біяграфія
Расійскі пауэрлифтер, цяжкаатлет-рэкардсмен Андрэй Маланичев вядомы далёка за межамі сваёй краіны. Мужчына неаднаразова станавіўся чэмпіёнам Расіі, Еўропы і свету. У яго ёсць уласныя сакрэты набору масы, ды і да заняткаў перад спаборніцтвамі ён падыходзіць з усёй адказнасцю. Чэмпіён і цяпер працягвае заваёўваць новыя вышыні ў спорце, дзівячы ўсіх пастаўленымі рэкордамі.Дзяцінства і юнацтва
Андрэй нарадзіўся зімой 1977 года ў падмаскоўнай Балашысе, па нацыянальнасці ён рускі. Вялікую ролю ў спартыўнай кар'еры хлопчыка адыграў яго бацька Уладзімір Маланичев - майстар спорту СССР па веласпорце. Ён, як ніхто іншы, сачыў за дасягненнямі і спартыўнымі інтарэсамі сына. Яго маці Галіна Маланичева, па прафесіі лекар, калісьці пераехала ў Маскву са Смаленска. Апроч яго, бацькі выхоўвалі дачку Ірыну.
7 хуліганскіх выхадак зорак
У маладосці Андрэй не адрозніваўся рахманым характарам. Ужо ў 11 гадоў яго ўпершыню паставілі на ўлік у дзіцячым пакоі міліцыі, таму бацькі вырашылі шчыльней заняцца выхаваннем сына і сталі запісваць яго ў разнастайныя секцыі.
У яго біяграфіі былі заняткі боксам і барацьбой, а ў 16 гадоў ён пачаў займацца трохбор'і. Пасля школы паступіў у Педагагічны інстытут фізічнай культуры і спорту МДПУ, на кафедру цяжкай атлетыкі і гімнастыкі. Дыплом аб вышэйшай адукацыі атрымаў у 2015 годзе, праўда, па спецыяльнасці не адпрацаваў ні дня свайго жыцця.
паўэрліфцінгу
Першым трэнерам Маланичева ў сілавым выглядзе спорту стаў Андрэй Чупрына, які і заклаў у падлетку наймагутную базу. З 21 года ён стаў трэніравацца ў Ігара Заўялава і тады ж упершыню выступіў перад гледачамі на Кубку Расіі. Тады яму ўдалося ўсталяваць першы рэкорд Расіі і заняць 1-е месца сярод юніёраў і другое сярод мужчын.
ТОП 10 самых моцных людзей свету
Выступ дэбютанта не засталося незаўважаным Уладзімірам Багачова - прэзідэнтам Федэрацыі паўэрліфтынгу. Пасля гэтага ў 1998 годзе ён запрасіў Маланичева на сусветны чэмпіянат, які праходзіць у Венгрыі. Апынуўшыся ў першы раз на спаборніцтвах такога ўзроўню, ён узяў 2-е месца.
Для хуткага нарошчвання вагі спартсмен прытрымліваўся 5-6-разавага харчавання, кожнае страва ўзбагачана вавёркамі. Ён таксама стараўся не прапускаць трэніроўкі, у звычайныя дні займаўся без экіпіроўкі, а ў міжсезонне выкарыстаў бінты. З-за нелюбові да экіпіроўцы, узяўшы ў 2015 годзе золата на Суперкубку Тытанаў, перастаў выступаць у экипировочном дывізіёне, дзе яго найлепшымі дасягненнямі былі: прысед з вагой 485 кг, жым лежачы - 265 кг і станавая цяга - 410 кг.
7 зорак, якія перастараліся ў пагоні за спартовым целам
У 2016 годзе Андрэй наведаў Аўстралію, дзе стаў удзельнікам турніру ProRaw Big Dogs і паставіў два новыя сусветныя рэкорды. За ўвесь перыяд знаходжання «рускага волата» у спорце яму ўдалося паставіць больш за 20 рэкордаў. Нягледзячы на цяжкія трэніроўкі, ён увесь час жыве па графіку, пазбаўляючы сябе якіх-небудзь задавальненняў.
Былі ў кар'еры спартсмена і траўмы. Так, у 2016 годзе падчас рэжыму ў слингшоте ён адчуў боль у вобласці грудзей. Пасля праведзенага УГД высветлілася, што адбыўся надрыў верхніх тканін. Гэта не паўплывала на графік выступленняў Андрэя, неўзабаве стан здароўя мужчыны палепшылася, і ўжо праз 2 тыдні ён з'явіўся на спаборніцтвах у Алматы.
Асабістае жыццё
6 самых зайздросных прынцаў-халасцякоў
Пра асабістае жыццё атлета нічога не вядома. У профілі ў «Инстаграме» у яго няма фота з жонкай і дзецьмі, гэта дае падставу меркаваць, што пакуль мужчына не стварыў сям'ю, так як шмат часу прысвячае спорце.
Ён з задавальненнем падарожнічае, любіць гатаваць, чытае гістарычную і класічную літаратуру. Нярэдка наведвае тэатры і канцэрты, сустракаецца з сябрамі, сочыць за навінкамі тэхнікі. Знаёмыя і калегі па цэху ў інтэрв'ю кажуць пра «Асілак» як пра добрае, вясёлым і поўным жыцця свайго кампаньёна. Цяпер ён жыве ў Маскве.
Андрэй Маланичев зараз
7 зорак, апантаных дыетамі
Пауэрлифтер па-ранейшаму шмат часу праводзіць у трэнажорных залах, рыхтуючыся да новых спаборніцтваў. Яго рост складае 182 см, вага 140 кг. Пра такія біцэпсы, як у яго, марыць палова мужчынскага насельніцтва краіны.
У 2019 годзе ён паспеў вызначыцца на адкрытым чэмпіянаце Еўропы па паўэрліфцінгу, дзе заняў 1-е месца. А крыху раней, да гэтага з'явіўся на канале блогера Oblomoff, які запрашае на імправізаваную кухню вядомых людзей і рыхтуе з імі розныя стравы. Акрамя Андрэя, у гэтым выпуску быў яго калега па зале Кірыл Сарычаў.
Ўзнагароды і дасягненні
- 1998 года - 1-е месца на першынстве Масквы па паўэрліфцінгу сярод юніёраў у вазе да 110 кг
- 2000 - 1-е месца на чэмпіянаце Расіі па паўэрліфцінгу сярод юніёраў у вазе да 125 кг
- 2002 - 2-е месца на чэмпіянаце Расіі па паўэрліфцінгу ў вазе да 125 кг
- 2004 г. - 1-е месца ў Кубку Расіі па паўэрліфцінгу ў вазе да 125 кг
- 2006 - 1-е месца на чэмпіянаце Расіі па паўэрліфцінгу ў вазе да 125 кг
- 2008 - 1-е месца на чэмпіянаце Расіі па паўэрліфцінгу ў вазе да 125 кг
- 2010 г. - 2-е месца на Суперкубку Тытанаў ў абсалютнай вагавай катэгорыі
- 2012 - 1-е месца на Суперкубку Тытанаў ў абсалютнай вагавай катэгорыі
- 2014 - 2-е месца на Суперкубку Тытанаў ў абсалютнай вагавай катэгорыі
- 2016 - 1-е месца на спаборніцтвах Monsters Meet ў абсалютнай вагавай катэгорыі
- 2017 - 1-е месца на спаборніцтвах ProRaw Big Dogs 2 у абсалютнай вагавай катэгорыі
- 2018 - 1-е месца на чэмпіянаце свету па паўэрліфцінгу, сілавому дваябор'і, жыме лежачы, народнаму жыме, станавы цязе і армлифтингу па версіях WRPF / WEPF / WAF ў вазе ад 140 кг
- 2018 - 1-е месца на чэмпіянаце свету па паўэрліфцінгу і яго асобным рухам па версіі IPL і адборачнага турніру на Olympia Pro Powerlifting ў абсалютнай вагавай катэгорыі
- 2019 - 1-е месца на Адкрытым чэмпіянаце Еўропы па паўэрліфцінгу, сілавому дваябор'і, жыме лежачы, народнаму жыме, станавы цязе і армлифтингу па версіях WRPF / WEPF / WAF / САР ў абсалютнай вагавай катэгорыі