біяграфія
Заслужаная артыстка Расіі Іна Выхадцава ў творчай біяграфіі мае як галоўныя, так і другарадныя ролі ў фільмах. У 50-60-я гады мінулага стагоддзя яе імя ведалі ўсе прыхільнікі айчыннага кінематографа. Жыццё актрыса без астатку аддала любімай прафесіі, ні разу не пашкадаваўшы аб гэтым і сцвярджаючы, што да апошняга будзе верная сабе і мастацтву.Дзяцінства і юнацтва
Іна Мікалаеўна Выхадцава нарадзілася 27 чэрвеня 1934 гады ў горадзе Сталіна (сёння - Данецк). Да вайны сям'я жыла ў Краснодон, затым іх эвакуіравалі. Бацька спачатку працаваў шахцёрам, затым - начальнікам шахты ў пасёлку Лутугино, а з часам добрасумленнага мужчыну заўважылі і прызначылі намеснікам міністра вугальнай прамысловасці. У 17 гадоў Іна з бацькам ўпершыню пабывала ў шахце. Паводле яе ўспамінах, гэта былі яшчэ страшнейшыя хвіліны яе жыцця. Мама будучай артысткі выхоўвала дзяцей і вяла хатнюю гаспадарку.
У школьныя гады дзяўчынка гуляла ў драмгуртку, у старэйшых класах ёй давяралі галоўныя ролі. Ужо тады яна добра валодала сваім гучным выразным голасам, і ёй даручалі чытаць вершы на гарадскіх мерапрыемствах. Будучы дзіцём, Іна выразна разумела, кім хоча стаць, калі вырасце.
Першым педагогам па акцёрскім майстэрстве для школьніцы стала настаўніца матэматыкі Вера Филинова. Юная акторка гуляла ў спектаклях «Конская прозвішча», «Беспасажніца», «Барыс Гадуноў», «Хірургія». У 8-м класе Іна згуляла прынца ў «Папялушцы». Да гэтага часу захавалася фота, на якім яна ў касцюме каралеўскай асобы. Любоў да лицедейству не замінала дзяўчынцы добра вучыцца і скончыць школу з сярэбраным медалём.
У 1957 году дзяўчына паступіла ў ВГIК на курс Сяргея Герасімава і Тамары Макаравай, які потым з адзнакай скончыла. На ўступных іспытах абітурыентка чытала маналог Кацюшы Маславай, чым скарыла прыёмную камісію.
Выкладаў на курсе і Юлій Райзман, які імкнуўся данесці да вучняў адно важнае правіла: на сцэне трэба паводзіць сябе натуральна - нічога не найграваць, жыць у прапанаваных абставінах. Гэты прынцып назаўжды адпаў ў памяці актрысы, дазволіўшы ёй на сцэне і ў кіно штогадзіны быць жывой і шчырай, за гэта яе палюбілі і ацанілі гледачы.
Тэатр і фільмы
Пачынаючы з 1957 года артыстка праслужыла ў Тэатры-студыі кінаакцёра, які пазней быў перайменаваны ў Цэнтр тэатра і кіно пад кіраўніцтвам Мікіты Міхалкова. На падмостках творчага калектыву Іне Выхадцава пашчасціла супрацоўнічаць з многімі таленавітымі рэжысёрамі. У розны час у тэатры ставілі спектаклі Анатоль Эфрос, Андрэй Ганчароў, Сяргей Герасімаў, Юлій Райзман і іншыя.
Фільмаграфія актрысы налічвае некалькі дзесяткаў фільмаў і серыялаў. Прыкметныя ролі Іна Выхадцава згуляла ў стужках «Юнацтва нашых бацькоў», «Як жывяце, карасі?», «Трывожнае нядзеля», «Мёртвыя душы», «Паненка-сялянка» і ў іншых працах савецкіх рэжысёраў. З 1969 гады шмат працавала на дубляванні замежных карцін. Яе голасам казалі персанажы Сафі Ларэн, Клаўдзіі Кардынале, Стэфаніі Сандрелли, Марыны Уладзі і іншых акторак.
У кіно артыстка дэбютавала ў другараднай ролі, згуляўшы Ганну Погудко ў фільме Сяргея Герасімава па рамане Міхаіла Шолахава «Ціхі Дон» (1957 года). У 3 серыях кінаэпапеі апавядаецца пра жыццё і лёс данскіх казакоў. Партнёрамі па здымачнай пляцоўцы сталі Пётр Глебаў, Эліна Быстрыцкая, Данііл Ільчанка і іншыя.
У 1958 годзе на экраны выйшаў фільм рэжысёраў Міхаіла Калікоў і Барыса Рыцарева па рамане Аляксандра Фадзеева «Разгром». Партнёрам актрысы стаў Георгій Юматов. Сюжэт распавядае пра падзеі часоў Грамадзянскай вайны, якія адбываліся на Далёкім Усходзе. Па ўспамінах Выхадцава, пасля паказу карціны, у якой прысутнічала адкрытая сцэна з яе ўдзелам, за межамі СССР Іну Мікалаеўну ахрысцілі сэкс-сімвалам Савецкага Саюза.
У 1977 годзе на савецкія экраны выйшаў фільм «Службовы раман». У галоўных ролях гледачы ўбачылі Андрэя Мягкова, Алісу Фрэйндліх, Святлану Немоляева, Лію Ахеджаковой, Алега Басілашвілі і іншых таленавітых артыстаў. У Іны Выхадцава - непрыкметныя ролю супрацоўніцы статыстычнага ўстановы.
Лірычная камедыя Эльдара Разанава ў 1979 годзе атрымала Дзяржаўную прэмію РСФСР імя братоў Васільевых. А адразу пасля выхаду - небывалую любоў гледачоў, стаўшы адным з самых папулярных фільмаў таго часу.
У канцы 1979 гады выйшаў оскароносный фільм Уладзіміра Меньшова «Масква слязам не верыць». Бліскучы акцёрскі склад (Вера Алентова, Аляксей Баталов, Ірына Мураўёва, Раіса Разанава), а таксама кранальны жыццёвы сюжэт пакарылі гледача з першых секунд. У эпізадычнай ролі рэжысёра тэлебачання ў фільме знялася і Іна Выхадцава. Пасля міжнароднага фурору па прапанове актрысы ўсім удзельнікам здымак былі падораны маленькія статуэткі, якія ўвасабляюць сабой прэмію «Оскар».
Асабістае жыццё
На 4-м курсе ВДІКа Райзман ставіў спектакль па п'есе Талстога «Уваскрасенне». На галоўныя ролі запрасілі Іну Выхадцава і Льва Палякова, які ў маладосці лічыўся сапраўдным прыгажуном. Неўзабаве закаханыя пажаніліся. Іна Мікалаеўна заўсёды лічыла - муж вельмі таленавіты артыст.У адным інтэрв'ю яна казала:
«Я ў гэтым упэўнена, і зусім не таму, што ён мой муж, а таму што ён сапраўды геніяльны».Але не ўсё гладка складалася ў асабістым жыцці артыстаў. Па словах Іны Мікалаеўны, яе жаніха спрабавала адвесці сяброўка па вучобе Людміла Гурчанка. Знерваваць будучы сямейны саюз у зоркі савецкага і расійскага кінаэкрана не атрымалася. Пазней Іна Выхадцава ўсё ж такі сутыкнулася з нявернасьцю мужа, але яго раман апынуўся мімалётным: Палякоў даражыў жонкай і сынам, аддаючы перавагу надзейны тыл кароткатэрміновым захапленням.
Сам жа Леў Аляксандравіч адрозніваўся раўнівым характарам. Гэтай слабасцю аднойчы вырашыў скарыстацца Міхаіл Пугаўкін, паведаміўшы жонку Іны Мікалаеўны у жартаўлівай форме, што ў яго на здымачнай пляцоўцы здарыўся раман з актрысай. Артыстцы доўга прыйшлося прыводзіць у пачуццё мужа. Пазней жартаўнік прынёс прабачэнні.
У 1960 годзе ў іх нарадзіўся сын Мікіта. Пасля нараджэння актрыса практычна сышла з кіно, гуляючы толькі ў тэатры. Ёй не хацелася пакідаць надоўга дзіцяці, таму гастролі зніклі з іх жыцця.
Мікіта з дзяцінства падаваў вялікія надзеі. Ён добра вучыўся, быў чэмпіёнам першынства Масквы па самба і дзюдо. Пазней скончыў Маскоўскі дзяржаўны педагагічны інстытут замежных моў імя Марыса Тарэза і працаваў рэферэнтам-перакладчыкам. У Францыі малады чалавек пазнаёміўся з дзяўчынай, на якой хацеў жаніцца.
У 1998 годзе Мікіту Львовіча запрасілі на працу ў Дамініканскую Рэспубліку. Падчас прыроднага катаклізму Мікіта прапаў без вестак. На той момант яму было 38 гадоў. Актрыса працяглы час не прыходзiла ў сябе, пра лёс сына яна змагла адкрыта гаварыць толькі праз 10 гадоў.
Мужа і жонкі злучала не толькі любоў адзін да аднаго, але і шчырыя вялікія пачуцці, якія абодва адчувалі да абранай прафесіі. Яны пражылі разам 50 гадоў, аж да смерці артыста ў 2001 годзе.
Іна Выхадцава зараз
Зараз зорка савецкага кіно знаходзіцца на заслужаным адпачынку. Яна жыве ў невялікай кватэры на ўскраіне Масквы. У якасці ганаровай госці двойчы ў год бывае на Яраслаўскім фестывалі. Сумаваць артыстцы не прыходзіцца. Іна Мікалаеўна вядзе актыўны лад жыцця, займаецца плаваннем.
Перыядычна акторка дае інтэрв'ю і з'яўляецца на тэлеэкране ў якасці гераіні або госці перадач. Так, у 2020 годзе ў гутарцы з журналістамі Іна Мікалаеўна расказала некалькі гісторый з творчай і асабістым жыцці сваёй сяброўкі і калегі Нонны Мордюковой. А напярэдадні 2021 года з'явілася ў студыі праграмы "Мой герой» Таццяны Усцінавай.
фільмаграфія
- 1957 - «Ціхі Дон»
- 1958 - «Юнацтва нашых бацькоў»
- 1964 - «Бацька салдата»
- 1969 - «Стары дом»
- 1977 - «Службовы раман»
- 1977 - «Лёс»
- 1979 г. - «Масква слязам не верыць»
- 1980 - «Сярэбраныя азёры»
- 1981 - «Любімая жанчына механіка Гаўрылава»
- 1981 - «Радня»
- 1986 - «Гаворыць Масква»
- 1991 г. - «Щен з сузор'я Ганчакоў Сабак»
- 1992 - «Як жывяце, карасі?»
- 2003 - «Каменская-3: Стыліст»
- 2011 - «Абыякавасць»
- 2014 - «Земскі доктар. Каханне насуперак »
- 2017 - «Сын»