біяграфія
Прамы погляд вялікіх сумных вачэй, упарта сціснутыя вусны, дзве тугія косы па плячах - такі запомнілася актрыса Вольга Бган мільёнам савецкіх кінаглядачоў. Вобраз дзяўчыны Надзі Смірновай ў фільме «Чалавек нарадзіўся» стаў самай вялікай і яркай яе роляй у кіно. Але лёс згуляла з ёй злы жарт - падарыўшы вялікі старт, яна адабрала ў яе акцёрскую ўдачу. Вольгу Бган перасталі здымаць, гэта пацягнула крушэнне асабістым жыцці, дэпрэсію і трагічны сыход з жыцця ў самым росквіце гадоў.Дзяцінства і юнацтва
Вольга Паўлаўна Бган нарадзілася 25 лістапада 1936 года ў Кішынёве (у той час тэрыторыя Каралеўства Румынія). Бацька быў чалавекам партыйным, працаваў у Внешторг. Будучы заўзятым камуністам, даваў дзецям імёны новай эпохі. Старэйшая дачка стала эрай, сын - Дэкрэтам, а малодшую дачку чакала імя Канстытуцыя.
Гэтага маці ўжо не стрывала і аб'явіла ультыматум - або дачка атрымае імя Вольга, ці аборт - і перамагла. На дзяцінства Вольгі прыйшліся і цяжкія ваенныя гады, і пасляваенная разруха. У пошуках лепшага жыцця сям'я Бган перабралася ў Маскву. Тут пачалася для дзяўчынкі новае жыццё.
Вольга расла не надта таварыскім дзіцем. Ужо тады яе асільвалі ўнутраныя перажыванні, супярэчнасці, думы, якія выдаваў толькі глыбокі погляд карых вачэй.
фільмы
Менавіта гэты погляд, што называецца, зачапіў кінадзеяч, якія шукалі акцёраў для эпізоду фільма «За вітрынай ўнівермага» (1955). У выніку дзяўчына апынулася на здымачнай пляцоўцы, згуляўшы пакупніцу, выбіраюць касцюмы свайму мужу. Імя дэбютанткі, нажаль, не ўвайшло ў тытры. Затое ўжо ў наступным годзе яго ведала ўся краіна дзякуючы фільму Васіля Ардынскага «Чалавек нарадзіўся» (1956), у якім Вольга згуляла галоўную ролю.
Гераіня Бган, Надзя Смірнова - юная выпускніца, якая прыехала паступаць у Маскву, але замест вучобы акунаецца ў жыццё, поўную цяжкасцяў, хлусні і расчараванняў. Надзю падманвае любы чалавек і пакідае адну ў чужым горадзе з дзіцем. Толькі сустрэўшы поўную супрацьлегласць падманшчыкам - добрага і прыстойнага хлопца Глеба, яна здабывае сапраўднае шчасце.
Фільм, у якім разам з дэбютанткай зняліся такія выдатныя акцёры, як Уладзімір Андрэеў, Уладзімір Гусеў, Ніна Дорошина, паглядзелі мільёны гледачоў. Карціна выклікала немалы рэзананс: адны асуджалі дзяўчыну, іншыя спачувалі. Але галоўнае - ніхто не застаўся абыякавым ні да сюжэту, ні да бліскучай гульні малады, нікому не вядомай актрысы.
Характэрна, што роля Вольга, сама таго не ведаючы, адвяла ў самой Людмілы Гурчанка (рэжысёр Ардынская быў першым мужам актрысы). Зрэшты, Гурчанка таксама апынулася датычная да славы Вольгі - яна агучыла гэтую ролю. Даведаўшыся пра гэта, дэбютантка моцна знервавалася і доўга насіла ў сабе крыўду.
Пасля гэтай працы Вольга паступіла ў ВГIК на курс Уладзіміра Белокурова і Міхаіла Рома. Яе аднакурснікамі сталі Інга Будкевіч, Арыядна Шенгелая, Эдуард Ізотаў, Васіль Шукшын, Андрэй Таркоўскі - дружбу з ім актрыса пранясе праз усё жыццё.
У 1957 годзе, будучы студэнткай, Бган здымаецца ў драме «Народжаныя бурай». У цэнтры сюжэту рэвалюцыйныя падзеі ў Польшчы 1918-га, на гэтым фоне разгортваецца гісторыя кахання маладога падпольшчыка Раймонда і Алесі (Вольга Бган).
Яшчэ адна галоўная роля ў фільмаграфіі Бган - у камедыйнай кароткаметражцы «Кароль бубен» (1958), але яна не мела вялікага поспеху. У 1962 году акторка згуляла яшчэ 2 эпізадычныя ролі ў фільмах «Звальненне на бераг» і «Дзесьці ёсць сын».
тэатр
У 1958 году Вольга Бган ўладкавалася ў тэатр імя Станіслаўскага, грала на адной сцэне з Яўгенам Урбанского, Яўгенам Лявонавым, Маяй Менглет, Яўгенам Весником. Але за 18 гадоў служэння тут акторка стала фактычна зоркай адной ролі - Прынца ў спектаклі «Маленькі прынц» па аднайменнай казцы Антуана дэ Сэнт-Экзюперы.
Вольга вельмі любіла гэтую ролю і кожны раз гуляла «на разрыў», што не магло не пакідаць водгук у сэрцах гледачоў - на Вольгу ў ролі Прынца хадзіла ўся Масква і госці сталіцы. З гадамі гуляць далікатнага дзіцяці станавілася ўсё больш складана, і жанчына кожны раз перацягваюць сябе гарсэтамі, а пасля спектакля ўсё часцей, змучаная, бралася за шклянку.
За 2 гады да смерці, у 1976-м, Бган сышла з тэатра Станіслаўскага і служыла ў Маскоўскім літаратурна-драматычным тэатры СГА.
Асабістае жыццё
У біяграфіі актрысы было два шлюбу. Першы - у ранняй маладосці з акцёрам тэатра і кіно Юрыем Грабеншчыковым. Што заахвоціла расстацца гэтую прыгожую акцёрскую пару - дакладна невядома. У кулуарах казалі, што ён захапіўся нейкай акторкай і Вольга не даравала інтрыгі.
Так ці інакш, напярэдадні свайго 30-годдзя акторка была ўжо свабоднай жанчынай. Грабеншчыкоў пакінуў ёй двухпакаёвую кватэру, хоць дзяцей у іх не было. Зноў жа, якія добра ведаюць пару людзі распавядалі, што Юрый да апошняга любіў Вольгу, хоць і ажаніўся другі раз.
Вольга таксама неўзабаве выйшла замуж. На сваім юбілеі яна пазнаёмілася з сынам знакамітага савецкага паэта Канстанціна Сіманава - пісьменнікам і праваабаронцам Аляксеем Сіманавым. Дакладней, яны ўжо сустракаліся раней, і Аляксей быў зачараваны актрысай. А пасля таго вечара пачаўся іх імклівы раман, гэтак жа імкліва перетекший у шлюб.
У 1968 году нарадзіўся сын Вольгі і Аляксея, якога назвалі Яўгенам у гонар бабулі - мамы Сіманава. Першым, хто павіншаваў новаспечаных бацькоў з радаснай падзеяй, стаў Юрый. Яны захавалі з Вольгай добрыя адносіны.
Сям'я Сіманава праіснавала амаль 5 гадоў. Але і пасля разводу былыя муж і жонка мелі зносіны. Актрыса ўсё часцей пакідала сына свякрухі, а сама шукала суцяшэнне ў алкаголі і новых адносінах, звязвалася з нявартымі людзьмі, якія падманвалі, абкрадваюць. Незадоўга да смерці жанчына выйшла замуж за былога зняволенага, якога літаральна падабрала з вуліцы.
смерць
Актрыса памерла ў навагоднюю ноч 1978 года. Выпіла велізарную дозу заспакойлівага і спіртное - гэта і стала прычынай смерці. Першым, хто даведаўся пра яе смерці, стаў Юрый Грабеншчыкоў. Быццам адчуўшы бяду, прыйшоў раніцай да яе дадому, але было ўжо позна.
Акторку пахавалі на Хаванскага могілках. Доўгі час яе магіла была недагледжанай і нават ледзь не згубілася, але дзякуючы прыхільнікам і сябрам «Таварыства некрополистов» была прыведзеная ў парадак. Сёння тут усталяваны сціплы помнік, людзі паставілі фотапартрэт, пасадзілі кветкі.
Пра жыццё і творчасць Вольгі Бган знятыя дакументальныя фільмы, якія ўвайшлі ў цыкл перадач «Каб памяталі».
Сын Вольгі Паўлаўны - Яўген - з'ехаў з Расіі ў ЗША, скончыў прэстыжны Ельскі універсітэт, яго прафесія звязана з экалогіяй. Ён ужо даўно жыве ў Кітаі, жанаты, мае сына Данііла і дачку Марыю. Казаць пра маці ён не любіць, для яго гэта забароненая тэма.
фільмаграфія
- 1955 - «За вітрынай ўнівермага»
- 1956 - «Чалавек нарадзіўся»
- 1957 - «Народжаныя бурай»
- 1958 - «Кароль бубен»
- 1962 - «Звальненне на бераг»
- 1962 - «Дзесьці ёсць сын»