біяграфія
Беларусы жартуюць, што ў іх ёсць галоўная зорка і поп-зорка, намякаючы ў першым выпадку на прэзідэнта краіны Аляксандра Лукашэнкі, а ў другім - на спевака і музыкі Аляксандра Саладуха. Менавіта так на беларускай мове гучыць імя заслужанага артыста рэспублікі. Што да жыхароў Расіі і краін постсавецкай прасторы, то наўрад ці хто-небудзь з іх хоць раз не чуў шлягер Саладухі «Здравствуй, чужая мілая».Дзяцінства і юнацтва
Нарадзіўся будучы артыст у студзені 1959 года ў падмаскоўнай вёсцы Каменкі, што ў Сергіева-Пасадскім раёне. Бацькі Аляксандра Саладухі да свету мастацтва дачынення не мелі: бацька - вайсковец, мама па прафесіі настаўніца пачатковых класаў. У адным са шматлікіх інтэрв'ю спявак прызнаўся, што добрыя адзнакі яму ставілі толькі на ўроках фізкультуры і музыкі, таму прафесію збіраўся абраць у адной з гэтых сфер.
Будучы старшакласнікам, юнак пачуў выступ беларускай легенды - ансамбля «Песняры». Шлягер «Касіў Ясь канюшыну» меў для Аляксандра эфект бомбы, якая выбухнула. Цяпер да мары трапіць у футбольную каманду «Дынама» дадалася другая: спяваць у складзе «Песняроў».
Навіна аб тым, што бацькі па службе пераводзяць у Беларусь, натхніў Саладуху. Ён ужо бачыў сябе на сцэне побач з беларускімі музыкамі. Але за крок ад мары здарылася няшчасце: бацька трапіў у ДТЗ і з цяжкімі траўмамі надоўга лёг у бальніцу. Напэўна, пакуты бацькі падштурхнулі сына да нечаканага для ўсіх, але які прынёс радасць бацькам кроку: Саша паступіў у медыцынскі інстытут у Карагандзе.
На 2-м курсе медыцынскай ВНУ хлопец канчаткова пераканаўся, што спантаннае рашэнне было паспешным. Заняткі ён адбываў як павіннасць, затое пасля іх імчаўся да створанага ім ансамблю «Нашчадкі» або на трэніроўкі інстытуцкай баскетбольнай каманды. Калі падчас гульні зламаў палец, зразумеў - гэта знак. Лёс падказвала, што музыка - адзіны занятак, якое прынясе душэўны задавальненне.
У 1979-м бацькі пераехалі ў Мінск. Аляксандр Саладуха, каб быць бліжэй, перавёўся на 4-й курс медінстытута ў беларускую сталіцу. У 1982 годзе стаў дыпламаваным лекарам. Год адпрацаваў па спецыяльнасці, затым яшчэ 4 - інспектарам рыбнадзора. Увесь гэты час хадзіў на пробы ў славутыя беларускія калектывы. Аднак ні ў «Песняры», ні ў «Верасы» і «Сябры» маладога вакаліста не ўзялі.
Няўдачы не зламалі Саладуху. Першая спроба скарыць Маскву здарылася ў сярэдзіне 1980-х. Аляксандр прыехаў у сталіцу і адправіўся ў ВІА «Інтэграл», якім кіраваў Бары Алибасов. Пасля адмовы прыйшоў на праслухоўванне ў ансамбль «Сіняя птушка». Там спевака выслухалі і параілі задумацца пра сольную кар'еру.
У тым жа 1985-м Аляксандр Саладуха паспрабаваў атрымаць музычную адукацыю і падаў дакументы ў «Гнесінку». Але ў СССР у тыя гады існавала забарона на атрыманне сярэдняй адукацыі пасля вышэйшай. Таму дзверы вучылішча зачыніліся перад маладым чалавекам. Спроба трапіць у ленінградскі аркестр Ігара Пятрэнка таксама скончылася няўдачай: у музыкі не было прапіскі.
музыка
Спявак вярнуўся ў Мінск вясной 1987 года і адправіўся на пошукі працы. Прапанову спяваць у гасцінічным бары Саладуха, які атрымаў столькі адмоў, прыняў. Як паказаў час, паступіў правільна. На сцэне Аляксандра убачыў і пачуў які спыніўся ў гасцініцы народны артыст Арменіі Канстанцін Орбелян. Ён і параіў упадабанаму выканаўцу звярнуцца да Міхаілу Фінбергу, як раз збіраў музыкаў у свой аркестр. Праз паўгода, у жніўні, Саладуха стаў салістам аркестра.Творчая біяграфія спевака нагадвае амерыканскія горкі: стромкія спускі чаргуюцца з імклівым наборам вышыні. Праз год Фінберг звольніў Аляксандра за прафнепрыдатнасць. Але праведзены ў Нацыянальным канцэртным аркестры Беларусі год апынуўся пераломным: у гэты перыяд спявак пазнаёміўся з кампазітарам, якія сталі яму сябрам на ўсё жыццё.
Алег Елісеенкаў не толькі напісаў для рэпертуару Саладухі першыя хіты, але і даў парады наконт таго, як выглядаць і паводзіць сябе на сцэне. Творчы тандэм апынуўся плённым, і, сыдучы з аркестра, вакаліст пачаў развіваць сольную кар'еру. Але гэта здарылася не адразу.
Пасля скандальнага сыходу Аляксандр Саладуха уладкаваўся на працу ў мюзік-хол. А ў 1989-м таленавітага выканаўцы запрасілі ў свой тэатр песні Ядвіга Паплаўская і Аляксандр Ціхановіч, з якімі музыкант пазнаёміўся ў аркестры Фінберга. З канцэртамі і гастролямі тэатр абвандраваў ўвесь Савецкі Саюз. Пазней спявак прызнаўся, што уменню выбудоўваць рэпертуар, «трымаць» публіку, мець зносіны з гледачамі навучыўся ў гэтай таленавітай пары.
У 1990-м Саладуха стаў удзельнікам папулярнага конкурсу «Шлягер-90», дзе атрымаў 6-е месца. Гран-пры тады дастаўся Кіркораву. А праз 5 гадоў беларускі выканаўца распачаў чарговую спробу заваяваць папулярнасць у Расіі. На кампазіцыю «Здравствуй, чужая мілая» на музыку Эдуарда Ханка з'явіўся кліп, які паказалі ў эфіры рэйтынгавай перадачы «Добрай раніцы, краіна!". Тады Саладуха запісаў аднайменны альбом, які з задавальненнем раскупілі ў Беларусі і Расіі.
Плёнам супрацоўніцтва з кампазітарам-спеўнікам Аляксандрам Марозавым стаў шлягер «Каліна», які трапіў у ратацыю расійскага радыё. На песню запісалі кліп.
У пачатку 1990-х выканаўца сабраў групу, даўшы ёй назву «Карусель». Новы імідж - бародку, доўгія валасы, сцягнутыя стужкай - Аляксандру Саладуху падказаў Елісеенкаў. У 1991-1992 гадах калектыў «Карусель» упершыню адправіўся з гастролямі па краіне. Увесну выканаўца пабываў на віцебскім фестывалі «Славянскі базар».
Калі папулярнасць Аляксандра Саладухі ў Беларусі, якая стала другой радзімай, зашкальвала, то прабіцца ў Расеі не ўдавалася. Больш музыка не спрабаваў «Едыгей галавой сцяну»: у Мінску ён адчуваў сябе камфортна і цёпла, таму пакінуў спробы «закахаць» у сябе свавольную Маскву. Пабудаваў у Беларусі дом, завёў сям'ю і працягвае радаваць публіку хітамі.
У 2005-м выканаўца прэзентаваў прыхільнікам новы альбом, у які ўвайшла папулярная песня «Вінаград». Неўзабаве шлягер круцілі ў эфіры «Дарожнага радыё». А праз 2 гады Аляксандр Саладуха даў у Віцебску соты канцэрт у падтрымку зборніка, які прымеркаваў 20-годдзю канцэртнай дзейнасці. У 2011 годзе выканаўца падарыў меламанам альбом «Берагі», які крытыкі сустрэлі змяшанымі рэцэнзіямі.
Сёння дыскаграфія Саладухі - гэта 10 альбомаў. У студзені 2018 г. прэзідэнт Беларусі прысвоіў спеваку, чый голас знаёмы кожнаму суайчынніку, званне заслужанага артыста. Сярод любімых народам хітоў у выкананні Аляксандра Антонавіча - «Дазволь каханым быць», «Армія мая», «абдымацца, не кахала», «Дарогі беларускія». Апошняя кампазіцыя - сумесная з беларускай спявачкай Вікторыяй Алешка.
Асабістае жыццё
Шчасце ў асабістым жыцці прыйшло да Аляксандра Саладуху ў трэцім шлюбе. Ад папярэдніх адносін у яго ёсць двое сыноў, з якімі ён падтрымлівае цесныя адносіны. Трэцяя жонка Наталля, педагог па адукацыі, у 2010 годзе падарыла мужу дачка Вару. У мужоў на дваіх чацвёра дзяцей. Для Наталлі гэта другі шлюб, ад першага засталася дачка Антаніна.
У Сеткі ёсць мноства сумесных фота пары. Аляксандр Саладуха дзіўна адкрыты і адкрыты чалавек, мець зносіны з якім любяць і журналісты, і прыхільнікі. У яго няма зорнай хваробы. Па словах артыста, вялікая і дружная сям'я - яго галоўнае багацце.
Аляксандр Саладуха зараз
У 2019 годзе музыка адзначыў 60-гадовы юбілей, даўшы з гэтай нагоды вялікае інтэрв'ю беларускаму інтэрнэт-выданню «Tut.By» і прыадчыніўшы заслону таямніцы над некаторымі старонкамі біяграфіі.Запрасіўшы журналістаў у дом, які з гумарам называе «рэзідэнцыяй», паказаў святая святых: кабінет, у якім працуе. А яшчэ «імянную зорку», якую размясціў на столі ў гасцінай.
Дыскаграфія
- 1996 г. - «Здравствуй, чужая мілая»
- 1997 - "Прысвячэнне жанчыне»
- 2000 - «Каліна, каліна ...»
- 2002 - «Самотны»
- 2003 - «Лепшыя песні»
- 2005 - «Сотні кіламетраў да кахання»
- 2006 - «Любіць цябе, родная»
- 2010 - «Ты для мяне спраўдзілася»
- 2011 - «Берагі»
- 2014 - «Дакладнае сэрца»