біяграфія
У першы раз Іра Майсеева ўстала на канькі ў 4 гады, і адразу няўдача - пералом нагі. Іншыя б сказалі - не лёс і адкінулі ў дальні кут мару, але толькі не яна. Страціўшы год, дзяўчынка зноў выйшла на лёд і паспрабавала зрабіць першыя крокі на каньках. З гэтага моманту пачалося ўзыходжанне фігурысткі на спартыўны алімп.
Разам з партнёрам Андрэем Міненковым Ірына Майсеева дамаглася поспехаў на лёдзе ў спартыўных танцах - пара двойчы станавілася чэмпіёнам свету і Еўропы, прызёрам Алімпіяд. У іх спартовай біяграфіі за 10 гадоў кар'еры заваяваны 13 сярэбраных і бронзавых медалёў.
Дзяцінства і юнацтва
Ірына нарадзілася 3 ліпеня 1955 года ў маскоўскай сям'і. Недалёка ад дома знаходзіўся каток Стадыёна юных піянераў. Побач жыў і будучы партнёр Ірыны Андрэй Мінянкоў. Іра марыла стаць такой жа спартсменкай, як знакамітыя ў той час фігурысткі Ніна Бакушева і Людміла Белавусава.
У 11 гадоў у Майсеевай ўжо быў першы разрад, але менавіта тады трэнер прызнае яе бесперспектыўнай фігурысткай. На шчасце, былі і іншыя настаўнікі, якія прапанавалі паспрабаваць дзяўчынку ў новым кірунку - у спартыўных танцах.
Да бесперспектыўным трапіў і Андрэй Мінянкоў. Яго і яшчэ аднаго хлопчыка ўзялі да сябе тренеры- «танцоры». Знамянальная сустрэча адбылася на трэніроўцы, калі Ірыне далі магчымасць выбраць сабе партнёра. Дзяўчынка, нядоўга думаючы, абрала Андрэя. Пазней яе пыталіся: чаму Мінянкоў? У яе няма адказу. Гэта можна назваць адным словам - лёс.
Першым трэнерам будучых чэмпіёнаў свету стаў Ігар Аляксандравіч Кабанаў. Ён разгледзеў у юных фігурыстаў талент і трэніраваў іх да свайго сыходу ў Спорткамітэт СССР паўтара года.
Акрамя фігурнага катання, Іра захаплялася музыкай і маляваннем. Абавязковым падарункам для бацькі на дзень нараджэння была закладка для кніг, якую яна рабіла сваімі рукамі.
Фігурнае катанне
Ігар Аляксандравіч перадае сваіх падапечных маладому трэнеру Таццяне Тарасавай. Да таго часу ў яе ўжо былі свае выхаванцы, на якіх яна рабіла стаўку. Але Кабанаў пераканаў яе, што пара Мінянкова і Майсеевай будзе перспектыўнай. З кожным годам пара становіцца мацней і паказвае рост. Працаваць з імі, па прызнанні трэнера, было лёгка. Тарасава адзначае выразнасць рук Ірыны Майсеевай.
Яны ішлі ад складанага да звышскладаных, шукалі нешта сваё, новае, што адрознівала б іх ад іншых пар. Праграма мянялася кожны год. Тарасава як трэнер расла разам з імі, нарошчвала вопыт. Майсееву і Мінянкова называлі жартам «тарасятами».
Надыходзіць 1970 год, калі пара Майсеевай і Мінянкова становіцца лідэрам на першынстве свету сярод юніёраў. На чэмпіянаце СССР яны былі толькі пятымі. У наступным годзе падымаюцца на адзін радок вышэй і ў 1973-м ужо з'яўляюцца бронзавым прызёрамі на хатнім чэмпіянаце. Тады стала відавочна, што з'явілася новая моцная пара, якая будзе прагрэсаваць з кожным годам.
У 1973 годзе на чэмпіянаце Еўропы Ірына разам з Андрэем займаюць 7-е месца, але ўжо ў 1974-м паднімаюцца да 4-га. Вынік мог быць і вышэй, але суддзям не спадабалася аранжыроўка - Тарасава запісала мелодыю з фільма «Шербурские парасоны» у стылі блюз. Судзейская калегія не палічыла яе за блюзавых кампазіцыю, як гэта патрабавалася па ўмовах спаборніцтваў.
Для чэмпіянату свету 1975 года ў Каларада-Спрынгс Тарасова стварае новы блюз і ў якасці харэографа запрашае Валерыю Каханоўская. За 3 дні ім атрымоўваецца паставіць новы танец. Пара Ірыны становіцца першай, адкатаўшы праграму прыгожа, чыста і эмацыйна. У 1976-м на Алімпіядзе ў Інсбруку Ірына Маісеева і Андрэй Мінянкоў забіраюць срэбра, у гэтым жа годзе на чэмпіянаце свету ў іх чарговае 2-е месца.
Наступны год для Ірыны выдаецца няпростым. На чэмпіянаце СССР падчас размінкі дзяўчына сутыкаецца з адным з фігурыстаў і падае, стукнуўшыся моцна аб лёд. Пазней высветлілася, што ў спартсменкі страсенне мозгу. Нягледзячы на хваравіты стан Майсеевай, пара выйграе золата.
Ужо праз тыдзень фігурысты прымаюць удзел у чэмпіянаце Еўропы, дзе Ірына падчас арыгінальнага танца не ўтрымалася ад падзення. Але спартсмены сабраліся духам і пасля бліскучага выканання адвольнай праграмы становяцца чэмпіёнамі кантынента.
У Токіо ў 1977 годзе на сусветным чэмпіянаце пара ў другі раз займае першую прыступку пастамента і ў 1978-м яшчэ раз выйграе чэмпіянат Еўропы. Характэрна, што праграма Майсеевай і Мінянкова ўпершыню ў гісторыі фігурнага катання была пастаўлена на музыку з аднаго музычнага творы з адзінай сюжэтнай лініяй.
У 1979 году Таццяна Тарасава перадае пару іншаму трэнеру. Прычынай кардынальнага рашэння становяцца канфлікты пары. Спартсмены пераходзяць да Людмілы Пахомава, але і з ёй Ірына і Андрэй працавалі толькі год. Затым фігурысты трэніруюцца пад кіраўніцтвам Наталлі Дубавы. У 1983 годзе ў «Лужніках» Ірына Маісеева і Андрэй Мінянкоў на турніры на прызы газеты «Маскоўскія навіны» развітваюцца са спортам і завяршаюць кар'еру.
Асабістае жыццё
На чэмпіянаце свету ў Токіо ў 1977 годзе, дзе пара заваявала золата, у асабістым жыцці фігурысткі адбываецца яшчэ адна знамянальная падзея - Ірына і Андрэй вырашылі ажаніцца. Нядоўга думаючы, нявеста сабралася па японскіх крамах у пошуках вясельнай сукенкі. Патрэбны памер і рост, а ён у Ірыны 173 см, з цяжкасцю знайшлі ў англійскай краме. Вяселле адбылося адразу пасля вяртання чэмпіёнаў у Маскву.
Пасля сыходу з спорту ў мужа і жонкі нарадзілася дачка Алена. Муж Ірыны Валянцінаўны займаецца бізнэсам. Маісеева нейкі час працавала трэнерам, навучала маленькіх дзяцей.
Разам з мужам прымала ўдзел у здымках праграм «Танцы на лёдзе» і «Танцы на лёдзе. Аксамітны сезон »на тэлеканале РТР у якасці суддзі.
Ірына Маісеева зараз
У 2019 годзе Ірына Валянцінаўна застаецца поўнай сіл, займаецца хатняй гаспадаркай. Сям'я пражывае ва ўтульным доме ў Падмаскоўі. Дачка Алена падарылі сваім бацькам ўнучку.
У вольны час муж і жонка гуляюць у вялікі тэніс. Ірына Валянцінаўна любіць тэатр, аддае перавагу драматычныя п'есы.
У сацсетках не актыўная, у «Инстаграме» яе няма. Але дзякуючы прыхільнікам фігурнага катання створаны фан-групы пары і сайты, прысвечаныя спартыўнай кар'еры Ірыны Майсеевай і Андрэя Мінянкова. Сабраны фотаархівы і відэа з выступленняў на першынствах свету і Еўропы, а таксама дакументальныя фільмы і перадачы з удзелам спартсменаў.
Ўзнагароды і дасягненні
- 1975 - золата на чэмпіянаце свету ў Каларада Спрынгс
- 1976 - бронзавы прызёр на Алімпіядзе ў Лэйк-Плэсідзе
- 1976 - другое месца ў чэмпіянаце Еўропы ў Жэневе
- 1977 - залаты медаль на чэмпіянаце Еўропы ў Хельсінкі
- 1977 - залаты медаль на чэмпіянаце свету ў Токіо
- 1978 - сярэбраны медаль на чэмпіянаце свету ў Атаве
- 1978 - першае месца ў чэмпіянаце Еўропы ў Страсбургу
- 1979 г. - срэбра ў чэмпіянаце Еўропы ў Заграбе
- 1979 г. - трэцяе месца на чэмпіянаце свету ў Вене
- 1980 - другое месца на Алімпіядзе ў Інсбруку
- 1980 - трэцяе месца на чэмпіянаце свету ў Дортмундзе
- 1980 - бронзавы прызёр чэмпіянату Еўропы ў Гётэбаргу
- 1981 - срэбра на чэмпіянаце свету ў Хартфордзе
- 1981 - другое месца на чэмпіянаце Еўропы ў Інсбруку
- 1982 - бронзавы медаль на чэмпіянаце свету ў Капенгагене
- 1982 - трэцяе месца на чэмпіянаце Еўропы ў Ліёне