біяграфія
Савецкі і расійскі акцёр тэатра і кіно Аляксандр Пажараў мае не вельмі вялікую фільмаграфію, затое сярод яго праектаў вялікі спіс работ па агучванні. Але, хутчэй, не гэта прынесла мужчыну папулярнасць. Стаць вядомым яму дапамог вобраз Шуры карэтнага - філасофствуе «мацяршчыннік» сярэдніх гадоў, менавіта ў гэтым амплуа жыхары Расіі даведаліся пра артыста.Дзяцінства і юнацтва
Біяграфія Аляксандра пачалася ў Маскве, дзе той нарадзіўся ў сярэдзіне снежня 1950 года. Пра яго дзіцячых гадах мала што вядома. Хлопчык вучыўся ў агульнаадукацыйнай сярэдняй школе, меў нядрэнныя ацэнкі, але не быў і выдатнікам. Атрымаўшы атэстат сталасці, не спяшаўся з паступленнем у вну, а таму ў 18 гадоў яго прызываюць на службу ў войска.
Мабыць, там да Аляксандра прыйшло канчатковае ўсведамленне таго, чым ён хоча займацца. Пасля дэмабілізацыі Пажараў вярнуўся ў сталіцу і паступіў на курс Аляксандра Мікалаевіча Анненкова ў Вышэйшая тэатральнае вучылішча імя М. С. Шчэпкіна. У 1975 годзе малады чалавек атрымлівае дыплом аб вышэйшай адукацыі і адразу паступае на службу ў тэатр «Эрмітаж».
Тэатр і фільмы
Імя Пажарава некаторы час асацыявалася толькі з тэатральнымі пастаноўкамі. Разглядзеўшы талент і жаданне гуляць на сцэне, рэжысёры задзейнічалі артыста адразу ў некалькіх спектаклях. Больш за ўсё гледачы адзначаюць пераўвасабленне Аляксандра ў «Зойкиной кватэры», «Маёй старэйшай сястры», «каты», «Пад ложкам».
У цэнтры імя У. Меерхольда ён адыграў у рэжысёра Ірыны Керученко ў «Клетцы з выспы Інішмана», а ў дзяржаўным акадэмічным тэатры імя Вахтангава атрымаў ролю ў «Карлсане, які жыве на даху».
Хоць акцёр заўсёды любіў выступаць перад поўнымі глядзельнай залай, ён не адмаўляўся і ад роляў у кіно. Праўда, спачатку гэта былі толькі другарадныя персанажы, якія не прыносяць яму вялікі славы. Дэбют на тэлебачанні адбыўся ў Аляксандра ў 1975-м, у адзін год з яго першым тэатральным выступам.
Першай працай сталі здымкі ў савецкім мастацкім фільме «У мяне ёсць леў» рэжысёра Канстанціна Бромберг. Далей у кар'еры артыста з'яўляюцца эпізадычныя персанажы ў меладраме «Яна нарадзілася ў кашулі», «Дом з прывідамі» і «Нялюбасць».
Пасля гэтых роляў запатрабаванасць Пажарава як акцёра моцна не вырасла. Але аказалася, што ён выдатны майстар дубляжу, і наступныя 10 гадоў чалавек займаецца толькі агучка. У гэты перыяд з яго голасам выйшлі каля 2 дзясяткаў праектаў, у асноўным кароткаметражныя мультфільмы, у тым ліку серыя мульцікаў пра «Братоў Пілотаў».
Пачатак 2000-х гадоў адзначылася для артыста з'яўленнем новых персанажаў у кар'еры. За 3 гады Аляксандр зняўся ў 6 стужках. У двух серыях ваеннай камедыі «ДМБ-002» і «ДМБ: Зноў у страі» яму дасталася роля бацькі гамадрыла. Гісторыя распавядае аб дзіўным братанне мужыкоў ля піўнога ларка, большая частка якіх - прызыўнікі і дэмбеля. Акрамя Пажарава, там гулялі Пётр Коршунков, Станіслаў Дужнікаў, Уладзіслаў Копп, Аляксей Панін, Аліса Грабеншчыкова і іншыя.
Тады ж у фільмаграфіі акцёра з'явіўся крымінальны дэтэктыў «Азазель» - экранізаваная версія першай кнігі Барыса Акуніна пра Эраста Фандорине. Праўда, там ён з'явіўся толькі ў 3-й серыі ў вобразе правадыра ў цягніку. А следам выйшаў расейска-украінскі фільм "Атлантыда" рэжысёра Аляксандра Паўлоўскага, дзе артыст зноў адыграў малаважнага персанажа.
А далей Пажараў зноў займаецца толькі агучваннем, зрэдку з'яўляючыся ў фільмах. У 2000-м гледачы чулі яго голас у зборніку мультфільмаў «Барон Мюнхаузен» рэжысёраў Натана Лернер, Анатоля Резникова і Ігара Кавалёва. У 2002-м згуляў бамжа ў «свецкія хронікі», потым лавеласа ў «Маёй радні» і тамаду ў «Трое зверху».
У меладраме «Усё могуць каралі» мужчыну дастаецца вобраз доктара Барашкевича, а ў драме «Знахар» - пермскага пластычнага хірурга. У 2011-м Пажараў здаўся ў скетч-шоў «Адна за ўсіх» і камедыі «Суперменеджер, ці матыкамі лёсу», а ў 2015-м - у карціне Міхаіла Лявіціна - малодшага «Нягоднік». Пасля агучыў 3 мультфільма, у тым ліку прыгодніцкі стужку «Enchanted Princess» у 2018 годзе.
Вобраз Шуры карэтнага
Здымкі ў фільмах не прыносілі артысту вялікага поспеху, а таму ў 1998 годзе Пажараў вырашыў заявіць пра сябе ў іншым амплуа, і не пралічыўся. У канцы 1990-х Аляксандр паўстаў перад слухачамі ў вобразе Шуры карэтнага, які распавядае гісторыі, «запраўлена» іх адборным матам і дасціпнымі жартамі. Персанаж выдуманы яго аўтарам, як і біяграфія карэтнага, які нібыта неаднаразова адбываў пакаранне ў месцах пазбаўлення волі. Пра гэта мужчына распавядаў у маналогу.Каб зацікавіць гледача, Шура стварыў альбомы, тады гэта былі яшчэ магнітафонныя касеты, якія велізарнымі тыражамі разыходзіліся з паліц музычных крамаў. Выкарыстоўваючы ненарматыўную лексіку і наўмысна шепелявя, мужчына пераказваў рускія народныя казкі, галівудскія кінафільмы і выконваў блатныя песні ў непараўнальны стылі. У гэтым вобразе мужчына хутка набраў папулярнасць, якую так доўга жадаў.
Жыццёва мудры крымінальнік Шура часта ў прамовах звяртаўся да маўклівай аднаму Коляну. Фразы з маналогаў мужчыны хутка разыходзіліся на цытаты, у яго тэкстах заўсёды шмат лаянкі, але, па прызнанні мужчыны, у звычайным жыцці ён рэдка карыстаецца такімі выразамі. Ненарматыўную лексіку пакідае толькі для запісу баек карэтнага.
Работы Аляксандра - гэта не толькі мацюкальныя апавяданні. Для зборнікаў ён рабіў запісы з абмеркаваннямі вядомых гістарычных асоб - Аляксандр Сяргеевіч Пушкін, Мікалай Васільевіч Гогаль і іншыя. Пераказваў ва ўласцівай яму манеры класіку айчыннай і замежнай літаратуры, на ўласны лад выконваў дзіцячыя казкі ( «Пунсовая кветачка», «Бураціна», «Цар Салтан», «Церамок»). Ведаў мужчына і шмат вясёлых анекдотаў, якімі таксама з задавальненнем дзяліўся са слухачамі.
Псеўданім Пажараў выбраў не выпадкова. Тэатр «Эрмітаж», у якім ён працаваў, знаходзіцца на вуліцы Карэтны Шэраг, адсюль і з'явілася выдуманая прозвішча артыста. Аляксандр прасоваў творчасць не толькі на касетах, але таксама вёў праграму на «Радыё Тройка», праўда, без мата, выступаў на «Дзіцячым радыё». А ў 2015 годзе стварыў уласны блог на YouTube.
Асабістае жыццё
Пра асабістае жыццё артыста вядома няшмат інфармацыі. У маладосці ён заключыў першы шлюб, які захаваць пары не ўдалося. Жонка падарыла акцёру дваіх дзяцей, якія сёння ўжо дарослыя і займаюцца пабудовай ўласнай кар'еры. У другі раз ажаніцца Аляксандр вырашыў ужо ў сталым узросце, прычым выбранніца Юлія на многа маладзейшы за мужа. Але гэта пары не перашкодзіла стварыць моцную сям'ю, у якой пануюць ўзаемная падтрымка і разуменне.
У 2016 годзе прыхільнікам Аляксандра стала вядома аб страшнай хваробы іх любімага артыста. За некаторы час да гэтага мужчына стаў няважна сябе адчуваць. Комплекснае медыцынскае абследаванне паказала рак прамой кішкі. Гэтая вестка не зламала дух акцёра, ён працягнуў запісваць відэаролікі. Адначасова з гэтым распавядаў пра стан здароўя, якія медыцынскія працэдуры праходзіць і наогул ход лячэння.
У верасні 2017 года Пажарава правялі аперацыю па выдаленні пухліны, стан здароўя пасля яе палепшылася, і яго перавялі з рэанімацыі ў агульную палату. У зборах грошай на дарагое лячэнне дапамагалі прыхільнікі артыста, а таксама калегі па тэатры і ўсе тыя, хто застаўся неабыякавым да бяды мужчыны. Неўзабаве яго выпісалі. Лячэнне працягнулася ўжо ў амбулаторным рэжыме, з перыядычнымі медыцынскімі абследаваннямі ў звычайнай лякарні.
Аляксандр Пажараў зараз
Сам Пажараў, падобна, неактыўна карыстаецца сацыяльнымі сеткамі, затое ў яго ёсць памочнікі, якія з задавальненнем вядуць старонку ва «Укантакце» ад імя мужчыны, там рэгулярна выкладваюць фота і пасты ад карэтнага.Па выкладзеных у групе публікацыях зразумела, што мужчына адчувае сябе нядрэнна. У лютым 2019 гады ён праходзіў чарговае абследаванне, але ў красавіку скардзіўся, што ў апошнія дні яго адольвае слабасць. Верагодна, перанесеная хвароба і ўзрост даюць аб сабе знаць.
Відэазапісы з карэтнага зараз выходзяць значна радзей. У канцы 2017 года на афіцыйным сайце артыста з'явілася публікацыя «Развітанне Коляна». Сапраўднае імя гэтага самага «Коляна» Дзяніс Дзянісаў. Раней ён быў аператарам Пажарава, ён жа апрацоўваў зняты матэрыял і выкладваў яго ў Інтэрнэт.
Па якой прычыне Дзянісаў спыніў супрацоўніцтва з Аляксандрам Анатолевічам, невядома. Але сталыя слухачы карэтнага асудзілі мужчыну, што той пакінуў артыста ў самы складаны для яго момант (Аляксандр якраз праходзіў пасляаперацыйнае аднаўленне).
Верагодна, замену напарніку Шура так і не знайшоў, перыядычна здымаць ролікі яму дапамагае Зінка, так мужчына ў відэазапісах называе жонку Юлію. Групу ва «Укантакце» таксама вёў Дзянісаў, пасьля яго сыходу з праекта адказнымі за вядзенне старонкі былі прызначаныя бліжэйшыя таварышы артыста.
фільмаграфія
- 1975 - «У мяне ёсць леў»
- 1976 - «Яна нарадзілася ў кашулі»
- 1987 - «Дом з прывідамі»
- 1991 г. - «Нялюбасць»
- 2000 - «ДМБ-002»
- 2000 - «Марш турэцкага»
- 2001 года - «ДМБ: Зноў у баі»
- 2002 - «Азазель»
- 2003 - «Авідзій»
- 2004 г. - «Адлюстраванні»
- 2006 - «Трое зверху»
- 2008 - «Знахар»
- 2011 - «Адна за ўсіх»
- 2015 - «Нягоднік»