Гісторыя персанажа
Персанаж рамана Івана Тургенева «Бацькі і дзеці». Забяспечаная ўдава, гаспадыня маёнтка, у якім прымае сяброў-нігілістаў. З сімпатыяй ставіцца да галоўнага герою рамана Яўгену Базарава, аднак не праяўляе энтузіязму, калі той прызнаецца Ганне ва ўласных пачуццях. Лічыць каханне куды менш значнай рэччу ў жыцці, чым магчымасць жыць спакойна і без хваляванняў.«Бацькі і дзеці»
Галоўны герой рамана Яўген Базараў ў кампаніі прыяцеля Аркадзя Кірсанава прыязджае ў нейкі губернскі горад. Мясцовы губернатар дае баль, на які прыходзіць Ганна Адзінцова і знаёміцца там з Базарава. Адзінцова запрашае маладых людзей ва ўласнае маёнтак Нікольскае, і тыя прыязджаюць.
Кірмашоў і яго прыяцель абодва захопленыя гаспадыняй маёнтка і праводзяць у доме Адзінцова ў якасці гасцей некаторы час. Ганна супраць уласнай волі выклікае ў Базарава любоў і палохаецца гэтага пачуцця, калі герой прызнаецца ёй. Пасля няўдалага прызнання Базараў вымушаны пакінуць маёнтак.
Кірмашоў з'язджае да бацькоў і некаторы час кідаецца туды-сюды, не знаходзяць сабе месца. Падчас гэтых кіданняў герой яшчэ раз заязджае ў маёнтак Ганны, Нікольскае, але там Базарава прымаюць холадна. Пазней у маёнтак Адзінцова прыязджае сябар Базарава Аркадзь Кірсанаў і гасцюе ў Ганны некаторы час, паволі захапляючыся Кацярынай, сястрой гераіні.
Сястра Ганны Адзінцова - ціхая і непрыкметная дзяўчына, прабывалая пастаянна ў цені гераіні. Ўмее граць на клавікордах. Спачатку Аркадзь праводзіць час у грамадстве Каці, каб адцягнуцца ад уласных непадзеленага пачуццяў да Ганны, але паступова пранікаецца да дзяўчыны шчырай любоўю.
Кірмашоў тым часам сварыцца з бацькам Аркадзя і ўслед за прыяцелем прыязджае ў Нікольскае. Герой просіць прабачэньня перад гаспадыняй за сваё папярэдняе паводзіны і ахапілі яго пачуцці, і Ганна прымае гэтыя прабачэнні. За тыя некалькі дзён, што Базараў праводзіць у Нікольскім, Аркадзь паспявае прызнацца ў каханні Кацярыне. У фінале Кацярына і Аркадзь заключаюць шлюб.
Кірмашоў ж пакідае Нікольскае, і Ганна больш не бачыцца з ім аж да канца яго жыцця. Герой працуе лекарам і памірае з-за заражэння крыві, якое атрымаў, неасцярожна звяртаючыся з інструментамі падчас выкрыцця. Ганна прыязджае да Базарава па асабістай просьбе героя, калі той ужо ляжыць на смяротным ложы.
Далейшая гісторыя жыцця Ганны складваецца такім чынам, што гераіня зноў выходзіць замуж. Гэта яшчэ адзін шлюб, зняволены не па каханні, але на гэты раз не дзеля багацця, а па перакананнях. Новы муж Ганны - нейкі «будучы руская дзеяч».
У рамане прысутнічаюць таксама сваякі Ганны. Ганна высакароднага паходжання, маці гераіні належала да княжага роду. Бацька гераіні - Сяргей Локцеў, гулец і аферыст. Спадар Локцеў 15 гадоў пражыў у Маскве і Санкт-Пецярбургу, за гэты час прайграў кучу грошай і ў рэшце рэшт вымушана асеў у вёсцы. Яшчэ ў Ганны ёсць старая цётачка, жанчына з непрыемным характарам, фанабэрыстага і злая. Ганна вымушана пасяліць цётку ва ўласным доме пасьля таго, як памірае бацька.
Ганна Адзінцова ад прыроды нададзеная назіральнасцю і цвярозым вострым розумам. Жанчына атрымала добрую адукацыю, яна практычная і разбіраецца ў людзях, у яе дэмакратычныя погляды. Выхаванне Ганна атрымала ў Пецярбургу. Гераіня заключыла ўдалы шлюб і, нягледзячы на тое, што ад бацькі ёй засталіся адны абавязкі, нядрэнна ўладкавалася ў жыцці і дапамагла малодшай сястры, якую сама гадавала пасля смерці бацькоў. Ганна любіць камфорт і раскоша, аднак у свой час у жыцці гераіні хапала цяжкасцяў.
Мужам гераіні стаў памешчык Адзінцоў, багаты стары, якога Ганна не кахала. Затое жанчына паправіла сваё фінансавае становішча і пасля смерці мужа засталася адзінай гаспадыняй маёнтка і ўладальніцай значнага капіталу. Ганна не была закахана ні разу ў жыцці і шануе перш за ўсё незалежнасць і спакой, мала лічачыся з меркаваннем навакольных. Ганна асабіста кіруе маёнткам, сама вырашае справы з дварэцкі, прыказчыкам і галоўнай ключніцай.
У гераіні прывабная знешнасць. Тургенеў апісвае Ганну як маладую і свежую жанчыну высокага росту, са стройным целам, ганарлівай выправай, прыгожымі рукамі, з абвіслымі плячыма і белай скурай. Цёмныя валасы гераіня гладка зачэсвае за вушы і заплятае ў касу. Ганне дваццаць восем гадоў.
Адзінцова вырабляе ўражанне ветлай і мілай асобы, аднак па твары гераіні складана здагадацца аб пачуццях. Твар Ганны заўсёды захоўвае адно і тое ж ветлівае выраз, гераіня ветлівая, у яе роўны прыемны голас. Пры ўсім гэтым Ганна не вельмі гаваркая і халодная, гордая і не любіць, калі яе турбуюць. Не любіць свецкае грамадства, рэдка выязджае ў горад і пасля смерці мужа ўсяго адзін раз выехала за мяжу.
экранізацыі
У 1958 году кінакампанія «Ленфільм» выпусціла драматычны фільм «Бацькі і дзеці», зняты рэжысёрамі Наталляй Рашевской і Адольфам Бергункером. У ролі Ганны Адзінцова ў гэтай стужцы знялася акторка Ала Ларыёнава.
У 1983 году выйшла яшчэ адна экранізацыя рамана Тургенева - чатырохсерыйная стужка «Бацькі і дзеці» з Наталляй Данілавай у ролі Адзінцова. Фільм зняў рэжысёр Вячаслаў Нікіфараў на кінастудыі "Беларусьфільм".
У 2008 годзе чатырохсерыйнага экранізацыю «Айцоў і дзяцей» зняла рэжысёр Аўдоцця Смірнова. У вобразе Ганны Адзінцова выступіла актрыса Наталля Рагожкіна. Багатую сядзібу Адзінцова здымалі пад Бранскам ў маёнтак Цютчава, якое цяпер стала музеем-запаведнікам. Гэта вялікі каменны дом з каланадай ў стылі рускага класіцызму.
У фільме Аўдоцці Смірновай сцэна высвятлення Базарава і Ганны разгортваецца ў пакоі, якая застаўленая багемскім шклом, далікатнымі келіхамі і гарлачыкі. Бразджанне тонкага шкла падкрэслівае напружанасць сцэны і крохкае вытанчанасць дваранскага свету, у які Базараў ўрываецца, як слон у посудную краму.