біяграфія
Жыццё рэдка складваецца так, як плануе чалавек, і нават добры старт не гарантуе наступнага поспеху. Трагічны лёс актрысы Наталлі Стрыжэнава - прамое таму доказ. Яна нарадзілася ў зорнай сям'і, валодала яркай знешнасцю і талентам, падавала вялікія надзеі. Аднак марам жанчыны пра славу і творчым поспеху было наканавана загінуць дзеля няпростыя рэаліі акцёрскай жыцця і заняпад расійскага кіно часоў перабудовы.Дзяцінства і юнацтва
Наталля Алегаўна Стрыжэнава нарадзілася 28 ліпеня 1957 года ў Маскве. Яе бацькамі былі ўжо знакамітыя на той момант Алег і Мар'яна Стрыжэнава. Бацька і маці сустрэліся на здымках фільма «Авадзень», дзе выканалі якія ўславілі іх галоўныя ролі.
Шлюб распаўся праз 11 гадоў пасля нараджэння дзяўчынкі. Пакінуўшы сям'ю, Алег Стрыжэнаў сышоў да актрысы Любові Земляникиной, аднак зносін з дачкой не спыніў.
Маленькая Наташа марыла пайсці па слядах бацькоў і стаць актрысай. Пасля школы яна паступіла ў Маскоўскае акадэмічныя харэаграфічнае вучылішча, затым працягнула адукацыю ў Вгiке.
Тэатр і фільмы
Кар'ера Наталлі пачалася ўдала. Ужо ў 15 гадоў дзяўчыну запрасілі зняцца ў карціне «Масква - Касіяпея». У гэтым фантастычным фільме для дзяцей і юнацтва Наташа згуляла эпізадычную ролю Лёлі, сёстры Пашы Казялкова, аднаго з «хлопчыкаў ў сусвеце».
У далейшым Стрыжэнава рэгулярна прапаноўвалі невялікія, але ўсё-ткі прыкметныя ролі ў кіно. Таму да моманту заканчэння ВДІКа ў 1980 годзе яна мела на рахунку 4 экранных працы. Наталлю можна было ўбачыць у эпізодзе драмы «Сярэдзіна жыцця», а таксама ў ролі сяброўкі матроса Грыгор'ева ў міні-серыяле пра любімага ў СССР ўчастковым Анискине.
Нестандартная знешнасць дзяўчыны таксама накладвала адбітак на характар прапанаваных роляў: мілавіднай твар, высокі лоб і велізарныя вочы дазвалялі Наталлі гуляць персанажаў, нашмат маладзейшы за яе самой. Так у фільме 1979 года «Падрыхтоўка да іспыту» 22-гадовая акторка з'явілася ў вобразе старшакласніцы Людочка Кусиковой, выдатна адлюстраваўшы ня маладую жанчыну, а падлетка.
У 1983 году Наталлі зноў дастаўся персанаж малодшай свайго ўзросту: яе запрасілі на эпізадычную ролю ў экранізацыі рамана Фёдара Міхайлавіча Дастаеўскага «Падлетак». Актрыса ўвасобіла на экране вобраз Алімпіяды Фанариотовой, пра якую пісьменнік у першакрыніцы казаў, што на выгляд ёй «не больш дзевятнаццаці».
Наступнай працай у фільмаграфіі жанчыны стала невялікая ролю ў дэтэктыўнай драме «Кіроўца аўтобуса». Наталля згуляла бландынку Лену, зноў запомніўшыся тэлегледачам дзякуючы яркай знешнасці.
Буйных роляў у біяграфіі Стрыжэнава няма. У стужцы «Казкі старога чараўніка» акторка з'явілася ў эпізадычных вобразе фрэйліны, а больш-менш прыкметным персанажам Наталлі стала Джоан Хэлфард ў экранізацыі п'есы Джона Прыстлі «Час і сям'я Конвей». Аднак, хоць актрыса і гуляла галоўную гераіню, вялікай роляй гэта не стала - Наталля з'явілася на экране, толькі каб паказаць Джоан ў маладосці.
У сярэдзіне 1980-х актрыса сыграла яшчэ 3 эпізадычныя ролі: яе можна ўбачыць у кадрах карцін «Напярэдадні», «Пацярпелыя прэтэнзій не маюць» і «Без тэрміну даўніны». Нягледзячы на талент і знешнія дадзеныя, Наталлі даставаліся прахадныя, малазначныя персанажы. Пасля гэтага Стрыжэнава знікла з экранаў на 4 гады.
А затым у краіне пачалася перабудова, якая прывяла да сур'ёзнага заняпаду расійскага кінематографа. На абочыне апынуліся многія акцёры, у тым ліку і першай велічыні, не кажучы ўжо пра непрафесіяналаў, якія не паспелі засвяціцца ў вялікіх ролях. У 1990 годзе, незадоўга да распаду Савецкага Саюза, Наталля з'явілася на экране ў меладраме «Правінцыялкі», зноў згуляўшы малапрыкметны персанаж Святлану. Больш у кіно Стрыжэнава ня здымалася, «Правінцыялкі» сталі яе апошняй экраннай працай.
Тэатральная кар'ера складалася ў жанчыны таксама не вельмі ўдала. Пасля заканчэння ВДІКа Наталля паступіла на службу ў Маскоўскі дзяржаўны тэатр кінаакцёра, але і там галоўных роляў акторцы не давалі. З 1988 па 1990 год Стрыжэнава была задзейнічана ў пастаноўцы «Д'яблы» Фёдара Дастаеўскага, гуляла ў спектаклі Лізавета Мікалаеўну, дзяўчыну з трагічнай, як амаль ва ўсіх у гэтым рамане, лёсам.
Яе гераіня, і без таго слабая і няшчасная, пасля ночы з мужчынам, які яе не любіць, пашкоджваецца розумам і, апынуўшыся не ў той час ды не ў тым месцы, памірае, забітая натоўпам, якая лічыць дзяўчыну датычнай да забойства Лябядкін.
У спектаклі «Без віны вінаватыя» Наталля выходзіла на сцэну ў вобразе актрысы Ніны Коринкиной, а ў 1994 годзе ўдзельнічала ў казцы «Чараўнік Смарагдавага горада», там яна згуляла Снягурку. Іншых прыкметных роляў у тэатры у артысткі не было. Такім чынам, нягледзячы на зорных бацькоў і выдатнае адукацыю, Стрыжэнава знялася толькі ў эпізодах 13 фільмаў і ў тэатры таксама ўвасабляла на сцэне другарадных гераінь.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё Наталлі была не менш цяжкая, чым акцёрская кар'ера. У канцы 1980-х яна выйшла замуж за калегу па цэху Мікалая Холошина. Аднак нягледзячы на тое, што ў 1987 годзе ў шлюбе нарадзілася дачка Аляксандра, шлюбная жыццё Наталлі і Мікалая не заладзілася - яны развяліся. Бацька Сашы ўдзелу ў жыцці дзяўчынкі не прымаў, і ўсе клопаты аб дзіцяці ляглі на плечы актрысы і яе маці Марыяны Стрыжэнава.
СССР распаўся, працы практычна не было, у тэатры плацілі капейкі, жыць даводзілася на невялікую зарплату Наталлі і пенсію Марыяны. Злоўжываць алкаголем Стрыжэнава пачала ўжо тады. Па расказах Аляксандры, маці выпівала нават перад выхадам на сцэну, таму дзяўчынку забрала да сябе бабуля.
Пазней у жыцці Наталлі з'явіўся іншы мужчына, які стаў яе грамадзянскіх мужам. Пра яго Аляксандра праз гады таксама адклікалася вельмі негатыўна.
Саша Стрыжэнава пасля смерці маці пакінула тэатральную школу, хоць у дзяцінстве выяўляла талент і нават выходзіла разам з Наталляй на сцэну. Дзяўчына пайшла працаваць афіцыянткай, каб палегчыць фінансавае становішча сям'і. Калі пайшла з жыцця бабуля, з-за яе няўдалых рашэнняў пры жыцці Аляксандра страціла кватэру.
У далейшым яна нарадзіла 4-х дзяцей і няўдала пабывала сурагатнай маці: «заказчыкі» адмовіліся ад хлопчыкаў-блізнят з-за агалоскі сітуацыі і Аляксандра аддала іх на ўсынаўленне. Ні бацька, ні сваякі з боку знакамітага дзеда дзяўчыне не дапамагаюць.
смерць
Наталля Стрыжэнава памерла 21 мая 2003 года, акторцы было ўсяго 45 гадоў. Вынікі ўскрыцця паказалі, што прычынай смерці стала атручванне, выкліканае адначасовым ужываннем алкаголю і феназепама. Магіла Наталлі Стрыжэнава знаходзіцца на Головинском могілках Масквы.
Аляксандра Холошина схільная вінаваціць у смерці маці яе грамадзянскага мужа. Па словах дзяўчыны, ён, паведамляючы пра смерць Наталлі, плакаў ня ад гора, а ад шчасця. Дачка актрысы лічыць, што таблеткі ёй падмяшаў мужчына, а сама Стрыжэнава не стала бы змешваць спіртное і транквілізатары.
Аляксандра зрабіла ў Сеткі невялікі сайт, прысвечаны памяці маці і бабулі. Там можна знайсці інфармацыю пра актрысу, а таксама некалькі фота Наталлі.
фільмаграфія
- 1973 - "Масква - Касіяпея"
- 1976 - "Сярэдзіна жыцця"
- 1978 - "І зноў Анискин"
- 1979 г. - "Падрыхтоўка да іспыту"
- 1983 - "Падлетак"
- 1983 - "Кіроўца аўтобуса"
- 1984 - "Казкі старога чараўніка"
- 1984 - "Час і сям'я Конвей"
- 1985 - "Напярэдадні"
- 1986 - "Пацярпелыя прэтэнзій не маюць"
- 1986 - "Без тэрміну даўнасці"
- 1990 - "Правінцыялкі"