біяграфія
У творчай біяграфіі Андрэя Гусева мноства праектаў, над якімі ён карпатліва працаваў. Яшчэ ў дзяцінстве яму ўдалося займець каханне грамадзян Савецкага Саюза і стаць запатрабаваным акцёрам. У гэтым дапамаглі харызматычная знешнасць і несумнеўны талент пераўвасаблення.Дзяцінства і юнацтва
Андрэй Фёдаравіч Гусеў з'явіўся на свет 26 кастрычніка 1958 года ў сталіцы Расіі. Ён вучыўся ў звычайнай школе, а пасля яе заканчэння паступіў у Маскоўскі інстытут сталі і сплаваў, плануючы стаць інжынерам. Другую вышэйшую адукацыю атрымаў ва Усерасійскім дзяржаўным інстытуце кінематаграфіі. Андрэй Фёдаравіч з адзнакай скончыў ВНУ і працягнуў здымацца.
Тэатр і фільмы
Акцёрская кар'ера Гусева пачалася ў 12 гадоў. У 1970 годзе рэжысёр Якаў Сегела заўважыў хлопчыка на вуліцы і запрасіў яго на праслухоўванне ў студыю «Масфільм». Акцёрскаму складу спадабалася якая выклікае знешнасць падлетка, і яго маментальна зацвердзілі на ролю ў фільме «Дзве ўсмешкі». Праца ў кіно зацікавіла Андрэя, і ў далейшым ён часта з'яўляўся на студыі.У 1973 годзе на тэлеэкраны выйшла карціна «Бясстрашны атаман». Яна распавядае пра знакаміты ваеначальнік Сямёне Будзёным. Юнак зноў зняўся ў фільме, але яго роля не была значнай. Затым пачаткоўцу акцёру дастаўся персанаж сына маляра са стужкі «Выконваючы абавязкі».
Першую галоўную ролю Андрэй Гусеў атрымаў у 1974 годзе, зняўшыся ў фільме «Аўтамабіль, скрыпка і сабака Клякса». Стужка распавядае пра хлопчыка, які закахаўся ў самую прыгожую дзяўчынку ў двары. Рэжысёр Ралан Быкаў не пралічыўся з акцёрам. Хлопец справіўся з працай, і ў 18 гадоў яго сталі запрашаць у розныя праекты.
Прарыўным фільмам для акцёра стаў «Розыгрыш»: ён атрымаў галоўную ролю Алега Камароўскага. Карціна апавядае пра дзёрзкі школьніка, які спрабуе сарваць ўрокі і наладзіць клас супраць настаўніцы. У 1976 году стужка з'явілася на тэлеэкранах і адразу заваявала папулярнасць у савецкай моладзі. Пасля «Розыгрыш» артыст зняўся ў многіх фільмах, але ні адзін з іх не атрымаў такой вядомасці.
У 1986 году выйшаў папулярны савецкі серыял «Вяртанне Будулая». Андрэй Гусеў атрымаў ролю ў масоўцы - згуляў шафёра-салдата.
Падчас перабудовы, у 1992 годзе, Андрэй Фёдаравіч пераехаў у Нямеччыну. У яго не было дастатковых ведаў нямецкай, каб знайсці працу. З-за гэтага акцёр стаў пісаць дробныя антрэпрызы для рускамоўнай публікі. Ён служыў 2 гады ў Мюнстерского тэатры і перайшоў у іншы, малавядомы. Акрамя спектакляў, артыст пісаў апавяданні для парыжскага часопіса «Стетоскоп». Таксама яго буйной працай стала напісанне сцэнара для фільма «Парадокс».
Прабыўшы ў Германіі 10 гадоў, Гусеў вярнуўся ў Расію, дзе працягнуў акцёрскую дзейнасць. У 2004 годзе ён стаў вядучым рэаліці-шоў «12 негритят» на тэлеканале ТНТ. Яго ўдзельнікі шукалі скарб - 12 кг золата. А ўжо праз 2 гады артыст сыграў ролю Паўля Шнайдер ў кінастужцы «Ты - гэта я». Карціна апавядае пра жыццё «рускіх» немцаў у пасляваенныя часы. Андрэй Фёдаравіч працаваў над праектам разам з Уладзіславам Галкіна і Дзмітрый Дзюжаў.
У 2007 годзе на тэлеэкранах з'явілася меладрама «Настальгія па будучыні», у якой Гусеў гуляў галоўнага персанажа, бізнэсмэна. Сюжэт стужкі грунтуецца на блытаніне героя ў любоўных сувязях. У гэтым жа годзе акцёр працаваў над невялікім серыялам «Вайна і свет», у якім сыграў Платона Каратева.
У 2015 годзе Гусеў зняўся ў серыяле «Людміла Гурчанка». Гэта біяграфічная карціна, якая расказвае пра лёс вядомай народнай артысткі СССР. Яму дасталася роля Алега Яфрэмава.
Затым на экраны выйшаў серыял «Дзённік Луізы Ложкін». «Фішкай» шматсерыйнага фільма стала яго канчатак у дзень прэм'еры. За суткі было паказана 20 серый па 25 хвілін бесперапынна. Андрэй Гусеў сыграў Андрэя Міхайлавіча, бацькі галоўнай гераіні Луізы.
У 2018 годзе выйшлі два новых серыяла з удзелам Андрэя Фёдаравіча. Першы - крымінальны баявік «Жоўты вачэй тыгра». У ім акцёр выканаў эпізадычную ролю, а галоўных персанажаў згулялі Павел Прилучный, Карына Андоленко, Раман Курцын, Максім Костромыкин. Сюжэт распавядае пра чацвярых лепшых сябрах, якія праз 15 гадоў апынуцца па розныя бакі барыкад. Аднаму з герояў прыйдзецца змагацца з тымі, з кім ён сядзеў за адной партай, каб выкрыць злачынную сетку.
Другая карціна - 4-серыйны фільм пра Вялікую Айчынную вайну «Чорныя бушлаты». Ён пераносіць гледачоў у 1941 год. Камандуючы Паўночным флотам адмірал Галаўко стварае разведвальна-дыверсійная падраздзяленне для аперацый у тыле ворага. Першае заданне атрымліваюць старшына Лявонцьеў і дзяўчына-снайпер Марыя Белая. У гэтым серыяле Гусеў таксама выканаў другарадную ролю.
Асабістае жыццё
Акцёр пазнаёміўся з жонкай Ірынай Франскевіч яшчэ ў маладосці, калі працаваў на тэлестудыі «Масфільм». Закаханыя сустракаліся нядоўга - у сілу загружанасці практычна адразу вырашылі ўзаконіць адносіны.
Доўгі час муж і жонка жылі ў інтэрнаце тэатра «Сучаснік». Іх суседам быў Сяргей Гармаш, з якім у Гусева склалася моцнае сяброўства.
Пра асабістае жыццё мужа і жонкі мала што вядома, пара імкнецца хаваць падрабязнасці ад публікі. У іх няма дзяцей, а Гусеў заяўляе, што яму камфортна ў грамадстве выбранніцы.
Рост знакамітасці складае 170 см, а вага - 65 кг.
Андрэй Гусеў зараз
На фота Гусеў паўстае ў добрай форме. Зараз ён працягвае здымацца і папаўняць фільмаграфію, аднак новых праектаў з ім не так шмат.У 2020 годзе Андрэй Фёдаравіч зняўся ў дэтэктыўным міні-серыяле «Цень дракона», у якім выканаў другарадную ролю Алёна. Таксама ў кастаў ўвайшлі такія акцёры, як Ганна Тараторкін, Канстанцін Стрэльнікаў, Аляксей Анішчанка, Юлія Кокрятская, Эмілія Співак. Рэжысёрам выступіў Сяргей Красноў.
Сюжэт закручаны вакол жанчыны Марыны, якая ўсынавіла нямога хлопчыка Алёшу. Аднойчы дзіцяці на Урал вязе родны бацька. Марына адпраўляецца следам, дзе высвятляе, што прычына нематы - сур'ёзная псіхалагічная траўма: дзіця бачыў забойства ўласнай маці. Якая адкрылася таямніца зацягвае жанчыну ў страшны вір падзей.
Нязначную ролю Андрэй Фёдаравіч таксама выканаў у серыяле «Гранд». У 82-й серыі ён пераўвасобіўся ў старога знаёмага Льва Глябовіча - пракурора Усевалада.
фільмаграфія
- 1970 г. - «Дзве ўсмешкі»
- 1973 - «Выконваючы абавязкі»
- 1974 - Аўтамабіль, скрыпка і сабака Клякса
- 1976 - «Розыгрыш»
- 1985 - «Вяртанне Будулая»
- 1989 - «Бязмежжа»
- 2007 - «Вайна і свет»
- 2014 - «Ёлкі 1914»
- 2015 - «Маладая гвардыя»
- 2016 - «Дзённік Луізы Ложкін»
- 2018 - «Жоўты вачэй тыгра»
- 2018 - «Чорныя бушлаты»
- 2020 працэнта - «Цень дракона»