біяграфія
Спявак Дэвід Ковердэйл - адзін з самых вядомых музыкаў плеяды 1970-х гадоў, які ўдзельнічаў у двух знакамітых хард-рок-калектывах. Ён стаў сааўтарам многіх нязменных хітоў, за кошт чаго і праславіўся на ўвесь свет. А сумесная праца з гітарыстам Джымі Пэйджа з каманды «Led Zeppelin» прынесла артысту яшчэ больш папулярнасці.Дзяцінства і юнацтва
Музыкант нарадзіўся ў прыморскім курортным гарадку Солтберн-Бай-Зе-Сі ў Вялікабрытаніі 22 верасня 1951 гады. Ужо з дзяцінства ён адчуваў любоў да музыкі, паколькі яго бацькі валодалі пабам, дзе часта выступалі мясцовыя і запрошаныя артысты. Але талент хлопчыка раскрыўся крыху пазней, а неўзабаве ён навучыўся граць на гітары.
Embed from Getty ImagesУ дзяцінстве Дэвід не падазраваў, што яго будучыня будзе непарыўна звязана са сцэнай. Маючы любоў да малявання, пасля школы хлопец паступіў у мастацкі каледж у Мідлсбра. Праўда, там правучыўся нядоўга, цікавасць да спеваў пераважыў чашу вагаў.
Так і не атрымаўшы мастацкай адукацыі, у 16 гадоў Ковердэйл становіцца удзельнікам студэнцкай блюз-гурта «Denver Mule», затым пачынае спяваць у складзе калектыву «The Skylines», назва якога пазней памянялася на «The Government». Менавіта пад гэтым імем яго і даведаліся «Deep Purple», на разагрэве якіх ён разам з іншымі хлопцамі выступаў у 1969 годзе.
Embed from Getty ImagesНа першыя гастролі ў Данію Ковердэйл адправіўся ўжо ў складзе «Harvest», праўда, і там юнак прабыў нядоўга. У маладосці ён стараўся рэалізоўвацца ў розных музычных кірунках, а таму без боязі мяняў калектывы, і кожны раз яго выступ на сцэне пакідала ўсё больш поглядаў.
Вярнуўшыся з тура, Дэвід далучыўся да групы «River's Invitation». Хоць праца музыкам у тыя часы была ў хлопца ўжо на прафесійным узроўні, стабільнага заробку яна не прыносіла, таму ён вымушаны быў выходзіць на змены ў краму адзення ў Редкаре.
музыка
Па-сапраўднаму папулярным Дэвід стаў пазней. Стварыўшы ў 1973-м гурт «The Fabulosa Brothers», ён з таварышамі працягваў выступаць і запісваў новыя песні. У тым жа годзе з часопіса Melody Maker стала вядома аб праслухоўванні, калектыў «Deep Purple» шукаў новага вакаліста, а таму былі ўладкованыя маштабныя агляды. Касеты з запісамі ім дасылалі з розных куткоў краіны. Ковердэйл таксама не застаўся ў баку і па радзе таварыша адправіў у штаб-кватэру рабят демопленку.Музыка і кампазітар Джон Лорд, які знаходзіўся ў складзе «Deep Purple» з самага пачатку яе заснавання, пазней у інтэрв'ю распавядаў пра той дзень, калі яму трэба было праслухаць вялізную колькасць запісаў, сам ён называў іх «патугамі аматараў».
Па шчаслівым збегу абставінаў першая праслухае плёнка належала Ковердэйла. Хлопец узяў для выканання кампазіцыю Гары Нилсона, і хоць якасць гучання было не самым лепшым, Джона пабіў голас маладога таленту. Неўзабаве Дэвіду прыйшла па пошце тэлеграма з неадкладным запрашэннем на жывое праслухоўванне.
Ходзіць легенда, што яшчэ ў 1969 годзе, калі Ковердэйл выступаў на разагрэве ў гурта «Deep Purple», Лорд узяў у хлопца нумар, «на ўсялякі выпадак». І гэты выпадак наступіў, калі Ен Гілан пакінуў каманду. Праслухоўванне праходзіла ў замку Клирвелл, і ў 1973 годзе Дэвіда зацвердзілі як новага вакаліста калектыву.
Embed from Getty ImagesТак у яго біяграфіі з'явіўся першы альбом «Burn», запісаны з новымі таварышамі, які падзейнічаў велізарны поспех і атрымаў статус залатога ў ЗША, а ў Англіі некаторы час займаў першыя радкі музычных хіт-парадаў. У яго таксама ўвайшла псевдоблюзовая кампазіцыя «Mistreated», настрой у ёй задаваў менавіта Дэвід.
Наступны альбом пад назвай «Stormbringer» выйшаў у канцы 1974 года. У гэты раз адчувальнае на папярэднім дыску ўплыў фанка і соўла стала яшчэ прыкметней. Фанатам гэтая пласцінка спадабалася не менш мінулым, што і яе падняло на верхнія пазіцыі чартаў Вялікабрытаніі і Амерыкі. А якая ўваходзіла ў яе песня «Soldier Of Fortune» зрабіла Ковердэйла знакамітым. І гэта нягледзячы на крытыку ад шматлікіх прыхільнікаў групы, якія лічаць, што Дэвід не падыходзіць на месца вакаліста, часта праглынае заканчэння і невыразна прамаўляе словы.
Улетку 1975 года са групы сышоў Рычы Блэкмар, а таму наступны альбом «Come Taste The Band» запісвалі ўжо без яго. На яго месца хутка знайшлася замена ў выглядзе Томі Боліна. Нягледзячы на папулярнасць пласцінкі, у калектыве наспяваў крызіс. Дэвід адкрыта заявіў, што падчас працы на студыі ён хоча спяваць, а не надрывацца ад крыку.
У 1976 году становішча ўсярэдзіне групы напалілася настолькі, што музыкі ўжо не маглі працаваць разам, было прынята рашэнне аб яе роспуску. І хоць Ковердэйла было складана, ён сышоў з каманды і пачаў сольную кар'еру, выпусціўшы перад гэтым апошні альбом «Last Concert in Japan».
Ковердэйл нядоўга сядзеў без справы і ў 1997 годзе прэзентаваў першы сольны альбом «White snake», а следам за ім выйшаў яшчэ адзін дыск «Northwinds». Большая частка песень складала рок-баляды. А паколькі ў той час большую перавагу ў Брытаніі аддавалі панк-року, рэлізы прыйшліся не да двара. Але гэта не зменшыла жадання Дэвіда ствараць музыку.
Сабраўшы аднадумцаў Берні Марсден і Мікі Мудзі, Ніла Марэя, Дэвіда Даула і Браяна Джонсана (апошняга неўзабаве замяніў Лорд), Ковердэйл стварыў новую групу «Whitesnake», і пад гэтым імем яны зноў заявілі пра сябе на вялікай сцэне.
Так ў 1978 годзе дыскаграфія музыканта папоўнілася новым альбомам «Snakebite». У тым жа годзе каманда запісала кружэлку «Trouble», а на працягу наступных 2 гадоў прэзентавала яшчэ 4 дыска. Да пачатку 1980-х гадоў калектыў стварыў сабе станоўчую рэпутацыю і хутка ўвайшоў у вышэйшыя колы рок-супольнасцяў тых гадоў.
У новым складзе музыкі амаль штогод выпускалі альбомы, гастралявалі па Амерыцы і іншым краінам, далі не адну сотню канцэртаў. Праўда, ў 1983 годзе калектыў зноў чакаў пераварот, яго пакінуў Марсден, затое ў 1985-м шэрагі «Whitesnake» папоўніліся новым бубначом Эйнсли Данбар. Пік кар'еры «белай змеі» прыйшоўся на 1987 год, тады ж яны прадставілі публіцы новы альбом «Whitesnake», а яшчэ праз 2 гады прэзентавалі плыту «Slip of the Tongue».
Іншыя артысты зайздросцілі поспеху групы, аднак не ўсё ў калектыве было так проста. Вярнуўшыся дадому з турнэ, у 1990 годзе Дэвід вырашае перапыніць адносіны з калегамі па сцэне і аб'яўляе аб спыненні існавання «Whitesnake». А ўжо праз год сустракаецца ў Нью-Ёрку з Джымі Пэйджа і абмяркоўвае магчымасць сумеснай творчасці. Так нараджаецца альбом двух легенд пад назвай «Coverdale / Page». Пасля яго прэзентацыі ў сакавіку 1993 года зоркі адпраўляюцца ў тур, які доўжыўся да кастрычніка.
Маючы абавязацельствы ад асобы групы «Whitesnake» перад гуказапісвальнай кампаніяй EMI, калектыў павінен быў выпусціць яшчэ адзін альбом. У 1997 годзе яны зноў сабраліся і прэзентавалі плыту «Starkers in Tokyo», куды ўвайшло шмат версій хітоў гурта, выкананых пад акустыку. І тады ж мужчыны прэзентавалі дыск «Restless Heart», а пазней у яго падтрымку наладзілі канцэрт у Маскве.
І хоць тады Ковердэйл абвясціў, што больш не стане выступаць ад імя ўсёй групы, у 2002-м стала вядома аб аднаўленні дзейнасці калектыва і раскрыты новы склад. Але да таго моманту Дэвід паспеў выпусціць яшчэ некалькі дыскаў, найбольш значным для прыхільнікаў стаў яго сольнік «Into The Light» ў 2000 годзе.
З пачатку 21-га стагоддзя музыкі стварылі не так шмат альбомаў, але не перасталі наведваць туры і выступаць з канцэртамі. А ў перапынках паміж гэтым яны запісваюць новыя песні. Так, у 2008-м прыхільнікі пачулі кампазіцыі з пласцінкі «Good To Be Bad», а ў 2011-м і 2015 годзе ацанілі яшчэ 2 іх дыска - «Forevermore» і «The Purple Album». Тады ж Ковердэйл зняў чарговы кліп на песьню «Too Many Tears».
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё музыканта вельмі насычана падзеямі. Яго першай абранніцай стала немка Джулія Баркоўскі. Але так здарылася, што ў 1985 годзе яны развяліся, ад гэтага шлюбу ў мужчыны засталася дачка Джэсіка.
Embed from Getty ImagesУ пачатку 1989 г. мужчына ажаніўся на амерыканскай акторцы і мадэлі Тоні Китэйн, яе сапраўднае імя Джулі. Некаторую вядомасць дзяўчына мела яшчэ да знаёмства з Дэвідам, да 1984 году яна згуляла некалькі нязначных роляў у фільмах і мільганула ў вобразе статысткі ў карціне маладога Тома Хэнкса.
Пасля вяселля Ковердэйла і яго жонку называлі залаты парай, яны нават падобныя былі. Тоні марыла стаць зоркай, і Дэвід дапамог ёй у гэтым. Яна нават знялася ў кліпах мужа, сярод якіх «Here I Go Again", "Is This Love" і "Still of the Night».
Але шчасце падоўжылася нядоўга, у 1990 годзе жонкі развяліся, дзяцей у пары не было. У наступны раз Ковердэйл ажаніўся ў 1997 годзе. На гэты раз для стварэння сям'і абраў Сіндзі Баркер, якая падарыла мужу сына Джаспера. Мужчына і жанчына і цяпер складаюцца ў адносінах.
Дэвід Ковердэйл зараз
Дэвід працягвае працаваць у музычнай сферы, у 2019 годзе ў складзе гурта «Whitesnake» мужчына выпусціў чарговы альбом пад назвай «Flesh & Blood».Зносіны з падпісантамі музыкант падтрымлівае праз сацыяльныя сеткі. У «Фэйсбуку» вядзе старонку ад свайго імя і ад асобы групы «Whitesnake», але больш фота прадстаўлена ў яго профілі ў «Инстаграме». Там Дэвід дзеліцца здымкамі з канцэртаў і асабістымі фатаграфіямі, анансуе розныя падзеі. Многія адзначаюць, што, нягледзячы на сталы ўзрост і шалёны рытм жыцця, артыст заўсёды выглядае свежа і падцягнутае (рост 179 см, вага невядомы).
Дыскаграфія
У складзе групы «Deep Purple»
- 1974 - «Burn»
- 1974 - «Stormbringer»
- 1975 - «Come Taste The Band»
- 1976 - «Last Concert in Japan»
сольныя альбомы
- 1977 - «White snake»
- 1978 - «Northwinds»
- 2000 - «Into The Light»
У складзе групы «Whitesnake»
- 1978 - «Snakebite»
- 1987 - «Whitesnake»
- 1989 - «Slip of the Tongue»
- 1997 - «Starkers in Tokyo»
- 2008 - «Good To Be Bad»
- 2011 - «Forevermore»
- 2015 - «The Purple Album»
- 2019 - «Flesh & Blood»