біяграфія
Кожны расеец хоць раз чуў кампазіцыі, якія належаць «блатняк» - музычнаму жанру, дзе апяваецца жыццё за кратамі і доўгачаканая свабода. Падобныя песні часта даносяцца з радыёпрымача таксі або аўтобуса, якія аддаюць перавагу слухаць брутальныя кіроўцы, заадно уладкоўваючы лікбез навакольным.
Насуперак распаўсюджанаму меркаванню выканаўца не абавязкова мог выпрабаваць на сабе цяжар лагернага знаходжання. Прыклады таму - Міхаіл Круг, Генадзь Жараў. Што тычыцца Аляксандра Дюмина, то пытанне застаецца адкрытым.
Дзяцінства і юнацтва
У дзевяты кастрычніцкі дзень 1968 ў невялікім ўкраінскім горадзе Горлаўка ў сям'і шахцёра (і па сумяшчальніцтве футбаліста) і кандытара нарадзіўся першынец - сын, якога назвалі Сашам. Неўзабаве бацькі развяліся, і маці прыйшлося адной ставіць хлопчыкаў на ногі - у Аляксандра ёсць малодшы брат Сяргей. Ўтрох яны пераехалі ў Наябрск, дзе Дюмин скончыў васьмігодку, а пазней вярнуліся на радзіму.
Спявак шансона сцвярджаў, што дзякуючы бацьку ў яго з'явілася цяга да дадзенага жанру - Васіль Якаўлевіч заслухоўваўся Уладзімірам Высоцкім, Аляксандрам Шеваловским па мянушцы Омскі Высоцкі, Уладзімірам Шандриковым.
Матэрыялам для будучых хітоў паслужылі таксама ўражанні дзяцінства - многія суседзі былі рэпрэсаваныя, кожны трэці прайшоў зону. Ды і звычайная для тых гадоў жыццё сама падкідвала тэмы для твораў. На пытанні журналістаў з нагоды асабістага знаёмства з «заколючьем» прама не адказваў, сцвярджаючы, што гэта ніяк не характарызуе чалавека, аднак намякаў, што адзін час «доўга адсутнічаў».
У маладосці хлопец авалодаў некалькімі гітарнымі акордамі, якія дазволілі развіваць свой музычны талент, але не дапамог атрымаць спецыяльнай адукацыі. Дюмин трапіў у прафесійнае вучылішча і вывучыўся на слесара аўтамабіляў. У 17-гадовым узросце нарадзілася першая песня, прадэманстраваная сябрам. Ацэнка публікі была пахвальная, але Аляксандр лічыў, што яму да паэтычнага мастацтва яшчэ далёка - маўляў, проста піша як адчувае. Аднак усё змяніў выпадак.
Аднойчы, выступаючы на дні нараджэння брата, Саша, як звычайна, выконваў аўтарскія кампазіцыі. Прысутныя таварышы без ведама спевака запісалі іх на касету і перадалі не каму-небудзь, а самому Міхаілу колах. Пасля асабістай сустрэчы з благаслаўлення і настойлівай рэкамендацыі прызнанага майстра пачалася прафесійная біяграфія цяпер папулярнага шансанье і з'явіліся першыя студыйныя запісы яго ўласных работ.
музыка
У 1998-м святло ўбачыў дэбютны альбом музыканта «Канвой», манеру выканання якога не зблытаць ні з кім іншым, а словы з «Мусорка», «журавель» і «няволі» запаміналіся імгненна. На наступны год выйшаў чарговы зборнік, папулярнымі шлягерамі адтуль сталі «Люберцы» (з фірмовым «опачки»), «Дзецюкі», «Времечко» дзякуючы хвосткім мужчынскім тэкстаў і арганічна выкарыстаных слоў і выразаў з «фені».Да 2019 года ў дыскаграфіі артыста - больш за 10 альбомаў. Адным з апошніх значыліся «Легенды русского шансона», якія сабралі пазнавальныя хіты Аляксандра Дюмина. Першым сінглам ў ім ішла «Зараза, кінь» аб непадзеленага кахання, уласна, да кареглазых «заразе».
У творчасці спевака нямала кампазіцый пра моцны пачуцці, прычым не толькі паміж мужчынам і жанчынай - у рамантычнай «Белай бярозе» галоўнымі героямі, акрамя дрэва, адлюстраванага ў назве, фігуруюць клён і вецер-разлучник.
Спявак слоў з песень на вецер не кідаў і падмацоўваў сказанае, а дакладней, праспяванае дзеяннямі. А менавіта - раз узяўся спяваць пра месцы нястачы волі, значыць, і нязменна наведваў іх. Акрамя выступленняў у канцэртных залах, Дюмин пабываў і ў папраўчых калоніях, ізалятарах і турмах - напрыклад, у «Матроская цішыня» і «крыжах».
«Але я не хачу, каб нехта падумаў, што я ўзяў на сябе гэты крыж. Я не адзін. Вельмі шмат блізкіх мне калегаў імкнуцца надаваць увагу людзям, якія трапілі ў тыя месцы, дзе проста цяжка. Мы нясем гэтым нешта добрае і цёплае. Нясем надзею, паказваючы, што яны не забытыя і застаюцца грамадзянамі нашай краіны, нашай дзяржавы. Гэта важна, таму што праз 5-7 гадоў яны вернуцца і ўвойдуць у нашы шэрагі », - прызнаўся Аляксандр аднойчы ў інтэрв'ю.У кліпах выканаўцы часта выкарыстоўваюцца дакументальныя здымкі з месцаў пазбаўлення волі. Але больш за ўсё на відэахостынгу Youtube можна знайсці запісаў з канцэртаў.
Аляксандра Дюмина часта запрашаюць да супрацоўніцтва і іншыя прадстаўнікі шансона: з Жекой запісаны «Байкал», з Таццянай Тишинской - «Май».
Асабістае жыццё
Пра падрабязнасці асабістага жыцця Аляксандр Васільевіч распаўсюджвацца не любіць. Дакладна вядома толькі, што жонку, якая падарыла любімаму мужчыну адзіную дачку Марыю, клічуць Ганна. Дзяўчына, дарэчы, падтрымлівае творчасць бацькі, часам нават дапамагае ў запісы песень - напрыклад, просіць змякчыць куты або замяніць жорсткі жарганізмы мяккім сінонімам.
Зараз Маша вучыцца ў сталічнай ВНУ, куды без працы паступіла дзякуючы школьнай залатога медаля.
«Я захапляюся жыццём, якую вельмі люблю. Прачнуўся, гляджу ў акно - там дрэва, ліст падае або дзяўчына прыгожая ідзе. Усё зямное, усё чалавечае мяне захапляе. Люблю хуткасць. У мяне некалькі машын. Але асабліва люблю верхавую язду. Жарабец пад табой, страмёны адпускаеш, вецер у твар, і кроў трохі халадзее. Я кайфую ад гэтага. Яшчэ ў мяне велізарная калекцыя нарды, нажоў », - дзеліцца артыст інфармацыяй пра свае хобі.Аляксандр Дюмин зараз
У 2018-м у Дюмина прайшлі выступы ў розных гарадах Расіі - Новасібірску, Санкт-Пецярбургу, Разані, Омску. Праграма «Зімовая казка для дарослых» з удзелам зорак айчыннага шансона выйшла на тэлеэкраны ў навагоднюю ноч.
На сакавік 2019-га з нагоды 50-годдзя запланаваны юбілейныя канцэрты ў Уфе, Самары, Саратаве, Кінэль, Растове-на-Доне, Валгаградзе, Пензе і іншых гарадах, якія стартавалі ў Маскве 25 студзеня.
Што тычыцца сацыяльных сетак, то, па прызнанні музыкі, Інтэрнэт ён не любіць і выступае за жывое зносіны. Аднак жа ў «Инстаграме» ёсць старонка артыста, якую вядзе адміністратар. Тут публікуюцца анонсы маючых адбыцца мерапрыемстваў, фатаграфіі з прыхільнікамі і калегамі.
Дыскаграфія
- 2016 - «Не шкадую»
- 2012 - «Легенды русского шансона. Аляксандр Дюмин »
- 2011 - «Ружа»
- 2006 - «Зараза, кінь!»
- 2006 - «сцюжы-зіма»
- 2005 - «Так і пакаціў я»
- 2003 - «Шпана»
- 2003 - «Правільны шлях»
- 2003 - «Кветкі з каменя»
- 2003 - «Казачная альтанка»
- 1999 - «Воўк»
- 1998 года - «Канвой»