біяграфія
Хоць у фільмаграфіі Паўла Любімава ёсць самыя розныя стужкі - ад псіхадэлічнай экранізацыі аповесці Аляксандра Грына «Бягучая па хвалях» да карціны аб мірных будні савецкай арміі «Вясновы заклік», знакамітым рэжысёра зрабілі фільмы пра нялёгкі жаночай долі. Гэта нядзіўна, калі ўлічыць, што будучы пастаноўшчык рос у асяроддзі трох жанчын.Дзяцінства і юнацтва
Павел Рыгоравіч Любімаў нарадзіўся ў Маскве за 3 гады да пачатку Вялікай Айчыннай вайны. Аб раннім дзяцінстве будучага рэжысёра, названага ў гонар дзядулі, вядома мала. Хлопчыка, з маленства складае вершы і апавяданні, любілі бабуля, мама Лера - будучы рэдактар кінастудыі юнацкіх фільмаў і цётка Люда, прафесійны кінакрытык.
Планы Паўла на паступленне ў Інстытут замежных моў змяніліся жаданнем стаць кінарэжысёрам пасля трагічнага здарэння - на вачах юнака ад агнястрэльнага ранення загінуў яго таварыш. Кінадэбют маладога пастаноўшчыка - фільм «Цётка з фіялкамі» - ганараваўся прэміі на Кракаўскім фестывалі.
фільмы
На аповед «Жанчыны», апублікаваны ў часопісе «Знамя», увагу пачаткоўца рэжысёра звярнула цётка Люда. Аўтар твора - далёкая сваячка Уладзіміра Ільіча Леніна - Ірына Велембовская працавала школьным дворнікам і не магла паверыць, што немудрагелістая гісторыя трох работніц мэблевай фабрыкі будзе экранізавана, нават не выдаткоўвала атрыманы ганарар. Карціна Паўла Любімава адкрыла пісьменніцы дарогу ў кінематограф, у наступныя гады былі экранізаваныя аповесці Велембовской «Салодкая жанчына» і «Маладая жонка».
Фільм «Жанчыны», зняты ў Яраслаўлі і яго ваколіцах, падарыў гледачам 2 музычныя шлягера аўтарства Яна Френкеля - «Вальс растання» ( «Нам расставацца надышла пара») і «Любовь-кольца», а таксама знаёмства з маладой артысткай Галінай Яцкиной, якая знялася да гэтага толькі ў адной стужцы. Дзве іншыя жаночыя ролі выканалі зорка савецкага кіно Іна Макарава і дасведчаная актрыса Ніна Сазонава, раней бліскае пераважна ў эпізодах. Асноўны слоган карціны:
«Без нас - жанчын - нікуды, а з намі - хоць куды!»Праз 11 гадоў пасля «Жанчын» гераіняй карціны Любімава зноў стала юная маці-адзіночка. Стужка «Школьны вальс», у якой галоўную адмоўную ролю выканала «прынцэса» з «Звычайнага цуда» - маладая актрыса Яўгена Сіманава, зрабіла фурор. Упершыню ў савецкім кінематографе вынікам школьнага рамана стала цяжарнасць.
Артыстка Алена Цыплакова, якая сыграла валявую, не пабаяўся пакінуць дзіця Зосю, да ўдзелу ў «Вальсе» ужо пераўвасаблялася ў школьніц ў фільмах Дзінары Асановой. Ролю бацькі Зосі выканаў Юрый Саломін, з братам якога - Віталём Саломін, прачнуўся знакамітым пасля прэм'еры «Жанчын», у 80-х гадах у Цыплакова здарыўся любоўны раман. На жаль, з-за хваробы артыстка, у адрозненне ад сваёй гераіні, не змагла спазнаць радасць мацярынства.
Артыст Сяргей Бачурский, які сыграў у «Школьным вальсе» працоўнага хлопца Сашу, пакрыўдзіўся на Паўла Любімава: густая шавялюра 20-гадовага акцёра па рашэнні рэжысёра змазваюць вазелінам і ў кадры выглядала неахайна. Ролю юнага спакусніка Гошы Караблёва стала адзінай зорнай працай кинодебютанта Сяргея Насібавых. У 2014 годзе артыст казаў пра намер зняць працяг стужкі.
У карціне Паўла Любімава «Другі раз у Крыме» акцёр Георгій Юматов выканаў ролю, вельмі падобную на згуляную ў культавым фільме «Афіцэры». Юматовский персанаж - зноў генерал, які страціў падчас вайны сына. Разам з зоркай знялася яго жонка Муза Крепкогорская. Любимовский фільм «Следапыт» па матывах твора Фенімора Купера стаў апошнім у кінакар'еры Андрэя Міронава. Не паспеўшы агучыць ролю Санглие, артыст памёр на гастролях у Рызе.
Павел Любімаў зрэжысаваны 2 дзесяткі сюжэтаў для гумарыстычнага кіначасопіса «Ералаш», а таксама зняўся ў музычна-тэлевізійным прадстаўленні Юлія Гусмана «Што такое Ералаш?», Прысвечаным 10-годдзю киноальманаха для дзяцей.
Асабістае жыццё
Рэжысёр стараўся не афішаваць асабістае жыццё. Вядома, што аб'ектам жадання студэнта Паўла Любімава была аднакурсніца, будучая ўмілаваная Уладзіміра Высоцкага - Таццяна Іваненка, у 1970-м якая выканала ролю ў карціне «Наперадзе дзень».
Пастаноўшчык і яго жонка Наталля Любімава сябравалі дамамі з сем'ямі акцёра Аляксандра Фатюшина (хакеіст Гурын з фільма «Масква слязам не верыць»), якая знялася ў карціне Паўла Рыгоравіча «Вясновы заклік», і кампазітара Юрыя Саульскага, аўтара музыкі да чатырох апошніх стужках рэжысёра.
Муж і жонка выгадавалі двух сыноў, адзін з якіх - Алёша - сыграў свайго цёзку ў фільме 1982 года "Мяжа жаданняў», які распавядае пра выхавальніцы дзіцячага сада Веры. На момант смерці рэжысёра унукаў ў яго яшчэ не было.
Апошнія 15 гадоў жыцця Павел Рыгоравіч фільмаў не здымаў, а займаўся мастацкім перакладам з англійскай мовы. Дзякуючы Любімава чытачы пазнаёміліся з технотриллером Лары Бонда «Кацёл», жаночымі раманамі Барбары Картленд і Рут Ренделл.
смерць
Апошні год біяграфіі Паўла Любімава азмрочаны судовай цяжбай. Рэжысёр, абураны сітуацыяй, калі пры тэлевізійнай дэманстрацыі стужак аўтару музыкі да фільмаў адлічваць роялці, а пастаноўшчык нічога не атрымліваў, у 2010 годзе падаў пазоў ў Канстытуцыйны суд.
Урачыстасці справядлівасці перашкодзіла смерць Паўла Рыгоравіча. Рэжысёр памёр у чэрвені 2010 года. Прычынай смерці стаў рак лёгкіх. Магіла Паўла Любімава знаходзіцца на Ваганькаўскіх могілках.
фільмаграфія
- 1963 - «Цётка з фіялкамі» (у киноальманахе «Юнацтва»)
- 1965 - «Жанчыны»
- 1967 - «Бягучая па хвалях»
- 1968 - «Новая»
- 1970 г. - «Наперадзе дзень»
- 1973 - «Свой хлопец»
- 1976 - «Вясновы заклік»
- 1977 - «Школьны вальс»
- 1980 - «Хутчэй ўласнага ценю»
- 1982 - «Мяжа жаданняў»
- 1984 - «Другі раз у Крыме»
- 1986 - "Што такое Ералаш»
- 1987 - «Следапыт»
- 1990 - «Гол у Спаскі вароты»
- 1994 - «Прывід дома майго»