біяграфія
Брытанскі рок-гурт Joy Division праіснавала крыху больш за 3 гадоў, але набыла статус культавай, стаўшы яркім і самабытным прадстаўніком постпанковской культуры. Арыгінальнае гучанне групы не ўпісвалася ні ў якія існуючыя плыні, адрозніваючыся манатонным рытмам і глыбокімі тэкстамі, якія аддалі дэпрэсіўным. Маладых дэкадэнтаў з Манчэстэрскага "дывізіі радасці" за амаль пахавальную меладычнасць і вакальную бесстрастность лічаць піянерамі гатычнага рока.Гісторыя стварэння і склад
Адпраўной кропкай у біяграфіі Joy Division стаў канцэрт Sex Pistols, які праходзіў у Манчэстэры ў 1976 годзе. На выступе прысутнічалі не больш за 40 чалавек, але магутнае ўражанне ад новай музыкі прымусіла маладых хлопцаў з прамысловых раёнаў сур'ёзна задумацца над стварэннем уласнай групы. Бярнарду Самнер, Піцеру Хуку і Тэры Мэйсана было на той момант па 20 гадоў, яны сябравалі са школьных часоў.
Хлопцы з энтузіязмам узяліся за рэпетыцыі, Самнер стаў гітарыстам, а Хук пачаў асвойваць бас-гітару. Дзецям не хапала ўдарніка і саліста, і давялося размясціць аб'яву аб наборы ў групу. Бубнача падбіралі доўга і пакутліва, пакуль у калектыў не прыйшоў Стыў Морыс. А вось фронтмэн Joy Division Іэн Кёртыса з'явіўся ў складзе раз і назаўсёды, стаўшы вакалістам і аўтарам усіх тэкстаў. Ен таксама прысутнічаў на знакавым канцэрце Sex Pistols, але тады яшчэ не быў знаёмы з будучымі таварышамі.
Начытаны, з шырокім музычным кругаглядам, Кёртыса стаў настаўнікам для членаў групы, раячы ім чытаць сучасныя культавыя раманы і слухаць прагрэсіўную музыку. З пачатку 1977 гады хлопец стаў пісаць тэксты песень, і група пачала праводзіць рэпетыцыі ў мясцовым пабе, рыхтуючыся да першага выступу, якое адбылася ў траўні.
Да таго моманту ў калектыву яшчэ не было імя. Вырашыўшы назвацца "Warsaw", хлопцы рабілі адначасовую дасылку да трагедыі Другой сусветнай вайны і да Дэвіду Боўі, чыёй кампазіцыяй натхняліся.
Важным момантам у гісторыі стварэння групы становіцца выбар канчатковага назвы, якое ўзята з кнігі Ехиеля Динура "Дом лялек". У рамане распавядаецца пра лёс габрэйскай дзяўчыны, прымусова якая стала наложніцай ў нацысцкім бардэлі, насіў імя Joy Division. Са студзеня 1978 году так стала называцца гіпнатычна змрочная панк-гурт з Манчэстэра, якая паслужыла крыніцай натхнення для гатычнай субкультуры.
музыка
Першае студыйнае дэма музыканты запісалі ў 1977 годзе, аднак песні не ўвайшлі ні ў якой альбом і пазней ня перазапісваліся. Гэтыя кампазіцыі нічым не нагадвалі стыль Joy Division, якім яго ведаюць цяпер. Гучнае, скалыналі сцены панкаўскую гучанне басоў і ўдарных перабіваўся вакальныя партыі і, па словах Піцера Хука, было падобным на аўтамабільную катастрофу.У снежні таго ж года група выпускае першы міні-альбом «An Ideal For Living», з якога музыкі пачынаюць дарогу да ўласнага стылю. Хлопцы сыходзяць ад хаосу і крыку, прадумваючы гармонію, рытм і кампазіцыю. У песні "No Love Lost" цытаваўся "Дом лялек" - той самы раман, што даў групе змрочна-іранічную назву.
Пласцінку прыйшлося выпускаць на ўласныя сродкі, і хлопцы самастойна вярстаць макет вокладкі, пакавалі дыскі і рассылалі іх рэцэнзентам. На жаль, якасць запісу аказалася няважным, што знервавала пачаткоўцаў музыкаў. Да таго ж гурт не знаходзіла канцэртных пляцовак для выступаў, таму практычна не з'яўлялася на публіцы.
Першы поспех апынуўся выпадковым: наладжваючы гук у адным з клубаў, хлопцы сталі гуляць кампазіцыю "Transmission" і нечакана прыцягнулі да сябе ўвагу ўсіх якія знаходзяцца ў зале. Тады стала зразумела, што музыкі ідуць у правільным кірунку і знаходзяць ўласнае гучанне, якое выклікае жывы водгук.
У 1978 годзе ў Joy Division з'яўляецца менеджэр Роб Греттон, які заўважыў маладую групу падчас выступу ў клубе Rafters. Роб заняўся перавыданнем першага міні-альбома, дамагаючыся чысціні гуку.
Восенню 1978 го тэлевядучы Тоні Уілсан, які выпускаў у эфір запісу свежых альтэрнатыўных калектываў, запрасіў на перадачу Манчэстэрскага хлопцаў. Тыя згулялі песню «Shadowplay», і Ен Кёртыса ўвёў гледача ў транс абыякавым вакалам і дзіўнымі канвульсіўна рухамі цела. Тоні Уілсан як раз у гэты час адкрываў у Манчэстэры уласны клуб The Factory, на адкрыцці якога выступілі і Joy Division.
Даючы магчымасць перспектыўным музыкам здабыць якаснае гучанне, Уілсан адкрывае студыю гуказапісу і лэйбл Factory Records, кантракт з якім Joy Division падпісалі ў кастрычніку 1978 года.
З гэтага часу група набывае цвёрдую глебу пад нагамі і магчымасць выхаду на шырокую аўдыторыю. У канцы года ў лонданскім клубе з поспехам праходзіць іх першы сольны канцэрт, а да гэтага музыкі месяц правялі ў гастрольным туры па гарадах Англіі. У калектыва ўсё яшчэ няма альбома, таму што спробы прадзюсара ўмяшацца ў запіс і накласці на дарожку партыю клавішных сустрэлі разлютаваны адпор Кёртыса.
У выніку паўнавартасная дэбютная пласцінка Joy Division выходзіць ў чэрвені 1979 года на лэйбле Тоні Ўілсана, хоць да таго часу за магчымасць супрацоўніцтва з групай канкуруюць і іншыя студыі гуказапісу.
Першы альбом "Unknown Pleasures" сёння ўключаецца ў спісы лепшых пласцінак, аднак у момант выхаду вялікім попытам не карыстаўся. Не патрапіўшы ні ў адзін чарт, рэліз усё ж быў ўхвальна сустрэты крытыкамі. Рэалістычная і пранізлівая паэзія Іэна Кёртыса дапаўнялася прасторавым, атмасферным гучаннем інструментаў, і на выхадзе атрымлівалася музыка зусім новага жанру, не падобная ні на што, чутае раней. Тут гучаць "New dawn fades", "Insight" і "I Remember Nothing".
Папулярнасць калектыву расце, і пачашчаецца інтэнсіўнасць канцэртаў. Музыкі выступаюць у вялікіх залах і на фестывалях. Увосень група выконвае песні "She's lost control" і Transmission "у эфіры канала BBC. У Joy Division мала кліпаў, і афіцыйнае відэа на хіт "Love will tear us apart" можна з нацяжкай да іх прылічыць.
Летам 1980 года дыскаграфія гурта папаўняецца альбомам "Closer", якія сталі другім і апошнім. Да гэтага быў выпушчаны лімітаваныя сінгл «Licht Und Blindheit 7», які ўключае песню "Dead souls". Сінгл «Love Will Tear Us Apart» выйшаў летам і стаў апошнім арыгінальным матэрыялам Joy Division.
Распад гурта Joy Division
У пачатку 1980 года гурт выйшла на пік папулярнасці. Усё большы цікавасць да калектыву падмацоўваўся прапановамі выгадных кантрактаў, ад якіх музыканты адмаўляліся. Аднак поспех, слава і шуміха ня натхнялі Іэна Кёртыса, а, наадварот, прывялі да дэпрэсіі. На фота музыкант нязменна выглядае стомленым і глыбока пагружаным у сябе
Кёртыса заўсёды меў праблемы са здароўем, пакутуючы ад эпілепсіі. Падчас канцэртнай дзейнасці абвастрэння хваробы і прыпадкі пачасціліся і часам адбываліся прама на сцэне. Да таго ж у сямейным жыцці хлопца наступіў крызіс, выкліканы неразуменнем і ўзаемнымі зменіцца.
У выніку, пакінуўшы перадсмяротную запіску, 23-гадовы Ен павесіўся ў сваім доме 18 траўня 1980 гады. Да гэтага малады чалавек ужо прадпрымаў спробу скончыць з сабой. Ён так і не ўбачыў выхаду свайго лепшага альбома і сінгла, які стаў сусветным хітом.
Удзельнікі групы вырашылі не кідаць заняткі музыкай і пасля смерці Кёртыса заснавалі калектыў, які атрымаў назву New Order. Музыкі цалкам абнавілі рэпертуар і дамовіліся не ўключаць у яго песні Joy Division.
Па гэты дзень група Іэна Кёртыса застаецца культавым прадстаўніком сваёй эпохі, пра яе здымаюцца дакументальныя і мастацкія фільмы, а на хіты дагэтуль пішуцца каверы.
Дыскаграфія
- 1978 - An Ideal For Living
- 1979 г. - Unknown Pleasures
- 1980 - Closer
- 1981 - Still
кліпы
- 1980 - «Love Will Tear Us Apart»
- 1988 г. - «Atmosphere»