біяграфія
Нешматлікія савецкія і расійскія акцёры могуць пахваліцца тым, што апынуліся паспяховыя не толькі на радзіме, але і за мяжой. Яўген Лазараў, які пакінуў свой след у кіно, на тэлебачанні і ў свеце тэатра - адзін з такіх рэдкіх выпадкаў. Ён мог адлюстраваць папу рымскага, згуляць Максіміліяна Валошына, агучыць кампутарную гульні - у любы жанр Яўген Мікалаевіч ўваходзіў лёгка і арганічна.Дзяцінства і юнацтва
Яўген Мікалаевіч Лазараў нарадзіўся 31 сакавіка 1937 году ў Менску. Бацька хлопчыка працаваў інжынерам-будаўніком, маці, выпускніца тэкстыльнага тэхнікума, працавала на картаграфічнай фабрыцы. Жэня рана застаўся без таты - восенню 1939 года 31-гадовы Мікалай Лазараў памёр з-за хваробы.
28 чэрвеня 1941 года Мінск апынуўся цалкам акупаваны фашысцкімі войскамі. Маці будучага артыста, спартсменку і ўладальніцу знака «Варашылаўскі стралок», пакінулі абараняць горад, а самога Жэню разам з цёткай і бабуляй паспрабавалі адправіць у эвакуацыю. З'ехаць не ўдалося: немцы разгарнулі бежанцаў назад.
Увесь час акупацыі хлопчык пражыў у Мінску і выжыў толькі дзякуючы клопату цёткі мусі, Марыі Лісоўскай. Яна ўладкавалася на працу, клапацілася пра пляменніка, абараняла яго і нават спрабавала займацца адукацыяй дзіцяці: двойчы за ваенныя гады Жонка разам з цёткай хадзіў на тэатральныя пастаноўкі
У 1944 годзе будучы акцёр пайшоў у школу, а неўзабаве пасля гэтага яго знайшла маці, з якой Жэня быў разлучаны з лета 1941-га. Жанчына забрала сына з сабой у сяло Благовещенка Алтайскага краю - за гэты час яна паспела выйсці замуж, і ў Сібіры жыў яе другі муж. Хлопчык, моцна захапляецца тэатрам і кіно, ужо тады марыў аб сцэне і збіраў паштоўкі з фатаграфіямі вядомых акцёраў. Неўзабаве ён стаў вядучым артыстам школьнай самадзейнасці і быў у гэтым амплуа вельмі запатрабаваны.
Аднак пасля заканчэння школы з залатым медалём Яўген з'ехаў у Маскву і паступіў у МАІ. «Тэатральны» выбар юнакі не падтрымаў ніхто з дарослых, ды і паступаць з-за бюракратычных затрымак прыйшлося на агульных падставах. Зрэшты, будучы артыст не журыўся - ён марыў вучыцца ў Маскве, а дзе менавіта - было ўжо не гэтак важна, тым больш што МАІ лічыўся вельмі прэстыжным ВНУ.
Аднак у тэхнічнай ВНУ адораны студэнт вытрымаў год і зразумеў, што даводзіць да агульнага пакліканне нельга. Сыдучы з МАІ, Яўген Лазараў паступіў у Школу-студыю МХАТ, на курс Віктара Станицына, якую скончыў у 1959-м.
тэатр
Адразу пасля гэтага малады акцёр быў залічаны ў трупу Рыжскага тэатра рускай драмы, аднак там Яўген праслужыў усяго 2 гады. У 1961-м ён перайшоў у маскоўскі акадэмічны тэатр ім. Маякоўскага, якому аддаў больш за 20 гадоў жыцця. На яго сцэне Яўгенам Мікалаевічам было згуляна мноства роляў, як другарадных, так і галоўных.
Акцёр ўвасабляецца і ў Ясона з «Медэі» Еўрыпіда, і ў Стэнлі Кавальскі з легендарнага «трамвая" Жаданне "», і ў белага генерала Чарноты з булгаковского «Бега». Тэатр заўсёды быў галоўнай часткай акцёрскай біяграфіі Яўгена Лазарава, і самыя знакавыя ролі ён згуляў не перад камерай, а на сцэне.
У 1984 году артыст перайшоў на пасаду галоўнага рэжысёра ў тэатр на Малой Броннай, у якім прапрацаваў да 1987-га, паставіўшы спектаклі «Вы чыё, старичье», «Салдатамі не нараджаюцца» і «Шляхі-ростані». Аднак у 1988-м ён перайшоў на новае месца, у тэатр імя Массавета, дзе праслужыў да 2000 года, будучы і акцёрам, і рэжысёрам.
Тэатр Яўген Мікалаевіч не пакінуў, нават калі з'ехаў у ЗША: на замежных сцэнах ён ставіў і заходнія п'есы, і чэхаўскую класіку.
фільмы
У якасці кінаакцёра Яўген Лазараў больш запомніўся дзякуючы другарадным ролях, а іх было шмат. Амплуа выпускніка Школы-студыі МХАТ было найшырокім: у яго фільмаграфіі і рэвалюцыянер Рыгор Катоўскі з «Вялікі малой вайны», і латыш-здраднік з «Бою пасля перамогі». Невялікі, але яркай роляй артыста стаў выведнік Емяльянаў у «Сямнаццаці імгненнях вясны» - той самы, які суправаджаў жонку Шцірліца на сустрэчу з мужам.
Пасля ад'езду ў ЗША Яўген Мікалаевіч, у адрозненне ад многіх расійскіх акцёраў, што спрабавалі прабіцца ў Галівуд, не застаўся без працы. Акцёрскі талент і каларытная знешнасць забяспечылі артыста ролямі рускіх і замежных персанажаў у знакавых фільмах і серыялах. Расійскі акцёр Яўген Лазараў зняўся ў «Жалезным чалавеку - 2», «шпіёнку» Дж. Дж. Абрамса, «Зброевы барон» і культавым серыяле «Хуткая дапамога».
Ня перастаў ён, нягледзячы на жыццё за мяжой, здымацца і ў расійскім кіно. Сярод роляў акцёра ў 2000-х - імператар Аляксандр II у «Турэцкі гамбіт» і Алёхін з абедзвюх частак «Забойнай сілы». Апошняй роляй Яўген Мікалаевіча ў кіно стаў граф Аляксандр Бенкендорф ў драме-фантазіі 2014 го «Дуэль. Пушкинъ - Лермонтовъ ».
Асабістае жыццё
У асабістым жыцці Яўгена Лазарава было месца толькі для адной жанчыны - актрысы Ганны Обручава. Раман паміж артыстамі пачаўся імкліва - на першай сустрэчы, якая адбылася па працы, маладыя людзі закахаліся адзін у аднаго. Аднак працоўны графік аказаўся настолькі шчыльным, што ў наступны раз Яўген і Ганна ўбачылі адзін аднаго праз 3 месяцы, і няма на спатканні, а на здымках.
Раман апынуўся бурным, у красавіку 1961-га акцёры распісаліся і яшчэ нейкі час жылі паасобку. Пазней у тэатры ім. Маякоўскага Яўген і Ганна нават працавалі разам - гулялі ў «Медее», ён - Ясона, яна - яго сына. У 1970-м у мужа і жонкі нарадзіўся хлопчык Мікалай Яўгенавіч Лазараў, у далейшым што пайшлі па слядах бацькоў і які стаў акцёрам. Вядома, што ў сям'і ёсць яшчэ дачка Алена (яна згадваецца ў главе "Бора, гэта я» з падрыхтаванай да друку кнігі Яўгена Мікалаевіча «Чайная чашка Чэхава»).
У 1990-х Яўген Мікалаевіч разам з жонкай з'ехаў у ЗША. Праблем са здымкамі на новым месцы жыцці не паўстала - артыст застаўся запатрабаваным і ў чужой моўнай і культурнай асяроддзі. Больш за тое, спатрэбіліся і выкладчыцкія навыкі - з 2009 года Яўген Мікалаевіч выкладаў у Школе кінамастацтваў Універсітэта Паўднёвай Каліфорніі.
Па словах сына акцёра, рашэнне перабрацца ў ЗША не было неабдуманым, а здымацца і ставіць спектаклі за мяжой пачаў да ад'езду. Першапачаткова Яўген Мікалаевіч з'ехаў у Амерыку для лячэння сэрца, а калі вярнуўся праз 1,5 месяца, даведаўся, што, нягледзячы на папярэджанне начальства ў Школе-студыі МХАТ, яго звольнілі з выкладчыцкай пасады. Праўда, Мікалай Лазараў прызнае, што ў пераезду маглі быць і дадатковыя прычыны.
смерць
У 2016 годзе, за некалькі тыдняў да смерці, Яўген Мікалаевіч разам з жонкай вярнуўся ў Расію з намерам больш у ЗША не вяртацца. Акцёру хацелася быць бліжэй да дзяцей, да таго ж Мікалай абяцаў зладзіць бацькі ў шпіталь Вішнеўскага - з-за хваробы той адчуваў сябе ўсё горш.
Аднак выратаваць артыста лекарам не ўдалося, нягледзячы на ўсе намаганні. У канцы восені фота акцёра з'явіліся ў навінавых стужках па сумнай прычыне - 18 лістапада 2016 года, у 9 гадзін раніцы Яўген Лазараў памёр. Прычынай смерці стала спыненне сэрца.
Акцёр пахаваны на Мікола-Архангельскам могілках, аднак як такой магілы няма - месцам пахавання стаў сямейны склеп.
фільмаграфія
- 1959 - "Васіль Сурыкаў"
- 1969 - "Злачынства і пакаранне"
- 1972 - "Бой пасля перамогі"
- 1973 - "Сямнаццаць імгненняў вясны"
- 1980 - "Вялікая малая вайна"
- 1983 - "У небяспечнай рысы"
- 1989 г. - "Шчасліўчык"
- 1997 - "Святы"
- 2001 года - "Забойная сіла"
- 2005 - "Зброевы барон"
- 2003 г. - "Дюплекс"
- 2005 - "Турэцкі гамбіт"
- 2009 г. - "Ружовая пантэра 2"
- 2010 г. - "Жалезны чалавек 2"
- 2014 - "Дуэль. Пушкинъ - Лермонтовъ"