біяграфія
Сярод тых, хто выконваў песні Віктара Резникова, былі не толькі зоркі расійскай эстрады, але і папулярныя амерыканскія выканаўцы.Яго біяграфія - гісторыя бліскучага поспеху, якая перапынілася трагічнай гібеллю ва ўзросце 39 гадоў, але песні кампазітара жывуць і цешаць прыхільнікаў і дагэтуль.
Дзяцінства і юнацтва
Віктар Міхайлавіч Рэзнікаў нарадзіўся ў Санкт-Пецярбургу 9 мая 1952 году. Яго бацькі не мелі дачынення да музыкі - маці працавала педыятрам, а бацька - інжынерам. Муж і жонка рана развяліся, і маленькі Віця застаўся з маці. Ён рос слабым і хваравітым дзіцем, таму вучобу ў музычнай школе па класе скрыпкі прыйшлося пакінуць праз 3 месяцы, аднак педагогі паспелі адзначыць яго несумненны талент.
Каб умацаваць здароўе сына, маці запісала яго ў разнастайныя спартыўныя секцыі. Віктар з задавальненнем гуляў у баскетбол і футбол, захапляўся плаваннем і гімнастыкай і нават сур'ёзна падумваў пра кар'еру трэнера, але ў 10-м класе зразумеў, што сумуе па музыцы.
Рэзнікаў падаў дакументы ў школу джаза, а потым у кансерваторыю, але абедзве спробы абгарнуліся правалам. У выніку ён паступіў у караблебудаўнічай інстытут, але неўзабаве кінуў яго, зразумеўшы, што інжынерам быць не хоча. У 1975 годзе Віктар скончыў факультэт фізвыхавання Ленінградскага педагагічнага універсітэта.
Падчас вучобы ён не пакідаў самастойных заняткаў музыкай і адкрыў у сабе запал да складання песень. У якасці асноўнага інструмента юнак выбраў яшчэ нязвыклы тады сінтэзатар і ў дасканаласці асвоіў яго - ён ідэальна падыходзіў для эстрадных кампазіцый. Паколькі Рэзнікаў не меў паўнавартаснага профільнай адукацыі, яму прыходзілася часта прыдумляць выхады са складаных сітуацый - напрыклад, не ведаючы дакладна нотную грамату, Віктар вынайшаў уласную сістэму музычнай запісу.
музыка
Першапачаткова яго творчасць адчувала на сабе моцны ўплыў любімага гурта "Бітлз", але паступова ў ім стала выяўляцца арыгінальнасць. Дэбютная песня «Валацуга красавік" была напісана ў 1970 годзе, за ёй рушылі ўслед яшчэ некалькі. Рэзнікаў паказаў свае напрацоўкі кампазітару Ісааку Шварц, і той пахваліў пачаткоўца, адзначыўшы яго прыроджанае пачуццё гармоніі.Пахвала мэтра так натхніў Віктара, што ён паслаў свае запісы Эдите П'еха. Супрацоўніцтва з ёй не склалася, затое Міхаіл Баярскі ўзяў у свой рэпертуар 2 песні. З гэтых кампазіцый - «Помні, гэта не бяда», і «Лета без цябе, як зіма» - і пачалася ўсесаюзная слава маладога аўтара. З Баярскім яны моцна пасябравалі, і ён таксама высока ацаніў талент Резникова:
«Віця, ты бог, і сам не разумееш гэтага!».Калі ў Ленінград з гастролямі прыехала Ала Пугачова, Віктар накіраваўся ў гатэль, спадзеючыся паказаць знакамітай спявачцы свае песні. Калі консьерж далажыў ёй аб прыходзе кампазітара, яна папрасіла паклікаць яго ў нумар, няслушна ўчуўшы прозвішча і вырашыўшы, што прыйшоў яе сябар Ілля Рэзнік.
Убачыўшы на парозе незнаёмца, Ала са здзіўленнем выслухала яго і запрасіла за раяль. З той сустрэчы Віктар сышоў шчаслівым: Пугачова ўзяла ў яго цэлых 4 песні.
У 1980 годзе Прымадонна выканала са сцэны хіты «ляцяць, хмара» і «Прызнанне», а крыху пазней - «Папяровага змея» і «тэлефонную кніжку». Праца з спявачкай прынесла яму сапраўдны поспех: Ірына Оціевай, Уладзімір Праснякоў, Уладзімір Праснякоў, "Песняры" - вось няпоўны спіс артыстаў, з якімі давялося супрацоўнічаць кампазітару. Спецыяльна для Ларысы Долінай ён напісаў хіты «ільдзінкі» і «Палоўка», а для Ганне важку - «Жамчужыну» на вершы Ільі Шустаровича.
У 1988 годзе Віктар Міхайлавіч ўзначаліў філіял творчага аб'яднання «Рэкорд», на аснове якога пазней была створана аднайменная радыёстанцыя. Таксама Рэзнікаў напісаў музыку да 2-серыйнай фільму В. Аксёнава «Як стаць зоркай». Карціна мела шумны поспех, і яе нават празвалі кіраўніцтвам для пачаткоўцаў артыстаў. Другі працай Віктара ў кіно павінна была стаць кампазіцыя для фільма Ліёзнавай «Карнавал», аднак пазней Таццяна Міхайлаўна перадумала і замяніла трэк на музыку Дунаеўскага.
У канцы 1980-х гадоў кампазітар нечакана для сябе стаў папулярным на Захадзе. Песня «Домовой» апынулася ў амерыканскім чарце Billboard і пратрымалася на першых радках 17 месяцаў. Тэкст перавялі на ангельскую мову, пасля чаго было напісана мноства кавераў - яе выканалі Кайлі Міноўг і група The Cover Girls.
У 1990 годзе выйшаў альбом Music Speaks Louder Than Words, які стаў плёнам сумеснай працы савецкіх і амерыканскіх выканаўцаў. Прадзюсары паспрыялі таму, што песня Віктара Do not Stop Now трапіла ў чарт Hot Dance Music, што стала беспрэцэдэнтным поспехам для савецкага кампазітара. Пасля гэтага Рэзнікаў павінен быў стаць сябрам Амерыканскага таварыства аўтараў, але ён адхіліў прапанову з-за сціпласці.
У тым жа годзе кампазітар стаў ініцыятарам цікаўнага праекта - футбольнай каманды, якая складалася з расійскіх музычных выканаўцаў, якая павінна была ўдзельнічаць у дабрачынных матчах. Першым капітанам стаў сам Рэзнікаў, а ў склад увайшлі Валерый Сюткін, Вячаслаў Малежiк, Юрый Лаза, Міхаіл Муромов і іншыя вядомыя аўтары і спевакі. Поспех праекта быў ашаламляльным - гульні зорнай зборнай збіралі больш гледачоў, чым матчы прафесіяналаў. У гонар каманды Віктар напісаў 2 песні - «Футбол» і «Запасны».
У 1991 годзе Резникова запрасілі ў ЗША, а адразу па вяртанні ён прадставіў на радзіме свой новы праект - SUS. Склад групы быў інтэрнацыянальным - гітарысты і бубнач былі рускімі, клавішнік - амерыканцам. У жніўні таго ж года яны запісалі першы альбом, але ў выніку ў продажы ён так і не з'явіўся.
Асабістае жыццё
Жонкай Віктара Міхайлавіча стала Людміла Кольчугина, якая пазней ўзначаліла створанае ім радыё «Рэкорд». У пары нарадзіліся двое дзяцей - Андрэй і Ганна.
Асабістае жыццё музыканта была ціхамірнай і шчаслівай, а шлюб, хоць і ранні, аказаўся вельмі ўдалым.
смерць
У 1992 годзе Віктар Міхайлавіч загінуў у аўтамабільнай аварыі. Калі ён пад'язджаў да пад'езда дома маці, яго "Жыгулі" на поўным хаду пратараніла іншая машына. Рэзнікаў, які знаходзіўся на кіроўчым месцы, атрымаў цяжкія пераломы і быў адпраўлены ў бальніцу, дзе дактары двое сутак змагаліся за яго жыццё. Пасля двух самых складаных аперацый музыкант памёр, прычынай смерці стала спыненне сэрца.Дачка Ганна, якая ў той момант таксама была ў машыне, цудам не пацярпела, хоць сядзела побач з бацькам. Трагедыю назірала маці Віктара, якая выйшла з пад'езду сустракаць сваякоў, якія спяшаліся ў госці.
Рэзнікаў не дажыў 3 месяцы да свайго 40-гадовага юбілею, а яго апошняй песняй апынулася «Дзякуй, родная!», Якую пазней выканаў Міхаіл Баярскі.
Віктара пахавалі ў родным Санкт-Пецярбургу, на могілках у Камарова. На яго магіле - сціплы гранітны помнік без фота, на якім пазначаны толькі яго імя, гады жыцця і род дзейнасці.
Праз некалькі месяцаў пасля гібелі кампазітара яго сябры, у тым ліку вядомыя расійскія артысты, вырашылі стварыць дабрачынны фонд у гонар яго. Імя Віктара Резникова атрымаў новы Дзіцячы музычны тэатр, які адкрыўся ў 1992 годзе ў Маскве, які ўзначаліла яго ўдава Людміла.
Віктар Рэзнікаў пакінуў пасля сябе больш за 100 шлягераў, а яго галоўная справа - радыёстанцыю «Рэкорд» - працягнулі блізкія. Цяпер прадпрыемствам кіруе яго сын Андрэй.
Дыскаграфія
- 1981 - «Песні Віктара Резникова»
- 1988 г. - «Песні з кінафільма« Як стаць зоркай »
- 1988 г. - «Картачны домік»
- 1993 - «Дай руку і бывай»
- 2006 - «Песні Віктара Резникова»