біяграфія
Таццяна Іваненка не ўвайшла ў лік савецкіх акторак, папулярнасць якіх прынёс поспех у кадры. Фільмаграфія артысткі была бедная, а ў тэатры ёй практычна не давалі галоўных роляў. Вядомасць выканаўцы прынёс бурны раман з Уладзімірам Высоцкім, які вызначыў яе далейшы лёс. Таццяна Васільеўна Іваненка безнадзейна любіла куміра публікі і выхавала яго адзіную дачку.Дзяцінства і юнацтва
Таццяна Іваненка нарадзілася ў Маскве 31 снежня 1941 года. Мара стаць актрысай, не адыходзіла дзяўчынку з дзяцінства. Рэалізаваць свае амбіцыі будучая артыстка вырашыла, паступіўшы ў тэатральную вучэльню ім. М. С. Шчэпкіна. Праз год планы дзяўчыны змяніліся. Таццяна вырашыла трохі змяніць профіль і паступіла ў ВГIК. Уступныя выпрабаванні даліся лёгка. Пасля здачы экзаменаў Іваненка залічылі на курс Барыса Бабочкина. Галоўным козырам дзяўчыны апынулася знешняя прывабнасць.
Дзякуючы тыпажу Таццяна пастаянна атрымлівала настойлівыя запрашэнні аб супрацоўніцтве з Малога тэатра, але і на ўсе звароты адказвала адмовай. Студэнтка вынікала сваёй мары гуляць на сцэне тэатра драмы і камедыі на Таганцы і не хацела разменьвацца. Упартасць і мэтанакіраванасць дапамагалі Іваненка дамагацца жаданага. У 1966 годзе яе залічылі ў трупу любімага тэатра. Артыстцы у гэты момант было 25 гадоў.
фільмы
Яркая знешнасць і творчы патэнцыял не прынеслі Таццяне поспеху. Яе задзейнічалі ў буйных пастаноўках, але галоўных роляў не прапаноўвалі. Іваненка выступала на другім плане ў пастаноўках «Гамлет», «Пугачоў», «Жыццё Галілея», «Злачынства і пакаранне». Яе зорнай роляй апынуўся вобраз Жэні Комельковой ў спектаклі «А зоры тут ціхія ...».
Адсутнасць запатрабаванасці не пудзіла дзяўчыну. Яна працягвала шукаць сваё месца пад сонцам, не звяртаючы ўвагу на тое, што яе равеснікі і калегі ў ўзмаху вока станавіліся папулярнымі і збіралі аншлагі. Магчымасць для рэалізацыі ў прафесіі Іваненка бачыла ў кінематографе.
Дэбютнай роляй для яе стала праца ў карціне «Час, наперад!». Імя актрысы ня згадалі ў тытрах, таму даведацца яе маглі нямногія. Наступнай працай у кіно апынуўся фільм «Служылі два таварыша». На пляцоўцы Таццяна Іваненка працавала з Уладзімірам Высоцкім. Гэтай стужцы таксама не наканавана было зрабіць акторку вядомай, бо яе прозвішча зноў не ўказалі ў тытрах.
Галоўнымі працамі ў фільмаграфіі артысткі сталі ролі ў фільмах «Увага, цунамі!» і «Наперадзе дзень». Другая карціна выйшла на экраны ў 1970 годзе. У аснове сцэнару ляжала аповесць Ірыны Велембовской пад назвай «Справы сямейныя». Кіраваў здымкамі рэжысёр Павел Любімаў.
Пастаноўшчык станоўча адгукаўся аб працы Таццяны Іваненка. Ён быў у ліку тых, хто параўноўваў акторку з Брыжыт Бардо, адзначаючы яе выбуховую сэксуальнасць і прыцягальнасць. У інтэрв'ю Любімаў казаў, што ў Вгiке не было мужчыны, не марыў аб гэтай дзяўчыне, але яе галоўнай перавагай заставалася знешнасць, а не драматычны талент.
Запрашэнне на ролю ў стужцы «Наперадзе дзень» пастаноўшчык апраўдваў тым, што быў зачараваны абаяннем актрысы і даў ёй шанец. Вобраз спакусніцы, які Іваненка ўвасобіла ў кадры, быў надзвычай актуальны ў тую пару, бо паўсюль хадзілі плёткі пра раман з Высоцкім. Пасля выхаду карціны акторка больш не працавала ў кадры. Яна пакінула здымкі і толькі некалькі разоў супрацоўнічала з кинопродакшном, ствараючы агучку для фільмаў.
Асабістае жыццё
Прыход у тэатр на Таганцы стаў галоўнай падзеяй у жыцці Таццяны Іваненка. Менавіта тут яна сустрэлася з мужчынам ўсяго свайго жыцця, Уладзімірам Высоцкім. На той момант акцёр і бард ўжо 2 гады працаваў на падмостках тэатра і хуткімі тэмпамі станавіўся знакамітым. Маладыя людзі пазнаёміліся і праявілі адзін да аднаго цікавасць.У Таццяны быў муж - артыст цырка Віктар. Здавалася, асабістае жыццё актрысы склалася шчасліва: муж насіў на руках і ўсяляк дэманстраваў сваю любоў. У доме Іваненка заўсёды былі дэфіцытныя рэчы, і дзяўчына ні ў чым не мела патрэбу. Таццяна карысталася дабротамі, якія забяспечваў Віктар, але ўпотай любіла іншага.
Няўдалы выступ цыркавога артыста прывяло да трагедыі: падзенне пры выкананні трука справакавала пашкоджанне гледжання. Неўзабаве Таццяна пакінула мужа, заявіўшы, што любіць іншага. Дзяцей у пары не было, таму растанне прайшло хутка. Сыдучыся з Высоцкім, Іваненка здабыла павагу сярод яго прыяцеляў і знаёмых.
Актрыса станоўча ўплывала на ўжо вядомага музыканта і аўтара. Яна цярпліва прымала яго ў сваёй кватэры, дапамагала прыйсці ў пачуццё пасля загулаў, была апорай у цяжкіх сітуацыях. Нават Людміла Абрамава, былая на той момант жонкай Уладзіміра Сямёнавіча і якая нарадзіла яму двух сыноў, была ўдзячная Таццяне за падтрымку Высоцкага. Іваненка у сваю чаргу беззапаветна любіла яго і трывала любыя выбрыкі.
Як часта бывае ў жыцці, няпростую сітуацыю ў жыцці актрысы вырашыў выпадак: Уладзімір Высоцкі пазнаёміўся з Марынай Уладзі. Гэта адбылося на вачах у Таццяны. Ўзаемная сімпатыя паміж музыкам і замежнай актрысай не засталася незаўважанай. Вечар скончыўся скандалам паміж Уладзімірам і Таццянай.
Высоцкі палічыў за лепшае Уладзі. 1 снежня 1970 года яны спалучаліся вузамі шлюбу. Але Іваненка ня пайшла з жыцця артыста. Яны працягвалі мець зносіны, ездзілі на гастролі, наведвалі публічныя мерапрыемствы. Наступствам зносін аказалася з'яўленне на свет дачкі Анастасіі.
Высоцкі, разумеючы сваё хісткае становішча ў Савецкім Саюзе, адмаўляўся прызнаваць дзіцяці, так як дзяўчынка была народжаная не ў шлюбе. Дачка барда была запісаная ў дакументах з імем па бацьку па біялагічнай бацьку, але з прозвішчам маці. Уладзімір Сямёнавіч прымаў удзел у жыцці маленькай Насці, дапамагаючы дзіцяці матэрыяльна. У вузкім коле хадзілі чуткі, што ён нават падумваў ажаніцца на Таццяне Іваненка, але гэта аказалася здагадкамі.
Таццяна Васільеўна не папракала каханага ні ў чым. Яна ўстойліва пераносіла яго змены настрою і сімпатый, цягу да спіртнога і творчыя парывы і не марыла, што шлюб з Уладзі будзе скасаваны, бо гісторыяй гэтай любові жыў увесь Савецкі Саюз. У маладосці артыстка не разумела, чаму Высоцкі не можа быць з ёй, але з цягам часу ўсвядоміла, што так ён аберагаў яе і дачка ад рызык, якія вабіла за сабой незвычайная папулярнасць.
Пасля скону барда артыстка ня спрабавала злавіць хвалю славы, спекулюючы фота, як гэта рабілі шматлікія. Яна не давала інтэрв'ю і не распавядала прэсе пра адносіны з галоўным акцёрам тэатра на Таганцы.
Падрабязнасці з'яўлення на свет дачкі Высоцкага засталіся за кадрам, чаму былі ўдзячныя яго блізкія. Сутыкнуўшыся з інтрыгамі журналістаў, якія распавялі ў газеце пра таямніцу нараджэння Насці нібыта з першых вуснаў, Таццяна Іваненка падала на выданне ў суд, і яе пазоў быў задаволены.
Дзякуючы маці дзяўчынка атрымала добрую адукацыю, скончыла МДУ па спецыяльнасці «журналістыка» і ўладкавалася на працу на тэлеканал «Культура». Пасля яна выйшла замуж, і на свет з'явілася ўнучка Уладзіміра Сямёнавіча Высоцкага, Арына. Увесь вольны час Таццяна Іваненка прысвячала сваёй сям'і, удзельнічаючы ў выхаванні дзяўчынкі.
смерць
Знаходзячыся ў сталым узросце, былая артыстка працягвала захоўваць маўчанне аб адносінах з улюбёнцам савецкай публікі і адмаўлялася ад публічных выступаў. Актрыса жыла ва ўласнай кватэры на паўднёвым захадзе Масквы і падтрымлівала кантакт выключна з блізкімі людзьмі.
5 лютага 2021-га стала вядома, што Таццяна Іваненка памерла. Дакладная прычына яе смерці не была названая, аднак вядома, што ў жанчыны было слабое здароўе, а апошнія два гады жыцця яна не магла хадзіць.
фільмаграфія
- 1965 - «Час, наперад!»
- 1968 - «Служылі два таварыша»
- 1969 - «Увага, цунамі!»
- 1970 г. - «Наперадзе дзень»