біяграфія
Генры Рэзьнік - расійскі юрыст, неаднаразова які працаваў па складаных працэсаў, у тым ліку звязанымі з палітычнымі супрацьстаяннямі. Нягледзячы на ўзрост, Генры Маркавіч працягвае працаваць, пісаць навуковыя працы і сустракацца з журналістамі, без сарамлівасці і адкрыта выказваючы ўласную думку па розных пытаннях.Дзяцінства і юнацтва
Генры Маркавіч Рэзнік нарадзіўся 11 мая 1938 гады ў Ленінградзе ў сям'і габрэйскай інтэлігенцыі. Бацька і маці будучага юрыста былі прафесійнымі музыкамі і сыну прадказвалі такую ж кар'еру - у хлопчыка быў ідэальны слых.
Генеалагічнае дрэва адваката выбітнае: па маці карані ўзыходзяць да галоўнага рабіну сінагогі ў Кременчуге і Менахему Мендзелеў Шнеерсон, знакамітаму Любавичскому рэбэ, якога хасідаў дагэтуль лічаць Машиахом, то ёсць Месіяй. Сям'і ў гады Вялікай Айчыннай вайны, можна сказаць, пашанцавала - яны паспелі пакінуць Паўночную сталіцу да пачатку блакады і з'ехаць у Саратаў.
Недастаткова ўседлівасці для музыкі, Генры знайшоў сябе ў спорце: у дзяцінстве і ў маладосці ён прымаў удзел у спартыўных спаборніцтвах - займаўся скачкамі ў вышыню. Юнаку нават атрымалася стаць чэмпіёнам РСФСР ў малодшай узроставай групе. Пазней Рэзнік захапіўся баскетболам і валейболам, стаў членам зборнай РСФСР, дапамагаў ствараць валейбольную каманду Ташкента. Таксама Генры заваяваў чэмпіёнскі тытул Казахстана па скачках у вышыню.
Пасля заканчэння школы юнак паспрабаваў паступіць у Маскоўскі дзяржаўны ўніверсітэт на факультэт журналістыкі, аднак не дабраў 1 бал. Для падстрахоўкі ён адначасова паступаў у Інстытут фізічнай культуры, куды і быў прыняты. Там Рэзнік адвучыўся год. Аднак рабіць спорт прафесіяй Генры не стаў. Ён паспрабаваў шчасця на журфаку Ташкента, але апынулася, што паступіць туды магчыма, толькі з'яўляючыся узбекам.
Пасля гэтага юнак пераехаў у Казахстан і, выбраўшы працу юрыста, стаў студэнтам адпаведнага факультэта Казахстанского дзяржаўнага універсітэта. Дыплом па спецыяльнасці Генры Маркавіч атрымаў у 1962 годзе. Дыпломная праца «Аб прававых прэзумпцыю» аказалася ўдалай, і дзякуючы ёй Рэзнік атрымаў рэкамендацыю, якая дазволіла паступіць у аспірантуру.
Юрыспрудэнцыя і навуковая дзейнасць
Першым месцам працы ў юрыдычнай біяграфіі Генры Маркавіча стаў следчы аддзел МУС Казахстана. Трапіць у настолькі сур'ёзнае месца маладому прафесіяналу дапамог спорт, заняткаў якім Рэзнік не спыняў. У міністэрстве знайшоўся прыхільнік валейбола, які склаў нядаўняга выпускніку пратэкцыю, і такім чынам Генры атрымаў пасаду следчага. Аднак далей у працы яму дапамагалі толькі ўласныя талент і працавітасць, дзякуючы якім праз некалькі гадоў Рэзнік стаў следчым па асабліва важных справах.
У 1966 году Генры Маркавіч дабраўся да аспірантуры і пачаў вучыцца ва Усесаюзным інстытуце па вывучэнні прычын і распрацоўцы мер папярэджання злачыннасці Пракуратуры СССР. Скончыўшы вучобу, Рэзнік абараніў кандыдацкую і палічыў за лепшае застацца ў інстытуце і заняцца навукай. Да 1982 годзе работа дазволіла юрысту стаць загадчыкам лабараторыі ў інстытуце, які займаецца удасканаленнем людзей, занятых у органах юстыцыі.
У перыяд навуковай працы Генры Рэзьнік напісаў каля 200 работ, якія тычацца крымінальнага права, крыміналогіі і іншых юрыдычных дысцыплін. Пацвярджэннем якасці прац Рэзніка можна лічыць артыкулы ў часопісах «Савецкая дзяржава і права», напісаныя ў канцы 1980-х. Яны двойчы атрымлівалі адзнакі як лепшыя артыкула года.
У 1985 году Генры Маркавіч памяняў напрамак прафесійнай дзейнасці і сышоў у адвакатуру, стаўшы членам Маскоўскай гарадской калегіі адвакатаў. Прычынай, па словах Рэзніка, стаў «пагром» калегіі і масавыя абвінавачванні адвакатаў у нядобрасумленнай працы. Генры Маркавіча паклікалі дапамагчы з абаронай калегіі, так як ён быў чалавекам паважаным у прафесійных колах і пры гэтым - іншым.
Поспехаў Рэзнік дамогся і ў адвакацкай рабоце. Праз 5 гадоў ён стаў членам прэзідыума МГКА, а яшчэ праз 7 - яго старшынёй. У 1998 годзе Генры Маркавіча за прафесіяналізм ўзнагародзілі залатым медалём імя Плявака. Як адвакат Рэзнік спецыялізуецца па пытаннях крымінальнага права і працэсу, інтэлектуальнай уласнасці і дзелавой рэпутацыі.
Сярод кліентаў Генры Маркавіча мноства высокіх персон і вядомых людзей: Валерыя Навадворская, журналіст Андрэй Бабіцкі, пракурор Валерый Гурджуа і нават пісьменнік Уладзімір Сарокін, якога за спрэчны раман «Блакітнае сала» абвінавацілі ў распаўсюдзе парнаграфіі. Характэрным прыкладам прамовы на карысць падабароннага з'яўляецца выступленне Рэзніка па справе Рыгора Пасько, абвінавачанага ў 2001 годзе ў шпіянажы.
Рэзнік неаднаразова займаў лідзіруючыя пазіцыі ў расійскіх рэйтынгах адвакатаў, у тым ліку і якія спецыялізуюцца на крымінальным праве. Сябе Генры Маркавіч пазіцыянуе як чалавека ліберальных поглядаў і сябра «Пятай калоны». Ён з'яўляецца членам найстарэйшай у Расіі праваабарончай арганізацыі - Маскоўскай Хэльсынскай групы. Аднак апазіцыйныя погляды не перашкодзілі адвакату незадоўга да 2019 года стаць сябрам Рады пры прэзідэнце РФ па развіцці грамадзянскай супольнасці і правах чалавека.
Прычынай таму, магчыма, сталі лагічнасць і паслядоўнасць поглядаў Рэзніка. Ён не дазваляе сабе сумнеўнай і неахайнай рыторыкі, нават пры катэгарычным нязгодзе. Характэрным прыкладам можа паслужыць відэа, запісанае 24 лютага 2015 года. Там Генры Маркавіч адказвае на пытанні пра ўладу і пра Уладзіміра Пуціна.
Пачаўшы з катэгарычнага сцвярджэння, што ва ўладзе адна мэта - застацца ва ўладзе, у далейшым Рэзнік агучыў пазіцыю, выдатную ад катэгарычных поглядаў ліберальнай грамадскасці. Адвакат выказаў меркаванне адносна таго, як і чаму складвалася бягучая палітычная сітуацыя і чаму апарат Уладзіміра Уладзіміравіча Пуціна не мог стаць іншым. У фінале Генры Маркавіч спакойна паведаміў, што не бачыць прэзідэнта Расіі «галоўным злыднем" краіны.
Маецца ў Рэзніка і шэраг уласных поглядаў на бягучае заканадаўства, у прыватнасці - на 282 артыкул КК РФ, апошнім часам часта якая служыць прычынай скандалаў. На яго думку, выказанай у інтэрв'ю, пакарання за грамадскія абразы нацыянальных і рэлігійных груп трэба вывесці з крымінальнага поля ў адміністрацыйнае. Акрамя таго, адвакат лічыць неабходным панізіць як верхнюю, так і ніжнюю планку тэрмінаў за крымінальныя злачынствы па 282 артыкуле.
Асабістае жыццё
Пра асабістае жыццё адваката вядома няшмат. Жонка Ларыса Юльянаўна Львова, калега Генры Маркавіча - юрыст і адвакат. У шлюбе нарадзіліся двое дзяцей. Сын Рэзніка, Андрэй, які нарадзіўся ў 1967 годзе, нягледзячы на нацыянальнасць бацькі - праваслаўны протаіерэй, настаяцель храма прападобнага Серафіма Сароўскага ў Іванаве.
Са словаў Генры Маркавіча пра сына можна выказаць здагадку, што і сам Рэзнік ў рэлігійных поглядах прытрымліваецца праваслаўя - на яго сродкі пабудаваны 2 храма. Чым займаецца дачка Лілія - невядома. Акрамя дзяцей, у Генры Маркавіча шасцёра ўнукаў: 4 дзяўчынкі і 2 хлопчыка.
Генры Рэзьнік зараз
Зараз Генры Маркавіч працягвае працаваць у адвакатуры і з'яўляецца старэйшым партнёрам у адвакацкай бюро «Рэзнік, Гагарын і Партнёры». Больш падрабязна пра бюро і накірунках яго працы можна даведацца на афіцыйным сайце. Рэзнік выступае адвакатам на гучных і рэзанансных справах, у тым ліку звязаных з палітыкай. Таму яго фота можна рэгулярна заўважыць у навінавых зводках.
Акрамя юрыдычнай працы, на рахунку Генры Маркавіча і пісьменніцкая дзейнасць. У траўні 2018 года выдавецтва «Мяжа» выпусціла кнігу Рэзніка ў 2 тамах «З драйвам па жыцці». Першы том змяшчае мемуары аўтара, у другім сабраны лекцыйныя матэрыялы і даклады, якія адвакат прадстаўляў на Міжнародных Ліхачэўскі навуковых чытаннях. Прадмову да кнігі напісаў Дзмітрый Быкаў - папулярны расійскі паэт, пісьменнік і публіцыст.
бібліяграфія
- 2018 - «С драйвам па жыцці»