біяграфія
Пісьменніца Лізавета Дварэцкая з дзяцінства захаплялася складальніцтвам, праўда, тады яна і не падазравала, што калісьці яе хобі ператварыцца ў прафесію, а створаныя раманы ў стылі фэнтэзі прынясуць вядомасць. Яе творы даюць дакладнае ўяўленне пра абрады і вераваннях продкаў, а рэальныя гістарычныя падзеі, якія прысутнічаюць у апавяданнях, толькі дадаюць фарбаў прыдуманым сюжэтаў.Дзяцінства і юнацтва
Лізавета Аляксееўна нарадзілася 1 чэрвеня 1970 гады ў Маскве. Яе дзяцінства мала чым адрознівалася ад жыцця іншых савецкіх дзяцей. Як і ўсе, яна хадзіла ў школу, наведвала гурткі, любіла гуляць і сустракацца з сябрамі. Тады яна і не думала, што калі-то стане прафесійнай пісьменніцай і будзе за свае творы атрымліваць ганарары.
Пасля атрымання атэстата сталасці Дварэцкая паступіла ў Маскоўскі педагагічны дзяржаўны універсітэт на факультэт філалогіі. Тады дзяўчына яшчэ не вызначылася, кім хоча стаць, але тое, што з яе не выйдзе педагога, Лізавета зразумела на 1-м курсе навучання.
Праўда, у далейшым гэта адукацыя ёй дапамагло. Вядома, там не вучылі пісаць кнігі, але распавялі, як адрозніць добрае твор ад дрэннага, і распавялі шэраг іншых літаратурных нюансаў, спатрэбіліся ёй у прафесіі.
Пасля абароны дыплома за адсутнасцю іншых варыянтаў Дварэцкая ўладкоўваецца працаваць у школу настаўніцай, за 2 гады яна канчаткова пераканалася, што народжаная ня для педагогікі. А таму, не сумняваючыся ні секунды, звальняецца і ўладкоўваецца ў офіс, дзе ў яе абавязкі ўваходзіла праца з паперамі.
кнігі
Першыя творы ў спісе работ Лізаветы з'явіліся ў 14 гадоў. Не маючы ніякага паняцця пра фэнтэзі, дзяўчына пісала ў гэтым жанры, выкарыстоўваючы ў якасці герояў раманаў ведзьмаў, ведзьмакоў і фей. Кожная кніга мела ў сюжэце складаныя працяглыя дзеянні і развіццё. Тады Дварэцкая ставілася да складальніцтва як гульні і, хоць прыдумляць сюжэты любіла, пісьменніцай станавіцца не хацела, тым больш не марыла аб ганарарах.Цікавасць Лізаветы да Старажытнай Русі быў вялікі. Але матэрыялаў, якія распавядаюць пра славянскае паганства, у той час амаль не было, а таму ўжо да 12 гадоў яна прачытала працы акадэміка Барыса Рыбакова. Засвоеная інфармацыя адбівалася на ўяўленні, і да 20 гадоў Дварэцкая пераключылася на напісанне гістарычных раманаў.
Так у біяграфіі Лізаветы з'явіліся першыя кнігі, якія ўтрымлівалі адгалоскі эпохі хрышчэння Русі. У яе першыя творы ўвайшлі і раманы «Вецер з Воряжского мора» і «Калодзеж старога вешчуна», якія пасля пару разоў перавыдаваліся. Яшчэ адно падобнае твор «Чырвоная Русь» папоўніла іх шэрагі ў 2005 годзе.
Першы раман у стылі фэнтэзі выйшаў таксама ў 1997 годзе, хоць і быў напісаны за год да гэтага. Па тэхнічных прычынах жанчыне давялося яго скарачаць, а потым «Агністага ваўка» чытачы ўбачылі ўжо ў паменшаным варыянце. Як тлумачыць аўтар, у творах яна спрабуе адлюстраваць старажытную жыццё ва ўсёй паўнаце, жанчына імкнецца амаль нічога не выдумляць і прытрымлівацца рэчаіснасці.
Пасля гэтая кніга ўвайшла ў цыкл-трылогію «Князі Лясы», які таксама ўключыў у сябе «Ранішнюю вершніка» (2 часткі: «Бурштынавыя вочы лесу» і «Чара лёсаў») і «Вясну Незнаю» (2 часткі: «Зімовы звер» і «Скрыжаванне зімы і лета»).
Хоць жанры, у якіх піша Дварэцкая, даволі падобныя, яна спрабуе эксперыментаваць і, акрамя «чыстых» гістарычных раманаў і фэнтэзі, спрабуе складаць у жанры гістарычнай фантастыкі. Першым узорам такой кнігі ў яе складальніцтвам стаў «Лес на Той Боку», які ў выніку выліўся ў цэлую серыю.
У першы том увайшлі кнігі «Залаты сокал» і «Люстэрка і чаша», а ў другой - «Навальніца над полем» і «Сцежкі нябачных». У снежні 2016 гады выйшла 3-я частка серыі пад назвай «След чорнага ваўка», а ў студзеня 2017-га - чацвёртая «Апошні погляд Марэны».
Сюжэты гэтай серыі адрозніваюцца тым, што падзеі сапраўды адбываюцца ў Старажытнай Русі, праўда, і там прысутнічаюць пярэваратні, лясуны і багі. Адначасова з тым усе ўдзельнікі творы блізкія чытачу, але, па прызнанні пісьменніцы, галоўнай для яе заўсёды застаецца ўнутраная жыццё герояў, а ў перапляценні іх інтарэсаў і нараджаецца сюжэт.
Самым аб'ёмным цыклам кніг (19), выпушчаных Дварэцкай, стала скандынаўская серыя «Карабель ць фіёрдзе», аўтар пачынала пісаць яе ў 1997 годзе, тады і выйшлі першыя тамы пад назвай «Стаялыя камяні». А скончыла толькі ў 2008-м кнігамі «Лань ў гушчары», якія былі створаныя задоўга да публікацыі і з'яўляюцца моцна перапрацаваным варыянтам.
Яшчэ адзін цыкл кніг папоўніў бібліяграфію пісьменніцы ў 2015 годзе. Дакладней, тады выйшла першае па ліку твор, пасля якое стала часткай цэлай серыі. Гэта быў раман «Вольга, лясная княгіня», а праз год чытачы Дварэцкай пазнаёміліся адразу з трыма яе творамі. Гэта «Вольга, княгіня зімовых ваўкоў», «Вольга, княгіня рускай дружыны" і "Дзве жонкі для Святаслава».
Сярод іншых твораў пісьменніцы, якія больш за ўсё спадабаліся чытачам, варта адзначыць кнігу «Лясная нявеста» 2012 года, якая распавядае аб Старажытнай Русі пачатку 9-га стагоддзя, і напісаны ў 2015 годзе раман «Крыніца лёсу», які дэманструе 9-е стагоддзе ў Паўночнай Еўропе.
Тут 2 брата з-за неабходнасці падзелу здабычы становяцца ворагамі. Пасля няўдалай спробы ажаніцца адзін з іх вяртаецца дадому, на Поўнач, і там сустракае дзяўчыну, здольную паказаць яму новую мэта. А радавое скарб тым часам дастаецца іншаму брату.
Не толькі чытачы пакідаюць станоўчыя водгукі аб творах Лізаветы. У літаратурных колах яе кнігі таксама высока цэняць. Пацвярджэннем таму служаць атрыманыя жанчынай на фестывалях у 2004, 2007 і 2008 гадах прэміі.
Асабістае жыццё
Прадстаўляючы на суд гледачоў кнігі, пра асабістае жыццё Лізавета аддае перавагу замоўчваць. Па профілю ва «Укантакце» складана сказаць аб наяўнасці ў пісьменніцы мужа і дзяцей. Затое выстаўленыя там фота красамоўна распавядаюць пра захапленні жанчыны.
У вольны ад працы і напісання раманаў час Дварэцкая аддаецца захапленню - рэканструкцыям перыядаў ранняга Сярэднявечча. Так яна больш дэталёва знаёміцца з побытам і паўсядзённым жыццём людзей тых часоў, што дазваляе ў падрабязнасцях, улічваючы дробныя нюансы, апісваць гэтыя моманты ў раманах.
Лізавета Дварэцкая зараз
Лізавета і цяпер працягвае пісаць, прычым жанчына складае апавяданні як для новых серый, так і прыдумляе працягу для ўжо наяўных цыклаў.Адной з такіх кніг стала 9-я па ліку «Княгіня Вольга. Вогненныя птушкі », якая ўвайшла ў цыкл, пачаты ў 2015-м. Прэзентацыя новай працы аўтара адбылася ў сакавіку 2019 года.
бібліяграфія
- 1997 - «Вецер з Воряжского мора»
- 1997 - «Агністы воўк»
- 1998 года - «Калодзеж старога вешчуна»
- 2002 - «Ранішні коннік»
- 2005 - «Чырвоная Русь»
- 2015 - «Вольга, лясная княгіня»
- 2016 - «След чорнага ваўка»
- 2017 - «Апошні погляд Марэны»
- 2018 - «Княгіня Вольга. Зімовы прастол »
- 2019 - «Княгіня Вольга. Вогненныя птушкі »