біяграфія
«Уральскія пяльмені» ужо даўно пакінулі сцэну КВЗ, сыдучы ў вольны плаванне. Аднак дасюль гэты каманда застаецца легендай Клуба вясёлых і знаходлівых, а жарты ўральцаў выйшлі за межы гульнявой сцэны і ператварыліся ў афарызмы. І калі англічане і амерыканцы на рытарычнае пытанне могуць адказаць «42» у памяць пра Дуглас Адамс, то рускамоўным людзям лічбы ні да чаго - дзякуючы «Уральскай пяльменям» за іх усё растлумачыць гладыёлус.Гісторыя заснавання
«Уральскія пяльмені» былі створаны ў 1993 годзе Зміцерам Сакаловым, студэнтам хімфака Уральскага політэхнічнага інстытута. У КВЗ ён на той момант быў ужо не пачаткоўцам, паспеўшы пабываць членам каманды «Суседзі», які распаўся незадоўга да збору «пельменяў».
Назва з'явілася не выпадкова: студэнты, пастаянна сціснутыя ў сродках, марылі наведаць дарагі сьвярдлоўскі рэстаран «Уральскія пяльмені», але дазволіць сабе гэтага не маглі. У гонар нязбытнай мары каманда і атрымала імя, якое праз некалькі гадоў стала вядома кожнаму аматару КВЗ.
Гульнявой дэбют павярнуўся перамогай - у 1993 году «Уральскія пяльмені» разграмілі каманду юрыдычнага інстытута. А яшчэ праз 2 гады, у 1995-м, апынуліся чэмпіёнамі Екацярынбурга, абыграўшы кавээннікаў УрГУ ім. Горкага.
На гэтым этапе чарада перамог часова спынілася. У 1995 годзе «Уральскія пяльмені» годна паказалі сябе на фестывалі ў Сочы і былі запрошаны на гала-канцэрт і ў Вышэйшую лігу. І вось там хлопцам давялося 4 гады разгойдвацца ў цені масцітых каманд КВЗ у пошуках уласнага стылю.
3 гады «Уральскай пяльменям» не ўдавалася прабіцца далей 1/4 фіналу, аднак сітуацыя карэнным чынам змянілася ў 1998-м. Тады камандзе ўдалося дайсці да паўфіналу і сустрэцца там з Томскай «Дзецьмі лейтэнанта Шміта», а заадно і патрапіць у гісторыю. Гэтая гульня стала першай пасля фінансавага крызісу 1998 года і запомнілася аматарам КВЗ спецыфічнай змрочнай атмасферай і салідным колькасцю палітычных жартаў, якія на сучасным тэлебачанні ўявіць сабе складана.
Асобнага згадвання заслугоўвае пародыя на Маўглi, у якой Акела развітваўся са зграяй голасам Ельцына - тут «пельмені» апярэдзілі падзеі з сыходам прэзідэнта. У выніку томичам ўральцы прайгралі, аднак 1998 год стаў пераломным. Ужо ў 2000-м «Уральскія пяльмені» атрымалі доўгачаканы трыумф, стаўшы чэмпіёнамі вышэйшай лігі і адначасова атрымаўшы неафіцыйна званне апошніх чэмпіёнаў XX стагоддзя.
Пасля гэтага ў чэмпіянатах Вышэйшай лігі каманда удзелу не прымала. У 2016 годзе на «Спецпраект КВЗ-55» гульцы пажартавалі на гэтую тэму, сказаўшы, што перасталі гуляць, таму што чэмпіёны прапускаюць наступны сезон, а значыць, вяртання «Уральскіх пяльменяў» трэба чакаць у XXII стагоддзі.
Аднак каманда працягвала ездзіць на фестывалі, рэгулярна становячыся ўладальніцай прэстыжных узнагарод. На іх рахунку «Летні кубак КВЗ» 2002 года, «Вялікі КиВиН у залатым», 2 «Вялікіх КиВиНа ў светлым» і столькі ж - у цёмным.
Пасля канчатковага сыходу «Уральскіх пяльменяў» са сцэны КВЗ у прасторы клуба ўтварылася пралом. На думку Андрэя Чивурина, вялікага прыхільніка каманды, яе так нікому запоўніць і не ўдалося.
склад каманды
Капітанам «Уральскіх пяльменяў» быў Андрэй Ражкоў, таксама які пісаў жарты (як, зрэшты, амаль усе ўдзельнікі каманды). Дзмітрый Сакалоў, заснавальнік каманды і былы гулец «Суседзяў» УПИ-ТМИ, гуляў у «пельменях» з самага пачатку і падчас выступаў, як правіла, эксплуатаваў ўласную характэрную і даволі брутальную знешнасць. Разам з ім з «Суседзяў» прыйшоў і віцэ-капітан Сяргей Ісаеў.Ля вытокаў каманды стаяў і Дзмітрый Брекоткин, які стаў студэнтам УПИ выпадкова: на механіка-машынабудаўнічым факультэце быў мізэрны конкурс, што палягчала пытанне паступлення. Інстытут, дарэчы, Зміцер так і не скончыў, аднак у камандзе заставаўся да самага канца і ў далейшым неаднаразова з'яўляўся ў шоў «Уральскія пяльмені».
Вячаслаў Мяснікоў перайшоў у каманду ў 1999 годзе з «Хлопцаў з лесапавалу» УГЛТУ (там ён займаў пасаду капітана) і застаўся з «пяльменямі», неаднаразова ўдзельнічаў у «залатых» нумарах - як, напрыклад, мініяцюра пра Уладзіміра Пуціна, выбіраю рынгтоны на мабільны .
Яркім удзельнікам каманды стаў Сяргей Светлакоў, у 2000 годзе перайшоў да уральцам з каманды «Парк бягучага перыяду". Пасля завяршэння гульнявой кар'еры «Уральскіх пяльменяў» ён стаў папулярным расійскім комікам, пабываўшы і рэзідэнтам Comedy club, і ўдзельнікам «Нашай Раши», і сувядучы перадачы «Пражэктарперысхілтан».
Таксама ў складзе «Уральскіх пяльменяў» гулялі Максім Ярыца, Сяргей Яршоў, Сяргей Калугін і Сяргей Нетиевский. А вось жанчын у сталым складзе кавээновской каманды, акрамя Вольгі Захаравай і Алены Тиглевой, не было: Юлія Міхалкова-Мацюхіна, Ксенія Корнева і Илана Юр'ева прыйшлі ўжо ў аднайменнае шоў.
лепшыя выступы
У перыяд гульні ў КВЗ «Уральскія пяльмені» адрозніваліся характэрным інтэлектуальным і эксперыментальным гумарам і ў песнях, і ў жартах. Хрэстаматыйным нумарам лічыцца пародыя на гульню «Што? Дзе? Калі? », Якая падарыла універсальны адказ на любыя пытанні -« таму што гладыёлус ».
Варта адзначыць, што многія кавээновские жарты шырока разышліся сярод публікі, але гладыёлус «пельменяў» унікальны - акрамя папулярнасці, ён ганараваўся яшчэ і 2 асобных артыкулаў у нефарматных інтэрнэт-энцыклапедыях, «Луркоморье» і «Абсурдопедии».
Яшчэ адным паказальным нумарам «Уральскіх пяльменяў» лічыцца мініяцюра «Сальта Делчева» пра уступныя экзамены ў інстытут фізічнай культуры. Там гульцы Клуба вясёлых таксама прапанавалі публіцы варыянт універсальнага адказу, але Делчев і Крупскі цалкам паўтарыць поспех гладыёлуса не змаглі.
Ужо пасля заканчэння актыўных гульняў у КВЗ, у 2007 годзе, у рамках спецпраекта каманда падарыла гледачам незабыўны нумар пра тое, як Кірыл і Мяфодзій прыдумлялі рускую мову. Пасля яго гледачы атрымалі магчымасць перагледзець традыцыйны погляд на прычыну неабходнасці зменнай абутку ў школе. А фразу «Асцярожна! Двукоссі зачыняюцца! » забыцца цяжка нават пры жаданні.
Прыхільнікі Светлакова напэўна памятаюць яго ў вобразе доктара Вярхоўцава, давалага клятву Бормана. І, зразумела, цяжка забыць волата, які выклікае на бой ідалішчам паганы. Але лепшыя выступы каманды - гэта не заўсёды працяглыя нумара або паўнавартасныя мініяцюры. Часам хапае некалькіх секунд, як, напрыклад, у эпізодзе з Сакаловым і тушонкай на фестывалі ў Юрмале ў 1999 годзе.
«Уральскія пяльмені» цяпер
Цяпер каманда ўжо даўно функцыянуе незалежна ад КВЗ, а яе ўдзельнікі стварылі нямала самастойных гумарыстычных праектаў для тэлебачання і сцэны. Былых гульцоў «Уральскіх пяльменяў» можна заўважыць і ў аднайменным шоў, і ў іншых камедыйных перадачах.
Прыхільнікі Клуба вясёлых і знаходлівых спрачаюцца аб тым, наколькі паспяховыя посткавээновские праекты былых гульцоў. Адны лічаць іх ўдалымі, іншыя прытрымліваюцца думкі, што былым кавээннікаў ў гумары рабіць няма чаго. Але з адной спрачацца цяжка: «Уральскія пяльмені» былі надзвычай папулярнай камандай ў перыяд удзелу ў спаборніцтвах і фестывалях, а затым сталі надзвычай папулярным камерцыйным гумарыстычным праектам.
Пра гэта сведчаць тэлевізійныя рэйтынгі, якія паказваюць на запатрабаванасць шоу, а таксама папулярнасць акцёраў у сучаснай публікі - нават у той, якая ніколі не бачыла іх гульні ў сезонах Клуба вясёлых і знаходлівых.