біяграфія
Сяргей Воранаў - расійскі фігурыст-адзіночнікаў, вядомы непрадказальнасцю вынікаў на спаборніцтвах. Нягледзячы на сур'ёзны для спартсмена ўзрост, Сяргей працягвае выходзіць на лёд і не збіраецца ў бліжэйшы час пакідаць кар'еру.Дзяцінства і юнацтва
Сяргей Воранаў нарадзіўся ў Маскве 3 лістапада 1987 году. У 1991-м, калі хлопчыку было 4 гады, мама прывяла яго ў секцыю фігурнага катання. У адным з інтэрв'ю фігурыст прызнаўся: ніхто не падазраваў, што лёд стане яго прафесіяй. Маміна сяброўка аддала ў тую ж секцыю сваю дачку, а маленькі Сярожа проста склаў кампанію, каб не даць дзяўчынцы засумаваць і заадно паправіць сваё здароўе.
Трэніроўкі Сяргею спадабаліся - яго пабілі хуткасць і само адчуванне лёду. Ужо ў 10 гадоў хлопчыка сталі адпускаць на трэніроўкі ў Сакольнікі аднаго, і, па словах Сяргея, гэта таксама было часткай таго, што сфармавала яго характар.
Фігурнае катанне
Першым трэнерам Воранава стаў Рафаэль Аруцюнян, але ў 2002 годзе з ім давялося расстацца. Рафаэль Уладзіміравіч з'ехаў у ЗША, а 13-гадовага Сярожу адпусціць туды аднаго не ўяўлялася магчымым - мама і бабуля не змаглі б забяспечыць яго жыццё ў Амерыцы. Да таго ж падлетак не мог жыць адзін, а Вера Анатольеўна, жонка трэнера, якая абяцала дапамагчы з бытам, паехаць не змагла.
Таму Сяргей з'ехаў у Санкт-Пецярбург і змяніў настаўніка. Спачатку ён трэніраваўся пад наглядам Галіны Кашына, затым яго трэнерам стаў Аляксей урманамі. Пад яго настаўніцтва Воранаў ў 2005 годзе заваяваў першы медаль - на юніёрскім чэмпіянаце ў Расіі ўзяў срэбра. Чэмпіянат свету сярод юніёраў у той раз яму не даўся - Сярожа зняўся з яго з-за атрыманай траўмы.
Гэты чэмпіянат скарыўся Воранаву толькі ў наступным сезоне: тады малады фігурыст атрымаў сярэбраныя медалі і на ім, і на чэмпіянаце Расіі.
Сезон 2006/2007 прынёс неадназначныя вынікі. Пачаўшы выступаць ў дарослых спаборніцтвах, на чэмпіянаце Расіі Сяргей атрымаў 6-е месца і ў Еўропу не трапіў. На універсіядзе 2007 года выступ адбыўся паспяховай - фігурыст заняў 5-е месца. Пасля гэтага на расійскім юніёрскім чэмпіянаце юнак узяў золата, на сусветным - бронзу. У той жа час на «дарослым» першынстве гэтага года спартсмен дабраўся толькі да 19-га месца.
Наступны сезон наклаў на Сяргея абмежаванні - з-за траўмаў ён не мог выконваць Зубцовым скачкі (да іх ставяцца Лутц, фліп і кажух). Гэта, аднак, не перашкодзіла фігурысту ўзяць медаль этапу Гран-пры, залаты медаль на чэмпіянаце краіны і адносна паспяхова адкатаць першынства свету і Еўропы - на першым ён заняў 7-е месца, на другім - 4-е.
А вось сезон 2008/2009 стаў адкрыта няўдалым. На «Skate Canada» спартсмен апынуўся на 6-м месцы, на «Cup of Russia» - на 7-м. Сяргей змяніў кароткую праграму і зноў узяў золата на чэмпіянаце Расіі, але ў Еўропе стаў шостым у кароткай праграме, а адвольнай ўзяў толькі 13-е месца.
Вынікі не прайшлі міма крытыкаў - Воранаву паставілі ў віну лянота і няўважлівасць падчас трэніровак. Далейшы сезон таксама прайшоў без перамог - вышэй 7-га месца Сяргей не ўздымалася.
Наступны сезон Сяргей адкатаў з пераменным поспехам. На «Finlandia Trophy» заваяваў сярэбраны медаль, на парыжскім Гран-пры апынуўся на 6-м месцы, а ў Кітаі зноў узяў срэбра, як і на чэмпіянаце Расіі. Аднак ужо на першынстве Еўропы не справіўся з кароткай праграмай і апынуўся семнаццатым. Тым не менш, Федэрацыя фігурнага катання Расеі ўсё ж такі ўключыла Воранава у Алімпійскую каманду, праўда, у якасці запаснога.
На ЧС-2010 у Турыне Сяргей увайшоў у асноўны склад з-за зняцця з першынства Яўгена Плюшчанка. Аднак пасля няўдалага выступлення вырашыў змяніць трэнера і па вяртанні ў Расію сышоў да Мікалая Марозаву. З ім спартсмен супрацоўнічаў да 2013 года, пасля чаго перайшоў да Этери Тутберидзе, пад кіраўніцтвам якой узяў першае срэбра на чэмпіянаце Еўропы. На Алімпіяду фігурыста зноў не адабралі.
Сезон 2014/2015 пачаўся добра. Пачаўшы з 4-га месца на першынстве ў Германіі і заваяваўшы сярэбраныя медалі на расійскім і японскім этапах Гран-пры, Сяргей выйшаў у фінал спаборніцтваў і завяршыў іх на 3-м месцы. Таксама бронзу Воранаў атрымаў на ЧС-2015 з-за памылак у скачках.
У Шанхаі спартсмен заваяваў 4-е месца ў кароткай праграме, а вось падчас адвольнай пра сябе нагадала старая траўма, так што ў ёй фігурыст стаў толькі семнаццатым. Але ўжо на камандным чэмпіянаце свету Сяргей атрымаў сярэбраны медаль. У 2015-2016 гадах выступу ў цэлым былі нядрэннымі, але вышэй 3-га месца на першынстве ў Фінляндыі Воранаў не падняўся. У выніку фігурыст не прайшоў адбор у зборную Расіі, сышоў ад Этери Тутберидзе і пачаў займацца ў Ірыны Ганчарэнка.
Наступны сезон пачаўся з золата, заваяванага Сяргеем у Славакіі на другім этапе Гран-пры, які прайшоў у Пекіне, заняў 3-е месца і пасля гэтага афіцыйна паведаміў, што на Алімпіяду ў гэты раз не паедзе, а будзе катацца для сябе і гледачоў. На нацыянальным жа чэмпіянаце фігурыст паказаў горшы вынік за кар'еру, але ўжо ў фінале Кубка Расіі заваяваў бронзавы медаль.
Сезон 2017/2018 зноў пачаўся перамогай у Браціславе - на турніры Мемарыял Ондрея Непелы Сяргей атрымаў срэбра, затым у Мінску, у серыі «Чэленджэр», золата. Наступная перамога адбылася на японскай этапе Гран-пры, а на амерыканскім фігурыст заняў 3-е месца. Па выніках сезону, у якім было і некалькі няўдач, у зборную Расіі Воранаў прайшоў, але толькі запасным.
Асабістае жыццё
Пра асабістае жыццё Сяргея вядома няшмат - спартовец у інтэрв'ю гэтую тэму практычна не закранае. Вядома, што фігурыст вельмі прывязаны да маці Наталля Валянцінаўна і бабулі і заўсёды цёпла адклікаецца пра іх, падкрэсліваючы важнасць іх ролі ў сваёй спартовай біяграфіі. Этери Тутберидзе, распавядаючы пра працу з Сяргеем, згадвала, што, нягледзячы на недзіцячы ўзрост спартсмена, на трэніроўкі ён усё роўна прыходзіў з мамай.
Вядома, што фігурыст сустракаўся з дзяўчынай па імя Дыяна і ў яе гонар нават зрабіў татуіроўку на перадплечча - надпіс «Lady Di».
Зыходзячы з дадзеных з адкрытых крыніц, можна зрабіць выснову, што менавіта яна параіла пасля «Небельхорн Трофі» ўпісаць у праграму музычны ўрывак «It's a Men's World». Акрамя гэтага, у інтэрв'ю Сяргей адзначаў, што менавіта яго дзяўчына прыдумала дызайн касцюма для ЧС-2012 у Ніцы.
Дакладных зьвестак пра тое, ці працягвае Варонін зараз сустракацца з Дыянай, у адкрытых крыніцах няма. Вядома, што ў фігурыста няма жонкі і дзяцей.
Асабістыя захапленні спартсмены - літаратура і кіно. Акрамя гэтага, Сяргей адзначае, што цікавіцца класічным балетам, а таксама модай - фігурыст лічыць, што адзенне здольная перадаць настрой чалавека і тое, як ён глядзіць на свет вакол сябе.
З сацыяльных сетак Воранаў вядзе рахунак на «Инстаграме», аднак доступ для іншых карыстальнікаў туды зачынены - каб убачыць фота Сяргея, патрабуецца пацверджаная падпіска.
Сяргей Варонін зараз
На Алімпіяду ў сезоне 2018/2019 Сяргей не адабраўся, аднак спорт, да здзіўлення многіх, пакідаць не стаў. З-за таго, што Ганчарэнка пакінула ЦСКА, а фігурыст хацеў застацца ў камандзе, ён зноў памяняў трэнера. Новым настаўнікам Сяргея стала Алена Буянава. Па словах спартсмена, праца з новай настаўніцай яму па душы і ён атрымлівае вялікае задавальненне ад працэсу.
У траўні 2018 года фігурыст працаваў з Дзянісам Теном - спартовец дапамагаў Сяргею з харэаграфіяй. Менавіта Дзяніс прапанаваў Воранаву кампазіцыю «Way Down We Go», хоць першапачаткова спартсмен быў не згодны.
Цяпер, пасля трагічнай гібелі Дзяніса, праграма стала асабліва важная для Сяргея, ён дзякуе лёсу за магчымасць папрацаваць з казахстанскім спартсменам.
Цяпер Сяргей вучыцца ў інстытуце фізкультуры ім. Лесгафта ў Санкт-Пецярбургу. Спартсмен падтрымлівае неабходную для лёду форму: яго рост 176 см, а вага - 68 кг. Ён працягвае спартыўную кар'еру і пакуль не збіраецца расставацца з лёдам, удзельнічаючы ў этапах Гран-пры і іншых спаборніцтвах па фігурным катанні.
ўзнагароды
- 2005 - Першынство Расіі - 2 месца
- 2007 - Першынство Расіі - 1 месца
- 2008 - Чэмпіянат Расіі - 1 месца
- 2009 г. - Чэмпіянат Расіі - 1 месца
- 2010 г. - Чэмпіянат Расіі - 2 месца
- 2011 - Зімовая Універсіяда - 2 месца
- 2012 - Чэмпіянат Расіі - 3 месца
- 2013 - Чэмпіянат Расіі - 2 месца
- 2015 - Чэмпіянат Еўропы - 2 месца
- 2014 - Finlandia Trophy - 1 месца
- 2016 - Фінал Кубка Расіі - 3 месца
- 2016 - Ondrej Nepela Trophy - 1 месца
- 2017 - NHK Trophy - 1 месца
- 2017 - Ice Star - 1 месца
- 2018 - Ondrej Nepela Trophy - 2 месца