біяграфія
Lacrimosa - швейцарская гурт, які выконвае кампазіцыі на нямецкай, ангельскай і фінскай мовах. У некаторых песнях ёсць прыпевы або куплеты на іспанскай, рускай і лацінскай. Артысты з'яўляюцца прызнанымі лідэрамі музычнага накірунку, названага готыка. Галоўнымі героямі калектыву з'яўляюцца Ціла Вольфф і Ганне Нурми. Вакалісты запрашалі да супрацоўніцтва сесійных музыкаў, але ў апошнія гады даюць канцэрты склаліся складам.Гісторыя стварэння і склад
Калектыў з'явіўся на музычнай арэне дзякуючы яго лідэру Ціла Вольфф. Ён яшчэ ў дзяцінстве зразумеў, што хоча прысвяціць сябе музыцы. Да 17 гадам у маладога чалавека было назапашана такая колькасць літаратурнага матэрыялу, што ён стаў вучыцца гульні на фартэпіяна для ператварэння вершаў у песні. З дапамогай сінтэзатара Ціла запісаў сваю першую касету, якую назваў «Clamor». На ёй былі ўсяго 2 песні, пазней яны ўвайшлі ў дэбютны альбом Lacrimosa.
Хлопец не прыцягваў цікавасці прадусараў, таму знайсці лэйбл, які заняўся б прасоўваннем музыканта, было няпроста. Тады Вольфф пайшоў па шляху найменшага супраціву і рашыўся на рызыкоўны крок. Ён адкрыў уласную гуказапісвальную студыю Hall Of Sermon, якая па гэты дзень вядомая ў профільнай сферы. Так святло ўбачыў першы дыск Вольфф «Angst». Яго гучанне здзівіла б многіх нядаўніх прыхільнікаў каманды, так як Ціла аддаў перавагу электроннай музыцы і спакойнаму лірычнага вакале.
Дэбютная пласцінка была прададзеная тыражом 1 тыс. Асобнікаў за год, што стала нядрэнным паказчыкам для пачаткоўца артыста. Праз паўтара года замест вінілавай кружэлкі на прылаўках з'явіўся дыск з запісам. На яго вокладцы красавалася найменне праекта. Яго Ціла прыдумаў у памяць пра творчасць Моцарта. Такую назву насіў рэквіем кампазітара, які натхняў вакаліста.
Саліст апынуўся незадаволены сваім дэбютам, таму ў наступных кампазіцыях прапрацаваў інструментальную частку і аранжыроўкі, запрасіўшы да сатворчасці сесійных музыкаў. Першым калегам стаў басіст Штэле Диамантопоулос. Будучы дызайнерам, ён жа ствараў вокладкі для рэлізаў групы. Штэле прывёў Роланда талераў. Затым калектыў папоўнілі скрыпач Эрык Фантом і клавішнік Філіп Алоіс. Разам яны запісалі дыск «Einsamkeit». Так пачалася гісторыя стварэння калектыву.
музыка
У 1993-м гурт прэзентаваў альбом «Satura». Ад ранейшага складу ў камандзе застаўся толькі Алоіс, але Вольфф прытрымліваўся цікавага яму музычнага жанру. Паступова ён станавіўся папулярным артыстам, і запісы сталі прадавацца лепш. Першы жывы канцэрт музыканта прайшоў у Лейпцыгу. Ён самастойна акампанаваў сабе і спяваў. Яму ўдалося прыцягнуць увагу публікі ў Германіі і Швейцарыі. Аб праекце пісалі часопісы Orkus і Zillo, публікуючы фота саліста і факты яго біяграфіі.Як любы творчы чалавек, Ціла не абмяжоўваўся тым, што меў, а імкнуўся да прызнання. Шлях да яго ішоў праз змены. Адбылося лёсавызначальнае знаёмства з фінскай выканаўцай Ганне Нурми, якая раней выступала ў калектыве Two Witches. Гурт распаўся, і, на шчасце Вольфф, артыстка пагадзілася стаць яго партнёркай. Не атрымалася пазбегнуць і рамантычных адносін, якія ўзніклі паміж маладымі людзьмі, але артысты старанна хавалі іх ад СМІ.
Барабаншчыкам калектыву стаў ЭйСи, былы ўдзельнік Running Wild. Міньён Schakal, і пласцінка Inferno ўразіла прыхільнікаў гурта новым аркестравым гучаннем, жывымі ўдарнымі і мелодыямі электрагітар. Ціла выступаў з кампазіцыямі на нямецкай мове, але з прыходам Ганне ў рэпертуары з'явіліся і англамоўныя песні.
Гатычную афармленне пласцінак, арлекін ў выглядзе лагатыпа, унікальныя сцэнічныя касцюмы сталі фірмовай рысай іміджу групы. Музыкі выпусцілі альбом «Stille», які публіка прыняла неадназначна. Дыск разбіў фанатаў на 2 лагеры. Адны радаваліся зменаў, а іншыя намякалі на прэваліраваньне камерцыйных інтарэсаў і спрашчэнне гучання Lacrimosa. Тым не менш рэліз кружэлкі апынуўся самым прыбытковым у гэты перыяд развіцця праекта, хоць і выклікаў спрэчкі аб вакале Ганне і развагі пра новыя асобах ў групе.
За прэзентацыяй пласцінкі рушыў услед гастрольны тур. Вярнуўшыся, артысты пагрузіліся ў працу ў студыі, ствараючы матэрыял для альбома «Elodia». Ён запісваўся пры ўдзеле Лонданскага сімфанічнага аркестра, але калектывы працавалі ў розных студыях. У стварэнні дыска ўзялі ўдзел 187 салістаў і музыкаў. Паралельна з працай над новай пласцінкай Ціла стаў удзельнікам іншых праектаў. Яго запрасілі да супрацоўніцтва ўдзельнікі каманд Kreator, а таксама Samael.
2001 й адзначыўся для Lacrimosa выхадам адразу 2 пласцінак, якія папоўнілі дыскаграфію каманды: «Der Morgen Danach» і «Fassade». Зноў адбылося супрацоўніцтва з акадэмічнымі інструменталістамі ў асобе філарманічнага аркестра і нямецкага аркестра Бабельсберг. Рамантычны настрой, лірыка, якая апісвае ўвесь спектр пачуццяў і эмоцый, прыцягнулі новых прыхільнікаў. А ў 2003-м выйшаў альбом «Echos».
Новая пласцінка зацвердзіла пазіцыі Ціла Вольфф як таленавітага саліста, і адразу некалькі песень з яе сталі хітамі. Усе кампазіцыі цесна перапляталіся адзін з адным у сюжэтным плане.
У 2005-м адбылася прэзентацыя дыска «Lichtgestalt», які меў больш цяжкае гучанне, чым папярэднія альбомы. Тут мела месца любоўная лірыка. У падтрымку плыткі адбыліся гастролі. Калектыў пабываў у некалькіх краінах і нават у Расіі. Турнэ было самым доўгім за ўсю канцэртную шлях Lacrimosa на той момант.
Практычна адразу па вяртанні з турнэ каманда выпусціла альбом «Lichtjachre», а праз 2 гады даставілі задавальненне прыхільнікам дыскам «Sehnsucht». Апошні парадаваў расійскіх фанатаў песняй «I lost my star in Krasnodar». Яна ўтрымоўвала 2 куплета, выкананых на рускай мове.
Альбом «Schattenspiel» уключыў у сябе ўсе кампазіцыі, створаныя Lacrimosa. Затым выйшаў дыск пад назвай «Revolution», які па-ранейшаму прадзюсаваў персанальны лэйбл Ціла Вольфф. Над пласцінкай працавалі калегі музыкі з іншых каманд, а таксама філарманічны аркестр. Яна насіла прысмак хэві-металу ўперамешку з акадэмічнай музыкай. У 2012-м стартаваў тур у падтрымку дыска. Артысты пабывалі ў Нямеччыне і Англіі, Швейцарыі, Польшчы, Чэхіі, Іспаніі і Расіі.
Рускія фанаты досыць часта наведваюць выступу куміраў, таму што гурт не забывае ўключаць у свае гастрольныя турнэ не толькі сталічныя мегаполісы, але і менш буйныя гарады. Так, у 2014-м Ціла і Ганне выступалі на сцэнах Краснадара, Екацярынбурга, Омска, Новасібірска і Растова-на-Доне.
Lacrimosa зараз
Група застаецца папулярнай незалежна ад змены сусветных музычных трэндаў. Lacrimosa здымае кліпы і запісвае новыя хіты. Сваіх прыхільнікаў аб бліжэйшых планах музыкі інфармуюць праз афіцыйны сайт. Сацыяльных сетак каманда цураецца, таму афіцыйнага акаўнта ў «Инстаграме» у яе няма.
У сакавіку 2019-га Ганне Нурми і Ціла Вольфф зноў пабывалі ў Расіі з канцэртам. У рамках гастрольнага тура Time Travel World Tour - 2019 музыкі выканалі кампазіцыі з альбома Testimonium, які выйшаў у 2017-м. Прыхільнікі ўбачылі любімых артыстаў у Маскве, Санкт-Пецярбургу і Ніжнім Ноўгарадзе.
Lacrimosa - плодная музычная група, якая прытрымліваецца абранага аднойчы напрамкі. У ліку фанатаў творчасці - слухачы розных пакаленняў і светапоглядаў, якіх аб'ядноўвае любоў да лірыцы, вакале Ціла і Ганне і іх яркаму вобразу. У ліку хітоў калектыву сёння песні «Kelch der liebe», «Halt mich» і іншыя.
Дыскаграфія
- 1991 г. - «Angst»
- 1992 - «Einsamkeit»
- 1993 - «Satura»
- 1995 - «Inferno»
- 1997 - «Stille»
- 1999 - «Elodia»
- 2001 года - «Fassade»
- 2003 - «Echos»
- 2005 - «Lichtgestalt»
- 2009 г. - «Sehnsucht»
- 2012 - «Revolution»
- 2015 - «Hoffnung»
- 2017 - «Testimonium»
кліпы
- «Аlleine zu zweit»
- «Morning glory»
- «Der Morgen Danach»
- «Schakal»
- «CopyCat»
- «The Phantom Of The Opera»
- «Stolzes Herz»
- «Satura»
- «Not Every Pain Hurts»