біяграфія
Многія музычныя гурты пачыналі творчае ўзыходжанне з нулём у кішэні. Так, Papa Roach, якія гуляюць у жанры альтэрнатыўны рок, на $ 700 ўласнымі сіламі запісалі дэбютны лонгплэй. Ім пашанцавала: музыка спадабалася мясцовым радыё, і некаторыя трэкі выйшлі ў эфір. Зараз Papa Roach - сусветна вядомая каманда, чыя фан-база вылічаецца не тысячамі, а сотнямі тысяч прыхільнікаў. Колькасць прададзеных альбомаў складае больш за 20 млн копій.Гісторыя стварэння і склад
Гісторыя стварэння Papa Roach пачынаецца са знаёмства саліста Джекоб Шэддикса і Дэйва Бакнер ў студзені 1993 года. Хлопцы сустрэліся на футбольным полі і разгаварыліся пра музыку. Супадзенне інтарэсаў прывяло да думкі стварыць калектыў. Да дуэту далучыліся гітарыст Джэры Хортон, трамбаніст Бэн Лютар і басіст Уіл Джэймс.
Свой першы канцэрт ўдзельнікі будучага Papa Roach далі на школьным конкурсе талентаў. У якасці песні хлопцы выбралі «Fire» Джымі Хендрыкса. Творчае спаборніцтва аказалася ім не па зубах, але, нягледзячы на правал, юныя музыканты працягнулі гуляць.
Каманда рэпетавала штодня і нават купіла гастрольны фургон, які назвалі Moby Dick. Гэта натхніла Шэддикса ўзяць першае сцэнічнае імя - Coby Dick. А назва Papa Roach хлопцы выбралі па мянушцы айчыма Шэддикса - Говарда Уільяма Роўч.
У 1994 годзе Papa Roach выпусцілі першы мікстэйп «Potatoes for Christmas». Значна пазней, у інтэрв'ю 2013-га, Джекоб Шэддикс назваў музыку тых гадоў «дзівакаватых», чымсьці сярэднім паміж Mr. Bungle, Red Hot Chili Peppers і Primus. З такім матэрыялам хлопцы выступалі ў клубах і на дыскатэках, пакуль 3 гады праз не з'явіўся дэбютны студыйнік. З гэтага моманту пачынаецца гісторыя стварэння сучасных Papa Roach.
музыка
4 лютага 1997 гады выйшаў самопальный альбом «Old Friends from Young Years». Яго запісвалі ў наступным складзе: Джекоб Шэддикс на вакале, Джэры Хортон на падпеўках і гітары, Тобін Эсперанс на басу і Дэйв Бакнер на барабанах. Зараз гэтая пласцінка лічыцца музычнай каштоўнасцю - хлопцы аплачвалі запіс і друк дыскаў самастойна, хапіла ўсяго на 2 тыс. Экзэмпляраў.У 1998 годзе Papa Roach выпусцілі мікстэйп пад назвай «5 Tracks Deep», які ў першы месяц разышоўся накладам у 1 тыс. Копій. А год праз выйшаў зборнік «Let 'Em Know», які стаў апошнім незалежным рэлізам групы. Поспех пласцінкі прыцягнуў увагу Warner Music Group, якая дала невялікую суму грошай для вытворчасці дэманстрацыйнага CD з 5-ю трэкамі. Papa Roach, яшчэ неспрактыкаваныя, але нахабныя музыканты, настаялі, каб іх прадзюсаваў ўплывовы чалавек у рок-музыцы Джэй Баумгарднер. Пазней у інтэрв'ю ён казаў:
«Я не быў упэўнены ў поспеху, але потым убачыў відэа з выступу Papa Roach ў клубе. Гэтыя дзеці схадзілі з розуму, ведалі песні на памяць, што рэдкасць для сучасных выканаўцаў. Я зразумеў, што ў іх вызначана ёсць патэнцыял ».Атрыманая дэмазапіс не спадабалася Warner Bros., затое прыйшлася да спадобы DreamWorks Records. Адразу пасля заключэння кантракта Papa Roach адправіліся ў студыю для запісу альбома «Infest» (2000). У яго ўвайшлі ўжо вядомыя песні з незалежных рэлізаў: «Infest», «Last Resort», «Broken Home», «Dead Cell» і іншыя, усяго 11 кампазіцый. Знайшлося месца і новым трэкам: «Obsession» (пазней вядомая як «Between Angels and Insects»), «Blood Brothers» і «Never Enough».
Поспех рушыў услед неадкладна: за першы тыдзень «Infest» разышоўся накладам 30 тыс. Копій. Адразу пасля выпуску кліпа на «Last Resort», які, дарэчы, быў намінаваны на MTV Video Music Awards як лепшы пачатковец, Papa Roach адправіліся ў турнэ. Ім давялося выступаць на адной сцэне з Limp Bizkit, Eminem, Xzibit і Ludacris. Ужо да канца 2000 гады група наведала Вялікабрытанію - самую закрытую краіну ў музычным плане.
Пасля сусветных гастроляў Papa Roach вярнуліся ў студыю, каб запісаць альбом «Born to Rock», які пазней атрымаў назву «Lovehatetragedy». Пласцінка выйшла ў 2002 годзе. Хоць яна і не апярэдзіла «Infest» па колькасці рэалізаваных копій за першы тыдзень, але ўзлезла вышэй у чартах ЗША і Вялікабрытаніі.
У «Lovehatetragedy» жанр музыкі Papa Roach змяніўся: група захавала нью-металічны гук, але засяродзілася на вакале, а не музыцы. Пад уплывам Eminem і Ludacris на плыце з'явіўся рэп. Рэліз альбома суправаджалі два сінгла: «She Loves Me Not» і «Time and Time Again», абодва сталі хітамі.
У канцы 2003 года Papa Roach запісалі трэці альбом «Getting Away with Murder». Над ім група працавала з прызнаным прадзюсарам Говардам Бенсон. Альбом прадставіў іншай музычны падыход і стаў першым у дыскаграфіі Papa Roach, у якім не гучыць нью-метал і рэп. «Getting Away with Murder» перасягнуў «Lovehatetragedy» пераважна з-за папулярнасці сінгла «Scars». На сённяшні дзень альбом прададзены накладам больш за 1 млн асобнікаў і прызнаны плацінавым.
Наступны музычны прарыў Papa Roach - альбом «The Paramour Sessions" (2006), названы ў гонар месцы, у якім запісваўся, - замак Paramour Mansion. Шэддикс заўважыў, што акустыка ў старым будынку робіць гук унікальным. Нядзіўна, што ў гэтак рамантычным месцы нараджаліся выключна далікатныя рок-баляды. Альбом дэбютаваў у Billboard 200 Charts на 16-м месцы.
Затым гурт планаваў выпусціць зборнік акустычных версій сваіх песень, напрыклад, «Forever», «Scars» і «Not Coming Home», але рэліз адклалі. У інтэрв'ю Billboard.com Шэддикс патлумачыў, што не думае, што фанаты гатовыя да акустычнаму гучанні Papa Roach. Замест гэтага ў 2009 годзе выйшаў альбом "Metamorphosis": класічны, нью-металічны. Упершыню з 2002 года дыск гурта трапіў у топ-10 Billboard 100, заняўшы 8-е месца.
2010 год пачаўся з вестак аб хуткім рэлізе «Time for Annihilation», які уключаў 9 "жывых" трэкаў і 5 новых песень. Аднак перад ім выйшаў зборнік лепшых хітоў «... To Be Loved: The Best of Papa Roach». Група папрасіла фанатаў не набываць дыск, паколькі лэйбл Geffen Records выпусціў яго супраць волі музыкаў.
Два гады праз святло ўбачыў 7-й альбом Papa Roach «The Connection», галоўнай песняй якога лічыцца «Still Swingin». Ідэю для кліпа - быццам зомбі апанавалі Нью-Ёрк - прыдумаў Джагер, 8-гадовы сын Шэддикса. У рамках тура The Connection група ўпершыню заехала ў Маскву, наведала гарады Беларусі, Польшчы, Італіі, Швейцарыі, Германіі, Нідэрландаў, Бельгіі і Вялікабрытаніі.
У 2015 годзе выйшаў альбом «F.E.A.R.», названы ў гонар пачуцці, якое адчуваюць Papa Roach, дэманструючы сваю творчасць прыхільнікам (ад англ. «Страх»). Самай вядомай песняй лічыцца «Love Me Till It Hurts». А роўна праз год рокеры прыступілі да запісу наступнай пласцінкі. Збор сродкаў праводзіўся ў тым ліку праз краудфандинг. У выніку ў сакавіку 2017 года свет пабачыў «Crooked Teeth».
Papa Roach зараз
У студзені 2019 года прыхільнікі атрымалі 12 новых трэкаў з 10-га студыйнага альбома Papa Roach «Who Do You Trust?». Бубнач гурта Тоні Палерма адзначыў, што гэты дыск - «самы эклектычны з усіх, што Papa Roach калі-небудзь рабілі». Рэліз суправаджаў сінгл «Not the Only One», кліп на які Papa Roach прэзентавалі ў траўні 2019 года.
Паводле афіцыйнага сайту гурта, 2019 год Papa Roach праводзяць у гастролях: у праграме больш за 50 шоу па Канадзе, ЗША, Фінляндыі, Германіі, Іспаніі, Венгрыі, Францыі, Аўстрыі, Літве, Швейцарыі.
Рэгулярна музыканты публікуюць справаздачы з канцэртаў на сваім акаўнце ў «Инстаграме». Дарэчы, менавіта гэтую сацыяльную сетку Papa Roach выкарыстоўваюць у якасці асноўнага канала зносін з фанатамі. Нягледзячы на тое, што намёкаў на вытворчасць новых песень пакуль няма, ясна, што ў біяграфіі Papa Roach яшчэ не надышоў канец.
Дыскаграфія
- 1997 - «Old Friends from Young Years»
- 2000 - «Infest»
- 2002 - «Lovehatetragedy»
- 2004 г. - «Getting Away with Murder»
- 2006 - «The Paramour Sessions»
- 2009 г. - «Metamorphosis»
- 2012 - «The Connection»
- 2015 - «F.E.A.R.»
- 2017 - «Crooked Teeth»
- 2019 - «Who Do You Trust?»
кліпы
- 2000 - «Last Resort»
- 2001 года - «Between Angels and Insects»
- 2002 - «She Loves Me Not»
- 2004 г. - «Getting Away with Murder»
- 2005 - «Scars»
- 2007 - «Forever»
- 2009 г. - «Lifeline»
- 2010 - «Kick in the Teeth»
- 2011 - «No Matter What»
- 2012 - «Still Swingin»
- 2013 - «Leader of the Broken Hearts»
- 2014 - «Face Everything and Rise»
- 2016 - «Falling Apart»
- 2017 - «Crooked Teeth»
- 2019 - «Elevate»