біяграфія
На песнях спевака, паэта і кампазітара Віктара Чайкі вырасла не адно пакаленне савецкіх і расійскіх меламанаў. «Ты не анёл», «Зімовы сад», «Транзітны пасажыр», «Прыгожая дзяўчынка» - гэтыя і іншыя хіты гучаць у выкананні Аляксея Глызін, Ірыны Аллегровой, Таццяны Овсіенко і іншых зорак. Вядома шырокай публіцы і сольную творчасць музыканта: у сярэдзіне 90-х ён запісаў альбом «Куды ты дзенешся?». Сёння Віктар Рыгоравіч працягвае кампазітарскую дзейнасць, піша музыку для мастацкіх і анімацыйных фільмаў.Дзяцінства і юнацтва
Віктар Рыгоравіч Сігал (сапраўднае прозвішча музыканта) нарадзіўся 11 снежня 1958 года ў Адэсе. Бацька Рыгор Навумавіч Сігал - хірург-траўматолаг. Маці Ларыса Яфімаўна Сігал - настаўнік гісторыі. Бацькі, заўважыўшы, што сын цягнецца да музыкі і валодае добрым слыхам, аддалі яго ў музычную школу на клас скрыпкі. Але таленавітаму хлопчыку гэтага аказалася мала, ён стаў паралельна вучыцца гульні на фартэпіяна, гітары, ударных інструментах.
Ўспаміны пра дзяцінства і юнацтва, праведзеных у родным прыморскім горадзе, Чайка пранёс не толькі праз усё жыццё, але і праз усю творчасць. Габрэй па нацыянальнасці, ён вырас на родных мелодыях і закахаўся ў іх на ўсё жыццё.
«Мая бабуля спявала прыгожыя яўрэйскія песні. Я ўвесь напоўнены гэтай мелодыкай. У кожнай мелодыі можна пачуць шум Адэсы, гукі мора, гамана людзей, гукі музыкаў, якія заўсёды гулялі на вуліцах, вяселлях, гэта ўсё, у сукупнасці - адна адэская інтанацыя », - успамінае кампазітар.У юнацтве хлопец захапіўся джазам і ў 15 гадоў ужо гуляў у адэскіх джазавых і рок-гурты. А будучы старшакласнікам, заснаваў уласны калектыў.
музыка
Не пакідае Віктар захапленне музыкай і ў арміі. Хлопца заклікалі служыць у Маскоўскую вобласць. Салдат адразу адчуў ўсе перавагі службы ў сталічным рэгіёне. Яму было дазволена наведваць джазавую студыю ў ДК «Москворечье», якая знаходзілася недалёка ад часткі.Адслужыўшы, музыкант хацеў з'ехаць у родны горад, але яму прапанавалі застацца ў Маскве, запрасіўшы выкладаць у той самай джаз-студыі, куды ён хадзіў займацца. Віктар згадзіўся, тады ж канчаткова зразумеў, што хоча звязаць прафесійную жыццё з музыкай, і паступіў вучыцца на эстраднае аддзяленне Маскоўскага дзяржуніверсітэта культуры і мастацтваў.
Скончыў ВНУ ў 1982 годзе, да гэтага часу ўжо быў бубначом гурта «Арсенал». Па-сапраўднаму зорная біяграфія музыканта пачынаецца ў групе «Вясёлыя рабяты», куды ён прыйшоў у 1985-м па запрашэнні нязменнага кіраўніка калектыву Паўла Слабодкін. Віктар заняў месца які пайшоў з групы бубнача Юрыя Кітаева.
У «Хлопцы ...» Чайка прапрацаваў да 1988 года. Прычынай растання з найпапулярным у той час калектывам стала кампазітарская праца. Чайка напісаў для экс-саліста «Вясёлых рабят» Аляксея Глызін песню «Зімовы сад», якая імгненна стала хітом.
3 гады адэсіт шчыльна супрацоўнічае з вакалістам, які, сыдучы ад Слабодкін, арганізаваў сваю групу «УРА». Чайка стаў музычным кіраўніком гэтага калектыву і напісаў для Глызін больш за 20 песень, якія да гэтага часу застаюцца залатымі хітамі ў творчай калекцыі спевака: «Зімовы сад», «Попел кахання», «Ты не анёл». Кампазіцыі сталі ўладальнікамі папулярнай у той час «Песні года», а сам Чайка - лаўрэатам прэстыжнага песеннага фестывалю.
Менавіта ў той перыяд ён змяняе сваю прыгожую прозвішча Сігал на Чайка. Так перакладаецца «sea gull» з англійскай мовы. Як прызнаваўся сам кампазітар, зрабіць гэта яго вымусілі абставіны - усё вакол думалі, што Віктар запазычаў прозвішча ў вядомага галівудскага акцёра Стывена Сігала, зрабіўшы яе сваім творчым псеўданімам.
Тэлевізійнае прызнанне зрабіла Віктара Чайку знакамітым аўтарам-спеўнікам. З пачатку 90-х ён пачынае актыўна супрацоўнічаць з зоркамі расійскай эстрады. Для Таццяны Овсіенко, якая як раз сыходзіла з «Міраж» ў вольны сольны плаванне, Чайка запісаў цэлы альбом «Прыгожая дзяўчынка», які спрыяў поспеху спявачкі. Яшчэ адна эстрадная дзіва, з якой плённа супрацоўнічаў кампазітар, - Ірына Аллегрова. Дзякуючы Чайцы ў яе рэпертуары з'явіліся такія хіты, як «Транзітны пасажыр» і «Угонщица».
У гэты ж перыяд адэсіт і сам спрабуе сябе ў спеўным амплуа: у 1993 годзе ён выступіў з песняй «Мона Ліза» і зняў на яе кліп, потым была выканана «Бывай, ты больш не мая». Посьпех прывёў да таго, што ў 1995-м на студыі "Саюз" выйшаў першы сольны альбом Віктара Чайкі "Куды ты дзенешся?».
Аднак спевака і кампазітара займае не толькі ўласнае сольную творчасць. Запісаўшы свой альбом, ён пачынае сумесны праект з Барысам Майсеевым. Супрацоўніцтва двух талентаў вылілася ў альбом «Дзіця заганы», які меў шырокі поспех і нават адправіўся ў асобны гастрольны тур.
У канцы 90-х гадоў музыкант, як і многія яго калегі, ездзіў гастраляваць у ЗША. Але гастролі Чайкі ператварыліся ў доўгае знаходжанне на чужыне: аўтар шмат гадоў правёў тут, працаваў, пісаў песні для спевакоў-эмігрантаў, перавёз сюды бацькоў, якія з-за ўзросту ўжо патрабавалі сыходу і клопаты.
Аднак да знамянальнай даты - 50 гадоў - кампазітар вяртаецца на радзіму. У снежні 2008 года з размахам праходзіць яго юбілей у ГКЗ «Расія»: на канцэрт запрошаныя ўсе артысты, з якімі працаваў Віктар Рыгоравіч. За год да гэтага Чайка ўзяў удзел у праекце РЕН-ТБ «Мужчынская пластыка», падчас якога яму зрабілі пластычную аперацыю па амаладжэнню.
З 2010 года мэтр супрацоўнічае з індустрыяй кіно. Першым кінапраектам, для якога ён напісаў музыку, стаў расійска-кітайскі фільм «Апошні сакрэт майстры». У 2016-м Чайка піша саўндтрэк да серыяла «Сям'я Светофоровых», а ў 2017-м - да анімацыйнаму фільму «Сказ пра Пятра і Феўронні». Песні, напісаныя Віктарам Чайкам для гэтага праекта, выконвае спявачка Валерыя.
Свой трэці сольны альбом «Прыцісніся да мяне» мужчына запісаў ў 2016 годзе.
Асабістае жыццё
Бурную асабістае жыццё, пражытае за гады працы ў шоў бізнэсе, Віктар Чайка не хавае, па-філасофску заўважаючы: «Усякае бывала ...». Да таго ж шчадралюбных натуру музыканта выдае лік яго шлюбаў - тры. А ўжо колькі раманаў прыпісвалі ў маладосці каларытная, падобнаму на італьянца брунету, не злічыць.
Першая жонка, па прызнанні мэтра, раўнавала яго да ўсіх артысткам, з якімі працаваў яе прыгажун-муж. На Ірыне Барысавай Чайка ажаніўся рана, адразу нарадзіўся сын Аляксей. Жылі цяжка, новаспечаны бацька браўся за любую працу, каб пракарміць сям'ю. Патрэбу перажылі, а вось выпрабаванне славай няма. Пара развялася ў 2003 годзе, пасля 27 гадоў шлюбу. Пра жыццё са знакамітым мужам Ірына Барысава напісала кнігу "Не жонка», узяўшы псеўданім Нара Філіпава.
Другой жонкай кампазітара ў 2003 годзе стала Таццяна Агурбаш - дачка Мікалая Агурбаша, якога прэса празвала «каўбаснай каралём»: мужчына з'яўляецца буйным расійскім вытворцам мясных далікатэсаў. Фота з раскошнай вяселля абляцелі ўсе газеты. Таццяна нарадзіла Віктару дачка Кацярыну, але, нягледзячы на гэта, шлюб распаўся ў 2009-м.
Новае каханне Віктар Рыгоравіч здабыў ў 2016 годзе. Яго абранніцай стала паэтка Паліна Салаўёва, цяпер Сігал. Сумесных дзяцей у пары няма.
Віктар Чайка зараз
Зараз Віктар Чайка жыве ў Маскве і займаецца сумеснай творчасцю з каханай жонкай.Паліна піша тэксты песень, а Віктар - музыку. Так нараджаюцца новыя хіты для артыстаў. Акрамя таго, Чайка актыўна гастралюе. У 2019 годзе запланаваны яго канцэрты ў сталіцы і іншых гарадах Расіі.
Дыскаграфія
- 1995 - «Куды ты дзенешся?»
- 1996 г. - «Масква - Транзіт»
- 2016 - «Прыцісніся да мяне»