біяграфія
«Розныя людзі» - гурт, цалкам апраўдвае сваю назву. У розныя гады ў яе склад уваходзілі дзесяткі музыкаў, у тым ліку з іншых рок-каманд. Аднак Аляксандр Чарнецкі, вакал якога надае кампазіцый асаблівы шарм, заўсёды заставаўся стрыжнем калектыву. Вось ужо дзясяткі гадоў, нягледзячы на цяжкую хваробу, ён вядзе за сабой групу, якая застаецца верная ўласным стылі, пры гэтым не застываючы на месцы і не паўтараючыся.Гісторыя стварэння і склад
Усё пачалося з таго, што ў 1980 годзе ў Харкаве група студэнтаў (Уладзімір Кірыліна, Алег Кліменка і Яўген Обрывченко) аб'ядналася ў музычны калектыў «Хронаса». Праз 7 гадоў, калі ў склад увайшоў бас-гітарыст Павел Михайленко, яго перайменавалі ў «ГПД». Варыянтаў расшыфроўкі гэтай абрэвіятуры было мноства.
Самі музыкі аддавалі перавагу «Група падоўжанага дня" або "Гарадскі псіхдыспансер», аднак сустракаліся і такія экзатычныя варыянты, як «Госпадзе, дапамажы дэбіл» і нават «Галоснасць. Перабудова. Дэмакратыя »(апошні варыянт прапанавала Талінскага газета ў 1988 годзе).
Найбольш важным этапам у гісторыі стварэння групы «Розныя людзі» стала лета 1987 года. Тады Павел Михайленко, паехаўшы ў Гаую, паклікаў з сабой Аляксандра Чарнецкага, удзельніка групы «Рок-фронт». У выніку маладыя людзі разам са сваімі сябрамі апынуліся ў Рызе, дзе ў той момант праходзіў 3-дзённы рок-фэст. Станавіцца яго ўдзельнікамі музыкі не планавалі, але, калі ім прапанавалі выступіць, адмаўляцца не сталі - гэта давала магчымасць бясплатна наведаць усе канцэрты.
Арганізатары спыталі, як называецца іх калектыў. Хлопцы адказалі, што яны харьковчане, але гуляюць у розных групах, і ім параілі так і назвацца - «Розныя людзі». Новаспечаны калектыў з інструменталаў ў выглядзе гармонікі, гітары і смеццевага вядра разбіў і публіку, і журы. Музыкі занялі 2-е месца - іх апярэдзіў толькі «Чайф».
Пасля трыумфу Аляксандр Чарнецкі сышоў з «Рок-фронту» і стаў салістам «ГПД», заадно абнавіўшы рэпертуар гурта сваімі песнямі. Калектыў паспяхова гастраляваў па СССР, удзельнічаў у фестывалях і набываў прыхільнікаў сярод знатакоў музыкі ў жанры рок. Аднак да 1988 годзе ў групе пачаліся рознагалоссі, вынікам якіх стаў раскол. Па яго выніках Чарнецкі, Михайленко і Кліменка разам з ударнікам Аляксеем Сечкиным ўтварылі новы калектыў, даўшы яму ўжо выкарыстанае адзін раз назва «Розныя людзі».
У такім складзе музыканты ўпершыню выступяць 26 лютага 1989 года на 2-м фестывалі рок-клуба Харкава, які праходзіў пад адважным нават для позняга СССР дэвізам «Рок супраць сталінізму». У ліпені да складу далучыўся Сяргей Чагракоў, што яшчэ мацней павялічыла папулярнасць групы - і будучы Чыж, і Аляксандр Чарнецкі пісалі яркія, запамінальныя песні, нязменна паспяховыя ў публікі.
Пасля гэтага 2 года група перажывала цяжкія часы з-за хваробы Аляксандра - ён з дзяцінства пакутаваў хваробай Бехцерава і да 1991 года быў практычна прыкаваны да ложка. «Розныя людзі» ў гэты перыяд творчасці гулялі рэпертуар Чигракова. Ўвогуле пачатак 1990-х з яго складанасцямі стала выпрабаваннем на трываласць. У 1992-м Чарнецкі зноў пачаў актыўна выступаць, але да гэтага моманту яго падыход да творчасці і падыход Чыжа ўжо адрозніваліся занадта моцна. У 1994-м Сяргей і Аляксей Сечкин пакінулі групу, аднак «Розныя людзі» канчаткова не распаліся.
Аляксей ў 1996 годзе вярнуўся, а таксама да калектыву далучыліся клавішнік Канстанцін Шумайлов, перкусіяніст Сяргей Наветный і Аляксандр Броўка, які гуляў на губным гармоніку. Праз 3 гады са складу сышлі Кліменка і Михайленко. Так скончыўся Харкаўскі перыяд існавання гурта.
Пасля гэтага Аляксей пераехаў у Санкт-Пецярбург, адкрыўшы новы перыяд «Розных людзей». Пры дапамозе Чыжа група папоўнілася Барысам Шайниковым, раней які граў у «Аукцыон», Андрэем Васільевым, які прыйшоў зь «ДДТ» і бас-гітарыстам Наилем Кадыравым, экс-удзельніцай «заапарк». Калектыў пачаў выступаць у новым складзе, удзельнічаць у рок-фэстах, ездзіць на гастролі не толькі па былым саюзным краінам, але і за мяжу.
Аднак змены ў складзе працягваліся: у 2006 годзе на месца Барыса прыйшоў Юрый Нікалаеў, крыху пазней «Розных людзей» пакінуў Наиль Кадыраў, а новым бас-гітарыстам Стаў Вадзім Курылев. Таксама ў групе змяніўся бубнач - ім стаў былы ўдзельнік «Алісы» Міхаіл Няфёдаў. Андрэй Васільеў, які гуляў на гітары, сышоў з «Розных людзей» у 2012-м - працягваць музычную кар'еру ў Расеі ён не мог, бо пераязджаў у Ізраіль.
Бліжэй да сярэдзіны 2010-х у гурта пачалі ўзнікаць праблемы з выступамі на радзіме Чарнецкага. Калі ў лістападзе 2013 года "Розныя людзі» спакойна выступалі на Майдане Незалежнасці падчас канцэрту ў гонар юбілею вызвалення Кіева ад нацыстаў, то ўжо праз год канцэрт музыкаў у Харкаве давялося адмяніць з-за небяспекі правакацый з боку «Правага сектара».
З 2017 года "Розныя людзі» пачалі займацца не толькі музыкай, але і дабрачыннасцю - Ігар Ойстрах і Аляксандр Чарнецкі зарэгістравалі фонд «Розныя людзі - рок-музыкі дапамагаюць дзецям». З гэтага часу яны разам з калегамі па цэху рэгулярна даюць канцэрты, накіраваныя на збор сродкаў на карысць дзяцей, якія пакутуюць ад цяжкіх захворванняў.
музыка
За гады існавання гурт зняў 12 кліпаў і запісала 11 студыйных альбомаў. Акрамя гэтага, у дыскаграфіі «Розных людзей» ёсць анталогіі і канцэртныя дыскі, у тым ліку і з сумесных выступаў. Да такіх адносіцца і яркі альбом на 4 дысках «Адзін дзень разам» з канцэрту, у якім удзельнічалі «Розныя людзі» і «Чыж & Co». Песні «Розных людзей», у тым ліку і сумная балада «Анёл», уваходзяць у першыя 2 дыска, а творчасць групы Чигракова - у трэці і чацвёрты.Якія выйшлі ў 1989 годзе «дэзерціраў кахання» сталі першым афіцыйным альбомам калектыву. Запісаны праз год «мазахізм» даўся групе няпроста і шмат у чым апраўдаў назву. Менавіта ў гэты перыяд Аляксандр Чарнецкі цяжка хварэў і быў вымушаны запісваць песні, не ўстаючы з ложка, для гэтага выкарыстоўвалася перасоўная студыя.
Нестандартна ствараўся і альбом 1994 года "* ць!» - для запісу музыкам спатрэбілася ўсяго 1 ноч. А пасля таго, як у 1996-м «Розныя людзі» выпусцілі «Не было», група зрабіла перапынак на 6 гадоў - «Супербизоны» пабачылі свет ужо ў новым стагоддзі, у 2002 годзе.
Наступныя дыскі выпускаліся з меншым інтэрвалам, аднак пасля «Акустыка" 2004 года зноў рушыў услед перапынак - на гэты раз у 4 гады. «Дарогі» павінны былі стаць альбомам з прынцыпова новай стылістыкай, выдатнай ад традыцый харкаўскага перыяду «Розных людзей», аднак вынік апынуўся, хутчэй, процілеглым.
Тэма песень Аляксандра Чарнецкага засталася ў цэлым ранейшай, але зведаў змены спосаб выразы - кампазіцыі сталі больш сталымі і выразнымі. У альбом увайшлі такія хітовыя кампазіцыі, як «15 нажавых», «Сунічная паляна» і «Песня дарослага чалавека».
У 2013 годзе свет пабачыў дыск «Чарнец», у склад якога ўвайшлі новыя песні, у тым ліку «Хочацца жыць» і «Святыя 90-е". У запісе альбома ўдзельнічалі не толькі музыкі пастаяннага складу «Розных людзей», да стварэння «Чарнеца» прыклалі намаганні і Сяргей Чагракоў, і саксафаніст Міхаіл Чарноў, і Антон Вішнякоў, які грае на трамбоне ў «ДДТ». Так што ў гэтым выпадку «Розныя людзі» зноў сталі сапраўды рознымі людзьмі.
«Розныя людзі» цяпер
У 2019 годзе «Розным людзям» споўнілася 30 гадоў - да такога ўзросту дацягвае далёка не кожная рок-гурт. Цяпер музыкі працягваюць даваць канцэрты і гастраляваць як у Расіі, так і за мяжой - напрыклад, у 2018-м яны наведалі ЗША, дзе прайшло 7 выступаў гурта.
Дабрачыннасць працягвае мець вялікае значэнне для калектыву - на афіцыйным сайце «Розных людзей» рэгулярна з'яўляюцца аб'явы аб канцэртах на карысць фонду, а таксама заклікі дапамагчы канкрэтным дзецям.
Акрамя сайта, у калектыву ёсць рахунак у «Инстаграме», аднак блог рэдка папаўняецца новымі фота і відэазапісамі. Таму сачыць за актуальнымі падзеямі ў жыцці «Розных людзей» лепш праз групу ва «Укантакце».
Дыскаграфія
- 1989 г. - "дэзерціраў кахання"
- 1990 - "мазахізм"
- 1991 г. - "Біт"
- 1992 - "1992"
- 1994 - "насрал!"
- 1996 г. - "Не было"
- 2002 - "Superбизоны"
- 2003 г. - "911"
- 2004 г. - "Акустыка"
- 2008 - "Дарогі"
- 2013 - "Чарнец"
кліпы
- 1990 - "Крумкач"
- 1990 - "Айчына"
- 2003 г. - "SuperБизоны"
- 2003 г. - "911"
- 2004 г. - "Ніколі не вярнуся"
- 2004 г. - "Жыццё"
- 2005 - "UZI"
- 2006 - "Недахоп"
- 2006 - "Гарэлка"
- 2010 г. - "Малады капітан"
- 2011 - "Песня дарослага чалавека"
- 2012 - "Краіна"