біяграфія
Metallica даўно ўвайшла ў спісы лепшых гуртоў усіх часоў, прычым слухаюць амерыканцаў не толькі фанаты металу. Нават людзі, далёкія ад жанру, пазнаюць іх хіты і лагатып, што нядзіўна, паколькі музыкам ўдалося выйсці з вузкай нішы і стаць самым камерцыйна паспяховым калектывам у стылі thrash metal. Альбомы Metallica выдаюцца шматмільённымі тыражамі, і яна даўно папоўніла Залу славы рок-н-ролу, па гэты дзень застаючыся любімай незлічонай колькасцю фанатаў па ўсім свеце.Гісторыя стварэння і склад
Гісторыя стварэння групы пачалася на світанку 1980-х гадоў, калі яе ўдзельнікам не было і па 20 гадоў. Маладыя і дзёрзкія музыкі займаліся тым, што падабалася, і адчувалі, што ім усё па плячы. Нездарма заснавальнік Metallica Джэймс Хэтфілд, яшчэ сканчаючы школу, у планах на будучыню запісаў - "стаць рок-зоркай".
Дзяцінства будучага фронтмэна легендарнай групы прайшоў у Лос-Анджэлесе. Музычныя здольнасці хлопчык атрымаў у спадчыну ад маці, якая спявае ў оперным тэатры. Яна ж прыўнесла ў яго жыццё жорсткі рэлігійны ўклад, які грунтаваўся на поглядах абшчыны Christian Science. Калі маці памерла, у Хэтфілда пачаўся падлеткавы бунт, звязаны з хуліганствам, дробнымі крадзяжамі і гандлем марыхуанай. Аднак далёка ў гэтых пачынаннях хлопец не зайшоў, адбілася захапленне музыкай, якой той займаўся з дзяцінства.
Джэймс пачынаў з фартэпіяна, затым перайшоў да барабанам і толькі потым стаў гуляць на гітары, з якой не растаецца ўсё жыццё. У 1981 годзе ён разам з таварышам - ударнікам Ларсам Ульрыхам падаў аб'яву ў газету аб тым, што яны ствараюць рок-гурт. Ларс быў апантаны рок-н-ролам з дзяцінства, яшчэ ў 9-гадовым узросце трапіўшы на першы ў сваім жыцці канцэрт Deep Purple, з якога сышоў «загіпнатызаваным».
Бубнач Metallica нарадзіўся ў Даніі і ўсур'ёз займаўся тэнісам, беручы прыклад з бацькі - прафесійнага спартсмена. Торбен Ульрых быў не толькі чэмпіёнам Даніі і ўдзельнікам прэстыжных турніраў, але і захопленым джазістам, таму яго сын з ранніх гадоў бачыў, як можна сумяшчаць любоў да спорту і музыцы. Апошняя ў гэтай бітве пакліканняў перамагла, паколькі хлопец заўважыў, што з рокерамі тусаваліся самыя прыгожыя дзяўчыны.
Першапачаткова музыканты назвалі калектыў Thunderfuck і выбіралі яшчэ паміж некалькімі варыянтамі, пакуль прыяцель Ульрыха не як просьбу дапамагчы вызначыцца з назвай музычнага часопіса, які планаваў выдаваць.
Сярод версій была і Metallica, і Ларсу найменне настолькі спадабалася, што ён пераканаў аднаго - яно для выдання нікуды не падыходзіць. І забраў ідэю сабе. Так гурт, які грае метал, стала называцца больш чым адпаведна.
Першым лідэр-гітарыстам, якія прыйшлі ў каманду, стаў Дэйв Мастэйн, пасля які пакінуў калектыў і які заснаваў Megadeth. На змену яму прыйшоў Кірк Хэмет. Пазней да іх далучыўся басіст Кліф Бэртан, які замяніў Рона Макгаўні, першапачаткова які гуляў на гэтай пазіцыі.
Хлопец быў крут, і музыкі ў ім мелі патрэбу, але той наадрэз адмовіўся пераязджаць у Лос-Анджэлес. Тады Metallica сабрала свае няхітрыя пажыткі і пераехала да прыяцеля ў Сан-Францыска, які стаў іх домам. У такім складзе выканаўцы запісалі 3 альбомы, якія прынеслі ім сусветную славу.
Гэта быў перыяд, калі хлопцы пілі алкаголь, аддаючы перавагу яго ежы і сцвярджаючы, што ў ім утрымліваецца куды больш калорый. Сярод куміраў, на якіх хацелася раўняцца, заснавальнікі калектыву называюць брытанскіх піянераў цяжкага року Motörhead і Diamond Head, а таксама Black Sabbath і Iron Maiden.
У 1986 годзе гурт перажыла першую сур'ёзную страту: восеньскім раніцай падчас еўрапейскіх гастроляў аўтобус, які перавозіў музыкаў, перавярнуўся на слізкай дарозе. 27 верасня 1986 года стала апошнім днём у біяграфіі Кліфа Бэртана, які загінуў ад шматлікіх траўмаў. Пасля трагічнай падзеі Metallica апынулася на раздарожжы і нават падумвала скончыць музычную кар'еру. Пагрузіўшыся ў дэпрэсію, хлопцы маглі толькі глушыць алкаголь і да ўсіх у свеце ставіліся як да нікчэмнасць, уключаючы саміх сябе.
На змену Кліф ў групу ўзялі Джэйсана Ньюстэда, які быў фанатам групы і Бертона у прыватнасці. Басіст прайшоў конкурс, абыйдучы 40 канкурэнтаў, аднак жыццё ў калектыве не задалася. Выканаўцы зганяла на пачаткоўца гнеў, у які трансфармавалася смутак ад страты. Нягледзячы на тое, што Джэйсан пратрымаўся ў Metallica 14 гадоў, у выніку ён пакінуў гурт з-за асабістых рознагалоссяў з Хэтфілд. Да таго моманту атмасфера ў камандзе стала гняце.
У 2003 годзе на месца які пайшоў бас-гітарыста прыйшоў мексіканец Роберт Трухільё, які паспеў пагуляць з Озі Осбарнам. Да таго часу астатняя тройца пачала праходзіць праграму рэабілітацыі, усвядоміўшы глыбіню праблем з алкаголем і наркотыкамі. Новы музыкант арганічна ўпісаўся ў склад і застаецца там па гэты дзень, акрамя гульні на інструменце, выконваючы асноўную партыю бэк-вакалу.
музыка
Як многія нявопытныя музыканты, Metallica спачатку практыкавалася на кавер, пераспеўкамі сваіх куміраў. Але ўжо ў пачатку 1982 гады змаглі размясціць трэк «Hit The Lights» у зборніку «Metal Massacre», які складаўся з песень розных гуртоў, якія граюць хэві-метал. Цікава, што гэтай жа серыяй дэбютавалі "Slayer", "Overkill", "Trouble" і іншыя. У тым жа годзе музыкі запісалі демокассету "No Life 'Till Leather" і сталі выступаць з першымі канцэртамі.Дэбютны альбом "Kill 'Em All" выйшаў у 1983 годзе, але не атрымаў шырокага распаўсюду. Які выйшаў следам "Ride The Lightning" таксама не асабліва паспяхова прадаваўся, але ў нішы аматараў трэш-металу адзначыўся як вартая рэч. Гучна Metallica заявіла пра сябе ў 1986-м, калі выпусціла пласцінку "Master of Puppets", па гэты дзень негалосна прызнаную іх лепшым рэлізам. Музыка гучала свежа і адрознівалася драйвам, віртуознасцю выканання і глыбінёй тэкстаў.
Песня "One" з наступнага дыска "... And Justice for All" прынесла калектыву першую прэмію "Грэмі", атрыманне якой з часам стане для іх звыклай справай. Тут жа прагучалі "Blackened" і іншыя трэкі, якія раскрываюць тэму беззаконня і палітычнай несправядлівасці.
Пяты альбом Metallica выйшаў у 1991 годзе ў мінімалістычны чорнай вокладцы і называўся "The Black Album". Дыск задумваўся як эксперыментальны, а ў выніку вывеў групу з вузкай нішы трэш-металу на сусветную рок-сцэну, зрабіўшы культавымі фігурамі музычнага свету адыходзячага 20-га стагоддзя. Шчыльнасць хітоў на плыце зашкальвае: тут адначасова змясціліся "Enter Sandman", "The Unforgiven" і "Nothing Else Matters", у якіх выканаўцы праявілі сябе як майстра балады і акустыкі.
Рэліз падарыў групе такую папулярнасць, пасля якой перасягнуць саміх сябе стала архіскладаных. І два наступных альбома з гэтай задачай не справіліся. Мабыць, самымі ўдалымі праектамі канца 90-х сталі сумесны рэліз з сімфанічным аркестрам Сан-Францыска "S & M" і зборнік "Garage Inc.", дзе музыкі выканалі кавер-версіі на розныя хіты, у тым ліку "Die Die My Darling".
У 2000-я гады ў Metallica выйшлі два дыска - "St. Anger "(2003 г.) і" Death Magnetic "(2008). Іх ужо не назавеш новым словам у музыцы, але ўдзячныя прыхільнікі ўспрынялі доўгачаканыя пласцінкі з энтузіязмам. У 2013-м адбылася прэм'ера мастацкага фільма «Metallica: Скрозь немагчымае», які пабудаваны як сумесь кіно і канцэрта, дзе да выступлення дададзены прыгодніцкі сюжэт. Карціна была задумана як падарунак фанатам, чым у выніку і стала.
Metallica цяпер
Нягледзячы на тое, што ў 1980-1990-я музыкі Metallica жылі ў п'яным чадзе, менавіта гэтыя гады былі самымі прадуктыўнымі і зрабілі групу культавай фігурай на сусветнай музычнай арэне. Аднак і цяпер калектыў працягвае займацца творчасцю, ствараючы музыку і выступаючы з канцэртамі перад мільёнамі прыхільнікаў. На 2019 г. у квартэт ўваходзяць вакаліст і рытм-гітарыст Джэймс Хэтфілд, сола-гітарыст Кірк Хэмет, бубнач Ларс Ульрых і басіст Роберт Трухільё.
Інтэрвалы паміж рэлізамі Metallica з гадамі павялічваюцца, і зараз замест 2-3-гадовай паўзы альбомы падзяляюць 5-8 гадоў. Апошняя кружэлка "Hardwired ... To Self-Destruct" выйшла ў 2016 годзе і стала дзесятай ў дыскаграфіі. Новую музыку куміраў фанаты чакалі шмат гадоў, і нядзіўна, што дэбютаваў "Hardwired ..." на 1-м радку амерыканскага Billboard 200. Тут прагучала live-версія песні "For Whom the Bell Tolls".
Рэкорды продажаў прывялі да таго, што альбом здабыў плацінавы статус, да чаго музыкам не прывыкаць. Ён складаўся з 2 дыскаў, а агульны час гучання песень склала 80 хвілін. Пасля выпуску навінкі музыкі адправіліся ў турнэ WorldWired 2017, якое пачалося ў траўні і ахапіла 25 гарадоў. З тых часоў музыкі гастралююць амаль без перапынку, але нядаўна заявілі пра намер асесці ў студыі і пачаць працу над 11-й пласцінкай.
Прыхільнікі ўспрынялі інфармацыю з энтузіязмам і чакаюць навін, сочачы за анонсамі падзей і свежымі фота ў афіцыйным акаўнце "Инстаграма". Тут група выкладвае фрагменты кліпаў і канцэртаў, якія яскрава даказваюць, што металісты жывыя і маладыя душой, запальваючы на выступах як у былыя часы.
У Расеі ў гэтым на свае вочы пераканаюцца фанаты, якія прыйшлі 21 ліпеня 2019 года на вялікую спартыўную арэну "Лужнікоў", дзе адбудзецца грандыёзны выхад Metallica ў рамках WorldWiredTour. Папярэдне музыканты праедуць па Еўропе, а на разагрэве ў іх выступяць Ghost і Bokassa. Прыхільнікі чакаюць пачуць новыя песні і хіты, правераныя часам, ад "Nothing Else Matters" да "I Disappear".
Дыскаграфія
- 1983 - Kill 'em All
- 1984 - Ride the Lightning
- 1986 - Master of Puppets
- 1988 г. - ... And Justice for All
- 1991 г. - Metallica (The Black Album)
- 1996 г. - Load
- 1997 - Reload
- 2003 г. - St. Anger
- 2008 - Death Magnetic
- 2016 - Hardwired ... To Self-Destruct
кліпы
- «Nothing Else Matters»
- «Enter Sandman»
- «Atlas, Rise!»
- «Confusion»
- «Spit Out the Bone»
- «The Unforgiven»
- «Moth Into Flame»
- «Hardwired»
- «The Day That Never Comes»
- «Mama Said»
- «Some Kind Of Monster»