біяграфія
Доўгія гады вароты зборнай Расіі па футболе абараняў нязменны Ігар Акінфееў. Пасля сыходу брамніка, які стаў нацыянальным героем на хатнім чэмпіянаце свету ў 2018 годзе, пазіцыя галкіпера ў галоўнай камандзе краіны перастала быць непарушнай. Адным з прэтэндэнтаў на гэтае месца быў гулец ФК "Растоў" Сяргей Песьяков.Дзяцінства і юнацтва
Сяргей Песьяков нарадзіўся ў 1988 годзе ў Іванава, дзе правёў дзяцінства і юнацтва і пачаў займацца любімым відам спорту. Першы раз хлопчык выйшаў на поле, калі вучыўся ў 1-м ці 2-м класе. На трэніроўку Сярожа пайшоў за кампанію з адным, і ў першай гульні яго каманда прайграла з разгромным лікам 27: 0. Апраўдваючыся перад трэнерам за пройгрыш, маленькі футбаліст абвінаваціў ва ўсім брамніка, назваўшы таго «дзіркай». Тады настаўнік адправіў разумніка гуляць на вароты. Так Песьяков ўпершыню паспрабаваў сябе ў ролі галкіпера.
Футбол быў дзіцячай запалам Сяргея, якую той падзяляў з бацькам. Сям'я хварэла за маскоўскі «Спартак», а кумірам стаў нападаючы чырвона-белых Андрэй Ціханаў. Хлопчык і сам марыў гуляць на гэтай пазіцыі, прыйшоўшы ў Іваноўскі «Буравеснік», які трэніраваў Уладзімір Бутаў.
Аднак з часам хлопца вызначылі ў галкіперы, чаму паспрыяла і тое, што Сяргей стаў імкліва прыбаўляць у росце. У выніку ён вырас да 198 см (пры вазе ў 90 кг) і пайшоў відавочна не ў бацькоў, якія вялікімі габарытамі не адрозніваліся.
Тыя да спорту не мелі адносіны і займаліся працоўнымі прафесіямі: бацька працаваў слесарам-рамонтнікам, а маці - закройшчыца на швейнай прадпрыемстве. Яны радаваліся, што абодва сыны займаюцца спортам, але брат Сяргея мячом хіба што песціўся.
А вось будучы варатар зборнай Расіі захапіўся не на жарт: бывала, і школьныя ўрокі прагульваў, збягаючы на полі. І трэніроўкі ніколі не ўспрымаў як цяжкая праца, бачачы ў футболе перш за ўсё захапляльную гульню.
У вольны час хлопец «секся» на гульнявой кансолі, і мама ўсур'ёз хвалявалася за яго будучыню. Ужо ў сталым узросце сын апраўдаў надзеі маці і пайшоў вучыцца ў ВНУ. Аднак ніякім справай, акрамя футбола, пакуль не займаўся.
футбол
Прафесійная біяграфія спартсмена пачалася рана: першы кантракт Сяргей заключыў, калі яму не споўнілася і 18 гадоў. Хлопец стаў выступаць за «дарослы» «Шыннік» з Яраслаўля ў 2006 годзе, атрымліваючы зарплату ў 6,7 тыс. Руб., Якая сыходзіла на бытавыя патрэбы і спортінвентар. Тут Песьяков згуляў першыя 2 матчы, у ходзе якіх у яго вароты забілі 5 мячоў.Галкіпер працягнуў кар'еру ў Іванаўскім клубе «Тэкстыльшчык-Тэлекам» на правах арэнды, але каманда пакінула першы дывізіён, пасля чаго Сяргей вярнуўся ў Яраслаўль. Сезон 2008 гады пачынаў у моладзевым складзе «Шынніка», але з-за траўмы асноўнага брамніка Аляксея Сцяпанава вымушана заняў яго месца. Пасля гэтага гульню маладога футбаліста заўважылі і запрасілі ў юніёрскую зборную Расіі, за якую ён выступаў у 2009-2010 гадах.
Улетку 2009-га хлопец падпісаў кантракт са «Спартаком», аднак у «аснову» прабіцца не мог, выступаючы ў дублюючай камандзе. Часам спартсмену давалі шанец праявіць сябе ў першым складзе, якім той карыстаўся з пераменным поспехам, але ў выніку адправілі ў арэнду ў сібірскую «Томь», а ўжо адтуль - у «Растоў». Свой лепшы сезон у шэрагах чырвона-белых Песьяков правёў у 2016-2017 гадах, стаўшы чэмпіёнам краіны.
У сезоне 2018/2019 галкіпер ў большасці матчаў выходзіў у стартавым складзе ФК "Растоў", выйграючы внутриклубную канкурэнцыю ў Іллі Абаев.
Напярэдадні адборачных гульняў на Еўра-2020 Сяргей быў выкліканы ў размяшчэнне нацыянальнай каманды, дзе стаў чацвёртым брамнікам ў заяўцы. Акрамя яго, у зборнай ужо лічыліся Гільерма з маскоўскага «Лакаматыва», Андрэй Лунёў з санкт-пецярбургскага «Зеніта» і Антон Шунін са сталічнага «Дынама».
Асабістае жыццё
З будучай жонкай Сяргей сустрэўся ў 2008 годзе, калі гуляў у яраслаўскім «Шынніку». Дзяўчына з нараджэння жыла ў Яраслаўлі, тут жа адвучылася на юрыста. Маладыя людзі некалькі гадоў мелі зносіны, а здабыткам грамадскасці іх асабістае жыццё стала ў 2012 годзе, калі Ксенія пачала выкладваць сумесныя фота ў сацсетках. 30 ліпеня 2014 го пара згуляла вяселле.
Падзея прайшло без ажыятажу. Спачатку жаніх з нявестай распісаліся, а з Гагарынскага загса Масквы паехалі святкаваць у рэстаран «Ластаўка». Прычым ўвесь час закаханыя знаходзіліся ўдваіх, вырашыўшы падзяліць радасць толькі адзін з адным.
Праз 4 гады, у ліпені 2018 га, Песьяковы змацавалі саюз сакрамэнтам вянчання, пра што Ксенія паведаміла ў «Инстаграме». Да таго часу ў іх сям'і ўжо было двое дзяцей - дачка Паліна (2015) і сын Арцём (2016). Дзеці разам з мамай наведваюць матчы з удзелам бацькі. На думку балельшчыкаў, Ксенія лічыцца самай сэксуальнай жонкай футбаліста РПЛ. Перыядычна яна выбухае «Инстаграм» сваімі «гарачымі» здымкамі.
На аматарскім узроўні Песьяков зараз займаецца вялікім тэнісам, катаецца на лыжах і каньках. У хакей спартсмен ніколі не гуляў, але лічыць сябе заўзятым заўзятарам. З неспартыўных захапленняў называе кампутарныя гульні і кіно.
Сяргей Песьяков зараз
Каманда «Растоў», вароты якой абараняе Песьяков, паспяхова заявіла пра сябе ў матчах Прэм'ер-лігі ў пачатку 2021 года. У гульні супраць «Ротар», якая скончылася разгромным лікам 4: 0 на карысць «паўднёўцаў», лепшым гульцом быў названы нападаючы Алі Соу. Але і заслугі брамніка, ня прапусціў ніводнага гола, таксама былі ацэненыя па вартасці. Дзякуючы сваёй бездакорнай тэхніцы Сяргей увайшоў у топ-5 найлепшых галкіпераў РПЛ. Ён уступіў 1-е месца Гільерма Маринато з «Лакаматыва». У пяцёрку трапілі Антон Шунін з «Дынама», Саслан Джанан з Сочы і брамнік ФК «Хімкі» Ілля Лантратов.дасягненні
- 2014/15 - gобедитель Першынства ПФЛ
- 2016/17 - чэмпіён Расіі ( "Спартак")