альбоме «Between The Buttons», пры гэтым гучанне музыкаў у гэтай працы стала лягчэй, а аранжыроўкі - вытанчаней. Але з-за праблем з законам у Міка, Рыка і Браяна групе давялося часова спыніць актыўную дзейнасць.
Псіхадэлічны перыяд у гісторыі The Rolling Stones доўжыўся нядоўга. Да пачатку 1968 года музыкі разарвалі кантракт з Олдхэм, запрасіўшы на пасаду прадзюсара Алёна Клейна. У гэты час удзельнікі вярнуліся да просталінейнаму рок-н-ролу.
Літаральна адразу пасля выхаду альбома пад назвай «Beggars Banquet» журналісты музычнай прэсы назвалі яго «шэдэўрам».
Але ніхто не меркаваў, што новы віток у развіцці групы апынецца фінальным ў асабістай творчай біяграфіі Браяна Джонса, які з-за праблем з наркотыкамі самаўхіліўся ад працы.
9 чэрвеня 1969 года гітарыст пакінуў калектыў, а ўжо 3 ліпеня яго знайшлі мёртвым ва ўласным басейне. Паводле афіцыйнай версіі, прычынай смерці названы няшчасны выпадак, але чуткі пра абставіны скону музыканта не сціхалі доўгія гады. Да гэтага часу ў калектыве ўжо гуляў новы гітарыст Мік Тэйлар.
У 1970 годзе ў групе намеціўся крызіс: Джагера захапіла ролю героя тусовак, а Рычардс стаў апускацца ў вір наркатычнай залежнасці. Але непрыемнасці музыкаў не перашкодзілі альбому «Goats Head Soup» заняць пазіцыі мегахита. Праз 2 гады калектыў адправіўся ў амерыканскае турнэ, вынікам якога стаў дакументальны фільм. Музыкі высока ацанілі вынік, але распаўсюджванне карціны забаранілі з-за яе шчырасці.
Пасля выхаду 12-га студыйнага альбома Тэйлар пакінуў склад, таму замену музыканта шукалі ў перыяд работы над новым матэрыялам для наступнай пласцінкі. Удзельнікі калектыву з мноства прэтэндэнтаў выбралі Рона Вуда.
У 1977 годзе Кіта Рычардса арыштавалі за захоўванне гераіну. Вынікам судовых разглядаў стаў прысуд: год умоўна. Пасля заканчэння тэрміну і завяршэння музыкам рэабілітацыйнага курсу калектыў сабраўся зноў і запісаў альбом «Some Girls», у якім адчувалася ўплыў панка і дыска.
Наступная пласцінка «Emotional Rescue» стрымана была прынятая крытыкамі і прыхільнікамі, а вось які выйшаў пасля альбом «Tattoo You" адзначыў вяртанне да ранейшага стылю. З гэтым матэрыялам The Rolling Stones адправіліся на сусветныя гастролі.
У гэты час у дуэта Джагер-Рычардс намеціліся пэўныя непаразуменні. Першы лічыў, што калектыў павінен развівацца з улікам модных павеваў, а другі прытрымліваўся думкі, што варта прытрымлівацца ўласнага стылю. Непаразуменні адбіліся на якасці выпускаемай музыкі, таму два наступных студыйных альбома апынуліся адкрыта правальнымі.
З часам справы ў групе наладзіліся, музыкі выпусцілі альбом «Voodoo Lounge», які прынёс калектыву першую «Грэмі» за лепшы рок-альбом. Да 2012 года група актыўна запісвала новыя дыскі і перавыдавалася мінулыя зборнікі. Пасля было нядоўгае зацішша, а ў 2016-м выйшаў альбом кавер-версій пад назвай «Blue and Lonesome». У запісе музычных кампазіцый удзельнічаў Эрык Клэптан. У гэты ж час калектыў анансаваў турнэ ў Францыі ў 2017 годзе.
The Rolling Stones зараз
У 2018 годзе гурт працягвае радаваць прыхільнікаў сваёй творчасцю і канцэртамі. Улетку 2017-га ўдзельнікі калектыву паведамілі, што працуюць над арыгінальным матэрыялам, упершыню за 12 гадоў.
У гурта The Rolling Stones ёсць афіцыйныя акаўнты ў сацыяльных сетках «Инстаграм» і «Твітэр», дзе ўдзельнікі дзеляцца падзеямі з жыцця. Больш таго, у калектыву ёсць афіцыйны канал на рэсурсе YouTube, які рэгулярна папаўняецца відэаролікамі.
Дыскаграфія
- 1964 - The Rolling Stones
- 1966 - Aftermath
- 1967 - Between the Buttons
- 1968 - Beggars Banquet
- 1969 - Let It Bleed
- 1971 - Sticky Fingers
- 1973 - Goats Head Soup
- 1974 - It's Only Rock 'n' Roll
- 1976 - Black and Blue
- 1978 - Some Girls
- 1980 - Emotional Rescue
- 1983 - Undercover
- 1989 г. - Steel Wheels
- 1994 - Voodoo Lounge
- 1997 - Bridges to Babylon
- 2005 - A Bigger Bang
- 2016 - Blue and Lonesome
кліпы
- 1963 - «On the Street Again»
- 1964 - «It's All Over Now»
- 1966 - «Lady Jane»
- 1969 - «Paint It, Black»
- 1971 - «Brown Sugar»
- 1978 - «Miss You»
- 1981 - «Start Me Up»
- 1982 - «Hang Fire»
- 1984 - «She Was Hot»
- 1989 - «Mixed Emotions»
- 1990 - «Almost Hear You Sigh»
- 1994 - «Love Is Strong»
- 1997 - «Anybody Seen My Baby?»
- 1998 года - «Flip the Switch»
- 2002 - «Do not Stop»
- 2005 - «Rough Justice»
- 2005 - «Streets of Love»
- 2010 - «Not Fade Away»
- 2012 - «Doom and Gloom»