біяграфія
Дзмітрый Паноў - расійскі футбаліст, які выступае як паўабаронца «Лакаматыва» і зборнай Расіі, чыя дзіцячая мара ператварылася ў мэту, а потым стала справай усяго жыцця.Дзяцінства і юнацтва
У 1996 годзе ў вёсцы з дзівосным назвай Огуднево ў сям'і Барынава здарылася папаўненне. Сын Дзіма з'явіўся на свет 11 верасня - у дзень, якому праз 5 гадоў наканавана было стаць трагічным. Мама Валянціна Анатольеўна працавала прадаўцом і адна гадавала дваіх дзяцей: будучага футбаліста і яго старэйшую сястру Дашу.
З уласных успамінаў хлопца, мяч суправаджаў яго заўсёды, з ім хлопчык нязменна адпраўляўся ў школу, на перапынках збіраючы сяброў на паляне для гульні. Футбольныя баталіі са старэйшымі таварышамі не спыняліся з дня ў дзень. Затым цяга да спорту прывяла рабят у мясцовую ФСШ «Селена».
Ва ўзросце 8 гадоў Паноў трапіў у щелковский «Спартак», апынуўшыся ў адной звязцы з хлапчукамі малодшай яго на 2 гады, затым у «Алімп», а ў выніку - у вучылішча алімпійскага рэзерву, дзе выступаў у юнацкім складзе «Сатурна». Расстанне з сям'ёй падлетак перажываў цяжка. Нягледзячы на падтрымку аднаго Сярожы Юшчанка, першыя 3 месяцы Паноў плакаў амаль штодня, нудзячыся па бацькам, асабліва па маці.
клубны футбол
Аддаўшы 2 гады клубу з Раменскага, Паноў апынуўся перад выбарам, дзе пачаць кар'еру ў вялікім футболе: у «Зеніце», «Дынама» ці «Лакаматыве». У выніку перавагу аддаў «чыгуначнікам», магчыма, і з-за тэрытарыяльнай размяшчэння ад - дастаткова было сесці на метро, даехаць да патрэбнай станцыі і аказацца ў родных краях. На новым месцы хлопец трапіў пад крыло Мікалая Ульянава і хутка сышоўся з Аляксандрам Ламакіным і братамі Антонам і Аляксеем Миранчуками.Наступіў 2013-ы - знакавы год для Дзмітрыя. Трэнер Сяргей Полстянов стаў прылучаць яго да сумесных заняткаў з моладзевым складам клуба, за які вясной Паноў дэбютаваў, выйшаўшы на замену Мікіту Саламатава за 16 хвілін да заканчэння сустрэчы з супернікамі з Краснадара.
У траўні 2018 го «Лакаматыў» больш чым заслужана вярнуў сабе званне чэмпіёна краіны. Радасць ад таго, што адбылося настолькі накрыла паўабаронцы, што ён вырашыў падтрымаць сваіх фанатаў, далучыўшыся да нецэнзурнай крычалкі ў адрас «Спартака», якая пачынаецца з фразы "Я ніколі не стамлюся паўтараць ...».
Аднак пасля, прызнаўшыся, што яго перапаўнялі захопленыя пачуцці і таму ён праявіў слоўную нястрыманасць, Дзмітрый папрасіў прабачэння за крычалкі ў асабістым акаўнце ў «Инстаграме». Дарэчы, абражаныя заўзятары маўчаць не сталі: у адрас спартсмена амаль адразу пасыпаліся пагрозы. Канфлікт меў працяг і ў 2019-м, калі інцыдэнт гадавой даўнасці прыгадаў гульцу «Лакаматыва» фанат «Спартака» Мікалай Сурына падчас авіяпералёту.
Ледзь не дацягнуўшы да паўторнага чэмпіёнства Расіі, «чыгуначнікі» ўзялі срэбра і наўпрост выйшлі ў групавы этап Лігі Чэмпіёнаў сезона 2019/2020.
У фінале Кубка Расіі каманда абыграла «Урал» з лікам 1: 0. Аўтарам адзінага гала стаў Паноў, за што і быў прызнаны найлепшым гульцом матчу. У інтэрв'ю тэлеканалу «Матч-Прэм'ер» ён распавёў, што ўсе футбалісты «Лакаматыва» выступалі як героі. Удзельнікі каманды выйшлі на поле, каб біцца, і гулялі з поўнай самааддачай, паставіўшы мэта - выйграць Кубак. Нягледзячы на тое што ў Дзмітрыя балела нага, у яго не было нават думкі ў галаве, каб папрасіць замену, бо ён разумеў, што патрэбен камандзе.
Хоць у тым, што Паноў дакрануўся да гэтага трафея, ёсць заслуга і наймудрэйшага трэнера Юрыя Паўлавіча Сёміна, які адгаварыў падапечнага ад пераходу ў арэнду ў «Арсенал». У ліпені 2019-га гулец працягнуў кантракт з клубам на 4 гады.
Улетку 2020 года матчы 4-га тура расійскай Прэм'ер-лігі са «Спартаком», у якім «чыгуначнікі» прайгралі з лікам 1: 2, Дзмітрый атрымаў траўму - разрыў крыжападобнай звязкі калена. Спатрэбілася аперацыя, неўзабаве праведзеная ў Рыме, а за ёй - месяцы рэабілітацыі.
зборная Расіі
У 2013 годзе Дзмітрый трапіў у склад юнацкай зборнай Расіі, дэбютаваўшы ў таварыскіх матчах, затым рушылі ўслед афіцыйныя гульні і перамога на чэмпіянаце Еўропы з удзелам гульцоў да 17 гадоў. Праз 2 гады Паноў і калектыў ўзялі срэбра на Еўра.
У сакавіку 2019-га з Дзмітрыем здарылася тое, пра што марыць, мабыць, кожны футбаліст: ён атрымаў права згуляць за нацыянальную зборную, якую ў чэрвені чакалі два матчы адборачнага турніру на Еўра-2020.
Паўабаронца падзяліўся з прэсай, што быў вельмі рады дапамагаць зборнай. Навіна яму паведамілі ў Сочы на зборы «Лакаматыва». Начальнік каманды пасля першай трэніроўкі падышоў да Барынава і спытаў, ці гатовы ён ехаць у зборную. Зміцер адказаў згодай, тым больш што ведаў там практычна ўсіх, таму пазбег праблем з адаптацыяй.
У сувязі з гэтым попыт на гульца павялічыўся, і той палічыў, што гэта зручны момант для павелічэння зарплаты. Як пісалі СМІ, Дзмітрый быў накіраваны на суму, не меншую € 2 млн.
Асабістае жыццё
Калі планамі на будучыню, пастаўленымі мэтамі і спосабамі іх дасягнення, кар'ерай і сямейнай біяграфіяй хлопец ахвотна дзеліцца са сваімі балельшчыкамі, то пра даме сэрца выбірае маўчанне.Напаўаголеныя фота рэльефнага тулава стройнага маладога чалавека (рост 179 см пры вазе 72 кг) і стыльная прычоска не даюць спакою подписчицам ў «Инстаграме».
Зрэшты, у той жа сацыяльнай сеткі ў канцы вясны 2018 га з'явіліся фатаграфіі, дзе на адпачынку ў Турцыі Паноў захаваны ў кампаніі сяброў. Сярод іх апынуўся і здымак з фігурысткай Адэліна Сотнікавай. У сувязі з правакацыйным фота прыхільнікі абодвух спартсменаў выказалі зацікаўленасць іх асабістым жыццём. Пытанні карыстальнікаў у соцсетях пра тое, што звязвае Адэліна з футбалістам, дзяўчына пераадрасавала самому Барынава. Ён жа каментаваць сітуацыю не стаў.
У кадр са спартсменам трапіла яшчэ адна прадстаўніца слабага полу. Сярод фанатаў хадзілі чуткі, што мілавіднай бландынку, захаваных на матчы з Барынава, клічуць Крысціна Семянкова, статус адносін маладых людзей застаўся інтрыгай.
У кастрычніку 2017-га ў інтэрв'ю «Спорт-Экспрэс» паўабаронца прызнаўся, што купіў маме дом недалёка ад роднага Огуднева. Жанчына заўсёды прасіла сына, каб ён пабудаваў ёй дом, калі стане знакамітым футбалістам, і Зміцер выканаў яе мару. Пазней ён купіў кватэру і сястры ў тым жа будынку, дзе яна жыла, толькі на два паверхі ніжэй.
Дзмітрый ў 2020 годзе распавёў журналістам пра свае стасункі з бацькам, які яго не гадаваў. Па словах паўабаронцы, ён ездзіў да папы толькі затым, каб атрымаць ад яго дазвол на выезды за мяжу, як гэта было пакладзена па законе. Пасля ж Паноў з сястрой, параіўшыся з мамай, забралі бацькі, які жыве ў жудасных умовах, і дапамаглі яму аднавіць здароўе.
Нягледзячы на гэтак гучнае прозвішча, у сваяцтве з акцёрам Валерыем Барынава Зміцер не складаецца. Артыст аджартоўваецца, маўляў, гэта яго незаконнанароджаны пляменнік ад шостага шлюбу. Хоць сувязь з «Лакаматывам» ў зоркі ўсё ж ёсць - акцёр не прапускае ніводнага матча любімай каманды, захоўвае майкі локомотивца-цёзкі і даўно і блізка сябруе з галоўным трэнерам Юрыем Сёміным.
Дзмітрый Паноў зараз
Зараз усю сваю энергію Дзмітрый накіроўвае на футбольную кар'еру. У першым для Барынава матчы пасля траўмы «Лакаматыў» паламаў ЦСКА з лікам 2: 0. Пад пачаткам новага трэнера Марка Нікаліча «чыгуначнікі» выйгралі яшчэ 7 матчаў запар, у вырашальнай гульні сезона саступіўшы ў «Зеніта».
У 9-й раз «Лакаматыў» стаў уладальнікам Кубка Расіі ў траўні 2021, у фінале каманда перамагла «Крылы Саветаў» з лікам 3: 1, а Дзмітрый зноў атрымаў траўму калена.
Яшчэ адна непрыемнасць здарылася з гульцом ужо ў складзе зборнай. У таварыскай гульні з Балгарыяй футбаліст атрымаў удар локцем у твар, што выклікала падазрэнні на пералом асабовай косткі. Сур'ёзных наступстваў удалося пазбегнуць, але матч Дзмітрый працягнуць не змог.
Дасягненні і ўзнагароды
- 2013 - пераможца юнацкага чэмпіянату Еўропы (да 17 гадоў)
- 2014/2015, 2016/2017, 2018/2019 - уладальнік Кубка Расіі
- 2015 - сярэбраны прызёр юнацкага чэмпіянату Еўропы (да 19 гадоў)
- 2017/2018 - чэмпіён Расіі
- 2018/2019 - сярэбраны прызёр чэмпіянату Расіі
- 2020/21 - Бронзавы прызёр чэмпіянату Расеі