біяграфія
Філіп Котаў - паспяховы акцёр, чыя папулярнасць, у адрозненне ад многіх аднагодкаў, не абмяжоўваецца экранам. Гэтага артыста рэгулярна можна бачыць на сцэне Тэатра на Таганцы, дзе Філіп гуляе як другарадныя, так і галоўныя ролі, цешачы прыхільнікаў вобразамі Уладзіміра Ленскага, Іешуа Га-Ноцры і Ягора Глумова.Дзяцінства і юнацтва
Філіп Юр'евіч Котаў нарадзіўся ў Барнауле 8 лютага 1989 года. Акцёрскія гены перадаліся хлопчыку па спадчыне: і маці, і бацька Піліпа - прафесійныя артысты. У 1991-м хлопчык разам з сям'ёй пераехаў у Ніжні Ноўгарад. Бацькі атрымалі працу ў трупе Ніжагародскага акадэмічнага тэатра драмы імя Максіма Горкага, а Філіп - магчымасць жыць тыповым «закулісным» дзіцем.
З-за гэтага ў хлопчыка не складалася са школай - выкладчыкам не падабалася, што Філіп - сын акцёраў, таму часам да школьніку ставіліся інакш, чым да аднакласнікаў. Пасля 9-га класа будучы артыст канчаткова вырашыў, што заканчваць адзінацаццігодку не стане, тым больш што з прафесіяй да таго моманту юнак ўжо вызначыўся. Здаўшы экзамены, Філіп стаў студэнтам акцёрскага аддзялення Ніжагародскага тэатральнага вучылішча.
Тэатр і фільмы
Першую ролю і першы ганарар Філіп атрымаў у 1 год, згуляўшы зайчыка на сцэне Барнаульскі тэатра. Пяцірублёвыя купюра, выручаная за гэтую працу, была ўстаўлена бацькамі ў рамачку і доўгі час вісела на сцяне як памяць аб знакавай падзеі.
Наступны тэатральная ролю ў біяграфіі Піліпа здарылася таксама ў дзяцінстве - у 6 гадоў ён апынуўся на адной сцэне з Аляксандрам Абдулавым і Аляксандрам Збруева. Прычым дзіцяці не папярэдзілі, што герой Абдулава ў адной са сцэн будзе ісці на яго персанажа з нажом. Хлопчык страшна спалохаўся і на наступны дзень нават трапіў у бальніцу - дзіцячая нервовая сістэма апынулася занадта ўспрымальнай для такога стрэсу. Але свядомы дэбют Піліпу атрымаўся: Збруев і Абдулаў пасля спектакля нават напісалі маці Алене Туркова падзякавальную запіску.
Калі ў школе ў артыста былі цяжкасці, то ў вучылішчы ён сабе патуранняў не даваў: каб не дапусціць намоў пра паступленне па блаце, юнак прыходзіў на вучобу першым, а сыходзіў апошнім. Гэта прынесла плён - Філіп выпусціўся з чырвоным дыпломам, як і яго бацькі, і, быўшы лепшым выпускніком, атрымаў у Маскве Прэзідэнцкую стыпендыю імя В. С. Соколоверова.
Атрымаўшы ў 2008 годзе сярэднюю прафесійную адукацыю, Філіп захацеў працягнуць вучобу, на гэты раз у тэатральным вну. У Маскве юнак спрабаваў паступіць і ў Шчукінскае вучылішча, і ў ГІТІС, і ў ВГIК, але прайсці ўсе туры так і не ўдалося. Пасля атрымання стыпендыі нядаўні выпускнік пайшоў паказвацца ў сталічныя тэатры, але і тут спробы не ўвянчаліся поспехам - у спісах якія прайшлі конкурс ён сябе не знаходзіў.
Філіп з'ехаў у Санкт-Пецярбург, каб паспрабаваць паступіць у ЛГИТМиК, але высветлілася, што ўступныя выпрабаванні ўжо скончыліся. Перад вяртаннем дадому малады артыст вырашыў затрымацца ў Паўночнай сталіцы - пагуляць і паглядзець горад. Праз некалькі дзён Піліпу патэлефанавалі з Тэатра на Таганцы і пацікавіліся, чаму не прыйшоў на 2-й тур. Агаломшаны юнак сказаў, што яму ўжо тэлефанавалі з адмовай. На гэта загадчык трупы паведаміў Піліпу, што той можа прыйсці ў верасні, і зь ім заключаць дагавор на выпрабавальны тэрмін.
Першым спектаклем, у складзе якога акцёр выйшаў на сцэну, стаў «Майстар і Маргарыта». Спачатку Філіп гуляў у масоўцы: пабываў і літаратарам, і графам Робертам, і нераскаяным разбойнікам Гестаса. А затым малады артыст атрымаў адну з вядучых роляў - Іешуа Га-Ноцры, Ісуса Хрыста ў булгаковской інтэрпрэтацыі.
Фільмаграфія ў Піліпа менш, чым паслужны тэатральны спіс, хоць упершыню зняўся таксама ў дзіцячым узросце - у 1998 году хлопчыка можна было ўбачыць у фільме "Сібірскі цырульнік» у ролі сына губернатара. Пасля гэтага ў 2011-м акцёр сыграў маленькую ролю рускага палоннага ў карціне «Барыс Гадуноў». Неўзабаве атрымаў прапанову сыграць яркага персанажа на тэлеэкране - Піліпа зацвердзілі на галоўную ролю ў шматсерыйным праекце «Зайцаў + 1».
У гэтым «сіткомаў пра каханне і шызафрэніі» артыст сыграў тыповага «батаніка», сарамлівага і нязграбнага Сашу Зайцава. Нягледзячы на знешнюю звычайнасць, герой Піліпа не так просты, як хацелася б (у першую чаргу - самому Зайцаву): у яго ёсць цалкам супрацьлеглае па характары альтэр эга - Фёдар. Гэтую ролю будуць забіваць і беспардоннага «альфы», які не столькі дапамагае Сашы, колькі яшчэ мацней ўсё псуе, выканаў Міхаіл Галустян. Ролю любоўнага цікавасці Зайцава, дачкі алігарха Насці, выканала Наталля Касцянева.
Без працы пераўвасобіцца ў сарамлівая студэнта акцёру дапамагла і ўласная знешнасць: пры росце 187 см ён важыць 65 кг. Хударлявая камплекцыя разам з высокім ростам і спецыфічнай прычоскай - ідэальнае спалучэнне для выявы кранальнага і пацешнага разумніка.
Серыял падоўжыўся 3 сезону, і ўвесь гэты час Піліпу даводзілася сумяшчаць здымкі з працай у тэатры. Рэжысёр Тэатра на Таганцы дазволіў акцёру дадатковую занятасць, і даводзілася апраўдваць давер, бегаючы на рэпетыцыі, замест таго каб адаспацца пасля здымачнага дня.
Персанаж Зайцава стаў настолькі папулярны, што Філіп выканаў яго ролю і ў іншым серыяле - у «Деффчонках» Саша з'яўляецца ў адной серыі ў якасці камео. Акрамя гэтага, артыст сыграў эпізадычную ролю фатографа ў «Доктара Рыхтэр», расійскім аналогу «Доктара Хаўса».
Асобна варта адзначыць удзел Філіпа ў міні-серыяле тэлеканала «Дождж» «Эцюды аб свабодзе» - праект, зняты ў жанры фантастычнай антыўтопіі. Ён некалькіх навэлах распавядае пра Расію недалёкай будучыні, дзе ўдзел уладаў у жыцці чалавека даведзена да абсурднай і жудаснай формы.
Аднак асноўнай працай акцёра застаецца тэатр. На сцэне Філіп з'яўляецца ў самых рознапланавых ролях, ня становячыся закладнікам аднаго амплуа. Яго можна бачыць і ў вобразе Молчалина ў «Гора ад розуму», і Хомой Брут ў «што трымалася», і Глумова з «На ўсякага мудраца даволі прастаты" - і гэта далёка не поўны спіс роляў, якія артыст выканаў і працягвае выконваць на сцэне Тэатра на Таганцы.
Асабістае жыццё
Малады і прывабны акцёр, зразумела, выклікае павышаную цікавасць у прыхільніц. Аднак выстаўляць прыватнае жыццё на ўсеагульны агляд Філіп не спяшаецца: яго рахунак на «Инстаграме» зачынены ад выпадковых праглядаў, «Твітэр» носіць інфармацыйны характар, а фота на старонцы ва «Укантакце» з'яўляюцца нячаста.Жонкі і дзяцей у акцёра няма, але больш ніякія падрабязнасці публіцы і прэсе невядомыя. У інтэрв'ю 2014 года Філіп казаў, што ў яго «ёсць асабістае жыццё», але канкрэтызаваць гэта паняцце не стаў.
Акрамя акцёрскай дзейнасці, хлопец захапляецца гатаваннем - кулінарыя зацікавіла яго яшчэ ў дзяцінстве, і Філіп адзін час нават падумваў аб кар'еры кухары. Таксама ў вольны час артыст піша вершы.
Філіп Котаў зараз
Зараз Філіп - запатрабаваны акцёр, які мае ў арсенале не адну галоўную ролю, а таксама масу хвалебных водгукаў тэатральных крытыкаў.
Яго праца заўважаная не толькі блізкім да тэатральных кругах людзям - 25 Сакавіка 2019 года артыст атрымаў афіцыйную падзяку ад мэра Масквы Сяргея Сабяніна «За ўклад у развіццё культуры ў горадзе Маскве».
фільмаграфія
- 1998 года - «Сібірскі цырульнік»
- 2010 - «Муж і жонка»
- 2011 - «Барыс Гадуноў»
- 2011 - «Зайцаў + 1»
- 2013 - «Деффчонки»
- 2013 - «Катарсіс»
- 2016 - «Падмена»
- 2018 - «Эцюды аб свабодзе»
- 2018 - «Доктар Рыхтэр. працяг »
- 2019 - «Кансультант-2»